Επιμέλεια: Ειρήνη Αϊβαλιώτου (catisart)
Ο Κονσταντίν Αλεξέγιεβιτς Κορόβιν (Константи́н Алексе́евич Коро́вин) (Μόσχα, 1861 – Παρίσι, 1939) ήταν κορυφαίος Ρώσος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και σκηνογράφος στο ρωσικό θέατρο.
Ο Κωνσταντίν Κορόβιν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 5 Δεκεμβρίου 1861 στους κόλπους μιας οικογένειας πλούσιων εμπόρων Παλαιών Πιστών και σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών έγινε δεκτός στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, πρώτα στο τμήμα της αρχιτεκτονικής και δύο χρόνια αργότερα στο τμήμα της ζωγραφικής.
Δάσκαλοί του ήταν οι διάσημοι ζωγράφοι Αλεξέι Σαβράσοφ και Βασίλι Περόφ. Την περίοδο αυτή γνώρισε τους ζωγράφους Βαλεντίν Σερόφ και Ισαάκ Λεβιτάν και η φιλία τους διατηρήθηκε σε όλη τη ζωή τους. Το 1881–1882, ο Κορόβιν πέρασε ένα χρόνο στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, αλλά επέστρεψε απογοητευμένος στη Μόσχα και συνέχισε στη σχολή υπό τον νέο δάσκαλό του Βασίλι Πολένοφ μέχρι το 1886.
Το 1885 ο Κοροβίν ταξίδεψε στο Παρίσι και την Ισπανία. «Το Παρίσι ήταν ένα σοκ για μένα …Ιμπρεσιονιστές… σε αυτούς βρήκα αυτά για τα οποία με επιπλήττουν στη Μόσχα», έγραψε αργότερα.
Το 1888 και το 1894 ταξίδεψε στη βόρεια Ρωσία και τη Σκανδιναβία με τον φίλο του Βαλεντίν Σερόφ. Σ’ αυτό το ταξίδι αποτύπωσε σε αρκετούς πίνακες, ζωγραφίζοντας στη φύση, τα πλούσια βόρεια τοπία των ακτών της Νορβηγίας και της Βόρειας Θάλασσας.
Το 1890 ο Κοροβίν έγινε μέλος της ομάδας τέχνης Ο Κόσμος της Τέχνης (Mir iskusstva).
Έπειτα από πολλά ταξίδια στη Γαλλία το 1885, το 1892 και το 1893, επηρεασμένος από τον ιμπρεσιονισμό, εγκατέλειψε το αυστηρό και ρεαλιστικό στυλ της ομάδας Ρώσων καλλιτεχνών Περιπλανώμενοι.
Το 1900, διακόσμησε το Ρωσικό Περίπτερο στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι και έλαβε Χρυσό Μετάλλιο. Στη Γαλλία ονομάσθηκε Ιππότης του Εθνικού τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής με διάταγμα της 28ης Δεκεμβρίου 1900.
Στη συνέχεια, δίδαξε στη Μόσχα από το 1901 στη σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής με τον φίλο του Σερόφ.
Το 1905, διάσημος ήδη ζωγράφος, εκλέχτηκε μέλος της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Τεχνών.
Ο Κορόβιν αγάπησε με πάθος το θέατρο και τη σκηνογραφία. Μάλιστα εργάστηκε ως επίσημος εικαστικός στα αυτοκρατορικά θέατρα και το Θέατρο Μπαλσόι. Σχεδίασε σκηνικά συνεργαζόμενος ιδιαίτερα με τον σκηνοθέτη Κονσταντίν Στανισλάφσκι, καθώς και σκηνικά για τις όπερες και τα μπαλέτα του Μαριίνσκι.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, αφιερώθηκε ενεργά στη διατήρηση έργων τέχνης κληρονομιάς που απειλούνταν από τα γεγονότα και διέσωσε πίνακες φυλακισμένων ζωγράφων από καταστροφή, οργανώνοντας πωλήσεις και εκθέσεις υπέρ πολιτικών κρατουμένων, ενώ συνέχισε να εργάζεται για το θέατρο.
Η φιλία του με τον διάσημο τραγουδιστή όπερας Φιόντορ Σαλιάπιν διήρκεσε περισσότερα από τριάντα χρόνια. Το 1923, μετανάστευσε στη Γαλλία, με τη βοήθεια του Ανατόλ Λουνατσάρσκι, Επιτρόπου του Λαού για την Εκπαίδευση, όπου η κύρια δραστηριότητά του παρέμεινε στο θέατρο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έκανε σκηνικά για πολλά από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας και της Αυστραλίας.
Ένα από τα αγαπημένα θέματά του ήταν το Παρίσι. Μερικοί από τους πίνακές του είναι το Καφέ ντε λα Παι (1906), Η πλατεία της Βαστίλλης (1906), το Παρίσι τη νύχτα, το Παρίσι (1933), το Νυχτερινό Καρναβάλι (1901), το Παρίσι το βράδυ (1907) και άλλοι.
Πέθανε στο Παρίσι στις 11 Σεπτεμβρίου 1939. Ο τάφος του βρίσκεται στο ρωσικό νεκροταφείο στα νότια προάστια του Παρισιού.
- Αρχική εικόνα: Κωνσταντίν Κορόβιν, Θεατρική σύνθεση.
