Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Για πρώτη φορά τον διέκρινα στη Μικρή Επίδαυρο όταν συμμετείχε στο «Μανιφέστο του πολέμου» της Ρούλας Πατεράκη, το 2014. Ένας ωραίος μελαχρινός ανάμεσα στα θύματα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Την επόμενη χρονιά έτυχε να τον ζήσω στα παρασκήνια του θεάτρου «Επί Κολωνώ», ως έναν από τους πρωταγωνιστές του έργου του Βρετανού Τομ Στόπαρντ «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. Παρατηρούσα έναν άψογο επαγγελματία, με συνέπεια, αφοσίωση και ζήλο για την τέχνη του. Ένα ταλέντο που διέθετε ευστροφία και θεατρική διαίσθηση. Ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, εν τω μεταξύ έπαιξε στον «Άμλετ» και τη «Σφαγή των Παρισίων» (Φεστιβάλ Αθηνών), με την «Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων», παραστάσεις που έτυχαν θερμής υποδοχής από το κοινό και την κριτική. Παράλληλα έκανε εφηβικό θέατρο, τηλεόραση και ασχολήθηκε επιπλέον με την τέχνη της φωτογραφίας. Εντυπωσιακός πάντα στη σκηνή, φυσικός, ρεαλιστικός, σύγχρονος, αφαιρετικός.
Πέρυσι η ομάδα θεάτρου C. For Circus παρουσίασε το «ГЛУМ» (Γκλουμ). Μια έκπληξη με περίμενε όταν πήγα να δω την παράσταση και αντίκρισα τον Σπύρο, αγνώριστο και απίστευτα κωμικό, σε σπαρταριστές καταστάσεις, ανάμεσα σε όλους τους υπερταλαντούχους και πολυσύνθετους νέους ηθοποιούς της παράστασης.
Αξίζει να έχετε υπόψη πως η αριστουργηματική αυτή σάτιρα, βασισμένη στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλεξάντρ Οστρόφσκι, ενός από τους πρωτεργάτες του ρωσικού ρεαλισμού, παρουσιάζεται και φέτος από τους C. For Circus στο θέατρο «104». Μια σκληρή κριτική για την κενότητα, την αβελτηρία και τη ματαιοδοξία κρύβεται κάτω από το ανελέητο χιούμορ και την ξέφρενη δράση του έργου. Μια ευφάνταστη παράσταση, με κέφι, τραγούδι, ταχυδακτυλουργίες και μπρίο. Ένα έργο που στηλιτεύει ξεκάθαρα κάθε είδος καιροσκοπίας, μηχανορραφιών και διαφθοράς. Αεικίνητος σε όλη τη διάρκεια του έργου, καυστικός κι αποκαλυπτικός, ο λαμπερός Σπύρος Χατζηαγγελάκης πλάθει με άνεση και καθαρά περιγράμματα δύο ανθρώπινους, ζωντανούς και αληθινούς χαρακτήρες.
Να σημειώσω πως φέτος ο Σπύρος παίζει και στο επιτυχημένο «Σεξ Λεξικόν: Η επιστήμη του έρωτα» μαζί με τη Φωτεινή Αθερίδου σε κείμενο Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου και σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου, επίσης στο «104». Ένα έργο δροσερό, μοντέρνο, με γρήγορο ρυθμό, έντιμο και ειλικρινές.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για τη ζωή και τη δουλειά του με απλότητα, θετικότητα και αμεσότητα, φανερώνοντάς μας έναν άνθρωπο με δυναμισμό και αισιοδοξία. Έναν άνθρωπο που διεκδικεί αυτό που θέλει και να είναι προετοιμασμένος να το αποκτήσει.
* Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ορεστιάδα. Οι αναμνήσεις έχουν να κάνουν με παιχνίδια στις αλάνες της πόλης, τις εξορμήσεις με τα ποδήλατα στον κάμπο, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, το χιόνι και τη ζωή σ’ αυτό.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο και την υποκριτική και πώς αυτό προέκυψε;
* Πρόεκυψε εντελώς τυχαία μέσα από τη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης. Στην αρχή ήταν άλλη μια περίεργη ανακάλυψη αλλά πολύ σύντομα έγινε συνειδητός τρόπος ζωής.
Σίγουρα θα υπήρξαν αγαπημένοι δάσκαλοι. Θέλεις να μιλήσεις γι’ αυτούς;
* Δεν έχω πάει ποτέ μου σε δραματική σχολή, δεν προέκυψε, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για δασκάλους υποκριτικής. Σ’ αυτό το κομμάτι “δάσκαλοί” μου είναι οι εκάστοτε σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάζομαι. Αλλιώς ευχαρίστως να σας μιλήσω για τον δάσκαλό μου στο ποδόσφαιρο, την κιθάρα, τα αγγλικά…
Φέτος, εκτός των άλλων, παίζεις στην παράσταση “ГЛУМ” (Γκλουμ), μια παράσταση βασισμένη στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλεξάντρ Οστρόφσκι. Πώς θα περιέγραφες το έργο;
* Μια εξερεύνηση της ομάδας στην κοινωνική σάτιρα. Μια σάτιρα της αστικής τάξης όπου η απατεωνιά για να ανελιχτείς ή να κρατηθείς σε αυτήν είναι το μόνο σου εφόδιο.
Τι κοινό έχει με το σήμερα το «Ημερολόγιο ενός απατεώνα»;
* Έχουμε δημιουργήσει τόσο γραφικούς χαρακτήρες σ’ αυτή την παράσταση που όμως ποτέ δεν ξεπέρασαν οι συμπεριφορές τους τις καθημερινές συμπεριφορές ανθρώπων που υπάρχουν γύρω μας σήμερα. Και σίγουρα όλοι μας τους έχουμε δει και συναναστραφεί.
Ποιος είναι ο χαρακτήρας που υποδύεσαι; Πρόκειται για ένα πρόσωπο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο;
* Υποδύομαι δύο χαρακτήρες. Ο ένας είναι το θύμα της διαπλοκής των γύρω του και ο άλλος είναι ένας δικηγόρος, ηγέτης της αριστερής αντίληψης που όμως το βύσμα και η διαφθορά είναι μέρος της ζωής του.
Τι σε συγκινεί στο συγκεκριμένο έργο;
* Πως όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που υπάρχουν σ’ αυτό το έργο είναι άνθρωποι υπαρκτοί, πως όλοι μας είμαστε ζώα με μιλιά που μας δώσανε ρούχα να φορέσουμε, πως θύτες και θύματα έχουν δίκιο και άδικο σ’ αυτή τη ζωή και όλους οφείλεις (ως ηθοποιός) να τους “υπερασπιστείς” πάνω στη σκηνή.
Θα μας μιλήσεις για την ομάδα C. For Circus, στην οποία ανήκεις;
* Οι C.for Circus είναι το λιμάνι όλων μας, είναι η οικογένειά μας, οι φίλοι μας και η φυσιολογική μας ανάγκη να μιλήσουμε στην κοινωνία μέσα από τις καλλιτεχνικές μας επιλογές. Κάνουμε πράγματα που θέλουμε και όχι πράγματα που μας επιβάλλει κανείς. Όταν έχουμε κάτι να πούμε, το λέμε. Και το λέμε σιγά μπας και ακουστούμε…
Πιστεύεις ότι το θέατρο μπορεί να δώσει λύσεις;
* Το θέατρο είναι εδώ για να θέτει ερωτήματα της ζωής. Τις απαντήσεις και τις λύσεις τις δίνει ο καθένας μέσα του.
Τι θα ήθελες να έχει αποκομίσει ο θεατής μετά την παρακολούθηση της παράστασής σας;
* Να μπορέσει να αναγνωρίσει τους ανθρώπους που υποδυόμαστε στον γείτονά του, τον περιπτερά του, τον μανάβη του, τον πατέρα του, τη σχέση του… Να αναγνωρίσει την υπερβολή της κοινωνίας μας.
Τι λαχταράς να αδράξεις από τη ζωή;
* Εμπειρίες. Εμπειρίες που έχουν να κάνουν με πολλά πράγματα και όχι μόνο μέσω του θεάτρου.
Επίσης, φέτος, μαζί με τη Φωτεινή Αθερίδου παίζεις στο επιτυχημένο θεατρικό «Σεξ Λεξικόν: Η επιστήμη του έρωτα» σε κείμενο Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου και σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου. Τι ενδιαφέρον θα βρει ο υποψήφιος θεατής σε αυτή την παράσταση;
* Αυτή η παράσταση είναι μια τίμια και καθ’ όλα ειλικρινής δουλειά. Μιλάει για κάτι που όλοι μας έχουμε κάνει / ζήσει, την εμπειρία της πρώτης φοράς. Ο θεατής θα αναπολήσει, θα συγκινηθεί και ελπίζω να βγει από την αίθουσα διψασμένος για έρωτα και ρομαντισμό.
Τελικά η επιστήμη του έρωτα πόσο δύσκολη είναι; Όχι μόνον την εποχή που διαδραματίζεται το έργο αλλά και σήμερα;
* Καθόλου δύσκολη… Όλοι μας είμαστε πτυχιούχοι σε αυτό και δεν το ξέρουμε! Σίγουρα όταν είμαστε με τον άνθρωπο που μας αφορά είμαστε επιστήμονες της καρδιάς μας και των σκιρτημάτων του άλλου.
Ποια είναι τα επόμενα θεατρικά σου σχέδια;
* Δεν υπάρχει κάτι καινούριο αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι ρόλοι, τους οποίους θα ήθελες στο μέλλον να υποδυθείς;
* Δεν έχω κανέναν καημό να υποδυθώ κάποιο συγκεκριμένο ρόλο. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Άμλετ του Χειμωνά, που όμως τον έχω ενσαρκώσει. Οπότε είμαι καλυμμένος. Κάθε ρόλος που έρχεται έχει δικά του μυστικά που περιμένω να τα ανακαλύψω μέσα μου.
Πρωταγωνιστείς σε ένα δημοφιλές σίριαλ, το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα». Ως ηθοποιός τι πιστεύεις ότι οφείλεις στην τηλεόραση;
* Αυτή τη στιγμή που μιλάμε αυτό που οφείλω στην τηλεόραση είναι η γνωριμία μου με πολύ καλούς ανθρώπους που αγαπούν τη δουλειά τους και ξέρουν τι κάνουν. Ύστερα από καιρό ίσως ξέρω και άλλα πράγματα που θα της οφείλω… ίσως και όχι.
Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις:
-Ποίηση – λέξεις της ψυχής
-Παιχνίδι – ανακαλύπτω το παιδί μέσα μου
-Άρνηση – διαβολάκι του “ναι”
-Έρωτας – πηγή ζωής
-Ενθουσιασμός – ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει
-Αλληλεγγύη – ανθρωπιά
-Συμπαράσταση – αλληλεγγύη
Πώς θα χαρακτήριζες τους καλλιτέχνες της γενιάς σου;
* Ετοιμοπόλεμους, παθιασμένους, διορατικούς. Χωρίς να έχουν να χάσουν τίποτα από την εποχή της κρίσης.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με λίγες λέξεις;
* Έναν αυθόρμητο, ενστικτώδη, ρομαντικό, παθιασμένο, ευαίσθητο μαλάκα ξερόλα.
Τι απεχθάνεσαι;
* Την οποιαδήποτε μορφή κτητικότητας και εξουσίας.
Με τι θυμώνεις;
* Με τους ανθρώπους που “κάνουν τη δουλειά τους” εις βάρος άλλων.
Τι θαυμάζεις;
* Τις γυναίκες. Και όποιον τολμάει να πατήσει στο σανίδι.
Με τι διασκεδάζεις;
* Με την παρέα μου όταν παίζουμε μουσική και με το ωραίο φαγητό.
Τι σε συγκινεί;
* Το άγγιγμα.
Ως καλλιτέχνης, πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα;
* Μια τεράστια ευκαιρία για τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι αγαπάνε περισσότερο στη ζωή τους, αφού η “σιγουριά” του Δημοσίου ξέφτισε.
Ποιους θαυμάζεις στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, στον κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο;
* Τον Σαμαράκη, τον Χριστιανόπουλο, τον Μίσσιο και άλλους. Με τη ζωγραφική δεν έχω επαφή, στον κινηματογράφο δεν θαυμάζω κάποιον συγκεκριμένα και στο θέατρο όσους κάνουν και δημιουργούν!
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτή την εποχή;
* Δυστυχώς κανένα αυτή την περίοδο, δεν προλαβαίνω.
Έχεις ελεύθερο χρόνο και πώς τον αξιοποιείς;
* Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο. Δουλεύω 15 ώρες την ημέρα. Οπότε μόνο να κοιμηθώ προλαβαίνω. Όταν έχω όμως, μ’ αρέσει να μαγειρεύω και να φωτογραφίζω ανθρώπους.
Οι Έλληνες είμαστε δημοκράτες στην πράξη;
* Είμαστε και εμείς άνθρωποι, δεν διαφέρουμε από τους άλλους λαούς… Είμαστε δημοκράτες στα χαρτιά και αναποφάσιστοι στην πράξη.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Τα αγαπάω πολύ, είχα ένα σκυλάκι όταν ήμουν Δημοτικό, κοιμόμουν μαζί του στο σκυλόσπιτο που είχε φτιάξει ο παππούς μου, ώσπου δεν γινόταν άλλο αυτή η κατάσταση και ο πατέρας μου αποφάσισε να το δώσει. Έκτοτε δεν έχω κατοικίδιο.
Διαβάστε ακόμη:
Η ομάδα θεάτρου «C. for Circus» δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 2008 στη Θεσσαλονίκη από τον Κώστα Conie Ισαακίδη με σκοπό την αναζήτηση της θεατρικής δράσης μέσα από τα σώματα των ηθοποιών.
Στη θεατρική ομάδα και στο θεατρικό εργαστήρι «C. for Circus» οι ηθοποιοί αναζητούμε όλες εκείνες τις κλειδωμένες ενέργειες που κρατάνε τα μυστικά τους και άλλο δεν περιμένουν απ’ το να τις εξερευνήσουμε, να τις γνωρίσουμε και να ενώσουμε ξανά τα σκορπισμένα μας κομμάτια. Με πολλή επικέντρωση στην έκφραση μέσω του σώματος προσπαθούμε να βιώσουμε καταστάσεις και συναισθήματα. Τίποτα μεταφυσικό, τίποτα έξω από μας.
Μιλάμε για το σώμα μας
Τον Οκτώβριο του 2010 η ομάδα θεάτρου «C. for Circus» έγινε Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, στην οποία συστεγάζεται μαζί με τη θεατρική ομάδα «Μεταφορική Θεάτρου». Η εταιρεία «C. for Circus» δημιούργησε δικό της χώρο, τόσο για πρόβες όσο και για παραστάσεις, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, Πτολεμαίων 29Α στον 7ο όροφο.
Μέσα στις δράσεις της ομάδας είναι η δημιουργία θεατρικών εργαστηρίων τα οποία ακολουθούν τον τρόπο δουλειάς της ομάδας. Ήδη η ομάδα αριθμεί μερικά εργαστήρια, που έχουν -κατ’ ευφημισμό- ονόματα σχετικά με το τσίρκο, όπως «Παλιάτσοι», «Σκηνοβάτες», «Σαλτιμπάγκοι» και «Αρκούδες». Στόχος των θεατρικών εργαστηρίων είναι να δημιουργήσουν μία ολοκληρωμένη ομάδα της οποίας τα μέλη μέσα από το παιχνίδι και τις ασκήσεις θα καταφέρουν να ξεκλειδώσουν τα σώματά τους και να τα αφήσουν να πάρουν μέρος στη δημιουργική διαδικασία του θεάτρου.