Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ένα θέμα διαχρονικό, τόσο απλό και τόσο συγκλονιστικό όσο το θέατρο, οφείλει να αντιμετωπίζεται από τους θεράποντές του με σεμνή πνευματική στάση, η οποία πηγάζει ταυτόχρονα από την ευαισθησία και την ωριμότητά τους. Παρακολουθώντας τον Δημήτρη Μυλωνά εδώ και χρόνια, είτε στις παραστάσεις του δασκάλου του Στάθη Λιβαθινού, είτε στις ιδιαίτερα ξεχωριστές σκηνοθεσίες της πολλά υποσχόμενης Λίλλυς Μελεμέ, διαπίστωσα ότι είναι ακριβώς αυτό. Ευπρεπής, μετριόφρων, συνετός, προσηνής, υπεύθυνος, έμπειρος. Ηθοποιός με αυξημένη συναίσθηση, σώφρων άνθρωπος. Καλλιτέχνης εύστοχος, με διανοητική τόλμη, κέφι και πηγαίο ταλέντο. Παρατηρώντας το πρόσωπό του στη σκηνή, το έβλεπα φωτεινό, ακριβές στις εκφράσεις, χωρίς καμία σκιά. Μια επιφάνεια μετουσιωμένη, δονούμενη από δύναμη. Και το σώμα του να μη διστάζει να τσαλακωθεί, να σκονιστεί, να μεταλλαχθεί. Κάτι τόσο συγκινητικό, όχι μόνον για τους επαΐοντες, αλλά και για κάθε θεατή που με διαίσθηση αντιλαμβάνεται το αληθινό παίξιμο. Ο Δημήτρης Μυλωνάς κοιτάζει στο παρελθόν αλλά στρέφεται στο μέλλον. Άλλοτε Φερντίσενκο στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, άλλοτε Αδάμ του Μαρκ Τουέιν και πιο πρόσφατα Οσίπ στον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ, με αίσθηση του χιούμορ, ισχυρή πρόσδεση στην απαιτητική υποκριτική και υψηλή ερμηνεία στηρίζει τη λογική αντίληψη αλλά και την παρανοϊκή υπέρβαση του εκάστοτε ρόλου. Σ’ αυτό τον παράλογο χορό που έχουμε μπει, η πολύτιμη συνάντησή μας με καλλιτέχνες ακέραιους και ειλικρινείς ίσως να μην είναι διόλου τυχαία. Καθότι ειδικά τώρα, στις εύθραυστες μέρες μας, μια ζωηρή ανάγκη μάς ωθεί να επιζητούμε εξαιρετικά βιώματα ποιότητας και πολιτισμού ως ανακούφιση κι απελευθέρωση. Κι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα οάσεις να ανακαλύψουμε… Ο Δημήτρης αγαπά τόσο πολύ το θέατρο διότι γι’ αυτόν είναι -και πολύ ορθώς- ένα παιχνίδι, όπως το κρυφτό, τα ξύλινα ακόντια και η αμπάριζα που έπαιζε παιδί. Και ο απόηχος αυτού του παιχνιδιού σήμερα είναι η αρετή, η αρετή του να επιμένεις όσο περισσότερο γίνεται, να κρατάς το σθένος και το ήθος σου ψηλά… Να συνεχίζεις με επίγνωση βαθιά…
Φωτογραφίες: cat is art
Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στο ανεγειρόμενο κτήριο του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ, στο Χαλάνδρι.
* Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους σε μια γειτονιά με πολλούς φίλους και με μια τεράστια αλάνα στην όποια παίζαμε όλων των ειδών τα παιχνίδια, κρυφτό, αμπάριζα, Ταρζάν, ακόμα και δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες κάναμε με σκουπόξυλα για ακόντια. Πολύ πολύ παιχνίδι, ίσως γι’ αυτό μου αρέσει τόσο πολύ το θέατρο, γιατί είναι ένα παιχνίδι.
Πώς προέκυψε στη ζωή σου το θέατρο;
* Το θέατρο πρόεκυψε ξαφνικά, όπως συνήθως προκύπτουν τα ωραία πράγματα όταν μέσα από μια παρέα βρέθηκα στη θεατρική ομάδα της Αγίας Παρασκευής έχοντας για δασκάλους τρεις καταπληκτικούς ηθοποιούς του Θεάτρου Τέχνης, τον Γιάννη Δεγαΐτη, τον Περικλή Καρακωνσταντόγλου και τον Παντελή Παπαδόπουλο που μου έδωσαν τις σωστές βάσεις για να ξεκινήσω. Δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Συνάντησες σπουδαίους δασκάλους και τι έμαθες από αυτούς;
* Δάσκαλός μου από τη σχολή του Κώστα του Καζάκου μέχρι και σήμερα είναι ο Στάθης Λιβαθινός με τον οποίο έχω συνεργαστεί σε πολλές σημαντικές παραστάσεις όπως η “Νοσταλγός” του Παπαδιαμάντη, ο “Ηλίθιος” του Ντοστογιέφσκι κ.α. Είναι ένας δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξεως ο οποίος μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο σε οδηγεί όχι απλώς να είσαι ένα εκτελεστικό όργανο αλλά ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης, ένας καλλιτέχνης δημιουργός.
Δελεάστηκες από κάποια άλλη τέχνη ή επιστήμη πριν αρχίσεις να σπουδάζεις θέατρο;
* Ναι, έχω τελειώσει Finance and Accounting στο κολέγιο Deree.
Όταν ερμηνεύεις ένα ρόλο, όπως τους ήρωες του Τσέχοφ ή του Μαρκ Τουέιν, τον έχεις στη σκέψη σου και εκτός θεατρικής σκηνής;
* Ναι, τον σκέπτομαι σαν έναν καλό μου φίλο που κάνουμε παρέα.
Η υποκριτική προϋποθέτει κόπο και σκληρή εργασία; Πρόκειται για έναν όμορφο κόπο, όμως;
* Το θέατρο είναι επιστήμη με ιστορία, μέθοδο και συγκεκριμένη βιβλιογραφία. Απαιτεί πολλή και μεθοδική δουλειά. Είναι κάτι πανέμορφο γιατί κάθε φορά ανακαλύπτεις έναν καινούργιο κόσμο.
Πώς επεξεργάζεσαι τους χαρακτήρες που υποδύεσαι; Όταν μάλιστα είναι πολυσύνθετοι χαρακτήρες, όπως αυτοί των μεγάλων συγγραφέων Ντοστογιέφσκι και Γκόγκολ.
* Προσεγγίζω το ρόλο μέσα από τη δράση βρίσκοντας το θέμα του ρόλου, την αιτία της ύπαρξής του εις το διηνεκές, προσπαθώ να ανακαλύψω τις δράσεις που απορρέουν από αυτήν την αιτία.
Ποιοι άνθρωποι γύρω μας σε συγκινούν;
* Με συγκινούν οι άνθρωποι που αυτοσαρκάζονται.
Το θέατρο ανοίγει ορίζοντες στις ζωές μας;
* Το θέατρο δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, έχει όμως τη δύναμη να αλλάξει κάποια στιγμή σε κάποια παράσταση έναν άνθρωπο και ποιος ξέρει μπορεί αυτός ο άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο.
Μίλησέ μου για τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί. Όπως το Στάθη Λιβαθινό αλλά και τη νεότερη, αλλά επίσης σημαντική, Λίλλυ Μελεμέ; Τι σου έχουν προσφέρει αυτές οι συνεργασίες;
* Ο Στάθης είναι δάσκαλός μου, είναι αυτός που μου έδωσε τις βάσεις για να βγω στο θέατρο και νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό. Η Λίλλυ είναι μια νέα σκηνοθέτις που είμαι σίγουρος ότι θα κάνει σπουδαία πράγματα στο θέατρο όχι μόνο επειδή έχει ταλεντο και φαντασία αλλα και επειδή αγαπά πολύ τους ηθοποιούς της.
Ποιο χαρακτήρα υποδύθηκες στον “Ηλίθιο” του Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού;
* Υποδύθηκα τον Φερντίσενκο, έναν πολύ ενδιαφέροντα ρόλο, γιατί ενώ είναι το πειραχτήρι του έργου δεν πρέπει να είναι ενοχλητικός.
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι αναγνώστες για την τωρινή σας παράσταση, τον “Επιθεωρητή” του Γκόγκολ με το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης;
* Ο «Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ είναι ένα έργο – σταθμός στο παγκόσμιο θέατρο, μια κλασική κωμωδία, ένα πολιτικό έργο. Πραγματεύεται όλη τη διαφθορά της κρατικής εξουσίας αλλά και της κοινωνίας με τρόπο αξιοθαύμαστο. Ένα έργο επίκαιρο όσο ποτέ.
Έχεις εμμονές;
* Ναι. Σαφώς.
Διαβάζεις ποίηση και λογοτεχνία; Ποιους συγγραφείς;
* Ναι, αυτή την εποχή διαβάζω τους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι.
Τι έχεις να πεις στο κοινό που δεν παραλείπει να παρακολουθεί θέατρο, παρά τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που επικρατούν σήμερα;
* Να συνεχίσει να παρακολουθεί όσο μπορεί σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε γιατί το θέατρο δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη πνευματική και ψυχική.
Είναι χρήσιμο για τον καλλιτέχνη να παρατηρεί;
* Δεν πρέπει να κάνει τίποτα άλλο από το να παρατηρεί τα πάντα.
Συνήθως τι κάνεις λίγο πριν ανέβεις στη σκηνή;
* Σκέφτομαι γιατί βγαίνω στη σκηνή.
Όταν τελειώνει η παράσταση και κατεβαίνεις από τη σκηνή πώς αισθάνεσαι;
* Πάρα πολύ χαρούμενος που έζησα πράγματα που μπορεί να μην τα ζήσω ποτέ στη ζωή μου και τα μοιράστηκα με άλλους ανθρώπους.
Οι σιωπές του ηθοποιού πρέπει να είναι ηχηρές;
* Οι σιωπές του ηθοποιού είναι πολύ σημαντικές γιατί αποκαλύπτουν το ρόλο.
Και η ακινησία του θεαματική;
* Κατά τη γνώμη μου, η ακινησία είναι η πιο δυνατή κίνηση.
Είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου;
* Όχι, δεν είμαι. Δεν μου αρέσει η λέξη αυστηρός. Αγαπώ τον εαυτό μου και τους άλλους. Όλοι έχουμε δικαίωμα στα λάθη, από αυτά μαθαίνουμε.
Ποιο ποίημα ή κείμενο από όσα έχεις διαβάσει στη ζωή σου είναι το συγκλονιστικότερο όλων, κατά τη γνώμη σου;
* Η Ομήρου “Οδύσσεια” και η “Ιλιάδα”. Κάθε φορά που το διαβάζω, χάνομαι μέσα στον απίστευτο αυτό κόσμο.
Τι είναι αυτό που αγαπάς πολύ και θέλεις να το μοιράζεσαι;
* Αυτό που αγαπώ πιο πολύ είναι η κόρη μου, η Αγγελίνα, που τώρα είναι 5 χρονών. Είμαι τελείως χαζομπαμπάς.
Τι σου δίνει ενέργεια;
* Ενέργεια μού δίνει η επαφή με άλλους ανθρώπους.
Ποιοι ρόλοι νομίζεις ότι σου ταιριάζουν και ποιους ρόλους ονειρεύεσαι να ερμηνεύσεις;
* Αυτό που θα ήθελα είναι να συνεχίσω να ασχολούμαι με μεγάλα και σημαντικά κείμενα στο θέατρο. Εκτός από καλύτερο ηθοποιό, σε κάνουν και καλύτερο άνθρωπο.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Τα ζώα τα λατρεύω. Η επαφή μαζί τους σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Δυστυχώς αυτή την εποχή δεν έχω κατοικίδιο και μου έχει λείψει πάρα πολύ.
* Η φωτογράφηση έγινε στο κτήριο του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ, στο Χαλάνδρι. To www.catisart.gr ευχαριστεί τον ιδρυτή του Μουσείου, καθηγητή Γιώργο Σ. Μάρκου, για την παραχώρηση του χώρου.
