Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Τον Κωνσταντίνο Πλεμμένο τον γνώρισα από τα πρώτα μόλις χρόνια της δημιουργικής του πορείας στο θέατρο. Τίποτα δεν είναι πλήρως διαμορφωμένο από την αρχή. Τότε βρισκόταν ακόμη σ’ έναν ενδιάμεσο χώρο που μοιάζει με αυλή συναισθημάτων, αποχρώσεων και συναντήσεων. Έσκαβε να βρει εμπειρίες, να θυμηθεί ποιος είναι, να μαζέψει υλικό για να σχηματίσει το ποιος θα γίνει, αιώρηση χώρου, αιώρηση ψυχής και νου. Κοκτέιλ ανησυχίας και εσωτερικής αναζήτησης. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, αξιόμαχος, λαμπρός και λαμπερός.
Πρόσφατα τον είδα στο αριστούργημα του Ευγένιου Ο’ Νηλ «Ο Παγοπώλης έρχεται», που σκηνοθέτησε ο Ακύλλας Καραζήσης για το θέατρο «Προσκήνιο». Εν μέσω ενός αξιόλογου θιάσου εκλεκτών πρωταγωνιστών ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος έδινε το δικό του ταλαντούχο «παρών».
Σε μια μεστή, θεατρική συνομιλία με τον υπαρκτό κόσμο, με «λογισμό και όνειρο», είδα όλα αυτά τα χρόνια την τέχνη του να αναπτύσσεται άλλοτε χαμηλόφωνα, άλλοτε κατανυκτικά, άλλοτε με λαμπρότητα και πλούτο, άλλοτε με γλαφυρό συναίσθημα, άλλοτε με ευγενείς ποιότητες και να αποκρυσταλλώνει τα σπάνια αισθητικά φαινόμενα γύρω του και μέσα του, ενώνοντας σε αδιαίρετο σύνολο τον άνθρωπο και το θέατρο.
Στη συζήτηση που κάναμε, μου εξομολογήθηκε τις αναμνήσεις του, τα σχέδιά του, τα όνειρά του. Μιλήσαμε ακόμα για την παράσταση «Καμπάνες τα μεσάνυχτα» που θα παρουσιάσουν με την ομάδα Rms Mataroa στο Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν (Φρυνίxου).
Αναπόφευκτα η συζήτηση φτάνει και στην ολίγων μηνών κόρη του, την Αθηνά. «Τι σου δίνει χαρά αυτή την εποχή;» τον ρωτώ. «Η κόρη μου. Η κόρη μου και η κόρη μου», απαντά με τα μάτια να γελούν. Mε τη σειρά του το catisart.gr δίνει τις ολόθερμες και ειλικρινείς ευχές του για τη γέννησή της. Να είναι δυνατή και πανευτυχής!
Κωνσταντίνε, πού γεννήθηκες και ποια είναι η καταγωγή σου;
*Γεννήθηκα στο Περιστέρι. Μεγάλωσα στην Αγία Παρασκευή. Ο πατέρας μου είναι από τη Δημητσάνα και η μάνα μου από την Ιεράπετρα.
Τι κρατάς ως ευχάριστη ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
*Την αυλή στο σπίτι της γιαγιάς μου που έπαιζα τον κηπουρό.
Σ’ εκείνη την ηλικία τι ονειρευόσουν;
*Παιχνίδια, άπειρα παιχνίδια.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποφασίσεις ότι o σωστός δρόμος για σένα ήταν το θέατρο;
*Δεν σκέφτομαι με όρους σωστού ή λάθους. Σκέφτομαι αν το σώμα μου και το μυαλό μου και η καρδιά μου συμπίπτουν. Και ναι όταν ανεβαίνω να παίξω όλα κολλάνε σωστά.
Ποια θεατρική εμπειρία έχει αποτυπωθεί μέσα σου και τι πιστεύεις ότι λείπει σήμερα από τον θεατρικό χάρτη της Αθήνας;
*Η πρώτη μου δουλειά με τον Τζούλιο Κατσή. Το ΣΤΕΝ. Λείπουν παραστάσεις με λιγότερη φιλοδοξία και περισσότερη ειλικρίνεια.
Την ημέρα της πρεμιέρας μιας παράστασης στην οποία συμμετέχεις ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μέσα σου;
*Το άγχος.
Πώς βλέπεις να καταλήγει όλη η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το Προεδρικό Διάταγμα 85/22 και την υποβάθμιση του κλάδου σας;
*Σε ένα άλυτο πρόβλημα που θα μεταφέρεται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση.
Σαν καλλιτέχνης, νιώθεις ότι θέλεις να παίρνεις την επιβεβαίωση των άλλων;
*Ναι, θέλω πολύ. Ειδικά από τους θεατές, για αυτούς κάθε βράδυ ιδρώνω.
Τι σημαίνουν για σένα τέχνη και θέατρο;
*Τεράστιο θέμα. Δεν μπορεί να απαντηθεί εδώ. Τρόπος έκφρασης. Η υπενθύμιση τής δύναμης της εκφραστικότητας.
Μπορεί να υπάρξει τέχνη εμπνευσμένη από τη βία και το μίσος;
*Ναι. Απόλυτα. Η έμπνευση άρα η φαντασία δεν πρέπει να έχει όρια.
Τι πραγματικά προέκυψε όταν έπαψαν τα lockdowns και πώς βγήκαμε μέσα από αυτήν τη δοκιμασία;
*Δεν ξέρω. Εγώ μέσα στο lockdown διάβαζα ποιήματα και παραμύθια στα social media και φανταζόμουν πως δεν θα ξαναδουλέψω ποτέ και βγήκα μπαμπάς και με αρκετές δουλειές. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Τι σου δίνει χαρά αυτή την εποχή;
*Η κόρη μου. Η κόρη μου και η κόρη μου.
Υπάρχουν πράγματα που σε φοβίζουν;
*Ναι. Ο αποχωρισμός. Η απώλεια. Η μοναξιά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η γενιά σου μέσα σε αυτές τις συνθήκες που βιώνουμε;
*Η οικονομική. Τρώμε τις συντάξεις των γονέων μας. Ζούμε σε πανάκριβες τρώγλες, και χρωστάμε λεφτά από εδώ και από εκεί.
Σε λίγες ημέρες πρόκειται με την ομάδα Rms Mataroa να κάνετε την πρεμιέρα της παράστασης «Καμπάνες τα μεσάνυχτα» που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν (Φρυνίxου). Τι θα ήθελες να ξέρουμε γι’ αυτήν την παράσταση;
*Είναι ένα κομμάτι ιστορίας από τις εμφύλιες διαμάχες της Αγγλίας του Mεσαίωνα. Ο Τζων Φάλσταφ είναι ένας κομπιναδόρος της εποχής. Ακολουθούμε τη ζωή του ταυτόχρονα με τη ζωή του Ερρίκου του Ε’. Αυτοί οι δύο ήταν κολλητοί φίλοι όσο ο Ερρίκος ήταν πρίγκιπας. Αλλά μετά αυτή η φιλία διαλύεται.
Τελικά πόσο διαχρονικός είναι ο Σαίξπηρ;
*Πολύ. Τα έργα του είναι πλανήτες, είναι κόσμοι πλασμένοι με εκπληκτική ευκρίνεια. Καμία ηθική δεν υπάρχει στα έργα του, μόνο η φύση.
Μελλοντικά ποιους ρόλους ονειρεύεσαι να παίξεις;
*Θέλω να παίξω τα πάντα. Όλους τούς ρόλους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στην πόλη;
*Τα σκοτεινά σοκάκια.
Υπάρχει κάποια μικρή καθημερινή ιεροτελεστία που ακολουθείς;
*Η αλλαγή πάνας. Η βόλτα του σκύλου. Να πάρω αγκαλιά το πρωί τη γυναίκα μου. Να γράψω κάτι στο ημερολόγιο.
Τι σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;
*Με θυμώνει να ακούω μπηχτές. Μακιαβελιστικούς τρόπους συμπεριφοράς. Γελάω πολύ με την κόρη μου την Αθηνά.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;
*«Σφήκες» του Αριστοφάνη. Προετοιμάζομαι για την επόμενη δουλειά.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο συμβιώνεις;
*Ναι ο Ziggy Stardust. Ένα 3χρονο σκυλάκι που λατρεύω. Αυτό όμως με λατρεύει πιο πολύ.
Ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνε.
*Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart για τη φιλοξενία.
