8.4 C
Athens
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025

«Κυνήγι Αρουραίων». Μια παράσταση – γροθιά στο στομάχι

Γράφει η θεατρολόγος Μαρία Μαρή

Το «Κυνήγι Αρουραίων», του Αυστριακού συγγραφέα Peter Turini, γράφτηκε την περίοδο διαμονής του συγγραφέα στη Ρόδο και πρωτοπαρουσιάστηκε στο βιεννέζικο Volkstheater το 1971, όπου αποτέλεσε σκάνδαλο και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.

Το είδαμε στο Studio Μαυρομιχάλη σε σκηνοθεσία του Αυστριακού Martin Scharnhorst και με πρωταγωνιστές τη Μαριλένα Καβάζη και τον Φώτη Λαζάρου.

Η παράσταση

Σε ένα βρωμερό υπόγειο συναντιούνται για το πρώτο ραντεβού τους αυτός και εκείνη. Το μέρος είναι βρώμικο και αγριευτικό. Η πρώτη εντύπωση ξεπερνιέται σιγά σιγά καθώς η μοναξιά, η αποξένωση και το απρόσωπο της ζωής τους και καθώς αντιλαμβανόμαστε στη συνέχεια η αποτυχημένη προσωπική τους ζωή, τους κάνει πρόθυμους να δοκιμάσουν μια μεταξύ τους σχέση.

Αυτός επιβεβαιώνεται καθώς μέσα σε αυτόν τον υπόνομο σκοτώνει αρουραίους. Πρέπει με κάποιον τρόπο να εκτονωθεί και να επιβεβαιωθεί ακόμα και σκοτώνοντας αυτά τα ζώα που τα θεωρεί βρώμικα και άχρηστα, βάρος της γης.

Τους μισεί τους αρουραίους γιατί μετά την πυρηνική καταστροφή θα επιβιώσουν αυτά τα κατά τη γνώμη του απαίσια όντα, ενώ αυτός και που ζει, χάνει τη ζωή του κλεισμένος μέσα σε ένα γραφείο και σε μια καθηλωτική καθημερινότητα. Για να δικαιολογήσει ότι κάτι κάνει αγοράζει ένα σωρό, άχρηστα και ακριβά πράγματα.

Το ίδιο βέβαια και εκείνη, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια ψεύτικη εικόνα για τον εαυτό της. Εικόνα που λανσάρει η αγορά με σαγηνευτικά ψεύτικα μάτια, με ψεύτικες βλεφαρίδες, με πρόσθετα μαλλιά, με ψεύτικες οδοντοστοιχίες, με ακριβά κοσμήματα, ρούχα και αξεσουάρ αντίστοιχα για εκείνη και για εκείνον. Δημιουργούν μια ψεύτικη εικόνα για τον εαυτό τους, όπως ένα ολόγραμμα.

Αποφασίζουν να απεκδυθούν καθετί που παραπλανά και να συναντηθούν με τον αυθεντικό, ουσιαστικό εαυτό τους. Ο τρόπος που πλησιάζονται είναι ισοπεδωτικός, βρώμικος, χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Έχουν ισοπεδωθεί. Έχουν γίνει «άχθος αρούρης», βάρος της γης, όπως οι αρουραίοι, που καταδιώκουν αυτοί που έχουν αυτοχρηστεί ανώτερα όντα.

Παρά να δίνει μια περιουσία σε ενοίκια σε ακριβά σπίτια προτιμά να μένει σε αυτό το αχούρι και να σκοτώνει αρουραίους για να περνά την ώρα του. Έχει βαρεθεί τη ζωή του στην εταιρεία, το πανάκριβο αυτοκίνητό του, που νόμιζε ότι θα του προσέδιδε κύρος, που το γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια, κάθε λαμαρίνα του, κάθε βίδα του. Ούτε αυτό δεν κατόρθωσε να του δώσει την ικανοποίηση που επιθυμούσε. Το σπίτι αυτό του επιτρέπει να κάνει μια ζωή στο περιθώριο. Σχηματίζει μια ψεύτικη εικόνα για τον εαυτό του, νιώθει άνδρας, κυνηγός, αφρικανός σε κυνήγι λιονταριών, άνδρας που σκοτώνει αρουραίους, γιατί αν σκότωνε ανθρώπους θα πήγαινε φυλακή. Ικανοποιεί καθώς λέει τα ζωώδη ένστικτά του.

Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για αρουραίους ή ανθρώπους. Εξάλλου καθώς παρκάρει το αμάξι για να φτάσει στη βρωμερή του τρώγλη, αναφέρει ότι έσπρωξε ένα καροτσάκι και από τον περίεργο ήχο υπέθεσε ότι συνέθλιψε και το μωρό που βρισκόταν μέσα. Αυτό ακούγεται στο ξεκίνημα της παράστασης και σχεδόν περνά απαρατήρητο. Πραγματική γροθιά του συγγραφέα στους θεατές. Πόσο εξοικειωμένοι είμαστε με τον θάνατο. Καθημερινά επιτρέπουμε να σκοτώνονται παιδιά σε ανόητους πολέμους, γιατί όλοι οι πόλεμοι είναι ανόητοι και κατασκευάζονται για να κινηθεί η αγορά όπλων και όχι μόνο. Πάντα ο άνθρωπος είναι δέσμιος των υλικών αγαθών και του χρήματος και στο όνομά του σκοτώνει ανερυθρίαστα και αγόγγυστα όχι μόνο αρουραίους, αλλά κάθε ον.

Οι προβολές των ζώων, οι κάμερες και η προβολή της οθόνης του κινητού τους καθώς τα χειρίζεται με μεγάλη επιδεξιότητα η βοηθός σκηνοθέτη Ήρα Macphail παίζουν τον ρόλο του τριταγωνιστή στην παράσταση. Η εικόνα και η προβολή της, αυτό που θέλουμε να δείχνουμε και που δεν είμαστε είναι το ζητούμενο.

Όταν ο άνθρωπος χρειάζεται μια πλατφόρμα για να κάνει γνωριμίες, ή χρειάζεται να βλέπει ταινίες πορνό για να συνευρίσκεται με το ταίρι του, απανθρωπίζεται και τότε – όπως ο Ιονέσκο περιγράφει στον Ρινόκερο – αποκτά ζωώδη χαρακτηριστικά και χάνει τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Ο τρόπος που αγγίζονται είναι βίαιος και τα λόγια που λένε είναι απωθητικά, δεν είναι λόγια που ανταλλάσσουν άνθρωποι που ερωτεύονται και προσεγγίζονται ερωτικά. Μαζί με τα πράγματα που πετούνε, έχουν πετάξει κάθε ευαισθησία και ενσυναίσθηση.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος ανεπιθύμητος αρουραίος για καθέναν από εμάς. Το κυνήγι αυτό είναι χωρίς τέλος.

Το τραγούδι του τέλους «Ruby Tuesday» ένα πολυσυζητημένο τραγούδι των Rolling Stones, γραμμένο από τον Keith Richards σχετικά με τον φευγαλέο χαρακτήρα του έρωτα και την απόφαση μιας γυναίκας να ζήσει τη ζωή της χωρίς δεσμεύσεις, αλλά όπως εκείνη επιθυμεί, αφήνει πολλές αναμονές για προβληματισμό.

Θα τελειώσει ποτέ αυτό το κυνηγητό; Θα σηκώσει ποτέ ο άνθρωπος το ανάστημά του στην κερδοσκοπία; Θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε αδιακρίτως, να περιθωριοποιούμε κάποιους μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικοί; Όλες αυτές οι υποκριτικές, δήθεν θρησκευτικές προσεγγίσεις και απαλλαγές από τα υλικά αγαθά για να επικοινωνήσει κάποιος με τον εσωτερικό του εαυτό, να δεχτεί και να αποδεχτεί τον άλλον, γιατί δεν έχουν αποδώσει και συνεχίζονται οι πόλεμοι; Γιατί οι ειρηνιστικές δυνάμεις δεν επιτελούν το έργο τους;

Μομφή στον άνθρωπο το έργο του Peter Turinni, γροθιά στο στομάχι. Η σκηνοθεσία του Martin Scharnhorst ακολουθεί την πρόθεση του συγγραφέα, είναι λειτουργική και αναδεικνύει την ερμηνεία των ηθοποιών του.

Οι ηθοποιοί Μαριλένα Καβάζη και Φώτης Λαζάρου παίζουν με τρόπο απολύτως φυσικό και γι’ αυτό και επιδραστικό.

Μια παράσταση που αξίζει να δει κάποιος μήπως και μέσα από την τέχνη να βελτιωθεί επιτέλους αυτός ο κόσμος.

***

Το «Κυνήγι αρουραίων» του Peter Turini για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Martin Scharnhorst

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -