Του Παναγιώτη Μήλα
Τελικά δεν είναι και τόσο εύκολο να αποφασίσει μια παρέα πού θα πάει για να περάσει ένα όμορφο βράδυ. Το έζησα πριν από λίγες ημέρες όταν έπεσαν τρεις προτάσεις στο τραπέζι:
– Η πρώτη έλεγε: Φωτεινή Βελεσιώτου. Μπουζούκια; Η μουσική στη διαπασών; Ζεϊμπέκικα και τέτοια; Άστο για άλλη φορά. Το έχουμε ζήσει το έργο. Να λείπει…
– Η δεύτερη πρόταση έλεγε: Αναστασία Μουτσάτσου. Ωχ! Εντεχνίλα και δηθενιά… Ποίηση και εναλλακτικές προτάσεις και νότες. Μωρέ καλύτερα στο σπίτι…
– Για να ακούσω και την τρίτη πρόταση; Μυρτώ Αλικάκη. Ε! Και; Να πάμε να δούμε την «Αναστασία» δηλαδή; Το ξέρουμε απ’ έξω όλο το σίριαλ. Για φέρε το τηλεκοντρόλ… Ωστόσο είναι εκπληκτική και στο θέατρο!
Τότε έπεσε και η τέταρτη πρόταση. Κάποιος από την παρέα είπε να πάμε να διασκεδάσουμε με… εφτά γυναίκες. Εφτά γυναίκες κατηγορούνται; Εφτά γυναίκες εξομολογούνται; Μυστήριο! Καλή ιδέα, αν και χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Το εφτά πάντως είναι τυχερός αριθμός. Ας το δοκιμάσουμε. Τι έχουμε να χάσουμε; Εφτά γυναίκες σε ένα γυάλινο κλουβί να τα δίνουν όλα. Πρόκληση! Γιατί όχι; Ξεκινάμε λοιπόν.
Προορισμός η Λεωφόρος Συγγρού. Στο ύψος της Νέας Σμύρνης. Από την πλευρά που είναι η «Στέγη». Φθάνουμε στο γυάλινο κλουβί που λέγαμε: «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο». Κατεβαίνουμε τις σκάλες. Μας υποδέχονται τρεις γυναίκες… στην αφίσα: Φωτεινή Βελεσιώτου, Μυρτώ Αλικάκη, Αναστασία Μουτσάτσου. Έκπληξη αυτό το συνταίριασμα. Οι άλλες τέσσερις γυναίκες; Πού είναι;
Μαρία Φιλίππου, σκηνικά – κοστούμια.
Κατερίνα Μαραγκουδάκη, σχεδιασμός φωτισμών.
Αγνή Χιώτη, βοηθός σκηνοθέτη.
Μια χαρά. Μία, δύο, τρεις… έξι. Η έβδομη; Ποια είναι;
Ελένη Γκασούκα. Χωρίς αυτήν δεν θα έπαιρνε μπρος η μηχανή. Υπογράφει τη σκηνοθεσία και ξεκλειδώνει τις συμπαίκτριές της.
Συγκρατήστε αυτό το ρήμα: Ξεκλειδώνει…
Είναι κυριολεκτικά μαγικό αυτό που πετυχαίνει η Ελένη Γκασούκα. Τύλιξε όλη την ομάδα της σε μια κόλλα χαρτί με κείμενα της Αναστασίας Μουτσάτσου.
Σίγουρα, αυτό που είδαμε δεν ήταν μουσική παράσταση.
Οπωσδήποτε, δεν ήταν θέατρο.
Ασφαλώς, δεν ήταν και τα δύο.
Ήταν κάτι άλλο, μοναδικό. Κυριολεκτικά μοναδικό. Μια παράσταση που σε κερδίζει από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι την ώρα που οι συντελεστές θα μπουν στα παρασκήνια μετά το τέταρτο ή πέμπτο χειροκρότημα.
***
Όπως λέμε σε διάλεκτο ποδοσφαιρική, «με γκολ από τα αποδυτήρια» κέρδισε η ομάδα της Γκασούκα.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια (Μαρία Φιλίππου) σε ταξιδεύουν σε εποχές, σε στιγμές, σε αγάπες, σε πρόσωπα που δεν ξεχνάς, σε πρόσωπα της καρδιάς.
Οι φωτισμοί (Κατερίνα Μαραγκουδάκη) φτιάχνουν συνεχώς πίνακες ζωγραφικής με ζωντανούς ήρωες τη Φωτεινή, τη Μυρτώ και την Αναστασία. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο ο φωτισμός σε αυτή την παράσταση έχει την ίδια δυναμική που έχει και η μουσική. Κάτι όχι και τόσο εύκολο.
Μιας και είπα για μουσική μην ξεχάσω και τους άντρες της παρέας. Αν κλείσεις τα μάτια δεν μπορείς να πιστέψεις πως η ορχήστρα αποτελείται μόνο από τέσσερα άτομα.
Στην κιθάρα ο Βασίλης Κετεντζόγλου, στο ακορντεόν ο Νίκος Παπαναστασίου, με μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά ο Γιώργος Καραμφίλλης και στο πιάνο και τα πλήκτρα ο μαέστρος Γιώργος Τσοκάνης.
Εκτός από αυτούς τους τέσσερις άντρες υπάρχει ακόμη ένας: Ο Μπάμπης. Σημαντική παρουσία. Μη σας πω περισσότερα όμως. Είναι μια διπλή έκπληξη. Όμως μετά τον Μπάμπη έρχεται και η Δάφνη. Εδώ κι αν είναι έκπληξη. Πράγματι μη αναμενόμενη, τόσο που αν και έγινε αποδεκτή η παρουσία της, η αποδοχή αυτή δεν εκφράστηκε με εγκάρδιο χειροκρότημα. Οι τολμηρές απόψεις δυστυχώς σκοντάφτουν ακόμη στα «πρέπει» και στα «τι θα πει ο κόσμος». Όμως εδώ επιβεβαιώνεται ο κανόνας που λέει ότι οι παρέες γράφουν τις ιστορίες.
Ιστορίες, μελωδίες και πάθη μιας ζωής δεν σε αφήνουν ούτε στιγμή αδιάφορο. Σε κρατούν ζεστά από το χέρι. Σε κρατούν με το χέρι της καρδιάς. Σε συγκινούν αλλά δεν σε αφήνουν να κλάψεις… έστω κι αν δίπλα σου η Αγνή Χιώτη, η βοηθός σκηνοθέτη, δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της βλέποντας το αποτέλεσμα όλης αυτής της κοπιαστικής δουλειάς.
Τόσο κοπιαστικής που ακόμη και οι φανατικοί οπαδοί της Βελεσιώτου, της Μουτσάτσου και της Αλικάκη δεν τις έχουν ξαναδεί έτσι. Τόσο μεταμορφωμένες. Το βράδυ που είχα πάει συνάντησα στο «Γυάλινο» και την αγαπημένη μας Βούλα Πατουλίδου. Τη ρώτησα στο τέλος να μου πει τη γνώμη της. Μου είπε πως ξέρει τη Φωτεινή από τότε που ήταν και οι δυο μικρές και για πρώτη φορά την έβλεπε τόσο διαφορετική. Ήταν μια έκπληξη η εμφάνισή της και κυρίως η σκηνική της παρουσία.
Το ίδιο σιγοψιθύριζαν πολλοί κάθε που έβγαινε στη σκηνή η Αναστασία Μουτσάτσου. Δεν ήταν μόνο οι φωνητικές της αρετές αλλά και οι ερμηνευτικές, ως ηθοποιού. Κάτι πολύ δύσκολο για μια τραγουδίστρια που έχει συνηθίσει να έχει ερωτική σχέση μόνο με το μικρόφωνο. Τώρα η Αναστασία έδειξε ότι με την ίδια επιτυχία φλέρταρε και κατακτούσε το θεατρικό σανίδι.
Και πάμε στη Μυρτώ Αλικάκη. Πάντα με άνεση. Πάντα με σπάνια ερμηνευτική δεινότητα. Εδώ όμως; Καμία σχέση με όσα ξέρατε για την Αλικάκη. Βλέποντάς την νιώθεις να μην πατάει στο έδαφος. Τη βλέπεις να πετάει. Ενσαρκώνει απίστευτα την ηρωίδα. Με βαρύτητα, με ανάλαφρο χιούμορ, με δυνατή συγκίνηση. Όταν κατάφερα να της μιλήσω –μετά τις αμέτρητες θαυμάστριές της– τής είπα ότι την είδα απελευθερωμένη κι εκείνη μου είπε: Πράγματι έτσι ένιωθα. Η Γκασούκα μας έβαλε κανόνες. Μας έβαλε τα όρια μέσα στα οποία έπρεπε να κινούμαστε και έτσι μέσα σε αυτά τα όρια εγώ πετούσα…
Ακριβώς έτσι. Και οι τρεις πετούσαν. Είναι αυτό που σας έγραψα στην αρχή. Η σκηνοθέτιδα ξεκλείδωσε τις συμπαίκτριές της. Βρήκε τα μυστικά τους κουμπιά. Τα πάτησε και τις απογείωσε. Τις έφτασε και τις τρεις στα ύψη.
Όπως γράφει η Ελένη Γκασούκα στο πρόγραμμα:
– Η Μυρτώ προσέφερε ανενδοίαστα τη βαθιά καλλιτεχνική της φύση.
– Η Αναστασία με τρυφερότητα και ακρίβεια μετέδωσε σε όλους την αγάπη για το έργο της.
– Η Φωτεινή δεν είναι μόνο σπουδαία τραγουδίστρια…
Στο ίδιο πρόγραμμα οι τρεις πρωταγωνίστριες μας μιλάνε…
– Η Φωτεινή περιγράφει πώς από τον κήπο και τα λουλούδια της και από την τάξη με τους μαθητές της, βρέθηκε στη σκηνή μαζί με τα κορίτσια της.
– Η Μυρτώ ομολογεί πως είναι ευλογημένη όταν συνεργάζεται με ανθρώπους σαν την Ελένη, τη Φωτεινή και την Αναστασία, ενώ τέλος…
– Η Αναστασία μας λέει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και αφιερώνει την παράσταση στη φίλη της Πηνελόπη με την οποία μαζί την ονειρεύτηκαν και που όμως διάλεξε να την παρακολουθήσει από ψηλά…
Μια γρήγορη ματιά για τις γυναίκες
* Μυρτώ Αλικάκη. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Καρόλου Κουν αλλά και του τμήματος Γαλλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει δύο γιους. Μπορείτε να τη δείτε και στο «Μικρό Παλλάς» στο έργο «Το ψέμα» όπου εκτός από τη Μυρτώ Αλικάκη πρωταγωνιστούν ο Θοδωρής Αθερίδης (που υπογράφει και τη σκηνοθεσία), η Σμαράγδα Καρύδη και ο Κωνσταντίνος Κάππας.
* Φωτεινή Βελεσιώτου. Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Συνταξιούχος δασκάλα. Δούλεψε για πολλά χρόνια σε δημοτικά σχολεία έξω απ’ τη Θεσσαλονίκη. Τραγουδούσε σε μικρές σκηνές από το 1983. Μπήκε στη δισκογραφία το 2004 με τις «Γυναίκες». Από την Καρδίτσα. Μπορείτε να την απολαύσετε και το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016 στο Club Μύλος, στην περιοχή Σφαγεία της Θεσσαλονίκης.
* Αναστασία Μουτσάτσου. Γεννήθηκε στα Βελανίδια του νομού Λακωνίας. Στο μικρό αυτό χωριό, κοντά στη θάλασσα έμαθε τα παραδοσιακά τραγούδια ακούγοντάς τα από τη μητέρα της. Με το τραγούδι άρχισε να ασχολείται μέσα από γκρουπάκια που έφτιαχνε με τους φίλους της. Όπως και τώρα με το… γκρουπάκι «Γυναίκες».
* Ελένη Γκασούκα. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αρχικά, ασχολήθηκε με το χορό. Η κορυφαία της στιγμή ως χορογράφος ήταν στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Συνεργάστηκε με τους «Άγαμους Θύτες» αλλά έκανε μεγάλες επιτυχίες με δύο έργα που έγραψε και σκηνοθέτησε: Τη θρυλική «Φουρκέτα» και τους «Ήρωες».
Δυο λόγια για τις «Γυναίκες»
Οι «Γυναίκες», με τη Φωτεινή Βελεσιώτου, την Αναστασία Μουτσάτσου και τη Μυρτώ Αλικάκη στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», εξομολογούνται ιστορίες, μελωδίες και πάθη μιας ζωής.
Συναισθήματα καταπιεσμένα από γυναίκες και άνδρες, εγκλωβισμένους σε ρόλους αρχετυπικούς.
Ένας αγώνας για την επιβίωση και την ελευθερία και ουσιαστικά η αναζήτηση της μοναδικής συγκολλητικής ουσίας, που είναι η αγάπη.
Μια μουσικοθεατρική παράσταση, όπου ο λόγος πλέκεται μαγικά με τη μουσική και τα τραγούδια, με σκοπό την κάθαρση μέσω της εξομολόγησης, σκηνοθετημένη από την Ελένη Γκασούκα. Το κείμενο υπογράφει η Αναστασία Μουτσάτσου, που είχε και την ιδέα της παράστασης.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Ιδέα – κείμενο: Αναστασία Μουτσάτσου
Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια:
Μαρία Φιλίππου
Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Οπτικοακουστικός σχεδιασμός και Video Installation: Λουκάς Ζιάρας και Χρήστος Καλαϊτζόγλου / LOOX.media
Καλλιτεχνική υποστήριξη: Πάνος Σουρούνης
Πιάνο, πλήκτρα και επιμέλεια ορχήστρας:
Γιώργος Τσοκάνης
Μπουζούκι: Γιώργος Καραμφίλλης
Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου
Κιθάρα: Βασίλης Κετεντζόγλου
Επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Γκώνιας
Πληροφορίες
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο
Λεωφόρος Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη
Ώρα προσέλευσης: 8 μ.μ.
Ώρα έναρξης: 9 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ εισιτήριο εισόδου σάλας
10 ευρώ εισιτήριο εξώστη
Ελάχιστη υποχρεωτική κατανάλωση: 8 ευρώ με μπίρα |ή κρασί (2η μπίρα | ή κρασί 6 ευρώ)
10 ευρώ ποτό (2ο ποτό 8 ευρώ)
Φιάλη κρασί ανά 2 άτομα 35 ευρώ
Φιάλη ποτού ανά 4 άτομα 70 ευρώ
* Προπώληση: www.viva.gr, 11876
Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης
Τηλέφωνο: 210 – 93.15.600
