Η Ελένη Μαλιούφα γεννιέται στην Αθήνα το 1926. Μεγαλώνει με τη μητέρα της και την αδελφή της, την Ιώ, αφού ο πατέρας πεθαίνει πολύ νωρίς.
Και οι δύο αδελφές εκδηλώνουν από νωρίς το ενδιαφέρον τους για τα καλλιτεχνικά. Η Ελένη για το χορό, η Ιώ για την υποκριτική.
Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, η μητέρα της Λίντας Άλμα τη γράφει από τα οχτώ της χρόνια στη σχολή χορού του Μοριάνοβ.
Γιάννης Φλερύ – Λίντα Άλμα
Παράλληλα, η αδελφή της εμφανίζεται, ως παιδί – θαύμα, στη Μάντρα του Αττίκ, ο οποίος και τη βαφτίζει Κίττυ Άλμα.
Τα δύο κορίτσια, όπως συνηθίζεται, κάνουν συχνά μαζί εμφανίσεις ως αδελφές Άλμα και, ακόμα κι όταν η Ιώ αποσύρεται από τα καλλιτεχνικά, η Ελένη Μαλιούφα χορεύει ως Λίντα Άλμα.
Το 1943 ο Απόλλωνας Γαβριηλίδης τη βλέπει στη σχολή χορού και της προτείνει να δουλέψει στο Βαριετέ του Ορέστη Λάσκου, στο Αλκαζάρ, που ανήκει στον πατέρα του Φ. Φίνου, και μεσουρανεί στην κατοχική Αθήνα φιλοξενώντας όλα τα νέα ταλέντα στο χορό και το τραγούδι.
Έτσι, ξεκινάει η καριέρα της Λίντας Άλμα, μιας χορεύτριας που άφησε το σημάδι της στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, αλλά και στις σκηνές του εξωτερικού.
Σπουδάζει πολλά χρόνια κλασσικό χορό (και στο εξωτερικό), αλλά δεν καταφέρνει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να γίνει μπαλαρίνα, αφού, όπως θυμάται, «τότε η Λυρική Σκηνή ήταν ένας χώρος πολύ κλειστός».
Όταν η παρτενέρ του Γιάννη Φλερύ, η Μπέλα Σμάρω, έπειτα από κάποιο ατύχημα δεν μπορεί πλέον να χορέψει, ο κωμικός Μίμης Κοκκίνης βλέπει τη Λίντα Άλμα στο βαριετέ “Παναθήναια” και την προτείνει στο χορογράφο.
Από τώρα και για 28 ολόκληρα χρόνια η Λίντα Άλμα και ο Γιάννης Φλερύ αποτελούν ένα αχώριστο και περιζήτητο χορευτικό δίδυμο.
«Αυτός με πήρε από τα βαριετέ και μ’ έβαλε μες στα μεγάλα θέατρα», λέει για τον Γιάννη Φλερύ η Λίντα Άλμα.
«Πάνω στη σκηνή η Λίντα μετουσιωνότανε, έπαιρνε μια έκφραση το πρόσωπό της ανάλογα με το ρόλο, που ήταν έκτακτη. Σε κείνους τους ρόλους δε, που έπρεπε να προβάλλεται ο παράγων γυναίκα, ήταν ανυπέρβλητη.
Το περίεργο της Λίντας ήταν ότι ενώ είχε αυτή την τρομερή ακτινοβολία της θηλυκάδας, δεν προκαλούσε πόθους. Ήταν ένα μπιμπελό, προκαλούσε θαυμασμό», λέει για τη Λίντα Άλμα ο Γιάννης Φλερύ.
“Η Πιαφ είχε κλείσει ένα συμβόλαιο στο «Μαϊάμι», ένα καλοκαιρινό κέντρο στην Κυψέλη, για να τραγουδήσει 15 μέρες. Εμείς χορεύαμε ήδη στο «Μαϊάμι» και την ημέρα της πρεμιέρας κάθισε και μας είδε και την ίδια μέρα μας φώναξε στο καμαρίνι της και μας είπε αν θέλουμε να πάμε μαζί της στο Παρίσι, στο θέατρο Ετουάλ, που θα έκανε πρεμιέρα αμέσως μετά. Τότε εμείς τρελαθήκαμε από τη χαρά μας.”
Η Άλμα και ο Φλερύ συνεργάζονται με την Εντίθ Πιαφ για τέσσερα χρόνια, την ακολουθούν στην τουρνέ της, σε Ευρώπη και Αμερική, ενώ εμφανίζονται και δίπλα στους Αζναβούρ, Ίβ Μοντάν, Ζακ Μπρελ, Μπουρβίλ.
Λίντα Άλμα – Μάνος Κατράκης
Το 1955 έρχεται στην Ελλάδα για να δει την άρρωστη μητέρα της κι έχει σκοπό να φύγει αμέσως, αφού οι καλλιτεχνικές της υποχρεώσεις είναι πολλές και σημαντικές, όμως γνωρίζει τον Μάνο Κατράκη και, τελικά, δεν φεύγει ποτέ ξανά από την Ελλάδα.
Η ερμηνεία του Μάνου Κατράκη στο Τέλος του ταξιδιού τη συγκλονίζει.
“Η Λίντα Άλμα μπαίνει ξαφνικά στη ζωή του και την ανατρέπει. Είναι το ’54, στις παραστάσεις του έργου το «Τέλος του Ταξιδιού» που συναντιούνται για πρώτη φορά και εκείνη γοητευμένη δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το θέατρο.
Μετά την παράσταση ανεβαίνει να τον συγχαρεί και από εκεί βρίσκεται μαζί του σε ένα καφενεδάκι στην Ακρόπολη να κουβεντιάζει μέχρι τα ξημέρωμα. Τον ερωτεύεται παράφορα.
Είναι η εποχή που η καριέρα της βρίσκεται στο δρόμο για την παγκόσμια καθιέρωση. Το πάθος της όμως την κρατά στην Ελλάδα και βεβαίως δεν μετανιώνει ποτέ για την επιλογή της.
O ίδιος ο Κατράκης μιλάει με τα θερμότερα λόγια για εκείνη: «H Λίντα αντικατέστησε ό,τι είναι δυνατόν να υπάρξει αγαπημένο για έναν άνθρωπο. Μάνα. Πατέρα. Ερωμένη. Σύζυγο. Φιλενάδα. Θύμα. Τι να πω. Υπηρέτη. Αφέντη. Τι να πω. Δηλαδή, δεν νομίζω ότι βρίσκονται εύκολα τέτοιοι άνθρωποι. Είναι ένα πλάσμα άλλου κόσμου».
• Απόσπασμα από το βιβλίο “Μάνος Κατράκης στη ζωή, τη σκηνή και την οθόνη” *
