Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Με τον κόσμο ολόκληρο να τραντάζεται συθέμελα από έναν αναπάντεχο, εξωτερικό, αόρατο εχθρό και τους ανθρώπους κλεισμένους στα σπίτια τους λόγω καραντίνας, κάποιες καλλιτεχνικές φύσεις εμπνέονται και ασκούνται στη δημιουργικότητα, δείχνοντας άμυνες και ενέργεια κόντρα στους ταραχώδεις καιρούς.
Τελευταία προσέξαμε και θαυμάσαμε στο F/B τα έργα χειροτεχνίας της αγαπημένης μας ηθοποιού Σοφίας Φιλιππίδου. Τις μάσκες προφύλαξης, τα φυλακτά, τους σταυρούς. Έργα που σίγουρα θα είχαν θέση για την επινοητικότητά τους και τη δεξιοτεχνία τους σε ένα μουσείο τής μετά τον κορονοϊό εποχής.
Μάσκα για τον ιό και το κακό μάτι, μάσκα με την ελληνική σημαία, άλλη με τον σταυρό και την άμπελο ειδικά φιλοτεχνημένη για τον Επιτάφιο, μάσκα των ρόδων και των σταυρών, μάσκα με νομίσματα για γάμους στο σπίτι σε στενό κύκλο και μάσκα με τη φλεγόμενη καρδιά εμπνευσμένη από το μυστικιστικό έμβλημα της ιερής καρδιάς η οποία φλέγεται και αναγεννιέται και συμβολίζει την αιώνια αγάπη.
Όλη αυτή η παράξενη ομορφιά, η μυστηριακή και απρόσιτη σαγήνη, η χιουμοριστική εμμεσότητα, η αυθόρμητη έκφραση που παρουσιάζουν τα έργα της πολυσχιδούς Σοφίας συνιστούν ένα γρίφο και ένα θελκτικό αίνιγμα. Τόσο εκπληκτική φαντασία, τόσο πλούσια θεματολογική ποικιλία και τόσο απροσδόκητους συνδυασμούς χρωμάτων σπάνια συναντάς σε χειροτεχνίες. Μοναδική περίπτωση ευρηματικότητας, μοντερνισμού και δυναμισμού. Όλα τα στοιχεία δημιουργούν μια αδιάσπαστη εικόνα λαϊκής παράδοσης, μαγικού ρεαλισμού και χρωματικού πληθωρισμού. Έργα που διαθέτουν κάτι το παιδικό, όμως και ιδιαίτερη σοφία και απίστευτη καλλιτεχνική ελευθερία. Η συγκινητική απλότητα των σχεδίων δημιουργεί, με την έντονη πνευματικότητά τους να τους προσδίδει ιδιαίτερη αίγλη, μια εικόνα που θαρρείς πως βγαίνει από παλιούς θεούς, ξωτικά, θροΐσματα, ψιθύρους, ήχους από ζώα, ευχές, σκέψεις, πράξεις, μνήμες. Εικόνα πρόκλησης νοσταλγίας και συναισθημάτων, αγγίγματος της ελληνικής ψυχής και προσέγγισης μιας αυθεντικής, μιας τρυφερής και καθάριας Ελλάδας.
Να τι είπε στο catisart.gr η ίδια η Σοφία Φιλιππίδου για τα έργα της:
“Από τις 13 Μαρτίου κάθομαι σαν καλό παιδί στο σπίτι και κάνω ό,τι μας συμβουλεύουν ο πρωθυπουργός και ο κ. Τσιόρδας. Κι άλλες φορές στο παρελθόν «καθόμουν σπίτι» αλλά δεν ήταν το ίδιο. Ήταν μια απόφαση που την έπαιρνα εγώ για τον εαυτό μου, για να σώσω την ψυχή μου, για να σκεφτώ, γιατί έλεγα όχι στις προτάσεις που μου κάνανε, γιατί ένιωθα πως χάνω τον προορισμό μου, τον εαυτό μου, τον δρόμο μου… τέλος πάντων «καθόμουν σπίτι».
Χειροποίητη μάσκα για γάμους κατ’ οίκον σε αυστηρά κλειστό κύκλο!
Συνολικά κάθισα σπίτι τρεις φορές από δύο χρόνια τη φορά μας κάνουν 6 χρόνια. Αυτά τα χρόνια ήταν τα πιο δημιουργικά: ασχολήθηκα με πιο «μικρά» πράγματα… διάβασα, μελέτησα, δημιούργησα τη φοιτητική πειραματική μου ομάδα, έψαξα μέσα μου και κατάλαβα τα λάθη μου.
Τώρα που ο νέος ύπουλος εχθρός με τη μορφή ενός επιθετικού ιού, χτυπάει τον πυρήνα της αναπνοής -ώστε οι άνθρωποι να πεθαίνουν από ασφυξία είναι αλλιώς…
Πάντα υπάρχει φόβος στη ζωή μας. Ο φόβος της απόρριψης από ένα «άδικο και σκληρό» σύστημα ας πούμε, είναι γελοίος μπροστά στο φόβο ενός άγνωστου θανατηφόρου ιού που σε επιλέγει για να σε σκοτώσει! Από άμυνα ίσως άρχισα να φτιάχνω φυλαχτά με σταυρούς από κλαδάκια κληματαριάς και ξύλο κανέλας… μετά έπιασα το πλέξιμο με το τσιγκελάκι… και αργότερα, όταν η μάσκα άρχισε να μπαίνει στη ζωή μας για τα καλά, έφτιαξα την πρώτη μου χειροποίητη μάσκα με κλωστές ραψίματος και «κουρέλια» που έχω μπόλικα, αφού είμαι της άποψης «δεν πετάμε τίποτα».
Αυτή η ενασχόληση με έβγαλε σιγά σιγά από τον φόβο και επειδή η έκθεση των έργων μου στο Facebook είχε καλή αποδοχή και επικοινωνία, μου έδωσε και μου δίνει χαρά και με βοηθάει να κάθομαι φρόνιμα σπίτι και να ελπίζω πως όλα θα περάσουν χωρίς εφιαλτικές απώλειες”.
