Του Παναγιώτη Μήλα
- Φρικτό θάνατο βρήκαν 96 – όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε – συμπολίτες μας στο Μάτι Αττικής. Δεν θα γυρίσουν πίσω.
- Πνίγηκαν 24 στη Μάνδρα από πλημμύρες. Δεν θα γυρίσουν πίσω.
- Λίγους μήνες μετά, πάλι από πλημμύρες, έγιναν νέες καταστροφές στην ίδια περιοχή. ΟΚ, πού να το φανταστούμε ότι θα κάτσει η μπίλια στο ίδιο σημείο…
- Τεράστια ρύπανση στον Σαρωνικό χωρίς να τιμωρηθεί κανείς.
- Η φορολογία τσακίζει κάθε ανάσα μας.
- Ο αυξημένος ΦΠΑ «βουλιάζει» τον τουρισμό στα νησιά μας.
- Στα νησιά μας όμως φτιάξαμε περισσότερες από 100 «Αμυγδαλέζες» και έπεται συνέχεια, αφού μας στέλνει νέους πρόσφυγες η «συντηρητική νομενκλατούρα» της Ευρώπης…
- «Παραμυθιάσαμε» τη γενιά των 751 ευρώ και τη μετατρέψαμε σε γενιά των 400 ευρώ, κι ούτε μισός αγανακτισμένος – έστω για δείγμα – να κατέβει στο Σύνταγμα…
- Ξεπουλήσαμε τη Μακεδονία, μικρό το κακό, δεν λέω…
- Το γεγονός ότι οι Τούρκοι μας έχουν φτωχό κομπολογάκι τους, δεν αξίζει να το κάνουμε θέμα.
- Μπορεί να έχει γίνει χιλιοτρύπητο λαγήνι το Αιγαίο. Ψιλά γράμματα. Εδώ είμαστε για να τους σπάσουμε τα… (Ωχ! Μισό… χτυπάει το τηλέφωνο: Yes Daddy… Sorry Daddy… Of course Daddy…)
- Ναι, συνεχίζω…
- Πού είχαμε μείνει;
- Παραχωρήσαμε για 99 χρόνια τη Δημόσια Περιουσία. Ε, και;
- Μέσα σε μια νύχτα «πέταξαν» 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια, ενώ για μια χούφτα γουάν δώσαμε στους Κινέζους το «λιμάνι της αγωνίας» και τα πέριξ…
- Πιέσαμε τον Μπόμπολα να… αυξήσει τα διόδια στην Αττική Οδό.
- Τα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» διόδια, αυξήθηκαν κι αυτά…
- Αντί για τη 13η με το ζόρι διατηρούμε τη 10η σύνταξη.
- Ως «Ιφιγένεια» θυσιάστηκε ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας κατ’ απαίτησιν της Ιεραρχίας.
- Μέσα σε 2,5 χρόνια ισοφαρίσαμε το σκορ στα Μνημόνια 2-2. Δύο εμείς, δύο και οι ΣαμαροΒενιζελοΓερμανοΤσολιάδεςΜερκελοΣταΤέσσερα!
- Το θέμα με τα σκουπίδια ας μην το πιάσουμε. Το χειριζόμαστε άριστα βάσει του εμπεριστατωμένου σχεδίου «Βλέποντας και κάνοντας».
- Η πορεία μέχρι το 3ο Μνημόνιο μας κόστισε μόνο 200 δισ. ευρώ, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις των εταίρων μας. Συγκεκριμένα ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, μιλάει στεγνά για κόστος από 86 έως 200 δισ. ευρώ. Είναι μια δήλωση που θα έπρεπε να είχε προκαλέσει σεισμό και εξελίξεις αλλά εμείς – πολύ λεβέντικα – δεν μπήκαμε στον κόπο ούτε καν να του δώσουμε μια απάντηση.
- Μετά το 3ο υπογράψαμε και το 4ο δικό μας Μνημόνιο αντί να σκίσουμε τα προηγούμενα μέσα σε μια νύχτα.
- Το 62% «Όχι» του Δημοψηφίσματος ως δια μαγείας εν μια νυκτί το μετατρέψαμε σε «Ναι», χωρίς να ακουστεί «κιχ»… Ο «Σκάι» και το Mega με το ζόρι πιάσανε το …38%. Ενώ εμείς 62% «Ναι». Να τα λέμε αυτά…
- Εμείς – η Πρώτη Φορά Αριστερά – συνεργαζόμαστε υπερηφάνως με την Ακροδεξιά – σύμφωνα με την επίσημα μεταφρασμένη δήλωση του προέδρου της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ –που δεν τολμήσαμε να τη διαψεύσουμε ούτε στα καλύτερα όνειρά μας. Με τι επιχειρήματα, άλλωστε.
- Επίσης, χάρη στην Πρώτη Φορά Αριστερά η πολυδιαφημισμένη διαδικασία των τηλεοπτικών αδειών και η ακύρωσή της ζημίωσε ανεπανόρθωτα το δημόσιο αλλά το… ξεπεράσαμε κι αυτό.
- Αναρωτιέσαι όμως αφελώς πόσο ισχυρή είναι η υποχρέωση της κυβέρνησης να ευνοήσει έναν καταδικασμένο τρομοκράτη, τόσο που δεν νοιάζεται για την αντίδραση άλλων χωρών;
- Μέσα σ’ όλα κάποιοι περιμένουν ακόμη -εις μάτην- μια σοβαρή ενημέρωση από την κυβέρνηση για τις συνέπειες της εξόδου από τα μνημόνια, τι σημαίνει έξοδος, πότε θα βγει η Ελλάδα στις αγορές, τι θα συμβεί αν τα επιτόκια δανεισμού είναι υψηλά, αν οι ξένοι επενδυτές δεν αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, πώς θα αντλήσει χρήμα η χώρα τώρα που θα πάψει να δανείζεται από το πρόγραμμα, τι θα συμβεί σε περίπτωση αποτυχίας στην έξοδο και τόσα ακόμα χρήσιμα αλλά επικίνδυνα για το αφήγημα αυτών που – υποτίθεται – ότι κυβερνούν.
- Εν τω μεταξύ η Πρώτη Φορά Αριστερά στέλνει και πάλι τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσε. Είναι ένα δωράκι στον σοφό λαό, αυτόν που κάθε λεπτό υποτιμά τη νοημοσύνη του.
-Και τώρα έρχεσαι εσύ να μας πεις κατάμουτρα ότι «κάποιες κυρίες… άπλωσαν λάδι σε χώρους και εκθέματα του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου»;
-Το λες σε ποιους; Σε μας; Σε μας «τους καταπίνοντες την κάμηλον», έρχεσαι να πεις ότι πρέπει τώρα «να διυλίσουμε τον κώνωπα»; Έλεος!
-Αφού ξέρεις ότι εμείς μόνο καμήλους καταπίνουμε. Ούτε τρίχα παραπάνω! Μόνο καμήλους! Στη χειρότερη περίπτωση κα ‘να δυο-τρεις, άντε τέσσερις ελέφαντες. Μονοκοπανιάς και μονορούφι. Λόγω συνήθειας…
-Αντί «να διυλίσουμε τον κώνωπα» είναι πιο εύκολο να διαλύσουμε εσένα!
-Αυτά…
***
ΥΓ- 1. Αυτά, τα παραπάνω, τα έγραψα όταν διάβασα ότι δημοσιογράφος επιτίθεται στην υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου για την ατυχή (ατυχέστατη, πράγματι) δήλωσή της για τον βανδαλισμό στο Βυζαντινό Μουσείο.
Βέβαια τώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παραπαίει η κυβέρνηση, κάποιοι και κάποιες βρήκαν την ευκαιρία (ουάου!!!) να επιτεθούν σε μια γυναίκα η οποία, ως μη επαγγελματίας πολιτικός, είναι εύκολος στόχος. Για όλα τα παραπάνω, και κυρίως για τους νεκρούς (καμένους και πνιγμένους), δεν είδα ποτέ κάποιον ή κάποια να οργίζεται για την αμέλεια και τις κατ’ εξακολούθησιν παραλείψεις των υπευθύνων. Ούτε άχνα δεν έχουν βγάλει – μήνες τώρα – οι περιστασιακά λαλίστατοι. Τώρα λοιπόν (μετά το άκακο baby oil, σύμφωνα με συμπολιτευόμενη εφημερίδα) κάνοντας την επαναστατική καλή πράξη της ημέρας θέλουν να λιθοβολήσουν την Κονιόρδου, η οποία είναι ηθοποιός και όχι θεατρίνα.
Αν ήταν θεατρίνα θα είχε βρει τις κατάλληλες λέξεις για να αποφύγει τη σκόπελο.
Στην τελική, αν έλεγε πως «έκατσε μια στραβή στη βάρδια μου», θα καμάρωναν όλοι και όλες, ενώ παράλληλα θα τη θαύμαζαν και για την ευφυΐα, και για το απύθμενο… θάρρος της.
ΥΓ -2. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, παρανοήσεων και λοιπών συνειρμών, να διευκρινίσω ότι η κυρία Κονιόρδου δεν είναι φίλη μου, ούτε θα μπορούσε να είναι, για λόγους αρχής. Μάλιστα τότε που από κάποιους θρασύδειλους που κρύβονταν στο σκοτάδι (στη “Μήδεια” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ανατόλι Βασίλιεφ, το 2008) “εκτοξεύθηκε” στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου το “ντροπή σου Κονιόρδου”, ήμουν εκεί και την επομένη, σε σχόλιό μου στην εφημερίδα “Ναυτεμπορική”, άσκησα επωνύμως κριτική εναντίον της.
ΥΓ -3. Το παραπάνω κείμενο είναι προσωπικές απόψεις και δεν εκφράζουν το catisart.gr
ΥΓ -4. Παρά λίγο όμως, με τη φλυαρία μου, να ξεχάσω τον τίτλο του σημερινού κειμένου: Ντροπή σας λοιπόν κυρία μου! Αλήθεια, θυμίστε μου το όνομά σας…
