17.3 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Φιόνα Γεωργιάδη: Οι δάσκαλοί μου στην Αμερική πίστεψαν σε μένα πριν από μένα

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Δυναμική και ανεπιτήδευτη, πανέμορφη και ταλαντούχα, ιδιοφυής και ευαίσθητη, ευγενής και θαρραλέα, μεγάλωσε σε ένα αδιέξοδο στενό των βορείων προαστίων με ένα αίσθημα ελευθερίας να έχει μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό της. Στην πορεία έγινε το αγοροκόριτσο που βρήκε διέξοδο στο θέατρο όπου βίωσε ένα αίσθημα ανοιχτωσιάς και παιχνιδιού μαζί με μια ξεκάθαρη και πρωτόγνωρη εμπειρία ευτυχίας.

Προσωπικά γνώρισα τη Φιόνα Γεωργιάδη, πριν από μερικά χρόνια, σε κοινή μας μαθητεία στην ομάδα ενός γνωστού και αγαπημένου δασκάλου του θεάτρου μας. Πολύ σύντομα μας άφησε όλους να καταλάβουμε ότι επρόκειτο για ένα πλάσμα πλημμυρισμένο από χιούμορ, παιδικότητα και φαντασία, δοσμένο στο θέατρο και αφοσιωμένο στη συνύπαρξη, την ένταξη και τη συνδημιουργία.

Η Φιόνα Γεωργιάδη στην πραγματικότητα είναι τόσο ένα χαρούμενο παιδί όσο και ένας ενήλικας ηθοποιός που θα μπορέσει να ενθουσιάσει κάθε επαρκή θεατή με τον πολύ ιδιαίτερο δικό της τρόπο να ερμηνεύει. Ένα χαρισματικό παιδί το οποίο βρήκε την κλίση του στην τέχνη. Ένα έμβλημα δημιουργικότητας και χαράς, που ως ηθοποιός αιφνιδιάζει με την αυθεντικότητα και την υπέροχη αμεσότητά της, ενώ ως άνθρωπος τροφοδοτεί σχέσεις αγάπης και γενναιόδωρες συμπάθειες.

Αρχικά ξεκίνησε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή Αθηνών με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Όταν αποφοίτησε το 2010, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο προκειμένου να εξειδικευτεί στο Ευρωπαϊκό Δημόσιο Δίκαιο. Με το πέρας του μεταπτυχιακού και αφότου πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, αποφάσισε ότι ο κύκλος αυτός έκλεισε για εκείνη. Και μάλλον έκλεισε οριστικά αφού, σε ηλικία 23 ετών, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου φοίτησε στην επαγγελματική σχολή της Uta Hagen, HB Studio.

Με τους δασκάλους της στην Αμερική η Φιόνα διατηρεί ακόμα στενή επαφή. «Τους είμαι αιωνίως ευγνώμων, η αλήθεια είναι πως πίστεψαν σε μένα πριν από μένα», ομολογεί αφοπλιστικά στο catisart.

«Τους ευχαριστώ -συμπληρώνει -, γιατί εμφύσησαν μέσα μου την έννοια του σεβασμού και της ευθύνης σε σχέση με την υποκριτική τέχνη, και ταυτόχρονα μας ψιθύριζαν στο αυτί ότι το θέατρο είναι εορτασμός και η χαρά του παιχνιδιού είναι αναπόσπαστο κομμάτι του».

Φιόνα, οι αναγνώστες του catisart θα ήθελαν να μάθουν πού γεννήθηκες και ποια είναι η καταγωγή σου;

*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή μου είναι από την Αρχαία Φενεό της Ορεινής Κορίνθου και από το Πετροχώρι Μεσσηνίας.

Τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σου χρόνια;

*Μεγάλωσα σε ένα αδιέξοδο στενό της Κάτω Κηφισιάς, θυμάμαι να είμαι 5 χρονών και να παίζω στη γειτονιά μέχρι τις 12 το βράδυ με παιδιά ηλικιών από τη δική μου μέχρι 18. Πρέπει να ήμασταν καμιά 15αριά παιδιά, σαν κατασκήνωση το θυμάμαι, ένα αίσθημα ελευθερίας έχει μείνει στο μυαλό μου.

Πώς και πότε μπήκαν η υποκριτική και το θέατρο στη ζωή σου;

*Ήμουν 11 χρονών και το δημοτικό σχολείο μου διοργάνωσε μια θεατρική παράσταση στο Θέατρο Αναβρύτων. Ούσα αρκετά αγοροκόριτσο και κάπως εσωστρεφής σε ό,τι αφορά την προβολή, δεν ήθελα να συμμετάσχω μα ήταν ομαδική δραστηριότητα, οπότε πήραμε όλοι ρόλο. Είχαμε σκηνοθέτη το Βασίλη Αναστασιάδη και βοηθό του τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, εν έτει 1999. Όταν πάτησα το πόδι μου στη σκηνή, βίωσα μια ευφορία, ένα αίσθημα ανοιχτωσιάς και παιχνιδιού που ήταν πραγματική αποκάλυψη για μένα. Ήμουν ένα παιδάκι, που μόλις απέκτησε ένα ολόδικό του, ξεκάθαρο και πρωτόγνωρο βίωμα ευτυχίας.

Ποιοι από τους καθηγητές σου άφησαν τη σφραγίδα της διδασκαλίας τους στον τρόπο υποκριτικής σου και σε βοήθησαν συνολικά;

*Με τους δασκάλους μου στην Αμερική έχω ακόμα στενή επαφή και τους είμαι αιωνίως ευγνώμων, η αλήθεια είναι πως πίστεψαν σε μένα πριν από μένα. Τους ευχαριστώ, γιατί εμφύσησαν μέσα μου την έννοια του σεβασμού και της ευθύνης σε σχέση με την υποκριτική τέχνη, και ταυτόχρονα μας ψιθύριζαν στο αυτί ότι το θέατρο είναι εορτασμός και η χαρά του παιχνιδιού είναι αναπόσπαστο κομμάτι του.

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η ιδανική σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη;

*Η συνεργατική, με σεβασμό στον δημιουργικό και ελεύθερο ρόλο του καθενός και τη δεδομένη ιεραρχία ότι ο σκηνοθέτης κρατά την μπαγκέτα.

Ποιο πρέπει να είναι το επίκεντρο της προσοχής του ηθοποιού επί σκηνής;

*Ο συμπαίκτης του, συμπεριλαμβάνοντας το κοινό. Θεωρώ την υποκριτική παιχνίδι δράσης – αντίδρασης.

Ποια είναι η σχέση της Νομικής Επιστήμης, που επίσης σπούδασες, με την τέχνη της Υποκριτικής;

*Το σημείο τομής που εντοπίζω εγώ είναι μια διάθεση συμβολής στο κοινωνικό σύνολο, έναν ανθρωπιστικό κοινό παρονομαστή, καθώς και το στοιχείο της έρευνας, της ανάλυσης και της σύνθεσης. Τέλος, η πειθαρχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με τα δύο επαγγέλματα. Ωστόσο, η υποκριτική λειτουργεί υπέροχα στην άρση λογικών συνειρμών, είναι συχνά και το ζητούμενο για να δημιουργήσει ανενόχλητη η φαντασία, εν αντιθέσει με τη νομική επιστήμη στην οποία θεμέλιος λίθος είναι η παραγωγή διαδοχικών λογικών συλλογισμών.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να φύγεις από το Λονδίνο, όπου έκανες το μεταπτυχιακό σου στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο κι αφού το ολοκλήρωσες, να πας στις ΗΠΑ για να ασχοληθείς με την τέχνη της Υποκριτικής;

*Νομίζω ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπως λέγεται, το ήθελα από μικρή, έβραζε μέσα μου και κάποια στιγμή ξεχείλισε. Στην επιτάχυνση της ωρίμανσης συνέβαλε η απομυθοποίηση που βίωσα εξαιτίας της οικονομικό-κοινωνικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, στη χώρα μας, αλλά και μέσα στη δική μου οικογένεια. Τα εχέγγυα, στα οποία μας μεγάλωσαν να πιστεύουμε αποδείχτηκαν σαθρά, και εγώ ένιωσα επιτέλους ελεύθερη να αναζητήσω αυτό που μου έλεγε η καρδιά μου.

Οι συνομήλικοί σου συνάδελφοι – ηθοποιοί σήμερα αισθάνονται αποδοχή, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο θέατρο, στοιχεία που είναι απαραίτητα για την απελευθέρωση της δημιουργικής τους έκφρασης;

*Είναι πράγματι απαραίτητα για την απελευθέρωση της έκφρασης, νομίζω όμως πως η απάντηση δίνεται ad hoc. Δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας που αφορά σε όλες τις συνεργασίες και τις συνθήκες.

Νιώθεις ενθουσιασμό και ευφορία που κάνεις θέατρο ή τα συναισθήματά σου είναι ανάμικτα με ανησυχία και προβληματισμό;

*Κατά κύριο λόγο το πρώτο, και όταν το στερούμαι, ψάχνω, με προκαλώ εκ νέου, επισκέπτομαι παραστάσεις με συντελεστές που θαυμάζω, είναι χρήσιμη η ανανέωση της έμπνευσης και του παιχνιδιού. Όμως, το θέατρο είναι και αυτό ένα επάγγελμα που ως κομμάτι της ζωής, έχει ανησυχίες και οικονομική επισφάλεια.

Υπάρχει κάποιος δικός σου άνθρωπος, του οποίου εμπιστεύεσαι τη γνώμη, όταν εργάζεσαι πάνω σε ένα νέο ρόλο;

*Ναι κι είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Με ποιους χαρακτήρες ανθρώπων δυσκολεύεσαι να συνεργαστείς;

*Εκείνους που δεν έχουν επίγνωση της συμπεριφοράς τους. Καθίσταται πιο δύσκολη η επικοινωνία, όταν δεν υπάρχει συνειδητότητα.

Τι αξία έχει για τον καλλιτέχνη – δημιουργό η συνέπεια και η πειθαρχία;

*Σε κάθε επάγγελμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση να κάνει κανείς το homework του, κομμάτι αυτής της προετοιμασίας είναι κατ’ εμέ τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά. Θα προσέθετα και την ευελιξία στα πολύ χρήσιμα εφόδια.

Ποια θεωρείς ότι είναι τα όρια της Τέχνης; Μέχρι τι αντέχει να βλέπει ο θεατής επί σκηνής; Μέχρι τι μπορούμε να δείχνουμε επί σκηνής;

*Αυτήν την ερώτηση μπορώ να την απαντήσω μόνο μέσω του υποκειμενικού πρίσματος του θεατή …απολαμβάνω να βλέπω κάτι πλήρως ελεύθερο, το οποίο δεν με αγχώνει σχετικά με τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα των συμμετεχόντων. Σε αντίθετη περίπτωση, βγαίνω από τη σύμβαση και πλέον πάσχω για τους ανθρώπους επί σκηνής και όχι για τους ήρωες που υποδύονται, άρα αδυνατώ να ταυτιστώ.

Στην τηλεόραση τι νιώθεις ότι οφείλεις;

*Συνήθως κάνω τους απολογισμούς μου ανά δεκαετία, για να έχω καθαρή εικόνα (γέλια). Είμαι ευγνώμων για καθεμία δουλειά που συμμετείχα, διότι με εξέλιξε με το δικό της τρόπο. Ανυπομονώ για τα επόμενα που θα έρθουν, και είμαι υπερήφανη που γυρίζονται στη χώρα μας υπέροχα σενάρια σε υψηλού επιπέδου παραγωγές.

Με τον Νίκο Πουρσανίδη στην τηλεοπτική “Κόμισσα της φάμπρικας”, σειρά “Νεοκλασικά”. Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης.

Τι θα ήθελες να πεις για τον σκηνοθέτη Νικορέστη Χανιωτάκη, με τον οποίο συνεργάστηκες πρόσφατα;

*Είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος με καθαρή πρόθεση στην καθοδήγησή του, ξέρει να φτιάχνει ομάδες και να τις κρατά δεμένες, με αίσθηση χιούμορ που θεωρώ ότι πιστοποιεί όλα τα παραπάνω. Τον ευχαριστώ για τη δημιουργική συνεργασία μας.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

*Ξεκινάμε την 1η Ιουλίου την καλοκαιρινή περιοδεία με τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, από την Κρήτη και στα μέσα Ιουλίου θα έχουμε τη χαρά να παίξουμε στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου στην Κύπρο.

Πώς σκέπτεσαι το μέλλον σου στην τέχνη;

*Με ενδιαφέροντα έργα και ευφάνταστους ευγενείς συνεργάτες.

Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;

*Είναι στενά συνδεδεμένες αυτές οι δύο έννοιες, λένε ότι όταν ο φόβος δεν εκφράζεται, συχνά παίρνει τη μορφή του θυμού.

Οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη».

*Θέλουν θάρρος και δύναμη, τις θεωρώ λυτρωτικές, εφόσον είναι ουσιαστικές.

Αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να έβλεπες;

*Πράσινο, πράσινο, πράσινο και στο βάθος θάλασσα.

Πώς είναι η καθημερινότητά σου και ποιες οι αγαπημένες σου συνήθειες;

*Αλλάζουν κατά περιόδους ανάλογα με το πρόγραμμα εργασίας μου, είτε πρόκειται για πρόβα, γύρισμα σε σειρά/ταινία ή συνδυασμό αυτών. Προσπαθώ και θέλω να γυμνάζομαι, να ακούω μουσική, να διαβάζω, να κάνω ψυχοθεραπεία και διαλογισμό, να παίζω πιάνο και να βλέπω τους ανθρώπους που αγαπώ.

Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;

*«Το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι» του Γρηγόρη Βασιλειάδη. Επίσης το βιβλίο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου.

Υπάρχουν προσωπικότητες που θαυμάζεις;

*Θαυμάζω κάθε άνθρωπο που προσπαθεί για τη ζωή του, διατηρώντας την ανθρωπιά του και την αλληλεγγύη του. Με συγκινούν εκείνοι που, ενώ οι συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκαν τους οπλίζουν με λιγότερες επιλογές, επιμένουν να τις βλέπουν πολλές με δοτική καρδιά.

Η Φιόνα Γεωργιάδη, τέταρτη από αριστερά, στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.

Τι σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;

*Γελάω πολύ και συχνά, το θέλω το γέλιο στη ζωή μου. Γελάω με μικρές αποτυχίες δικές μου ή των γύρω μου, νιώθω ότι έτσι κοροϊδεύω το υπαρξιακό της ζωής. Θυμώνω με την υποκρισία, με τον εαυτό μου όταν εμμένω σε κάτι αναίτια και με την αδικία κατά παντός, όχι μόνο εις βάρος μου. Πλέον, θέλω τα συναισθήματά μου να βρίσκουν πεδίο δράσης και όχι να σωρεύονται μέσα μου.

Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;

*Ο σκύλος μου έφυγε από τη ζωή πριν από 3 χρόνια και δεν έχω καταφέρει να κάνω εκ νέου σχέση με άλλο κατοικίδιο. Ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος, μέλος της οικογένειάς μου, ο Shogun μας. Νιώθω, όμως, θεία για τις γάτες της αγαπημένης μου φίλης Μαριτίνας.

Ευχαριστώ πολύ Φιόνα!

*Κι εγώ ευχαριστώ πολύ. Με εκτίμηση…

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -