Όλα θα μπερδευτούν στο πέρασμά της: Παρόν, μέλλον, παρελθόν.
Άνθρωποι. Ζωές. Μνήμες. Ο Κόσμος. Και οι μικρόκοσμοι.
Μέχρι να συντονιστούν σε ένα τέλος οριστικό.
Δεσποινίς Δυστυχία
του Τσιμάρα Τζανάτου
Από 25 Απριλίου στο θέατρο “Φούρνος”
Ένα σύμπαν όπου ενεργοποιείται το συνειδητό και το ασυνείδητο χτίζει η Χρύσα Καψούλη σκηνοθετώντας το έργο του Τσιμάρα Τζανάτου «Δεσποινίς Δυστυχία» που ανεβαίνει από 25 Απριλίου 2018 στο θέατρο “Φούρνος”. Μέσα σε ένα περιβάλλον αντίστιξης, σώμα, λόγος, κινούμενες εικαστικές προβολές και μουσική συνηχούν για να ενισχύσουν το παράλογο, να επανασυνθέσουν τα θραύσματα ενός αποδομημένου κόσμου, και να οδηγήσουν στη λύτρωση.
Ένας Άντρας κάπου στον Κόσμο. Η ζωή του σαν να μην υπάρχει. Χωρίς συναισθήματα. Φανερά δημοσιογραφεί, διαχειρίζεται πληροφορίες από έναν Κόσμο που καταγράφει και φανερώνει την ίδια ώρα που αυτός ο Κόσμος καταρρέει. Γύρω του παρελαύνει ένας μικρόκοσμος, ένας Χορός προσώπων: Ο αρχισυντάκτης του, μια κυνική εκδοχή της κανονικότητας. Η Μάνα του, μια άνευ ηλικίας γυναίκα που εξισορροπεί τη ζωή. Η Γιαγιά, φορέας ζωής που ξεχάστηκε και ζητάει να δικαιωθεί. Ο Άλλος εαυτός, μια σκιά, επίγειος ψυχοπομπός. Και μια γυναίκα αλλόκοτη, που εισβάλλει ξαφνικά στη ζωή του και στη ζωή των άλλων – γύρω του, σαν θάλασσα που πλημμυρίζει ό,τι σταθερό, ανατρέποντας τα πάντα. Τη λένε Δυστυχία. Δεσποινίς Δυστυχία.
***
Έρχεται το τέλος. Του κόσμου σου. Μη φοβάσαι.
Ευκαιρία να φτιάξεις άλλον…
«Δεσποινίς Δυστυχία» του Τσιμάρα Τζανάτου
Η εκδίκηση του ασυνείδητου
ΠΕΡΙ «Δεσποινίδας ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ» – (Και της θεατρικής της μεταγραφής)
Η Δεσποινίς Δυστυχία* είναι ένα έργο ανοικτής δομής, σε 12 σκηνές.
Ένα παιχνίδι με το χρόνο, το φανταστικό και το πραγματικό, το δημόσιο και το ιδιωτικό.
Τα πρόσωπα λειτουργούν συχνά ως προσωπεία, κυκλώνοντας τον κεντρικό ήρωα ως Χορός αλλά και ως Αγγελιοφόροι του επερχόμενου, υιοθετώντας τη δομή της αρχαίας τραγωδίας χωρίς να μιμείται το ύφος.
Σουρεαλιστικές εικόνες, διαδέχονται σκηνές ποιητικού ρεαλισμού συνδυάζοντας το αφηγηματικό θέατρο άλλα και μια in your face παραστατικότητα.
*Το ομότιτλο αφήγημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Σοκόλη”
Μια Σύνοψη του έργου
Το κεντρικό πρόσωπο, στην ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ο Χ, βιώνει την παράλογη κατάρρευση του Κόσμου. Είναι αντικειμενική. Αδιάψευστη. Σαν Ιστορικό γεγονός.
Που πλημμυρίζει τα πάντα. Σαν νερό. Ή σαν μνήμες. Προσωπικές. Ενίοτε και σαν Συλλογικές.
Κάτι έρχεται. Σαν Τέλος. Το αντιλαμβάνονται όλοι. Το βιώνουν.
Ως παθόντες αλλά και αυτόπτες μάρτυρες. Μιας παραδοξότητας.
Και το αφηγούνται. Σαν χρονικό. Σαν Χορός που μπαίνει στο κοίλον.
Αλλά και σαν Αγγελιοφόροι τραγωδίας.
Αυτοί είναι τα επτά (7) πρόσωπα-προσωπεία του έργου:
Ο ΑΝΤΡΑΣ Χ ως κεντρικός άξονας του έργου,
ο ΑΝΤΡΑΣ Ψ ένα εκτός χρόνου alter ego του Χ,
η ΓΥΝΑΙΚΑ – ΜΗΤΕΡΑ ως ενεστώτας χρόνος,
η ΓΥΝΑΙΚΑ – ΓΙΑΓΙΑ ως παρελθόντας χρόνος,
ο ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ, η σκοτεινή κανονικότητα του κόσμου,
ένας νεαρός ΑΝΤΡΑΣ, εκπρόσωπος του κοινωνικού σώματος
και – η ΔΥΣΤΥΧΙΑ.
Η δεσποινίς Δυστυχία.
Μια γυναίκα που αφήνει τα ίχνη της σε ό,τι αγγίζει.
Ή που ανακαλεί ίχνη. Από παλιές πληγές.
Που η ίδια προκάλεσε. Ή κάποιος σαν και αυτήν…
Ποια είναι; Πώς ήρθε; Από πού; Για ποιο λόγο;
Ή τελικά χωρίς κανέναν λόγο.
Όλα οδηγούν στο αναπόφευκτο τέλος – του Κόσμου.
Ή – του μικρόκοσμου; Του ήρωα…
Ή όχι; Κι αν όλα αυτά είναι μια παραίσθηση;
Ένα όνειρο. Μια φαντασίωση κάποιου;
Ποιος ξέρει την απάντηση…
Τα 7 πρόσωπα – προσωπεία του έργου
Γεράσιμος Μιχελής (στον ρόλο του Χ)
Ένας άνθρωπος. Άντρας. Κάπου στον Κόσμο.
Η ζωή του σαν να μην υπάρχει. Χωρίς συναισθήματα. Φανερά.
Δημοσιογραφεί. Διαχειρίζεται πληροφορίες. Από όλο τον Κόσμο.
Ενδιάμεσος ο ίδιος, του Κόσμου. Να τον καταγράφει και να τον φανερώνει. Να μην είναι αόρατος. Ο Κόσμος.
Ένας Κόσμος που γέρνει. Καταρρέοντας.
Λευτέρης Παπακώστας (Στον ρόλο του Ψ)
Ο Άλλος εαυτός. Το alter ego του Χ.
Μια εκτός χρόνου σκιά, αλλά και ένας επίγειος ψυχοπομπός.
Οδηγός και ακόλουθος.
Μαίρη Νάνου (στον ρόλο της γιαγιάς).
Μια γυναίκα καθηλωμένη στον ψυχικό χρόνο, φορέας ζωής και αισθημάτων που ξεχάστηκαν και ζητάνε να δικαιωθούν.
Τραυματίας του Έρωτα, εκπέμπει το ανάπηρο σήμα της ήττας της αγάπης, για να εγκαταστήσει εκ νέου την απολεσθείσα βασιλεία της.
Νίκος Παντελίδης (στον ρόλο του αρχισυντάκτη)
Ένας μεφιστοφελικός εκπρόσωπος της κανονικότητας και της τάξης του Κόσμου, καθοδηγεί το χάος που ευαγγελίζεται αν και ταγμένος να το ελέγχει.
Νάνα Παπαδάκη (στον ρόλο της Μητέρας)
Μια άνευ ηλικίας γυναίκα που εξισορροπεί τη ζωή τακτοποιώντας την. Προστάτις της κανονικότητας, αγωνιά για το απροστάτευτο γνωρίζοντας το έρεβος που το περιμένει αλλά και την καταγωγή της μοναξιάς του
Βάλια Παπαχρήστου (Στον ρόλο της Δυστυχίας)
Μια γυναίκα. Αλλόκοτη. Θα μπορούσε να είναι φτηνό αστείο.
Δεν είναι. Τη λένε: Δυστυχία. Δεσποινίς Δυστυχία. Εισβάλλει ξαφνικά. Στη ζωή.
Ανατρέποντας τα πάντα.
Σπύρος Μπέτσης (στον ρόλο του νέου άντρα)
Το 7ο και τελευταίο προσωπείο του έργου, ένας νεαρός Άνδρας, εκπρόσωπος του ρευστού κοινωνικού σώματος, λερναία πολυπρόσωπος.
Σημείωμα του συγγραφέα
Κάθε τόσο ο κόσμος καταρρέει.
Άλλοτε το καταλαβαίνουμε. Άλλοτε όχι.
Και στις δύο περιπτώσεις το προσπερνάμε.
Συνεχίζουμε να ζούμε.
¨Όμως όλες αυτές τις φορές, ποτέ δεν ξέρουμε,
αν αυτό που κατέρρευσε είναι ο κόσμος μας,
ή – ο Κόσμος…
Το όρια είναι δυσδιάκριτα.
Ίσως επειδή η ζωή, φθίνει από τη φύση της.
Γέρνει.
“Κοινωνία” και “Πολιτισμός” είναι ό,τι έφτιαξε ο άνθρωπος για να μη βλέπει, τη χάσκουσα φύση του.
Να αποφύγει τον ίλιγγο που προκαλεί η θέα του εγγενούς κενού του.
Αυτό αφηγείται η Δεσποινίς Δυστυχία.
Μέσω του σκοτεινά φωτεινού προσωπείου της Δυστυχίας.
Που έρχεται να εμφανίσει την αμφισημία και το μετέωρο της ζωής. Με κυβιστικό τρόπο.
Μια σαρκαστική Γκουέρνικα, της «εν ειρήνη» καθημερινότητας.
Συντελεστές
Κείμενο: Τσιμάρας Τζανάτος
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Σκηνικά – Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Visual Art: COM.ODD.OR
Σχεδιασμός φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος
Μουσική: Μιχάλης Τσίχλης
Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
Παίζουν: Γεράσιμος Μιχελής (ο Χ), Λευτέρης Παπακώστας (o Ψ), Βάλια Παπαχρήστου (η Δεσποινίς Δυστυχία), Νάνα Παπαδάκη (η Μητέρα), Μαίρη Νάνου (η Γιαγιά), Νίκος Παντελίδης (ο Αρχισυντάκτης), Σπύρος Μπέτσης (Άνδρας)
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης, Κατερίνα Παρισσινού
Επικοινωνία – ΜΜΕ: Αγλαΐα Παγώνα
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης
Οργάνωση παραγωγής: Άρης Σομπότης
Παραγωγή: Playroom, Dameblanche
Η παραγωγή επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Πληροφορίες
ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ, Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα
Παραστάσεις: Τετάρτη 25, Πέμπτη 26, Παρασκευή 27 Απριλίου
και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη από 2 Μαΐου έως 14 Ιουνίου
Ώρα έναρξης: 9:15
Εισιτήρια: €15, €12 (φοιτητικό), €10 (ανέργων)
Πληροφορίες-κρατήσεις: 2106460748
Προσφορά προπώλησης VIVA έως 24 Απριλίου: €10
Διάρκεια 80’ (χωρίς διάλειμμα)
ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑ: Το Χρονικό μιας αντίστροφης μέτρησης (2014-2018)
(Τα ίχνη της Δυστυχίας στον χρόνο…)
- Στις 7 Οκτωβρίου στις Αναγνώσεις 2014 που επιμελείται η Σίσσυ Παπαθανασίου παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης – Κάρολος Κουν η θεατρική μεταγραφή από τον ίδιο τον συγγραφέα του αφηγήματος «Δεσποινίς Δυστυχία»/ «Miss Misery», σε σκηνοθεσία ΆσπαςΤομπούλη.
Σκηνογραφική επιμέλεια: Ζωή Μολυβδά / Συνθέσεις ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Νατάσα Παπαμιχαήλ / Βοηθός σκηνοθέτη: Νάνσυ Τρικαλίτη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιωάννα Αγγελίδη /Αλέξανδρος Αμερικάνος /Καίτη Ιωαννίδου
Υβόνη Μαλτέζου/Λεωνίδας Μαράκης/Σοφία Σεϊρλή/Στράτος Τζώρζογλου.
(Στο Πλήθος συμμετείχαν οι: Αγγελική Κοντού, Τσιριγώτη Ειρήνη, Άρης Αγάθoς, Ευθύμης Χρήστου).
- Με αφορμή την παρουσίαση στο Analogio Festival εκδίδεται για πρώτη φορά και ως αφήγημα σε 150 αντίτυπα που εξαντλούνται.
- Mια σκηνογραφική πρόταση τοποθετημένη στο χώρο της Ψαραγοράς της Βαρβακείου από την Άρτεμι Παπαδοπούλου και την Ηρώ Μαστοράκη του τμήματος σκηνογραφίας Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου στο πλαίσιο των σπουδών τους στο 4ο έτος υπό την επίβλεψη του καθηγητή τους Σταύρου Γυφτόπουλου και τη συνεργασία της Ελευθερίας Ράπτου. Η πρόταση συμμετέχει στο διεθνή διαγωνισμό της Prague Quadrennial 2015.
- Εκδίδεται από τις Εκδόσεις Σοκόλη, επισήμως, το αφήγημα «Δεσποινίς Δυστυχία» (2015-16).
- Απόσπασμα του «Δεσποινίς Δυστυχία» χρησιμοποιείται στην παράσταση της Έλλης Παπακωνσταντίνου «Re-Volt Athens» (2016-17) που παρουσιάζεται στο Βερολίνο, τη Βιέννη, το Ζάγκρεμπ, στο Φεστιβάλ Αθηνών κ.α.
- Το 2017 η Αναστασία Ρεβή κάνει την πρώτη μεταφραστική απόπειρα στα αγγλικά για το Theater Lab Company.
- Το 2018, μεταφράζεται στα αγγλικά από την Έλση Σακελλαρίδου.
- 25 Απριλίου του 2018, ανεβαίνει σε πλήρη παραστασιακή εκδοχή το θεατρικό έργο για 7 πρόσωπα, σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη (θέατρο Φούρνος) με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ «Δεσποινίς Δυστυχία»
“…Κείμενο αφηγηματικό, πρωτοπρόσωπο, η “Δεσποινίς Δυστυχία” σε εισάγει σε μια πραγματικότητα για να την αναιρέσει σταδιακά εμβολίζοντάς την με ακραία σουρεαλιστικά στοιχεία που στο τέλος υπερτερούν. Με αναντίρρητες αρετές, κι εκείνο το διαφορετικό παραξένισμα που πηγάζει από ελεύθερες συνειρμικές εικόνες, όπου το παρόν και το παρελθόν συγχέονται και συνυπάρχουν, όπου η γέννηση είναι θάνατος και όπου η ετερότητα γίνεται μέρος του εαυτού…”. -Δημήτρης Τσατσούλης/imerodromos,gr-
“…χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορείς να μιλήσεις για αυτά που θέλεις μέσα από την τέχνη του λόγου, στάθηκε το απόσπασμα του αφηγήματος του Τσιμάρα Τζανάτου «Δεσποινίς Δυστυχία»…”. -Τόνια Καράογλου/elculture.gr-
“…κρατώ στα χέρια μου τη «Δεσποινίδα Δυστυχία», το μεθοδικό απόσπασμα της ιστορίας ενός κατακλυσμού. Με τις δίνες του, τις αρχιτεκτονικές του και τις προφητείες του. Με τον τρόμο των μυθολογιών και τον ψίθυρο των μυστικών του. Τα βιβλία του Τσιμάρα Τζανάτου θαρρείς πως αποτελούν έργο μιας μυστικής εταιρείας φιλοσόφων, βιολόγων, μηχανικών, μεταφυσικών, ποιητών, ζωγράφων, ηθοποιών και γεωμετρών…”. -Ειρήνη Αϊβαλιώτου/catisart.gr- Διαβάστε εδώ
“…Αν επιχειρούσε κανείς να κοιτάξει κατάματα το έργο του Τζανάτου, θα διαλυόταν σε χίλια θραύσματα καθρέφτη, γιατί ο ποιητικός του λόγος είναι τόσο άμεσος. Όσο έμμεσος και υπαινικτικός και αν θέλει να είναι…”. -Μαρία Γιαννάτου/ paraskinia.com-
- Σας ενδιαφέρουν επίσης:
