23.3 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Γάμος σε… Αποθήκη; Τότε σίγουρα θα έχει βάλει το χέρι του ο Γιάννης Κακλέας…

Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]

– Καλημέρα. Πού πάμε;
– Καλημέρα. Πάμε στου Ψυρρή. Από Αττική οδό, Εθνική, Λένορμαν και μετά όλο ευθεία: Κολοκυνθούς, Κουμουνδούρου, αριστερά στην Ευριπίδου και μετά δεξιά στη Σαρρή. Λίγο γρήγορα μόνο. Πάτα το. Έχω ένα γάμο. Πρέπει να προλάβω.
– Γάμο μεσημεριάτικα; Άσε που εκεί δεν έχει και εκκλησία. Εκεί έχει μονό το “σεσουάρ για δολοφόνους.”
– Λοιπόν: Πρώτον, είναι γάμος. Δεύτερον, δεν πάω σε εκκλησία. Τρίτον, πάμε εκεί, στο θέατρο που έπαιζε το “σεσουάρ” και το “Κουρδιστό πορτοκάλι” πέρσι και τόσα λαλλα κατά καιρούς. Τέταρτον, μην ξαναμιλήσεις και τρέχα…
Σίγουρα είναι επιτυχία το γεγονός ότι ο οδηγός του ταξί ξέρει το θέατρο. Περίπου πριν από 35 χρόνια ο διάλογος ήταν διαφορετικός. Όταν η γυναίκα μου ήθελε να πάει στο θέατρο “Αποθήκη”, στην οδό Σαρρή, ο οδηγός από το καθρεφτάκι την κοιτούσε με βλέμμα ανακριτή και της έλεγε: “Ποιο θέατρο κυρία μου; Ξέρετε τι είναι εκεί που πάμε νυχτιάτικα; Εκεί έχει μόνο μπορ… συγγνώμη …εκεί έχει μόνο οίκους ανοχής”. Φυσικά δεν είχε άδικο ο οδηγός. Τότε, αρχές της δεκαετίας του ’80, τα μόνα φώτα που ήταν αναμμένα ήταν στις εισόδους των Οίκων μέχρι που μια τρελή άλλαξε το σκηνικό σε αυτή τη γειτονιά. Περνούσε μια μέρα από την οδό Σαρρή με τη βολβάρα της. Ένα φορτηγό της είχε κλείσει το δρόμο. Φόρτωνε τετράμετρες τάβλες από μια αποθήκη ξυλείας. Όλα είχαν νεκρώσει. Το απόλυτο μποτιλιάρισμα. Η κυρία κατεβαίνει και κατευθύνεται προς την είσοδο της αποθήκης. Της φωνάζουν να προσέξει: Δεν είναι εδώ για σας, μαντάμ. Θα σκονίσετε τις γόβες σας. Πού πάτε; Εκείνη συνεχίζει, μπαίνει μέσα, εξετάζει τον χώρο με μια περιμετρική ματιά. Είναι αυτό που ψάχνει. Μαθαίνει ότι η ξυλαποθήκη κλείνει και μετακομίζει. Το αποφασίζει αμέσως. Θα αγοράσει εκείνη την αποθήκη ξυλείας και θα την κάνει θέατρο. Αρχίζει τις διαπραγματεύσεις με την ιδιοκτήτρια και τους δικηγόρους του άντρα της που ήταν πλοιοκτήτης. Ένας συνθέτης, ο Μίκης Θεοδωράκης, δύο ζωγράφοι, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Γιάννης Μιγάδης και ένας συγγραφέας, ο Γιάννης Ιωάννου, τη βοηθούν. Σε λίγο καιρό όλα είναι έτοιμα. Τα φώτα στο σκοτεινό δρόμο ανάβουν. Οι τεράστιες αλλαγές που έγιναν στου Ψυρρή και στην ευρύτερη περιοχή οφείλονται αποκλειστικά στην απόφαση αυτής της γυναίκας που είχε το παρατσούκλι «Μουστακαλής». Το θέατρο “Αποθήκη” ξεκινά την πορεία του από μια αφιλόξενη γειτονιά. Πρώτο έργο το «Όλο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία» του Ντάριο Φο. Αρχίζει η πιο όμορφη περιπέτεια για την Αλίκη Γεωργούλη.

– Φτάσαμε κύριε. Ο γάμος δεν σχόλασε. Φύλαξε και για μας λίγα κουφέτα…
Με τις σκέψεις αυτές για την Αλίκη Γεωργούλη έφθασα στο θέατρο “Αποθήκη”. Μεσημέρι Τρίτης, 16 Δεκεμβρίου 2014. Συνέντευξη Τύπου για το κλασικό έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Ματωμένος γάμος». Περιβάλλον ζεστό. Πολλά χαμόγελα για το νέο ξεκίνημα. Χωρίς καμιά χρονοτριβή τα φώτα χαμηλώνουν από τον Σάκη Μπιρμπίλη. Στην αίθουσα μερικοί δημοσιογράφοι και συνεργεία τριών τηλεοπτικών σταθμών. Στη σκηνή παίρνουν θέση οι ηθοποιοί, ο σκηνογράφος, η ενδυματολόγος και ο σκηνοθέτης. Όπου όλα αρχίζουν για μένα με μια έκπληξη. Ο σκηνοθέτης, ο Γιάννης Κακλέας, κάνει μια μεγάλη αναφορά στην Αλίκη Γεωργούλη. Την ευχαριστεί για την τόλμη της να ανοίξει το θέατρο αυτό στο πολιτιστικό πουθενά της πρωτεύουσας. Μιλάει με λόγια τρυφερά για την ηθοποιό που έδωσε και τη ζωή της για να χτίσει την «Αποθήκη». Μάλιστα στο σημείο αυτό ο δημοσιογράφος Νίκος Θρασυβούλου που, πιτσιρικάς εκείνα τα χρόνια, εργαζόταν σε μια οικογενειακή επιχείρηση σε αυτή τη γειτονιά, μας μετέφερε την εικόνα της Γεωργούλη η οποία κουβάλαγε με τα χέρια της υλικά οικοδομών από μια μάντρα που βρισκόταν εκεί κοντά. Κάτι σπάνιο: Με εμφανή συγκίνηση ο Κακλέας μιλούσε για τη Γεωργούλη και της έστελνε το ευχαριστώ του. Μάθημα πολιτισμού. Οπωσδήποτε ασυνήθιστο. Μάθημα και για τους ηθοποιούς του οι οποίοι παρακολουθούσαν με προσοχή κάθε λέξη του. Κλείνοντας την εισαγωγή του αυτή, ο Κακλέας πρόσθεσε ότι η «Αποθήκη» θα μπορούσε να αποτελέσει μια βάση εναλλακτικού ποιοτικού θεάτρου το οποίο έχει ανάγκη η πόλη.

Την πρώτη έκπληξη την ακολούθησε και δεύτερη όταν ο σκηνοθέτης αποκάλεσε τρελούς τους παραγωγούς του… Σου λέει, όταν έχεις ένα θέατρο 240 θέσεων, όταν έχεις ένας θίασο οκτώ ηθοποιών, όταν έχεις ένα έργο που δεν το  ανεβάζει ούτε το Εθνικό, τότε τι άλλο είσαι παρά τρελός… Λογικό ακούγεται. Όμως αυτή η αυτονόητη τρέλα είναι αυτή που δημιουργεί. Αυτή που γράφει ιστορία. Αυτή που χαίρει της εκτίμησης του κοινού. Αυτή την τρέλα των παραγωγών υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ο Γιάννης Κακλέας με τους γενναίους του. Έτσι αποκάλεσε τους ηθοποιούς του. Γενναία παιδιά που εδώ και 4 μήνες –παρά τις όποιες ανατροπές– αγωνίστηκαν μαζί του και έφθασαν με επιτυχία στην τελική ευθεία. «Επιθυμία όλων μας», είπε ο σκηνοθέτης, «είναι να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας». Μάλιστα μιλώντας για το δικό του «Γάμο», υπογράμμισε ότι στόχος του ήταν να ανακαλύψει, να κατανοήσει, να φωτίσει και να προβάλει τη σκοτεινή πλευρά του έργου και τη σκοτεινή πλευρά των χαρακτήρων με μια ιδιαίτερη ματιά. Δεν έδωσε βάση στο φολκλόρ αλλά προτίμησε να χτίσει μια εσωτερική παράσταση με ρίζες στον Στρίντμπεργκ και στον Τρίερ. Πρόσθεσε δε πως “είναι η πιο λιτή σκηνοθεσία” που έχει κάνει στην καριέρα του. Ήταν, είπε, μια δουλειά – σχολείο για την παραπέρα πορεία του και ευχαρίστησε γι’ αυτό τους ηθοποιούς που συνεργάστηκαν μαζί του ως «μέλη ενός μεγάλου οράματος».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην Εβελίνα Παπούλια. Την αποκάλεσε σπουδαία ηθοποιό και εξήγησε για ποιο λόγο αποφάσισε να της δώσει το ρόλο της μάνας. Ένα ρόλο που πάντα ερμήνευαν μεγαλύτερες ηλικιακά ηθοποιοί όπως η Κατίνα Παξινού, η Άννα Συνοδινού και η Νέλλη Αγγελίδου. Θεώρησε όμως την Παπούλια ιδανική για μάνα  επισημαίνοντας πως ήρθε η ώρα να ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους. Ο Γιάννης Κακλέας αφιέρωσε πολύ χρόνο στην ηθοποιό και μίλησε για τις εγκλωβισμένες μέχρι τώρα ερμηνευτικές δυνατότητές της, ενώ παράλληλα υπογράμμισε και την επιδεξιότητά της στο χορό και στο τραγούδι.

Η Εβελίνα Παπούλια, όταν πήρε τον λόγο, περιέγραψε τις αρχικές συζητήσεις και την έκπληξή της μόλις άκουσε την πρόταση του Κακλέα. Με συγκίνηση, που δεν μπορούσε να κρύψει, παραδέχθηκε πως έχει τυφλή εμπιστοσύνη στο σκηνοθέτη τον οποίο χαρακτήρισε πνευματικό της πατέρα.
Τα καλά λόγια του Κακλέα δεν ήταν λίγα και για τους υπόλοιπους ηθοποιούς και κυρίως για τη «νύφη» της παράστασης, τη Λένα Παπαληγούρα. Μίλησε για το ταλέντο και την ενέργειά της. Μίλησε για τη δημιουργικότητά της και για το νέο ερμηνευτικό δρόμο που ακολουθεί διώχνοντας τα κλισέ.
Με πολλή δυσκολία, λόγω συγκίνησης, μίλησε και η «νύφη» για τη συμμετοχή της σε αυτή την παράσταση. «Το είχα διαβάσει, αλλά τώρα το ανακάλυψα», είπε και ευχαρίστησε το σκηνοθέτη για την ελευθερία που τους πρόσφερε συμπληρώνοντας ότι «αυτή η δουλειά κάτι άνοιξε για μένα».
Στο σημείο αυτό η Εβελίνα Παπούλια διέκοψε για λίγο λέγοντας πως κατά τη διάρκεια των προβών η ίδια ξεκλείδωσε ως «μάνα» παρακολουθώντας μια ματιά που είχε ανταλλάξει η «νύφη» Λένα Παπαληγούρα με την Ιφιγένεια Αστεριάδη (φεγγάρι/δούλα). Εξήγησε πως ο τρόπος που κοιτούσε η μία την άλλη τη βοήθησε να δει με άλλο μάτι και το δικό της ρόλο. Ήταν κάτι το μαγικό…
Να πω εδώ πως η Ιφιγένεια Αστεριάδη βρίσκεται πάντα στις επιλογές του Κακλέα από τη χρυσή εποχή του σκηνοθέτη στον “Τεχνοχώρο” με την Ομάδα Θέαμα. Στην εποχή αυτή είχε αναφερθεί αρχικά και ο Κακλέας διευκρινίζοντας πως το θέατρο “Αποθήκη” του θυμίζει τον “Τεχνοχώρο” της Πατησίων, εκεί όπου είχε δημιουργήσει αξέχαστες -για μας τους θεατές- παραστάσεις όπως αυτές με τα αγαπημένα κόμικ του Αρκά.
Για τον «γάμο» μίλησε και ο σκηνογράφος Μανόλης Παντελιδάκης αλλά και η ενδυματολόγος Εύα Νάθενα η οποία επισήμανε πως πρόκειται για μια «χειροποίητη δουλειά με ακριβά υλικά».

Προς το τέλος ο Γιάννης Κακλέας ευχαρίστησε και τους υπόλοιπους ηθοποιούς: Δηλαδή τον Λεονάρντο που θα ερμηνεύσει ο Δημήτρης Μοθωναίος, τον Λάμπρο Κτέναβο (γαμπρό), την Ειρήνη Μπούνταλη (γυναίκα), τον Δημήτρη Γεωργαλά (πατέρα), την Ιφιγένεια Αστεριάδη (φεγγάρι/δούλα) και την Αριάδνη Καβαλιέρου (παιδί/θάνατος).
Πριν ανάψουν τα φώτα στην πλατεία. ο Κακλέας παρατηρώντας τα μικρόφωνα των τηλεοπτικών σταθμών Alpha, ANT-1 και Star ρώτησε τους δημοσιογράφους σε ποια εκπομπή θα προβληθούν τα στιγμιότυπα από αυτή τη συζήτηση, τη στιγμή που κανένα κανάλι δεν έχει εκπομπή για το θέατρο, ενώ είναι τόσοι πολλοί οι θίασοι, οι ομάδες και οι παραστάσεις στην πρωτεύουσα. Επίσης σχολίασε την απουσία της κρατικής τηλεόρασης από τη συνέντευξη.

Δύο λόγια για το έργο, με βάση την εγκυκλοπαίδεια

«Ματωμένος Γάμος» ή «Ματωμένα Στέφανα», όπως είναι επίσης γνωστό στα ελληνικά, είναι ο τίτλος του θεατρικού έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (τίτλος στα ισπανικά: Bodas de Sangre). Ο Λόρκα το εμπνεύστηκε από ένα άρθρο εφημερίδας που ανέφερε ένα έγκλημα στην ανδαλουσιανή πόλη Níjar. Ο “Ματωμένος Γάμος” είναι ένα από τα τρία τραγικά θεατρικά έργα της «ισπανικής υπαίθρου» του συγγραφέα. Τα άλλα δύο είναι η «Γέρμα» και «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα». Και τα τρία έργα υπογραμμίζουν την πειθήνια υποταγή των γυναικών που αποζητούν ελευθερία στην παραδοσιακή κοινωνία της ισπανικής υπαίθρου, η οποία τους αρνείται την κοινωνική ή ερωτική ισότητα.
Στον «γάμο» υπάρχουν οι εξής ρόλοι:
– Η μάνα του γαμπρού. Έχασε τον άνδρα της και το μεγαλύτερο γιο της, που δολοφονήθηκαν από τους Φελίξ. Ο γάμος του γιου της συμβολίζει γι’ αυτήν την απέραντη μοναξιά μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της.
– Ο Γαμπρός. Νεαρός κι ευκατάστατος, με την οικονομική άνεση να πετύχει έναν καλό γάμο.
– Η νύφη. Νέα κοπέλα από καλή οικογένεια, που ζει με τον πατέρα της λίγο παράμερα από το υπόλοιπο χωριό.
– Ο Λεονάρντο. Είναι ο μόνος χαρακτήρας «με όνομα». Είναι παντρεμένος κι έχει ένα μικρό γιο με την ξαδέλφη της Νύφης. Είναι της οικογένειας των Φελίξ και παλιά ήταν αρραβωνιαστικός της Νύφης, αλλά δεν την παντρεύτηκε ελλείψει χρημάτων.
Υπάρχουν ακόμη και οι εξής ρόλοι:
– To Φεγγάρι.
– Ο Θάνατος, με τη μορφή μιας ζητιάνας και
– Η δούλα που μεγάλωσε τη νύφη και συμβολίζει τη χαρά
Η Μάνα, πικραμένη από το θάνατο του συζύγου και του μεγαλύτερου γιου της από το χέρι των Felix, δίνει την ευχή της στο μικρότερο γιο της για να παντρευτεί μια κοπέλα που ζει κοντά στην πόλη και δηλώνει την επιθυμία της να δει εγγόνια. Μια γειτόνισσα συζητάει με τη Μάνα και της αποκαλύπτει πως η Νύφη ήταν παλιά αρραβωνιασμένη με το Λεονάρντο, συγγενή των Felix, που σκότωσαν την οικογένειά της. Ο Λεονάρντο είναι τώρα παντρεμένος με την ξαδέλφη της Νύφης και μένει μαζί με τη γυναίκα του και την πεθερά του. Όταν γυρίζει σπίτι από τη δουλειά, τις ακούει να νανουρίζουν το μικρό γιο του. Τότε ένα μικρό κορίτσι καταφθάνει και τους λέει τα νέα για τις προετοιμασίες του γάμου του Γαμπρού με τη Νύφη. Ο Λεονάρντο όλο οργή ορμάει έξω από το σπίτι. Η Μάνα επισκέπτεται το σπίτι της Νύφης, όπου συζητά και μαζί της και με τον Πατέρα της. Η Υπηρέτρια μένει κάποια στιγμή μόνη με τη Νύφη, την πειράζει για τα δώρα του Γαμπρού, ενώ της αποκαλύπτει ότι ο Λεονάρντο έρχεται τα βράδια κάτω από το παράθυρό της. Εκείνο το βράδυ, τη συναντά και της εκμυστηρεύεται τον πόθο του και το λόγο που δεν την παντρεύτηκε παλιότερα. Η Νύφη επιχειρεί να τον κάνει να σωπάσει, αλλά δεν αρνείται ότι ακόμα έχει αισθήματα γι’ αυτόν. Η υπηρέτρια διώχνει το Λεονάρντο, ενώ καταφτάνουν οι καλεσμένοι για το γάμο. Όλοι κατευθύνονται προς την εκκλησία, ενώ η Νύφη ικετεύει το Γαμπρό να την προστατέψει.
Μετά το γάμο, όλος ο κόσμος γυρίζει στο σπίτι της Νύφης για το γαμήλιο γλέντι. Εκεί, αναζητούν τη Νύφη και τον Λεονάρντο, αλλά ανακαλύπτουν ότι το έσκασαν με το άλογο. Ο Γαμπρός εξοργισμένος βγαίνει να κυνηγήσει και να σκοτώσει το Λεονάρντο, ενώ η Μάνα διατάζει όλους τους καλεσμένους να χωριστούν σε ομάδες και να ψάξουν το ζευγάρι.
Στο δάσος, όπου βρίσκονται ο Λεονάρντο και η Νύφη, εμφανίζονται τρεις Ξυλοκόποι που συζητούν τα γεγονότα, λέγοντας ότι το ζευγάρι θα ανακαλυφθεί μόλις βγει το φεγγάρι και φωτίσει το δάσος. Το Φεγγάρι εμφανίζεται σαν χαρακτήρας και σε ένα μονόλογο πενθεί τη μοναξιά του και δηλώνει την επιθυμία του να χυθεί αίμα, προκειμένου να τιμωρήσει τους ανθρώπους που το άφησαν έξω από τα σπίτια τους. Ρίχνει το φως του στο δάσος, ενώ συνοδεύεται από μια ζητιάνα, που είναι ο Θάνατος προσωποποιημένος: μαζί συμφωνούν το θάνατο των ζηλιάρηδων ανδρών.
Ο Γαμπρός μαζί με μια κοπέλα ψάχνουν στο σκοτεινό δάσος. Τους εμφανίζεται ο Θάνατος, σαν γριά ζητιάνα και τους λέει ότι θα τους οδηγήσει στο Λεονάρντο. Λίγο πιο μακριά, ο Λεονάρντο και η Νύφη αγκαλιάζονται και σκέφτονται το μέλλον τους, ρομαντικοί αλλά με ένα ασίγαστο και σκοτεινό πάθος ο ένας για τον άλλο. Ακούγονται βήματα: πλησιάζει ο Γαμπρός με το Θάνατο, ο Λεονάρντο φεύγει από τη σκηνή και δυο κραυγές ακούγονται μες στο σκοτάδι.
Πίσω στην πόλη, οι γυναίκες έχουν μαζευτεί κοντά στην εκκλησία και συζητούν για τα γεγονότα. Ο θάνατος εμφανίζεται σαν ζητιάνα και δηλώνει ότι θάνατος απλώθηκε στο δάσος. Θυμωμένη και πικραμένη η Μάνα βλέπει τη Νύφη να γυρίζει, με το νυφικό της γεμάτο αίματα από τους δύο άνδρες που αλληλοσκοτώθηκαν στο δάσος. Η Μάνα την ανακηρύσσει πόρνη και πάει να τη σκοτώσει, αλλά τελικά απομακρύνεται και προσεύχεται. Η αυλαία πέφτει, όσο η Νύφη και η Μάνα απαγγέλλουν την τραγωδία του Ματωμένου Γάμου.
Ο «Ματωμένος Γάμος» είναι ένα έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα που γράφτηκε το 1932, τέσσερα χρόνια πριν από τη δολοφονία του.
Επρόκειτο για ένα ζευγάρι που αγαπιόταν από παλιά και κλέφτηκε λίγο πριν η νεαρή παντρευτεί με έναν άλλο άντρα, τον οποία δεν αγαπούσε. Το αποτέλεσμα ήταν μια αιματηρή εκδίκηση από τον αδερφό της νύφης, που σκότωσε τον άντρα και ξυλοκόπησε άγρια την αδερφή του, αφήνοντάς την να πεθάνει. Όμως, αυτή επιβίωσε. Ο Λόρκα άλλαξε αρκετά αυτή την ιστορία, βάζοντας το γαμπρό και τον εραστή να συγκρούονται μέχρι θανάτου και προσθέτοντας πολλά άλλα στοιχεία σε ένα σπουδαίο δράμα του μεσοπολέμου, που θυμίζει αρχαία τραγωδία και μιλάει για την καταστροφική δύναμη του πάθους.

«Μια σπουδή για τον έρωτα και τον θάνατο»

Σε αυτό το αριστούργημα του Λόρκα, η ποίηση συναντά τη σκληρότητα και το πάθος την απόγνωση. Πρόκειται για μία σπουδή για τον έρωτα και τον θάνατο. Όπως δηλώνει ο Γιάννης Κακλέας, στο έργο αυτό ο Λόρκα μας προειδοποιεί ότι το να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου είναι μονόδρομος. Ή θα τα πραγματοποιήσεις, ή θα σε αρρωστήσει σε καταστροφικό βαθμό το απραγματοποίητο πάθος.

Στοιχεία για την παράσταση του θεάτρου «Αποθήκη»

Συντελεστές:
Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος
Σκηνοθεσία – Δραματουργική Επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Μιχαλόπουλος
Κινησιολογία: Αγγελική Τρομπούκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου

* Πρεμιέρα την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Παίζουν:
Μάνα – Εβελίνα Παπούλια 
Νύφη – Λένα Παπαληγούρα
Λεονάρντο – Δημήτρης Μοθωναίος 
Γάμπρος – Λάμπρος Κτέναβος 
Γυναίκα – Ειρήνη Μπούνταλη 
Πατέρας – Δημήτρης Γεωργαλάς 
Φεγγάρι / Δούλα – Ιφιγένεια Αστεριάδη 
Παιδί / Θάνατος – Αριάδνη Καβαλιέρου

Μέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη στις 8 μ.μ.
Πέμπτη, Παρασκευή στις 9 μ.μ.
Σάββατο, Κυριακή στις 6.15 μ.μ. και στις 9 μ.μ.
Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 20 ευρώ – Φοιτητικό – Mειωμένο 15 ευρώ – Ανέργων 10 ευρώ
Διάρκεια: 90 λεπτά 
Τηλέφωνο: 210 -325.31.53

* Θέατρο «Αποθήκη»
Σαρρή 40, Ψυρρή

* Οι φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου είναι του catisart.gr. Οι υπόλοιπες από τις πρόβες. Στη μεγάλη, στο τραπέζι, από αριστερά: Εβελίνα Παπούλια, Ειρήνη Μπούνταλη, Λένα Παπαληγούρα, Αριάδνη Καβαλιέρου, Δημήτρης Γεωργαλάς, Δημήτρης Μοθωναίος, Λάμπρος Κτέναβος και Ιφιγένεια Αστεριάδη.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -