Του Παναγιώτη Μήλα
«Κανείς δεν μπορεί να στερήσει την ηλιαχτίδα της επόμενης μέρας. Βρεθήκαμε όλοι στο σημείο μηδέν, το κοντέρ μηδένισε. Δεν είναι μια ωραία αφορμή να ξεκινήσουμε όλοι μαζί;»
Αυτά τα λόγια είχε πει στο Catisart ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός τον Ιούνιο του 2021.
Με τη φράση αυτή, εκτός από ένα αισιόδοξο μήνυμα που έστελνε, παράλληλα άφηνε μισάνοιχτη την πόρτα ώστε να δοθεί συνέχεια στη συζήτησή μας.
Δεν άφησα λοιπόν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Έσπευσα στην Κυψέλη. Στην Οδό Κυψέλης 51, εκεί που αρχίζει ο πεζόδρομος της οδού Σπετσοπούλας. Στο δεξί μας χέρι και στον αριθμό 9 είναι το «Studio Κυψέλης». Μια πραγματική πολιτιστική κυψέλη…
Δεν είδα φως αλλά άνοιξα και μπήκα.
Ήταν λίγο μετά τις 4 το απόγευμα και αμέσως μετά τα πρώτα μου βήματα στον υποβλητικά φωτισμένο χώρο άκουσα ομιλίες. Άκουσα ηθοποιούς να διαβάζουν κείμενο. Ίσως οι «Θεατρίνων θεατές» κάτι ετοιμάζουν.
Αν ζούσε ο αγαπημένος μας Βασίλης Μπουζιώτης θα είχαμε μάθει πριν από …δέκα μήνες στην «Απαγορευμένη ατζέντα» του ποιο είναι το νέο έργο που θα παρουσιάσει ο Γιώργος Λιβανός.
Τώρα; Απλά περιμένουμε το δελτίο Τύπου από την Νταίζη Λεμπέση.
Την ώρα που σκεπτόμουν όλα αυτά, ακούω βήματα.
Και να ο Γιώργος Λιβανός. Κι εκείνος με μάσκα, όπως κι εγώ.
Αφού ανταλλάξαμε τις καθιερωμένες ευχές για τη νέα χρονιά του ζήτησα να μου εξηγήσει για τις ομιλίες που είχα ακούσει νωρίτερα.
-Με τους συναδέλφους και τους συνεργάτες μου κάναμε έναν απολογισμό για τον χρόνο που πέρασε.
«Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ», στην κολασμένη εκδοχή του Joe Osborne παίζεται με επιτυχία εδώ και δύο μήνες στο Studio Κυψέλης, συλλέγοντας εγκωμιαστικές κριτικές. Παίζουμε πάντα σε ένα γεμάτο θέατρο, σύμφωνα με το υγειονομικό πρωτόκολλο που ισχύει. Θα ολοκληρώσουμε τις παραστάσεις και λογικά θα συνεχίσουμε…
*Μάλλον αυτό που άκουσα μου θύμισε ανάγνωση θεατρικού έργου…
-Ακριβώς αυτό είναι. Αφού κάναμε προγραμματισμό για τον χρόνο που μόλις άρχισε ρίξαμε μια πρώτη ματιά στο κείμενο του επόμενου έργου που ετοιμάζουμε. Θα είναι το μυθιστόρημα του Γιάννη Σολδάτου «Ο γλάρος έφυγε με το λεωφορείο», που κυκλοφόρησε το 2018 από τις «Εκδόσεις Αιγόκερως». Εδώ οι ήρωες του συγγραφέα αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας εμπλέκονται στο ανέβασμα ενός θεατρικού έργου… Παρακολουθούμε τις καθημερινές σχέσεις αυτών των προσώπων μέσα σε μια περίοδο κρίσης.
Θυμίζω ότι οι «Θεατρίνων θεατές» έχουν κάτω από τα φτερά τους και τις δυο αυτές παραγωγές: «Το Πορτρέτο» αλλά και τον «Γλάρο που πέταξε»…
*Μιας και έχουμε αφήσει έναν ανοιχτό λογαριασμό από τον Ιούνιο του 2021 να συνεχίσουμε εκείνη τη συζήτηση που τότε είχαμε αφήσει στη μέση;
-Με χαρά μου. Σας ακούω…
*ΠΟΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ έριξε φως στον δρόμο που ακολουθήσατε;
-Επηρεάστηκα από τους κορυφαίους δασκάλους μου: Την Άννα Συνοδινού, την Ασπασία Παπαθανασίου, τη Μίρκα Γεμετζάκη, τον Δημήτρη Ποταμίτη, τον Σταύρο Ντουφεξή και τη Μαριάννα Τόλη. Ο καθένας υποστήριξε διαφορετικά είδη θεάτρου, αλλά όλοι ήταν πρωτοπόρα καινοτόμοι. Άφησαν το στίγμα τους στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Τυχερός που τους συνάντησα.
*ΤΙ ΣΑΣ ώθησε σε αυτή την επιλογή;
-Από μικρός ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Από γονείς που έβλεπαν θέατρο, θεία μεταφράστρια και συγγραφέα, γιαγιά φιλόλογο, οι επιρροές ήταν πολλές αλλά προσωπική η απόφαση, από αγάπη και ανάγκη για την Τέχνη.
*ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ να είστε αν δεν είσαστε στο θέατρο;
-Στη Σουηδία που έζησα ένα χρόνο και μου άρεσε ο τρόπος ζωής. Μου πρότεινε ο Peter Oscarson διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου τότε που ήμουν στα 21 να μείνω εκεί και να σπουδάσω. Όμως φοβήθηκα…
*ΠΟΤΕ ΝΙΩΣΑΤΕ τη μεγαλύτερη συγκίνηση ή απογοήτευση όταν έπεσε η αυλαία;
-Όταν μοιράστηκα τον ίδιο ρόλο με την Άννα Συνοδινού θεά Αθηνά στα Αρχαία και Νέα ελληνικά σε ενιαία παράσταση των Ευμενίδων, στο Φεστιβάλ Αθηνών. Επίσης πρόπερσι που η δική μας «Μαίρυλιν» δεν έκαμε ντερνιέρα λόγω της πρώτης Πανδημίας. Συγκίνηση και απογοήτευση αντίστοιχα.
*ΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ να δείτε την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
-Ενωμένη, συνεργατική όχι τόσο εγωκεντρική και πιο ενημερωμένη για τα διεθνή πλαίσια δημιουργίας.
*ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ πρέπει να αποδεχθεί το ότι «ηθοποιός σημαίνει φως»;
-Γιατί πιστέψτε με όλοι οι ηθοποιοί που γνώρισα έχουν ένα θείο χάρισμα, που τους ξεχωρίζει. Θέμα παιδείας, καλλιέργειας και επιλογών θαρρώ. Ναι ο ηθοποιός έχει μέσα του το φως της δημιουργίας.
*ΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΤΕ στα χρόνια της πανδημίας;
-Ότι η ανάγκη να εκφραστώ ήταν διαρκώς κλιμακούμενη για να δραπετεύσω (-ουμε) από τα αδιέξοδα μας.
*ΤΙ ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΕ στην ίδια περίοδο;
-Το Θέατρο και οι φίλοι μου. Αν και φρόντισα να δω όσο πιο πολύ μπορούσα όσους αγαπούσα και να τους χαρώ.
*ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ για τη νέα χρονιά;
-Υγεία, αποδέσμευση από τον εφιάλτη της Πανδημίας και δημιουργία διαρκή.
*ΚΥΡΙΕ ΛΙΒΑΝΕ, σας ευχαριστώ πολύ γι αυτή τη σύντομη επικοινωνία. Εύχομαι τα καλύτερα για σάς, για τους συνεργάτες σας και φυσικά για το «Studio Κυψέλης».
-Κι εγώ σας ευχαριστώ και αντεύχομαι.
***
«Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ» πρώτη φορά στην εκδοχή Osborne
***
Γιώργος Λιβανός: Μετανιώνω γι’ αυτά που δεν τόλμησα να κάνω…
