Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ένας άνθρωπος που λέει την αλήθεια, που διακονεί την τέχνη του λόγου, που αγαπά τη γλώσσα και τις ιστορίες, το μυστήριο του νου και της καρδιάς, που φυλά με απερίγραπτη ευλάβεια μέσα στα μύχια της ψυχής του σκιές και φως, συγκινήσεις, μυστικές εμπειρίες είναι ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης.
Από την Άνεμος Εκδοτική κυκλοφορεί το τελευταίο, το ενδέκατο, βιβλίο του, «Είχε λιακάδα σήμερα». Ένα μυθιστόρημα – ποταμός γραμμένο από τη μοναδική, λυρική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη που σαγηνεύει, καθηλώνει, συγκινεί και κατακτά τον αναγνώστη, αφήνοντάς του μια ανεξίτηλη γλυκόπικρη γεύση. Ένα βιβλίο – συναρπαστικός ζωντανός οργανισμός, που μας κερδίζει και μας αναστατώνει με τα δυνατά συναισθήματα που το διαπερνούν, ένας στοχασμός πάνω στο τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος πέρα από οικογενειακές και κοινωνικές επιταγές.
Στη συνέντευξη που παραχωρεί στο catisart.gr, o Γιάννης Φιλιππίδης, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται πάνω στο δωδέκατο βιβλίο του, με τρόπο συντεταγμένο και ουσιαστικό, μας δίνει την εικόνα του για τον κόσμο, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, την εποχή της πανδημίας του Covid 19, μια εποχή κατά την οποία κρίνεται και η ανθρωπιά μας και η κοινωνική συνοχή.
“Πρώτιστα πρέπει και οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι”, τονίζει. “Θα πρέπει να σταθούμε αδέρφια. Να πράττουμε όσα λέμε δημοσίως. Κι επιτέλους, να ‘χουμε μια ελληνική Βουλή, χωρίς κομματικές αντιπαραθέσεις”, συμπληρώνει.
Για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας επισημαίνει: “Το μυαλό μου είναι συνέχεια σ’ αυτούς, είναι οι ήρωες σε μια τέτοια πρωτόφαντη για τη γενιά μας, πανδημία. Τους στέλνω την προσωπική μου ευχή και προσευχή”.
Όσον αφορά το καλύτερο συστατικό υγείας – συμβουλή που έχει να δώσει, είναι «επιστρέψτε στη σιωπηλή συνήθεια της ανάγνωσης»! “Ανοίξτε ένα βιβλίο, αγοράστε άλλο ένα κι αφεθείτε στη μαγεία της πεζογραφίας”, προτρέπει και μας παρακινεί να σταθούμε αλληλέγγυοι στο ελληνικό βιβλίο που βάλλεται και στους μικρότερους εκδοτικούς οίκους.
***
Γιάννη, τι σου λείπει περισσότερο όσο καιρό είσαι απομονωμένος στο σπίτι;
*Οι έξοδοί μου για να δω θέατρο σε πρεμιέρες ή κάποια μουσική παράσταση. Οι παραστάσεις ωστόσο, διακόπηκαν και κατά την ταπεινή μου κρίση βίαια αλλά για λόγους δημόσιας υγείας. Δεν έχω άλλη νυχτερινή ζωή για να μου λείψει. Ζω με το συντροφάκι μου εδώ και τρεις συμπληρωμένες δεκαετίες, που το κρατώ μακριά από τη δική μου δημοσιότητα. Κάποια σημαντικά θέατρα όπως αυτό της Οδού Κεφαλληνίας, το Εθνικό Θέατρο, το Πορεία και άλλα, ανεβάζουν παραστάσεις τους από το Διαδίκτυο. Αλλά είναι λίγο σαν ν’ ακούς Μότσαρτ από το τηλέφωνο. Και κάποιες βραδινές συναντήσεις με αδελφικούς φίλους μου λείπουν.
Έχεις αποκτήσει κάποια νέα συνήθεια τις ημέρες της καραντίνας;
*Είναι αναγκαίο, να ενημερώνομαι ακόμα και τηλεοπτικά για περισσότερο χρόνο. Είναι αναγκαίο για το ποιες εκδοτικές αποφάσεις θα πάρουμε στον Άνεμο. Από την άλλη, φυλλορροώ και αν θες την ακριβή μου αλήθεια, μετά τις πρώτες μέρες του “σοκ και δέος” των καθημερινών γεγονότων, κι έχοντας εγκαταλείψει λόγω πανδημίας την πλήρη μου συγκέντρωση στο 12ο βιβλίο μου, που δουλεύει, δύο χρόνια τώρα στο μυαλό ή σε μια αδειανή ηλεκτρονική σελίδα. Συμβαίνει με τους συγγραφείς, τακτικά: Άλλο βιβλίο γράφουν και παράλληλα αναπτύσσουν σχέσεις με το επόμενό τους και πρώτιστα τους χαρακτήρες του. Έχω λοιπόν σε ροή –κι όσο προχωράει, τόσο μου γεννάει, κάτι τόσο όμορφο- και προσπαθώ να το τελειώσω. Γυμνάζομαι ελαφρά, μιας και δεν είμαι πια ο κύριος σύρε κι έλα κι επιπλέον, προσπαθώ να διατηρώ τη διατροφή μου σταθερή, μιας και τις πρώτες μέρες του εγκλεισμού, εκδήλωσα τάσεις βουλιμικές.
Κάποιες ιδεολογικές διαφορές μας μήπως πρέπει να παραμερισθούν αυτό τον καιρό;
*Αναμφίβολα! Πρώτιστα πρέπει και οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι. Υπάρχουν υπερήλικες, που νιώθουν ευτυχισμένοι επειδή τους θυμήθηκες και νοιάζεσαι γι’ αυτούς. Κρίνω -κι αυτό πράττω στην καθημερινότητά μου- ότι πρέπει να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με αγαπημένα πρόσωπα, ν’ αλλάξουμε κουράγια και να δούμε, πώς θα πάμε παρακάτω. Δεν μπορώ κι ούτε θα ‘θελα να φανταστώ, πώς Έλληνας, μπορεί να αντιδικήσει με Έλληνα σε ζητήματα υγείας. Τώρα, που ‘μαστε σκυμμένοι στον ίδιο φόβο ιό – ζυγό, οφείλουμε να σταθούμε όχι ως πολιτικά πρόσωπα, περσόνες ή φορείς. Θα πρέπει να σταθούμε αδέρφια. Να πράττουμε όσα λέμε δημοσίως. Κι επιτέλους, να ‘χουμε μια ελληνική Βουλή, χωρίς κομματικές αντιπαραθέσεις. Αυτό το τελευταίο, αισθάνομαι και το ακούω από φίλους. Τέρμα στις μικροπολιτικές ανταποκρίσεις και τα τηλεοπτικά σχόλια· τα παίξαμε ως λαός. Ας ξαναβρούμε μέσα μας και γύρω μας, την ανάγκη τού να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με συνειδητή αγάπη, όχι επιδερμικά. Αυτό το τελευταίο, ίσως μας δώσει και μια καλή συνήθεια ανθρώπινων επαφών στο μέλλον.
Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους ανθρώπους που, αυτές τις μέρες, υπηρετούν την υγεία;
*Θα ‘θελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, πρώτιστα. Οι άνθρωποι αυτοί, λειτουργούν σε ωράρια τρελά και διπλοβάρδιες. Ως συγγραφέας έχω συγγενείς και αμέτρητες/ους αναγνώστριες/στες στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Με διαβάζουν δεκαπέντε χρόνια τώρα στα κενά της νυχτερινής τους βάρδιας. Έχω λοιπόν συγγενικά ή αγαπημένα πρόσωπα, που εργάζονται στο χώρο της υγείας. Το μυαλό μου είναι συνέχεια σ’ αυτούς, είναι οι ήρωες σε μια τέτοια πρωτόφαντη για τη γενιά μας, πανδημία. Τους στέλνω την προσωπική μου ευχή και προσευχή. Τώρα που απαντώ, σκέφτομαι ταυτόχρονα αγαπημένα πρόσωπα. Να προσέχουν, θέλω. Να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, όπως συμβαίνει, αλλά ταυτόχρονα οφείλουν να διαφυλάξουν και τη δική τους υγεία. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές/τριες είναι οι ήρωές μας αυτή την εποχή, οι μόνοι που μπορούν να προσφέρουν αληθινή και βαθιά ανθρώπινη φροντίδα σ’ όσους νοσούν ή θα νοσήσουν αναπόφευκτα στο μέλλον. Αποτελούν έτσι κι αλλιώς, τη μόνη μας ελπίδα αν και όταν έρθει η δική μας σειρά, πράγμα καθόλου απίθανο κι υπογραμμίζω αυτή την τελευταία φράση μου με την ένδειξη ότι είμαστε δυστυχώς πολλοί που νιώθουμε ανοξείδωτοι σε τέτοιες δυσμενείς συνθήκες. Και λυπάμαι, αλλά κρίνω πως όλοι αυτοί που νιώθουν άτρωτοι, θα αποτελέσουν στο άμεσο μέλλον, μια ισχυρή ποσόστωση στους αριθμούς των ασθενών που νοσούν μέρα με τη μέρα.
Ποια μπορεί να είναι η παρηγοριά μας την εποχή του εγκλεισμού και του φόβου;
*Μέγιστη παρηγοριά είναι ο συγνωτισμός με την οικογένεια ή ο/η σύντροφός μας. Από κει και πέρα προτείνω, καθένας από μας να βρει τι μπορεί να τον γιατρέψει σε μια συνθήκη εγκλεισμού. Στη Βρετανία, μαθαίνω ότι πρώτα σε ηλεκτρονικής πωλήσεις, είναι τα όργανα γυμναστικής. Λυπάμαι πολύ. Ας ανοίξουν οι φίλοι τις βεράντες. Κι αν δεν έχουν φυτά να περιποιηθούν, ας βάλουν δυνατή μουσική, να δηλώσουν ενεργοί, να εκφράσουν την καλή τους διάθεση. Με μένα συνέβη, ν’ ακούσω μια γειτόνισσά μου να παίζει ρυθμική μουσική και σηκώθηκα από τον καναπέ της θεάς κατάθλιψης κι έτσι άρχισα να γυμνάζομαι! Ωστόσο, η δική μου καίρια συμβουλή, κι ας δώσουν προσοχή οι φίλοι, είναι η επιστροφή μας όχι στο διαδίκτυο και τις σαχλαμάρες του ή την παρακολούθηση μιας ταινίας σε συνδρομητικό δίκτυο. Έτσι μόνο, ζει το κορμί και αποβιώνει η ψυχή, η καρδιά, τα συναισθήματα. Με συμφέρει που το λέω, αλλά προτείνω θεραπεία μέσα από την ανάγνωση βιβλίων. Οι Έλληνες εκδότες ακόμα μάχονται, όχι μόνο για την επιβίωσή τους, αλλά δε συντάσσονται για να κάνουμε, ας πούμε, ένα τηλεοπτικό σποτ. Γιατί η αλήθεια είναι πως το διάβασμα δεν ενέχει μουσική, ερμηνείες, εφέ κι εντυπωσιακές εικόνες. Δεν μας δίνει την πνευματική τροφή στο μπλεντεράκι. Μας ενεργοποιεί, μας κάνει δυνατότερους ν’ αντιμετωπίσουμε τις αλήθειες μας τη μέρα ή τη νύχτα. Γεμίζουμε τα κομοδίνα μας με φάρμακα για τον ύπνο και το βιβλίο λείπει χρόνια τώρα από τη θέση του στο ίδιο έπιπλο. Το καλύτερο συστατικό υγείας – συμβουλή που έχω να δώσω είναι «επιστρέψτε στη σιωπηλή συνήθεια της ανάγνωσης»! Για να ξεχάσετε τα δικά σας συμβαίνοντα και να αφεθείτε σε μια μυθοπλασία, που θα διεγείρει και πάλι το συναίσθημα και το θυμικό σας, αλλά με πιο ασφαλή τρόπο και πιο υγιή σκοπιά.
Τι κληρονομιά θεωρείς ότι θα μας αφήσει όλο αυτό που ζούμε τώρα;
*Αδυνατώ ακόμα να σταθμίσω το βάρος της, στη ζωή μου θεωρώ πως πρέπει ν’ απαντώ με ειλικρίνεια. Κάποιοι κι ίσως σωστά, συνδέουν την ισπανική πανδημία με το παγκόσμιο κραχ, μερικά χρόνια αργότερα. Αλλά είναι πιθανό. Σε καταστάσεις κρίσης για την επιβίωση, οι άνθρωποι εκδηλώνουν τα πιο ζωώδη τους ένστικτα. Άλλοι πάλι θα θυμηθούνε το συναίσθημα και την αλληλεγγύη τους για τον διπλανό, αν και όποια ανάγκη μπορούν να του καλύψουν. Θες την πραγματική μου αλήθεια για την κληρονομιά; Αυτοί οι αλληλέγγυοι θα βοηθήσουν το ελληνικό βιβλίο που βάλλεται και τους μικρότερους εκδοτικούς οίκους από τους άλλους, που πράττουν τα πιο ανίερα για να επιβιώσουν με ασφάλεια. Εν κατακλείδι, ακόμα κι όσοι φίλοι έχουν να το κάνουν χρόνια λόγω ταχυτήτων ζωής, ας το κάνουν τώρα. Ανοίξτε ένα βιβλίο, αγοράστε άλλο ένα κι αφεθείτε στη μαγεία της πεζογραφίας. Αρκεί, να ‘χετε κάνει τη σωστή επιλογή. Τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία των εκδοτικών οίκων ή τα φυσικά, μην το ξεχάσουμε, λειτουργούν νυχθημερόν. Για την ωφέλεια τη δική σας, όσο και για τη δική τους επιβίωση!
Ποια είναι η ευχή σου;
*Μιλάω καθημερινά για το άμεσο και το έμμεσο μέλλον με συγγραφείς, λογιστές, οικονομολόγους. Όλοι φοβούνται μια επανάληψη του κραχ της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού αιώνα κι όλοι τη συνδέουν με την Ισπανική γρίπη, που θέρισε κόσμο. Η ευχή μου, έχει να κάνει με μια σκέψη λανθασμένη: Πως θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί, όπου όλα θα ενυπάρχουν κανονικά, όπως παλιά. Αυτό όμως είναι ανέφικτο και ουτοπικό. «Δεν υπάρχει κακό, χωρίς να ενέχει κάτι καλό αγκαζέ του» θα πω σε ελεύθερη μετάφραση. Ελπίζω ο κόσμος ζώντας με τον κορονοϊό και μετά απ’ αυτόν, θα ‘ναι καλύτερος, πιο δεμένος, πιο συνειδητοποιημένος, έτοιμος να χαρεί «τη ζωή και τα δώρα της», όπως γράφω στο οπισθόφυλλο του πρώτου μου βιβλίου («Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου», Άνεμος εκδοτική). Αυτό το δώρο της ίδιας της ζωής σε μας, όπως κι όλες τις όμορφες μας εκπλήξεις, αναπολώ. Η απόλυτη ευχή μου, είναι να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, να κρατήσουμε τους ανθρώπους, τα σπίτια και τις δουλειές μας, ανοιχτές και επαρκείς, ώστε να βγούμε αλώβητοι από αυτή τη συνθήκη χάους. Αντέξαμε ως χώρα μια πολυετή οικονομική κρίση. Ας κρατήσουμε τώρα δυνατά τα σκοινιά, ούτως ώστε, το καράβι που λένε Ελλάδα, αλλά κι όλους εμάς που δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά, να μας βρει ξανά, όρθιους. Έτσι κι αλλιώς, έχουμε σχέδια για το μέλλον, το κοινό μας μέλλον. Λίγο κουράγιο και πολλή πειθαρχία θα χρειαστεί. Θα συνεχίσω να ελπίζω σε μια επόμενη όμορφη μέρα.
∼
- Διαβάστε επίσης:
«Είχε λιακάδα σήμερα»: Το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη υμνεί τη ζωή
∼
ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να δείτε και να παραγγείλετε τα βιβλία του Γιάννη Φιλιππίδη και άλλων συγγραφέων
ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ f/B: https://www.facebook.com/anemos.ekdotiki.gr
∼
- Διαβάστε εδώ παλαιότερες συνεντεύξεις του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη στο catisart.gr:
Γιάννης Φιλιππίδης, η βασανιστική περιπέτεια της όμορφης γραφής
