“Δυστυχώς ή ευτυχώς έκρινα και συνεχίζω να κρίνω σε δύσκολες στιγμές ως την καλύτερη αντίδραση τη σιωπή. Κανένα σχόλιο. Καμία τοποθέτηση. Εάν κάτι είναι ανείπωτο, καμία γλώσσα δεν μπορεί να το σηματοδοτήσει. Δεν αρκεί κανένα σύστημα σημειακό να αποδώσει σκέψεις που περνάνε απ’ το μυαλό. Η απουσία της γλώσσας και η ησυχία είναι κι αυτή μια θέση. Απλά εδώ στην Ελλάδα δεν την έχουμε συνηθίσει. Και σε αυτό βοήθησαν πολύ και τα social media. Υπήρξαν θέσεις πολλές. Σχόλια άπειρα. Τοποθετήσεις δημόσιες. Ο δημόσιος λόγος πλέον «ανήκει» στον καθένα. Και είμαστε και υποχρεωμένοι να μας αφορά. Να τον διαβάζουμε και να απαντάμε κιόλας. Εγώ πάντα σκεφτόμουν σε γεγονότα που είναι πολύ μεγαλύτερά μου, όπως η συγκεκριμένη τραγωδία, πως δεν χρειάζονται κανένα μου σχόλιο. Θα είναι μικρό και λίγο. Ούτε δημοσιοποίηση της εμπλοκής μου, του τρόπου με τον οποίο έχω αποφασίσει να δράσω και να αντιδράσω. Θα μου πείτε και τι μας τα λες όλα αυτά αφού προτείνεις παύση. Ίσως γιατί σκέφτομαι έντονα πολύ αυτές τις μέρες πως ο καταλληλότερος τρόπος να πενθήσεις μια τέτοια στιγμή είναι να αποδείξεις πως η ζωή θα υπάρχει και την επόμενη μέρα. Το θέλουμε δεν το θέλουμε. Η συνειδητοποίηση αυτή είναι ένας μεγάλος εορτασμός και φόρος τιμής στην απώλεια. Για εκείνους όλους. Είναι πολλά που πρέπει να αλλάξουν για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να συμβιώσουμε. Δεν ξέρω καν αν όλα αυτά που πρέπει ν’ αλλάξουν είναι άμεσα εφικτά. Είναι ένα δέρμα αιώνων πάνω μας που ως τώρα δεν φεύγει με τίποτα. Ελπίζω…”.
- Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λύρας, καταθέτει στο catisart.gr την άποψή του με αφορμή τη φονική και καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, στο Μάτι Αττικής.
