Για τους εβραίους το Όρος του Ναού είναι ιερό καθώς ο Βασιλιάς Σολομώντας έχτισε τον πρώτο ναό ο οποίος καταστράφηκε από τη νεοβαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Στο ίδιο σημείο κατασκευάστηκε και δεύτερος εβραϊκός ναός που καταστράφηκε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και η εβραϊκή παράδοση υποστηρίζει ότι ο τρίτος και τελευταίος ναός θα χτιστεί στο ίδιο σημείο.
Για τους μουσουλμάνους το Όρος του Ναού είναι ο τρίτος ιερότερος τόπος μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα. Στο κέντρο του όρους βρίσκεται ο Θόλος του Βράχου μία από τις αρχαιότερες ισλαμικές κατασκευές στον κόσμο και σε σημείο που οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι βρισκόταν ο ιερός ναός τους.
Για τη χριστιανική παράδοση η πόλη είναι εξίσου ιερή, καθώς εκεί μεγάλωσε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός.
Η βρετανική αποικιοκρατία
Κατά τη διάρκεια του Ά Παγκοσμίου Πολέμου η βρετανική αυτοκρατορία επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ και τελικά κατάφερε να πάρει στις 30 Δεκεμβρίου 2017 τον έλεγχο της πόλης από την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Την ίδια χρονιά πήρε την εξουσία και στην Παλαιστίνη, η οποία μέχρι τότε ήταν μέρος της υπό οθωμανική κατοχή Συρίας.
Το 1922 η Κοινωνία των Εθνών, ο πρόδρομος των Ηνωμένων Εθνών, έδωσε την εντολή στην Βρετανία να διατηρήσει τη διοίκηση της πόλης και να αντιμετωπίσει τις διαμάχες μεταξύ των πληθυσμών. Νωρίτερα το 1920 στο Συνέδριο του Σαν Ρέμο η Βρετανία ανέλαβε τη διοίκηση και της Παλαιστίνης.
Από το 1922 έως το 1948 ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε από 52.000 σε 165.000 κατοίκους κυρίως Εβραίους αλλά και Άραβες χριστιανούς και μουσουλμάνους. Η αντιπαλότητα των τριών κοινοτήτων ήταν τόσο μεγάλη που το 1920 και το 1929 ξέσπασαν σοβαρές ταραχές μεταξύ τους.
Λίγο πριν από τη λήξη της εντολής στη Βρετανία για τη διοίκηση της Παλαιστίνης τα μεσάνυχτα της 14ης Μαΐου 1948 ο ΟΗΕ πρότεινε τη δημιουργία ενός ειδικού διεθνούς καθεστώτος για την Ιερουσαλήμ. Συγκεκριμένα, προωθούσε την πρόταση για την ανακήρυξη της σε corpus-separatum, δηλαδή μία διακριτή οντότητα υπό διεθνή έλεγχο για μία περίοδο 10 ετών. Στη συνέχεια θα ακολουθούσε δημοψήφισμα με τους κατοίκους να επιλέγουν το καθεστώς της διοίκησης.
Το σχέδιο δεν προχώρησε ποτέ καθώς ξέσπασε ο Πρώτος Αραβο-Ισραηλινός Πόλεμος. Την 14η Μαΐου 1948 το Ισραήλ κήρυξε την ανεξαρτησία του και την επόμενη ημέρα ένας συνασπισμός αραβικών στρατών με επικεφαλής την Τρανσιορδανία (σημερινή Ιορδανία), την Συρία και την Αίγυπτο εισήλθε στην περιοχή της βρετανικής Παλαιστίνης.
Στο τέλος της σύγκρουσης το Ισραήλ κατείχε ολόκληρη την περιοχή που η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είχε προτείνει για την δημιουργία ισραηλινού κράτους αλλά και το 60% των περιοχών όπου προβλεπόταν η δημιουργία αραβικού κράτους, ανάμεσα τους τη Δυτική Ιερουσαλήμ και τμήμα της Δυτικής Όχθης. Η Ιορδανία είχε υπό τον έλεγχο την Ανατολική Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη. Αυτή ήταν και η αρχή για την διαίρεση της πόλης, καθώς η παλαιά πόλη βρισκόταν εντός του ελέγχου της Ιορδανίας. Το Ισραήλ την ανακήρυξε ως πρωτεύουσα του κράτους του και η Ιορδανία την δεύτερη πρωτεύουσα του. Ωστόσο, καμία ανακήρυξη δεν είχε την νομιμοποίηση του ΟΗΕ.
Η ισραηλινή κυριαρχία με τον Πόλεμο των Έξι Ημερών
Τον Ιούνιο του 1967 το Ισραήλ ξεκίνησε πυραυλικές επιθέσεις κατά αιγυπτιακών στόχων, καθώς το Κάιρο έκλεισε τα Στενά του Τιράν για τα ισραηλινά πλοία. Ο ισραηλινός στρατός αιφνιδίασε και σχεδόν κατέστρεψε την αιγυπτιακή αεροπορία. Στη συνέχεια εισέβαλε στην Γάζα και το Σινά χωρίς να αφήσει μεγάλο περιθώριο αντίδρασης στην Αίγυπτο.
Τη δεύτερη ημέρα του πολέμου στην σύγκρουση μπήκαν και οι δυνάμεις της Ιορδανίας που είχαν υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Αίγυπτο. Επιτέθηκαν στην Δυτική Ιερουσαλήμ, η οποία βρισκόταν στα χέρια των Ισραηλινών. Ο πόλεμος έληξε με τον ισραηλινό στρατό να έχει καταλαμβάνει την Ανατολική Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη.
Από τότε Ισραήλ και Παλαιστίνη διεκδικούν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα για των κρατών τους. Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα επιμένει στην πρόταση του 1948 για μία ξεχωριστή οντότητα και αρνείται να αναγνωρίσει την κυριαρχία του Ισραήλ και της Παλαιστίνης στην πόλη. Αυτή η πολιτική «έσπασε» από τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ όταν το 2018 ανακοίνωσε την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και αναγνώρισε έμμεσα την ισραηλινή κυριαρχία στην πόλη.