Του Παναγιώτη Μήλα
*Μια Κυριακή τον Μάρτιο του 2019 στο «Θησείον» είδα το απόγευμα στις 5 το «Εικοσιτέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας» σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή με την Ιωάννα Μαυρέα και συμπαίκτες της τον Σήφη Πολυζωίδη, την Ολυμπία Σκορδίλη, τον Άρη Νινίκα και τον Γιώργη Βασιλόπουλο.
*Το καλοκαίρι του 2021, στη Μικρή Επίδαυρο, την Παρασκευή 16 Ιουλίου είδα την παράσταση «Γάλα και αίμα» σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα με την Έλενα Τοπαλίδου. Συμπαίκτες της είχε τη Μάγδα Καυκούλα, τη Σύρμω Κεκέ, τον Μιχάλη Τιτόπουλο, τον Γιάννο Περλέγκα και τον Γιώργη Βασιλόπουλο.
***
Και τις δύο φορές, για καθαρά αντικειμενικούς λόγους, έπρεπε να φύγω αμέσως μετά το κλείσιμο της αυλαίας. Έτσι δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω και να ευχαριστήσω τους ηθοποιούς. Το μόνο που σημείωσα ήταν ότι θα έπρεπε ανυπερθέτως να επιδιώξω μια συνέντευξη με τον Γιώργη Βασιλόπουλο.
Την ευκαιρία τη βρήκα διαβάζοντας το δελτίο Τύπου της παράστασης «Guilty Choices» που θα ανέβει στο εμβληματικό θέατρο «Vault» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.
*Όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο τού είπα ότι το καλοκαίρι έπρεπε να φύγω τρέχοντας με το που έσβησαν τα φώτα στη Μικρή Επίδαυρο. Τότε ο Γιώργης μου απάντησε:
-Αυτά τα δύο βράδια βίωσα τη μεγαλύτερη – μέχρι τώρα – συγκίνηση, στην υπόκλιση, όταν έπεσε η αυλαία της παράστασης «Γάλα και αίμα».
*Έχεις μέλλον στον χώρο. Θα ήθελα να μου πεις ποιο είναι το δημιουργικό σου όνειρο;
-Να έχω τη δυνατότητα να εκθέτω κομμάτια της ψυχής κάτω από συνθήκες αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και κοινωνικής αλληλεγγύης.
*Αλήθεια, τι έμαθες από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου στον χώρο της τέχνης;
-Πως όποιες συνθήκες και αν βρεθούν μπροστά σου, οφείλεις να είσαι προσηλωμένος σε αυτό που κάνεις, να του δίνεις αγάπη και να είσαι ανοιχτός μέσα σου για να δεχθείς πράγματα. Να δώσεις και να πάρεις.
*Πιστεύεις ότι το θέατρο και γενικά οι τέχνες είναι και μέσο θεραπείας;
-Κατά κάποιο τρόπο είναι και μέσο θεραπείας αν θεωρήσουμε πως το να παίζεις στο θέατρο είναι μια κοινωνική διαδικασία συναλλαγής αυτού που εκθέτει και αυτού που βρίσκεται απέναντι και βλέπει.
*Πριν μιλήσουμε για το «Guilty Choices», θέλω να μου πεις πού γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι και πού έζησες τα παιδικά σου χρόνια;
-Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στη Χίο, στο χωριό της Καλλιμασιάς. Εκεί έζησα και τα παιδικά μου χρόνια. Και νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό.
*Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;
-Τα καλοκαίρια στο νησί, που ήμουν με τους φίλους μου παίζοντας μπάλα και κάνοντας μπάνια.
*Στο ημερολόγιό σου ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;
-Η μέρα που γεννήθηκε η ανιψιά μου. Έφερε τόσο φως σε μένα και σε αυτούς που αγαπώ, το είχαμε ανάγκη, όπως όλος ο κόσμος, και της το χρωστάμε.
*Με τη μέχρι τώρα εμπειρία σου πες μου πώς θα ήθελες να δεις την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
-Δημιουργική και στοχευμένη προς κατεύθυνση για συναισθηματικό και πνευματικό άνοιγμα.
*Ο περιορισμός στην περίοδο της πανδημίας, παρότι ασύμβατος με την «ελευθερία» που κάθε τέχνη υπηρετεί, υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει ως ισχυρό κίνητρο για διερεύνηση άλλων τρόπων ή μορφών έκφρασης;
-Σαφώς. Το καλλιτεχνικό «κράτημα» που υπήρξε στην περίοδο της καραντίνας όσον αφορά την έκθεση εκ του σύνεγγυς, μπορεί να είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά εφόσον η ανάγκη για δημιουργία υπήρχε και υπάρχει θεωρώ πως έδωσε κίνητρο για δημιουργία και πως αποτυπώθηκε και στη φετινή θεατρική περίοδο, που υπήρξαν πολλές παραστάσεις.
*Ας μιλήσουμε τώρα για το «Guilty Choices» στο οποίο συμμετέχεις σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά. Στη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης, σου γεννήθηκαν ερωτήματα που δεν τα είχες όταν διάβαζες το κείμενο;
-Βέβαια. Είναι διαφορετικό να διαβάζεις ένα έργο και διαφορετικό να το δουλεύεις με σένα, με τον σκηνοθέτη και τους συναδέλφους. Υπάρχουν διαφορετικές προσλαμβάνουσες και όταν κατατίθενται είναι μόνο προς μια δημιουργική κατεύθυνση.
* Αυστηρώς ακατάλληλο το «Guilty Choices» ενώ την ίδια ώρα στις τηλεοπτικές ειδήσεις παρακολουθούμε φοβερά γεγονότα. Πώς το σχολιάζεις;
-Είμαστε τυχεροί, μα και έχουμε ευθύνη να κάνουμε θέατρο, αυτούς τούς πονηρούς και ζοφερούς καιρούς.
*Γιώργη, κλείνοντας θέλω να μου πεις την άποψή σου για τα κατοικίδια.
-Είμαι πατέρας του Ζάχου. Υιοθέτησα ένα σκυλάκο πριν από ένα χρόνο και μου έχει αλλάξει τη ζωή. Αν είχα τη δυνατότητα, θα είχα όσο πιο πολλά σκυλιά μπορούσα.
*Κλείνουμε εδώ την πρώτη μας συνέντευξη. Σε ευχαριστώ, με καθυστέρηση, για τις παραστάσεις στο «Θησείον» και στη Μικρή Επίδαυρο. Θα συναντηθούμε τώρα στο «Vault».
-Κι εγώ ευχαριστώ γι’ αυτή τη συζήτηση και τη φιλοξενία στο Catisart.
