Του Παναγιώτη Μήλα
Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, σε χρόνια δύσκολα αρκετοί ηθοποιοί αναγκάζονταν να κάνουν εκπτώσεις στις επιλογές τους προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους στο θέατρο.
Ο κινηματογράφος – που είχε αρχίσει να εδραιώνεται – ήταν μια λύση, μιας και τους προσέφερε αυτή την ευκαιρία. Έτσι δέχονταν να παίξουν σε ταινίες – όχι πρώτης επιλογής – μόνο και μόνο για να ανεβάσουν στη σκηνή έργα που αλλιώς ούτε σε όνειρα θερινής νυκτός δεν θα μπορούσαν…
Να θυμίσω ότι τότε δεν υπήρχαν χορηγοί.
Έτσι βλέπαμε [για παράδειγμα] τον Μάνο Κατράκη να παίζει σε πολλές τέτοιες ταινίες.
Αναφέρω τον Κατράκη επειδή ήταν ένα από αυτούς τους Έλληνες ηθοποιούς που «έπιαναν χώμα και γινόταν χρυσάφι». Μπορεί η ταινία να γυριζόταν με προορισμό μόνο τους συνοικιακούς κινηματογράφους της πρωτεύουσας ή ακόμα χειρότερο κινηματογράφους εκτός Αθηνών.
Κι όμως, οι ταινίες αυτές και μόνο με την παρουσία του Κατράκη είχαν μια ιδιαίτερη αξία αφού άξιζε να τις δεις για να απολαύσεις την ερμηνεία αυτού του μεγάλου ηθοποιού.
Ο Κατράκης «έπιανε χώμα και γινόταν χρυσάφι»…
***
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Αργύρη Πανταζάρα. Αυτός ο ηθοποιός προσδίδει λάμψη σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται. Με τη δυναμική του παρουσία και τη ερμηνευτική του δεινότητα σε παρασύρει και σε κάνει να παραβλέπεις τις όποιες αδυναμίες μπορεί να έχει ένα οποιοδήποτε έργο.
Αυτό συνέβη στο δεύτερο επεισόδιο της σειρά του Σκάι «1821. Οι Ήρωες».
Δεν με ενόχλησε που όλα όσα βλέπαμε για τη ζωή του καπετάνιου γίνονταν μέρα μεσημέρι κάτω από μια καταπληκτική λιακάδα. Ούτε καν ένα συννεφάκι…
Δεν με ενόχλησαν οι πεντακάθαρες και φρεσκοσιδερωμένες φουστανέλες λες και μόλις τις είχαν παραλάβει με delivery από το ατμοηλεκτρικό στεγνοκαθαριστήριο της γειτονιάς…
Δεν με ενόχλησαν τα καλογυαλισμένα τσαρούχια των αγωνιστών που ήταν έτοιμοι για σαλόνια και «τσικολάτα», τη στιγμή που έδιναν μάχες σώμα με σώμα σε βουνά και σε λαγκάδια…
Με ενόχλησε το γεγονός ότι με ένα απλό searching στο internet θα μπορούσα να φτιάξω κι εγώ ένα παρόμοιο κείμενο για τον Καραϊσκάκη. Όμως με ένα τέτοιο κείμενο δεν θα μπορούσα να μπω ούτε ως χιλιοστός αναπληρωματικός στη Βουλή των Εφήβων…
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
Με χαροποίησε το γεγονός, ότι το κείμενο που είχαν γράψει τον Μάρτιο του 1957 οι δάσκαλοί μου Αναστάσιος Γεωργαντόπουλος και Γιώργης Κρόκος, στο Δημοτικό Σχολείο της Μελπομένης Παπαϊωάννου, ήταν ένα ουσιαστικό αφιέρωμα για τα 130 χρόνια – τότε – από τον θάνατο του Καραϊσκάκη. Ένα αφιέρωμα γραμμένο για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Ένα αφιέρωμα που το είδαν μόνο οι μαθητές και οι γονείς τους στη γιορτή που είχε γίνει στον χειμερινό κινηματογράφο «Πρωτεύς» στο Κουκάκι…
Με χαροποίησε – τέλος – το γεγονός, ότι απόλαυσα και πάλι τον Αργύρη Πανταζάρα. Τον ηθοποιό που «πιάνει χώμα και το κάνει χρυσάφι».
***
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«1821. Οι Ήρωες»
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους:
-Λεωνίδας Κακούρης, ως Κολοκοτρώνης [Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021].
-Αργύρης Πανταζάρας, ως Καραϊσκάκης [Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021].
-Θεοφανία Παπαθωμά, ως Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα [Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021].
-Ερρίκος Λίτσης, ως Ανδρέας Μιαούλης [Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021].
-Ιφιγένεια Καραμήτρου, ως Μαντώ Μαυρογένους [Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021].
-Αντώνης Καραθανασόπουλος, ως Λόρδος Βύρων και Σπύρος Σταμούλης, ως Γκρίντλεϊ Χάου [Παρασκευή 5 Νοεμβρίου Οκτωβρίου 2021].
***
Στον Σκάι
1821: Οι Ήρωες
Κάθε Παρασκευή
Ώρα: 21.00
***
Ο Μάνος Κατράκης, δίδαξε τον ρόλο του Καραϊσκάκη στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Δημήτρη Φωτιάδη και Γεράσιμου Σταύρου, που παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 1957, από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο στο υπαίθριο Θέατρο του «Πεδίου του Άρεως». Σκηνοθεσία: Τάκης Μουζενίδης. Σκηνογραφίες-Κοστούμια: Σπύρος Βασιλείου. Μουσική: Αλέξης Ξένος.