Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
Γράφει η Κάτια Σπερελάκη
Η χρονιά που πέρασε δεν ήταν ένας χρόνος, ήταν ένας και μισός. Τουλάχιστον έτσι τον μετράω εγώ, π.π. και μ.π., δηλαδή «προ πανδημίας» και …μετά απ´ αυτήν.
ΕΧΑΣΑ λοιπόν ότι χάσαμε όλοι: Τη ζωή μας όπως ήταν μέχρι τότε αφού χρειάστηκε να την αναπροσδιορίσουμε με καραντίνες, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, μάσκες και εμβόλια.
Επίσης λόγω του μακροχρόνιου εγκλεισμού έχασα τον ύπνο μου και περιμένω το «φτου ξελευτερία» μπας και τον ξαναβρώ.
Έχασα την ζωντανή επαφή με τους φίλους μου.
Έχασα τις πρόβες και την πρεμιέρα της παράστασης που σκηνοθετούσα.
Έχασα άπειρες νυχτερινές ώρες από τον άφθονο χρόνο του εγκλεισμού βλέποντας σήριαλ, κυρίως αστυνομικά, έχω γίνει εξπέρ. Κάποιες φορές έχασα την υπομονή μου με ανθρώπους και τις απόψεις τους που αντιστρατεύονταν τη λογική και την επιστήμη. Έχασα φίλους καλούς που αφήνουν κενό δυσαναπλήρωτο. Ελπίζω μόνο να μην έχασα το χιούμορ μου.
***
Από την άλλη, δυσκολεύομαι να σκεφτώ τι ΚΕΡΔΙΣΑ. Χρόνο για ενδοσκόπηση και αυτο-ψυχανάλυση σίγουρα. Διάθεση για πεζοπορίες στον Υμηττό και στον Λυκαβηττό, τους έχω μάθει απ´ έξω. Γνώρισα όλα τα πάρκα και τα άλση της Αθήνας, κέρδος είναι κι αυτό, ελπίζω να διατηρήσω τις καλές συνήθειες και μ.κ.
Απέκτησα και ηλεκτρικό πιάνο και άρχισα να μελετώ μόνη μου, αλλά δεν συνιστώ σε κανέναν να με ακούσει ακόμα!
Διάβασα κάμποσα από τις στοίβες βιβλίων που είχα να περιμένουν. Και το κυριότερο, κατάφερα να παραμείνω υγιής μέσα στην πανδημία.
***
Τι ΠΕΡΙΜΕΝΩ; Να πάνε καλά τα πράγματα και να ξαναβρούμε ένα βαθμό ελευθερίας. Ν’ ανοίξουν τα θέατρα και να μην υποχρεωθούν να ξανακλείσουν. Να πάω ένα ταξίδι. Να περάσουμε ένα σχετικά ξένοιαστο καλοκαίρι και ο χειμώνας που θ’ ακολουθήσει να μη μοιάζει με το περσινό. Απλά πράγματα, που τα περιμένει όλη η ανθρωπότητα.
***
Τον χειμώνα θα σκηνοθετήσω το έργο «Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα» του Ερίκ Εμμανυέλ Σμιτ στο «Θέατρο Αλεξάνδρεια», και θα παίξω στην παράσταση «Λευκές Νύχτες ενός Κλόουν», του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία του ίδιου, επίσης στο «Θέατρο Αλεξάνδρεια».
