Art collection

home
blog
Art collection

Συζήτηση με αφορμή την εικαστική έκθεση της Κλεώνης Μανουσάκη “Αυτή η γη, το σώμα μου…”

19 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Με αφορμή την εικαστική έκθεση της Κλεώνης Μανουσάκη “Αυτή η γη, το σώμα μου…”, η οποία θα παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο στο Ωδείο Αθηνών με την επιμέλεια της ιστορικού της τέχνης Λουίζας Καραπιδάκη, θα πραγματοποιηθούν ομιλίες σχετικές με την έκθεση την Πέμπτη 23 Μαΐου 2019, στο ΤWIXTlab, Εμπεδοκλέους 19, Παγκράτι, στις 8:00 μ.μ.

Στην εκδήλωση θα αναπτυχθούν οι τρεις βασικές θεματικές ενότητες, στις οποίες επικεντρώνεται η έκθεση της Κλεώνης Μανουσάκη, ως τρία ξεχωριστά γεγονότα. Τα γεγονότα αυτά φωτίζουν με διαφορετικό τρόπο το καθένα πλευρές της πολιτιστικής κατάστασης που διερευνά η εικαστικός.

Θα μιλήσουν:

Άννα Λυδάκη, Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο – Τμήμα Κοινωνιολογίας με θέμα «Η λειτουργία και ο συμβολισμός των μύθων»

Στα κοιτάσματα αερίου της Κύπρου έχουν δοθεί ονόματα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και τη μυθολογία, όπως Άνθεια, Δελφίνος, Γλαύκος, Καλυψώ, Ερατοσθένης, Αφροδίτη… Το γεγονός αυτό γεννά ερωτήματα: Γιατί αυτές οι επονομασίες; Σε τι αποσκοπούν; Γιατί, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται το όνομα μιας θεότητας της ομορφιάς και της γονιμότητας σε μια παρέμβαση βλαπτική για τη φύση, και μάλιστα στην ίδια θάλασσα από την οποία αυτή αναδύθηκε;
Στα παραπάνω ερωτήματα επιχειρεί να δώσει απαντήσεις η ομιλήτρια συζητώντας για τη λειτουργία και τον συμβολισμό των μύθων στην αρχαιότητα και στη σύγχρονη εποχή.

Nurit Bar-shai, υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ – Τμήμα Μικροβιολογίας με θέμα «Η βιοτεχνολογική επανάσταση. Το παράδειγμα του φωσφοριζόψαρου» (ομιλία στα αγγλικά).

Το φωσφοριζόψαρο, ένα γενετικά τροποποιημένο ψάρι που έχει μεταλλαχθεί για να φωσφορίζει, μια λειτουργία ουσιαστικά άχρηστη πέρα από τη διακοσμητική του χρήση, αποτελεί το έναυσμα για την ομιλία της εικαστικού Nurit Bar-shai, η οποία ασχολείται με θέματα τέχνης, επιστήμης και τεχνολογίας.
Η βιοτεχνολογία είναι παρούσα σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Η ιδέα ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε και να μεταλλάξουμε τη ζωή δεν είναι πλέον υπερβολική στις μέρες μας, καθώς η τεχνολογία μας επιτρέπει να διαβάσουμε και να γράψουμε DNA εύκολα και με μικρό κόστος. Αυτή η βιοτεχνολογική επανάσταση επιτρέπει σε καλλιτέχνες και πολίτες να «παίξουν» με τον ζωντανό κόσμο.
Η Nurit Bar-shai είναι συνιδρύτρια του Genspace NYC, του πρώτου κοινωνικού εργαστήριου DIY (DoIt Yourself), και θα μιλήσει για τη δουλειά της με τη βιοτεχνολογία, τη συνεργασία της με επιστήμονες, την εξέλιξη των κοινωνικών επιστημονικών εργαστηρίων και τη DIYbio κουλτούρα.

Σταμάτης Σίνης, μελισσοκόμος με θέμα «Ο κόσμος της μέλισσας»

Ο Σταμάτης Σίμης είναι μελισσοκόμος και καθώς προέρχεται από οικογένεια μελισσοκόμων μεγάλωσε με τις μέλισσες από παιδί. Παράλληλα έχει σπουδάσει Συμβουλευτική στο ΚΕΠ Κέντρο εκπαίδευσης στην Προσωποκεντρική προσέγγιση.
Στην ομιλία του, Ο κόσμος της μέλισσας, θα αναπτύξει θέματα για τον κόσμο της μέλισσας, που λειτουργεί με ομαδική συνείδηση, και τον άνθρωπο που μπορεί ταυτόχρονα να λειτουργήσει και ατομικά και ομαδικά.
Ανοίγοντας τη Wikipedia κάποιος θα διαβάσει ότι η μέλισσα είναι το πιο σημαντικό έντομο για τον άνθρωπο από οικονομικής άποψης. Οικονομική είναι η λέξη – κλειδί εδώ, καθώς η οικονομία παρουσιάζεται σαν να είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημαντικότητα ενός άλλου είδους. Η μέλισσα είναι από του παλαιότερους κατοίκους του πλανήτη. Στην αρχαιότητα τη λάτρευαν και την τιμούσαν. Οι ιέρειες της Άρτεμης της Έφεσου, της Ρέας, της Κυβέλης, της Δήμητρας και της Περσεφόνης λεγόντουσαν Μέλισσαι.
Σήμερα η ιερότητα των μελισσών έχει χαθεί. Οι μέλισσες κινδυνεύουν από τους τρόπους που έχουμε επιλέξει να ζούμε και να αντιμετωπίζουμε τη φύση και το περιβάλλον.

Μέσα από αυτά τα τρία «γεγονότα» θα συζητηθεί η πολιτιστική μας σχέση με τη γη και τι ακριβώς σημαίνει να δίνουμε την προσοχή μας σε αυτή.

Οι τρεις ομιλίες θα διαρκέσουν 50’ και θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Συντονίζει η Κλεώνη Μανουσάκη.

Η Κλεώνη Μανουσάκη σπούδασε Καλές Τέχνες στο Columbia College Chicago (B.A.) και Διαδραστικά Νέα Μέσα στο Tisch School of the Arts (M.A.) του New York University. Η συμμετοχή της στο ερευνητικό πρόγραμμα a.pass στις Βρυξέλλες υπήρξε καθοριστική για τις έρευνές της πάνω στη σύγχρονη τελετουργία και τη μυθολογία που σχετίζονται με τη γονιμότητα και την επιστήμη.

Περισσότερα

Γενοκτονία. Όλοι οι μεγάλοι σταθμοί του ποντιακού ελληνισμού στο γράμμα «G» του λογότυπου

18 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Ο επετειακός λογότυπος για όλες τις δράσεις της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος έχει ως εμπνευστή τον Αλέξανδρο Μυριούνη.

Ο λογότυπος που επιλέχθηκε ως μια γενική εικόνα είναι το γράμμα «G» από το οποίο ξεκινάει η λέξη Genocide και με συνοπτικό τρόπο λέει την ιστορία των Ποντίων.

Μέσα στο γράμμα «G» διακρίνουμε μια πορεία ανθρώπων που συμβολίζει την πορεία του ποντιακού ελληνισμού στο χώρο και το χρόνο, και στο τέλος ένα μπουκέτο με αμάραντο.

Μέσα στον λογότυπο διακρίνονται όλοι οι μεγάλοι σταθμοί του ποντιακού ελληνισμού. Σε μεγαλύτερη ανάλυση της φωτογραφίας μπορούμε να δούμε ένα λυράρη που συμβολίζει τη μουσική παράδοση των Ποντίων, την Παναγία Σουμελά και μια γυναίκα να κρατά έναν σταυρό, συμβολίζοντας τη βαθιά θρησκευτικότητα του λαού αυτού. Επίσης βλέπουμε το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας που παραπέμπει στη μόρφωση και τον πολιτισμό των Ποντίων, ενώ διακρίνουμε τον μονοκέφαλο αετό – σύμβολο της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και των Ποντίων από την αρχαιότητα –, φιγούρες παιδιών και γυναικών (τα τραγικότερα θύματα της Γενοκτονίας των Ποντίων), και στο τέλος το αγαπημένο λουλούδι των Ποντίων, τον αμάραντο, που αφήνει το μήνυμα ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί και συνεχίζουμε να διαδίδουμε τον πολιτισμό μας.

Τη γραφιστική επιμέλεια είχε αναλάβει ο γραφίστας Δημήτρης Διαμαντόγιαννης και μια ομάδα δημιουργίας αποτελούμενη από νέους καλλιτέχνες.

***

Διαβάστε επίσης:

«Πόντος: Σταύρωση και Μνήμη» στο Ηρώδειο για τα 100 χρόνια της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

«Είμαστε Πόντιοι» του Ευάγγελου Ζάχου-Παπαζαχαρίου (απόσπασμα)

Πώς είδαν τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού πριν 100 χρόνια οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι επίσημοι

Εκατό χρόνια της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού μετά τον πύρινο λόγο του Κεμάλ

“Βίος και Πολιτεία του Διονυσίου εκ Φουρνά”, μυθιστόρημα έρευνας

Περισσότερα

Η «Γυμνή Αλήθεια» στην Aqua Gallery της Σαντορίνης

18 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν τα εγκαίνια της εικαστικής έκθεσης «Η Γυμνή Αλήθεια» που διοργανώνει ο φορέας πολιτιστικών δράσεων Restart στην Aqua Gallery της Σαντορίνης.
Η πρώτη έκθεση που φιλοξενείται στο Art Hotel για τη θερινή περίοδο 2019, παρουσιάζει έργα 26 σύγχρονων εικαστικών καλλιτεχνών, σε επιμέλεια της ιστορικού Τέχνης Όλγας Λατουσάκη.
Με ενθουσιασμό, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες που ταξίδεψαν στη Σαντορίνη αλλά και τα διευθύνοντα στελέχη της Aqua Vista Hotels, σηματοδότησαν την έναρξη της φετινής εκθεσιακής περιόδου για τη βραβευμένη γκαλερί του γνωστού ομίλου διαχείρισης ξενοδοχείων.

Φαίδρα Χάρδα

Η επιμελήτρια της έκθεσης κα. Λατουσάκη σημειώνει:
«Πότε ένας άνθρωπος είναι γυμνός; Άραγε το γυμνό αφορά μόνο τα ρούχα, την ενδυμασία και το γυμνό σώμα; Η πραγματική γύμνια και ειλικρίνεια μπορεί να υπάρχει και μέσα σε ένα ντυμένο σώμα με ένα βλέμμα που δεν κρύβεται. Γυμνός μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος του οποίου τίποτα δε βαραίνει τη σκέψη, τη συνείδηση και την ψυχή. Εκείνος που δεν έχει τίποτα να φοβάται ή εκείνος που έχει ζήσει πολλά. Και αδιαμφισβήτητα, το πώς ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί και αντιλαμβάνεται το γυμνό, την αλήθεια και την ανθρώπινη ειλικρίνεια, έχει μεγάλο κοινωνικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον».
Συμμετέχουν οι:
Μαρία Βαμβακίδη, Νατάσσα Βλαχάκη, Ελένη Γρίβα, Μιχάλης Ελευθερίου, Γεράσιμος Θωμάς, Άρης Καϊάφας, Γιώργος Καστανάκης, Γιάννης Κορνήλιος, Χαράλαμπος Κρυσταλλογιάννης, Ευάγγελος Λιούγκας, Κωνσταντία Μακρή, Σοφία-Ελένα Μαχαίρα, Ούλη Μοιρασγέτη, Μελίνα Μωισιδέλη, Χάρης Παμφίλης, Σουζάνα Παπακαλιάτη, Ευδοξία Παπασάββα, Δημήτρης Ριμπάς, Χριστίνα Σγουρίδη, Αθηνά Τζέη, Γεωργία Τρούλη, Φαίη Τσακαλίδου, Ελένη Τσαλδίρη, Κατερίνα Τσίτσελα, Κυριάκος Φραγκοζίδης, Φαίδρα Χάρδα.

Κατερίνα Τσίτσελα

Η έκθεση, που είναι επισκέψιμη 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, θα διαρκέσει έως τις 18 Ιουνίου 2019.

Το Restart – ο μόνος κεντρικός συντονιστικός φορέας που εξειδικεύεται στον Πολιτιστικό Τουρισμό, συνεχίζει να προβάλλει τις δουλειές των Ελλήνων καλλιτεχνών αξιοποιώντας τα πολυτελή καταλύματα των δημοφιλών ταξιδιωτικών προορισμών.
Ενισχύοντας τον Πολιτιστικό Τουρισμό, διοργανώνει και παρουσιάζει εικαστικές εκθέσεις -ζωγραφική, γλυπτική, video art, installations, performing- μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, χοροθέατρο, βραδιές ποίησης και άλλα αξιόλογα πολιτιστικά δρώμενα, αποτελώντας αξιόπιστο εργαλείο Πολιτιστικής διαχείρισης υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, του Υπουργείου Πολιτισμού και του ΕΟΤ.

Περισσότερες πληροφορίες

https://www.facebook.com/restartcontemporary/
http://www.aquavistahotels.com/

Aρχική εικόνα: Γιώργος Καστανάκης

Περισσότερα

«Υεμένη – Πρόσωπα». Η «Ευδαίμων Αραβία» πριν από τον εμφύλιο όπως την είδε ο Λάμπρος Λιάβας

17 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Ολοκληρώνεται την Κυριακή 19 Μαΐου 2019, στο νεοκλασικό κτήριο του Πολυχώρου Trii Art Hub το δεκαήμερο δράσεων, με επίκεντρο τη φωτογραφική έκθεση «Υεμένη – Πρόσωπα. Η Ευδαίμων Αραβία πριν τον εμφύλιο».

Η έκθεση περιλαμβάνει 150 φωτογραφίες που τράβηξε ο εθνομουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας, ταξιδεύοντας το 2000 σε διάφορες περιοχές της Υεμένης. Μια περιήγηση από τα ψαροχώρια της Ερυθράς Θάλασσας στις ορεινές μεσαιωνικές καστροπολιτείες (στα 2500 μέτρα) κι από εκεί στην Αραβική έρημο, στα ερείπια του παλατιού της Βασίλισσας του Σαβά και στην πόλη Σιμπάμ, το «Μανχάταν της Ερήμου» με τους χωμάτινους ουρανοξύστες.

Σε κάθε περιοχή στο επίκεντρο του φακού παραμένουν τα πρόσωπα, οι άνθρωποι, οι ιστορίες και η σχέση τους με τον χώρο και τον χρόνο, σε μια χώρα δύσκολη αλλά και εξαιρετικά γοητευτική, πολύμορφη και πολύπαθη.

Στόχος της έκθεσης και των δράσεων που θα τη συνοδέψουν είναι να ευαισθητοποιήσουν τους επισκέπτες και το κοινό για τη σημερινή κατάσταση της Υεμένης, όπου (σύμφωνα με τις επίσημες εκθέσεις του ΟΗΕ) μαίνεται η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Ο εμφύλιος πόλεμος (που διαρκεί ήδη τέσσερα χρόνια), ο αποκλεισμός των λιμανιών και οι βομβαρδισμοί εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας έχουν στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους κι έχουν φέρει στα πρόθυρα «ακραίου λιμού» και βαρύτατης επιδημίας χολέρας πάνω από 18 εκατομμύρια αμάχους.

Η επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Μισέλ Μπατσελέτ επιβεβαιώνει ότι πάνω από δύο εκατομμύρια παιδιά «πάσχουν από οξύ υποσιτισμό» και απειλείται άμεσα η ζωή των 400.000 από αυτά. Ήδη υπολογίζεται ότι έχουν πεθάνει 100.000 παιδιά, καθημερινά σκοτώνονται ή τραυματίζονται τουλάχιστον οκτώ παιδιά, ενώ οι αντιμαχόμενες πλευρές στρατολογούν και χρησιμοποιούν ανηλίκους ακόμη και 8 ετών.
Παράλληλα, οι βομβαρδισμοί απειλούν με καταστροφή ανεκτίμητα αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως η παλιά πόλη της Σαναά που ανήκει στους θησαυρούς της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

***

Ο Πολυχώρος πολιτισμού Trii Art Hub.

Οι συνοδευτικές δράσεις της έκθεσης κλείνουν το μεσημέρι της Κυριακής 19 Μαΐου 2019 στις 12.30 με Συναυλία αραβικής μουσικής με την ορχήστρα «Ferket El Anwar»: Αχμάντ Φαρίντ Ραστόμ (τραγούδι, ούτι), Ηλίας Φαχίδης (αραβικό νέυ), Μανώλης Χριστοδούλου (κανονάκι), Στέργιος Μητρούσης (κοντραμπάσσο), Γιώργος Αναγνωστόπουλος (ρεκ) και Μαχράν Αλκαντί (ταραμπούκα).
Με ελεύθερη είσοδο

***

Λάμπρος Λιάβας
«Υεμένη – Πρόσωπα»
Η «Ευδαίμων Αραβία» πριν τον εμφύλιο / Έκθεση φωτογραφίας του Λάμπρου Λιάβα / Oμιλίες – Συναυλίες – Δρώμενα

***

Πολυχώρος Trii Art Hub / Πεζόδρομος Δράκου 9 / Κουκάκι – Μετρό Φιξ / Ώρες λειτουργίας: / Καθημερινά: 14:00 – 22:00 και Σάββατο & Κυριακή: 12.00 – 20.00 / Είσοδος ελεύθερη.

Περισσότερα

Βασίλης Τζαβάρας – «Η λέξη που λείπει». Μουσική στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου

15 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Ο συνθέτης Βασίλης Τζαβάρας παρουσιάζει για πρώτη φορά τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο. Στη σκηνή της Φρυνίχου, στην Πλάκα.

Μουσική που γράφτηκε για θέατρο, θέματα και ηχοτοπία, θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους – με τη λέξη που λείπει.

Από τις παραστάσεις «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί», «Το Απίθανο ταξίδι», «Hotel Marina», «Eroica», «Το κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε», «Εσωτερικό), «Aomori», «In A Gadda Da Vida», «Στον ίσκιο του βουνού» και «Hugo: Μια Ουτοπία».

Ο μουσικός μάζεψε θέματα και ηχοτοπία που έχει συνθέσει για το θέατρο θέλοντας να δημιουργήσει μια ενιαία ηχητική αφήγηση. Ο ίδιος σημειώνει στο ένθετο του CD: «Η μουσική αυτού του CD είναι ο απόηχος μιας ηχητικής αλλά και συναισθηματικής διαδρομής που ξεκινάει το 2012 και φτάνει ως τώρα μέσα από τη δουλειά μου στο θέατρο. Θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους με τη λέξη που λείπει.»

Αποσπάσματα θα παιχτούν ζωντανά από τον συνθέτη μαζί με τους ηθοποιούς Νάνα Παπαδάκη, Γιώργο Σύρμα, Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου και Ελεάνα Καυκαλά. Θα μιλήσουν, η σκηνοθέτις και ηθοποιός Σοφία Μαραθάκη, η δραματολόγος Έλενα Τριανταφυλλοπούλου και ο συνθέτης Κώστας Γρηγορέας.

***

Για μία και μοναδική βραδιά, την Πέμπτη 6 Ιουνίου.
Οι πόρτες ανοίγουν στις 18.00

Πληροφορίες – Κρατήσεις στο 21 0322 2464
Ο δίσκος κυκλοφορεί από την DNA label

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Τζαβάρα

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1973. Δουλεύει ως επαγγελματίας μουσικός, μουσικοπαιδαγωγός, συνθέτης και τραγουδιστής από το 1993. Ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων Occasional Dream, Take the money and run, Project 37, 4+1, SilentMove, LYD Quartet, της θεατρικής ομάδας Atonal και της καλλιτεχνικής-εκπαιδευτικής ομάδας Gnous.Έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, έχει επιμεληθεί μουσικά εκθέσεις ζωγραφικής, συνθέτοντας και πρωτότυπη μουσική, έχει συνεργαστεί με την ομάδα παραγωγής DNA Music in Action ως τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης και στιχουργός σε παραγωγές για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, με τον Γιάννη Παξεβάνη για τη μουσική των ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου (Εξάντας). Από το 1993 και μετά έχει εμφανιστεί σε συναυλίες εντός και εκτός Αθηνών κυρίως με τα συγκροτήματα Occasional Dream και Take the Money and Run. Συμμετείχε στη Biennale Νέων Καλλιτεχνών στη Ρώμη το 1999 με τους Occasional Dream, στην Αθήνα το 2003 με το Project 37 καθώς και στα 2ο και 3ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών στην Άγκυρα (Occasional Dream 2000/2001). Συμμετείχε στα «Workshop Νέων Ελλήνων Συνθετών» που πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Αθηνών (Ιανουάριος 2008). Ως μέλος των Silent Move διοργάνωσε το φεστιβάλ «Αυτοσχεδιασμός & Σινεμά» (κινηματογράφος ΤΡΙΑΝΟΝ 2013), συνεργάστηκε με τη Γιαπωνέζα φωτογράφο HarunaKawanishi (Χώρος Τέχνης Ανάμεσα, 2014), συμμετείχε στο φεστιβάλ «Σινεμά και Ντανταϊσμός» (Δημήτρια 2015). Υπήρξε τακτικός συνεργάτης – αρθρογράφος – του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού TaR (2009-2013) και ραδιοφωνικός παραγωγός στο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό Radiobubble (2011-2013). Διοργάνωσε και επιμελήθηκε τα φεστιβάλ “LastPhrase Project” με συμμετοχή πολλών νέων καλλιτεχνών (εικαστικών, μουσικών κ.α.), “Guitarday” και “Improday” (Open C.A.S.E. 303 2013, 2014, 2015). Έχει λάβει μέρος στα: Synch Festival (2010), In mute festival (2013), Deteriorate (2014, 2015), Avant Garde guitar Festival(2015), Tectonics (2017) καιSoundtrope (2017, 2018).

Έχει συνθέσει μουσική για τις εξής παραστάσεις:
1) με τους Take the money and run, «Το τέλος των Ατρειδών», σκηνοθεσία Γιάννης Καλαντζόπουλος (Θέατρο Πολύτεχνο, 1996)
2) με τον Γιάννη Παξεβάνη, «Η πόλη» σκηνοθεσία Ιόλη Ανδρεάδη (Θέατρο Σημείο, 2006)
3) «Το κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε» σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη (Atonal / KnotGallery 2012 – Θέατρο του Νέου Κόσμου, 2013)
4) «Εσωτερικό» σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη (Atonal / Θέατρο του Νέου Κόσμου, 2014) 5) με τους Silent Move «Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους» σκηνοθεσία Θέμελης Γλυνάτσης (Atonal-Dot / Φεστιβάλ Αθηνών 2014)
6) «Είμαι ένα πλάσμα», της Εύας Νικηφόρου (Θέατρο Φούρνος, 2014)
7) με τους Silent Move «Βερενίκη» σκηνοθεσία Θέμελης Γλυνάτσης (Φεστιβάλ Αθηνών 2015)
8) «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φρατζόλα ψωμί» σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη (Atonal/Θέατρο 104, 2015-2016)
9) “Aomori” σε χορογραφία Χρυσάνθης Μπαδέκα (2016)
10) «Η φιλονικία» σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη (Atonal / Φεστιβάλ Αθηνών 2016)
11) «Το απίθανο ταξίδι» σε σκηνοθεσία Άγγελο Φραντζή (Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, 2016-2018)
12) «Πόλεμος Τοπίων» με τον Μιχάλη Καταχανά, σε σκηνοθεσία IreneBonnaud (ΚΕΤ, 2017-2019)
13) «Μια ουτοπία», σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη(Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 2017)
14) «Κάτω από τον ίσκιο του βουνού» του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Νάνας Παπαδάκη (Θέατρο Αργώ, Αισχύλεια, 2017-2019)
15) με τον Paolo Presta, «Ψύχα» χορογραφία Κων/νου Μίχου, (Μικροσκοπικό Θέατρο 2018)
16) «In-a-Gadda-da-vida», σκηνοθεσία Δημήτρης Τσιάμης (Bios, 2018)
17) «Hotel Marina», σκηνοθεσία Χρήστος Σουγάρης (Από Μηχανής Θέατρο, 2018-2019)
18) «Eroica», σκηνοθεσία Γιολάντα Μαρκοπούλου (Υπόγειο Θεάτρου Τέχνης, 2018-2019)
19) «ΜΠΟΥ», σκηνοθεσία Μιχάλης Κοιλάκος (ΚΕΤ, 2019)
20) «Η φαλακρή τραγουδίστρια», σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη (Θέατρο Τέχνης, 2019)

Με τους Gnous (Μιχάλης Μοσχούτης, Ερατώ Τζαβάρα, Βασίλης Τζαβάρας) στο πλαίσιο του Εκπαιδευτικού Πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών δημιούργησαν την παιδική ηχητική παράσταση «Χρατς Μπαμ» (2014-2015, 2015-2016, Big Bang Festival 2), συντόνισαν το εργαστήρι «Άκου μια εικόνα» (animasyros 8, 2015 Σύρος), το πρόγραμμα για σχολεία «Το τοπίο μου σε ήχους» (2015-2016, 2016-2017, BigBangFestival 2) και το οπτικο-ακουστική παράσταση «ΠΙΚΑΠ» (BigBangFestival 2).

Eπιλεκτική Δισκογραφία

OCCASIONAL DREAM “Περιστασιακό Όνειρο” (Lyra, 2000)
TAKE THE MONEY AND RUN “How the story goes…” (Protasis, 2003)
ΧΑΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΑΒΑΡΑΣ “Project 37” (Ίδρυμα Αβέρωφ, 2005)
4+1 “Live at Sfendoni” (Triple Bath, 2010)
TAKE THE MONEY AND RUN “Aged 15 years” (2011)
VASSILIS TZAVARAS “Songs in a room” (DNA Lab Records, 2011)
VASSILIS TZAVARAS “Enclosure” (DNA Lab Records, 2012)
VASSILIS TZAVARAS – MICHALIS NIVOLIANITIS “Apousia” (DNA Lab Records, 2012)
VASSILIS TZAVARAS “Singing bone” (DNA Lab Records , 2013)
SILENT MOVE “In Seven Parts” (TRIPLE BATH, 2014)
VASSILIS TZAVARAS “broken” (TRIPLE BATH, 2016)
VASSILIS TZAVARAS “The missing word” (DNA Lab Records, 2019)
VASSILIS TZAVARAS – MICHALIS KATACHANAS “Πόλεμος τοπίων” (2019)

Περισσότερα

Νέοι και Ανήσυχοι: Aντρέι Νούτσου και Αντώνης Στοαντζίκης

13 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Δύο ανεξάρτητοι χώροι, η ‘Υλη[matter]HYLE στην Ομόνοια και το Space 52 στον Κεραμεικό, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη συν-παρουσίαση δύο εξαιρετικών νέων ζωγράφων, του Αντρέι Νούτσου από τη Ρουμανία και του Αντώνη Στοαντζίκη από την Ελλάδα. Η διπλή αυτή έκθεση που εκτείνεται και στους δύο χώρους, περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα και σχέδια, που ερμηνεύουν τις ανθρώπινες εμπειρίες, από την αφήγηση στη γνώση και από την εμπειρία στην πνευματικότητα.

Αντρέι Νούτσου

Το έργο στοχεύει στη δημιουργία μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ουσία της πνευματικότητας και τον σύγχρονο κόσμο. Η έλλειψη ενδιαφέροντος της σημερινής κοινωνίας, φέρνει την πνευματικότητα σε κόντρα με την καθημερινότητα, με αποτέλεσμα την απόρριψη και την ισχυρή ασυμβατότητα. Στόχος του έργου Μετάνοια είναι να αντιμετωπίσει ένα θέμα το οποίο έχει ήδη συζητηθεί διεξοδικά σε πολλά καλλιτεχνικά ρεύματα, αλλά η παρουσία του παραμελείται από τις σύγχρονες εικαστικές τέχνες. Αναφερόμαστε στο τι είναι πνευματικό και τη θέση του στη σημερινή κοινωνία. Το έργο αναλύει το θέμα εξετάζοντας τη σύνθετη σχέση μεταξύ σώματος και ψυχής. Προκειμένου να αποκτήσουμε γνώση για την ιερή διάσταση, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε την αντίληψή μας για αυτή τη διάσταση, μια αλλαγή που μπορεί να περιγραφεί με την έννοια της «μετάνοιας». Έτσι, η διαδικασία της «μετάνοιας», που σημαίνει τη διαδικασία μετάβασης από μία υπαρξιακή διάσταση σε μία άλλη, μπορεί να συμβεί ξεκινώντας με μία αισθητική εμπειρία οπτικής ανάγνωσης. Τα έργα φανερώνουν τη σύγκρουση αυτής της μετάβασης ή ακόμα και την έκσταση, που γίνεται δυνατή στο ενδιάμεσο των δύο διαστάσεων. Η έμφαση δεν δίνεται στον τονισμό και στη ζωτικότητα του γύρω κόσμου αλλά στο εσωτερικό φως, εγγενές στην πραγματικότητα αλλά αντιληπτό μόνο σε ένα πνευματικό επίπεδο.

Αντώνης Στοαντζίκης

Η δουλειά του Αντώνη Στοαντζίκη, εστιάζει στην έννοια της αφήγησης (storytelling) και πιο συγκεκριμένα, στους τρόπους που οι ανθρώπινες εμπειρίες επεξεργάζονται μέσω της αφηγηματικής σκέψης ώστε να παράγουν λειτουργική γνώση. Χρησιμοποιεί την αφήγηση ως όργανο ερμηνείας, γνώσης και επικοινωνίας που ο άνθρωπος χρησιμοποιεί στη ζωή του και μέσω αυτής αντιλαμβάνεται, κατανοεί και νοηματοδοτεί τις εμπειρίες του, ενώ ταυτόχρονα σχηματίζει παραστάσεις για τον κόσμο που καθορίζουν τις ενέργειες του. Η αφηγηματική σκέψη μας βοηθάει στην επινόηση μιας συνεκτικής γραμμής, η οποία συνδέει τα τυχαία γεγονότα της ζωής μας και δίνει νόημα στην προσωπική μας, ατελείωτη σειρά από συμπτώσεις. Επιπλέον, η δουλειά του ασχολείται και με τους τρόπους που αφηγούμαστε. Πώς αυτοί συνδιαμορφώνονται και καθορίζονται από τις ιστορίες που ακούμε και διαβάζουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Θεωρεί, ότι σε μεγάλο βαθμό είμαστε ένα “κολλάζ” αφηγήσεων που τα κομμάτια του λαμβάνουμε από τις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Μέσα από τη δουλειά του προσπαθεί να ερευνήσει, είτε εικαστικά είτε με τον γραπτό λόγο, το πώς μας διαμορφώνει ο συνδυασμός αφηγήσεων που λαμβάνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Γι’ αυτό και για τη διαδικασία παραγωγής των έργων του δανείζεται ιστορίες άλλων ανθρώπων, τις οποίες αποδομεί σε επιμέρους στοιχεία και τα οποία στη συνέχεια ανασυνθέτει σε μία προσπάθεια να δημιουργήσει νέες αφηγήσεις με προσωπικά σημεία αναφοράς.

Νέοι και Ανήσυχοι: Aντρέι Νούτσου και Αντώνης Στοαντζίκης

15 – 26 Μαΐου 2019

Εγκαίνια: Τετάρτη, 15 Μαΐου στην Ύλη[matter]HYLE, 1 – 6 μ.μ., στο Space52, 8 μ.μ. – μέχρι αργά

Ανοιχτά Παρασκευή και Σάββατο, 1 – 6 μ.μ. και κατόπιν ραντεβού.

‘ΥΛΗ[matter]HYLE

Πειραιώς 1, 2ος όροφος, #7

Ομόνοια, Αθήνα

http://www.hyle.gr

news@hyle.mobi

+30 2114106439

+306947889016

Space52
Καστοριάς 52

Αθήνα

http://www.space52.gr

info@space52.gr

+306977041634

***

The two independent spaces, ‘Υλη[matter]HYLE at Omonia and Space 52 at Keramikos, combine their forces, with their co-presentation of two brilliant young painters, Andrei Nutu from Romania and Adonis Stoantzikis from Greece. This double exhibition expands in both spaces and includes paintings and drawings, that interprets the human experience from the narration to knowledge and from experience to spirituality.

Andrei Nutu

The project aims to create a juxtaposition between spirituality and the contemporary world. Being of relatively low interest in our current society, spirituality finds itself often at odds with day to day activities, the two culminating in self-rejection and strong incompatibility. The aim of the Metanoia project is to address a subject which has already been discussed thoroughly in most artistic currents, but whose presence is neglected in modern-day visual arts. We refer to spirituality and its place in our current society. The project analyzes the subject by looking at the complex connection between body and soul. In order to gain knowledge about the sacred dimension, one must first change the perception of the profane dimension, a change which is adequately described by the concept of “metanoia”. Thus, the process of “metanoia”, meaning the process of transition from one frequency of existence to another, might occur by starting from the aesthetic experience of the visual reading that it represents. The works reflect the conflicting of transition or even ecstasy, made possible on the border between the two dimensions. The emphasis does not fall on the color and the vitality of the surrounding world but on the interior light, intrinsic to reality but perceivable only at the spiritual level.

Adonis Stoantzikis

Adonis Stoantzikis investigates the concept of storytelling and, more specifically, the ways in which human experiences elaborate through narrative thinking in order to produce functional knowledge. He uses narration as a mean of interpretation, knowledge, and communication that man uses during his lifetime and through it he perceives, understands and impersonates his experiences, while at the same time he shapes his representations of the world that determine his actions. Narrative thinking helps us to develop a coherent line that connects the random events of our lives and gives meaning to our personal, endless series of coincidences. In addition, his work deals with ways of narrating. How these are matched and determined by the stories we hear and read during our lives. He thinks that we are a “collage” of narratives that we collect from other people’s stories. Through his work, he tries to investigate, either in visual or written form, how the combination of narratives we receive during our lives is shaped. That’s why, for the needs of his production process, he is borrowing other people’s stories, which he degrades on individual elements and which he then rebuild in an attempt to create new narratives with more personal reference points.

Young and Restless: Andrei Nutu and Adonis Stoantzikis

Opening: Wednesday, May 15

at Ύλη[matter]HYLE, 1 – 6 pm and at Space52, 8 pm – until late

Open Friday & Sunday 1 – 6 PM and by appointment.

‘ΥΛΗ[matter]HYLE

Pireos st. 1, 2nd fl. #7

Omonia, Athens

http://www.hyle.gr

news@hyle.mobi

+30 2114106439

+306947889016

Space52

Kastorias 52

Athens

http://www.space52.gr

info@space52.gr

+306977041634

Περισσότερα

«Μικρές Εκπλήξεις» Ζωγραφικής στον Ελληνο-Γαλλικό Σύνδεσμο

13 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Στην ομαδική έκθεση «Μικρές Εκπλήξεις» παρουσιάζονται έργα ζωγραφικής, ως επί το πλείστον, μικρών διαστάσεων. Η έκθεση ανοίγει τις πύλες της την 14η Μαΐου 2019, ενώ τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 15 Μαΐου. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 25 Μαΐου 2019 στον Ελληνο-Γαλλικό Σύνδεσμο (Πλ. Κολωνακίου 2 – 4ος όροφος, Κολωνάκι, Αθήνα).

Για το concept, την οργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης την ευθύνη έχει ο Δημήτρης Λαζάρου και η επιμέλεια ανήκει στην ιστορικό τέχνης Όλγα Λατουσάκη.

***

Η ιστορικός τέχνης Όλγα Λατουσάκη σημειώνει:
«Το γράμμα αυτό έγινε εκτενέστερο, μόνο και μόνο γιατί δεν είχα τον καιρό να το κάνω πιο σύντομο».
– Pascal, Lettres Provinciales, 1656

«Από τα χειρόγραφα του Αγίου Όρους, με τις συμπυκνωμένες, μικρές χειρόγραφες σελίδες της Αγίας Γραφής, έως τα πολύ μικρά έργα του exlibris και τις μινιατούρες της κινεζικής ζωγραφικής, τα μικρά έργα τέχνης ποτέ δεν έπαψαν να συναρπάζουν και να εκπλήσσουν. Προϋπόθεση, βέβαια, είναι η ωρίμανση του καλλιτέχνη, η συμπύκνωση μιας ενέργειας, η οποία με σοφία διοχετεύεται σε ένα μικρό έργο και με αυτό τον τρόπο μπορεί εύκολα να επιτύχει την ίδια ακριβώς συγκίνηση που θα προκαλούσε και ένα μεγαλύτερο. Ο καλλιτέχνης με την τεχνική αυτή δεν κινδυνεύει να πλατειάσει, έχει όμως να κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα με τον ίδιο του τον εαυτό: να αποτυπώσει σε περιορισμένες διαστάσεις όλον του τον εσωτερικό κόσμο. Πολύ συχνά, και με έναν οξύμωρο τρόπο, τα μικρά έργα τέχνης είναι πολύ πιο εύληπτα για το απλό κοινό, και γι’ αυτό και τόσο αγαπητά, ίσως επειδή στην εποχή μας, στην εποχή της ταχύτητας, ακόμα και αυτό είναι το ζητούμενο: το γοργό, το εύκολο. Σαν μια πραγματικότητα μιας ανάμνησης ή ενός ονείρου, αξιοθαύμαστα και πάντα γοητευτικά, τα μικρά έργα τέχνης είναι κι αυτά ένα σημαντικό κομμάτι της τέχνης, που μας συντροφεύει και κάνει τη ζωή μας πάντα λίγο καλύτερη.»

Συμμετέχουν οι εικαστικοί:

Irini Drossou AERIENIRTI // LydiaZ // Αποστόλου Μάγδα // Αστερίου Δημήτρης // Βλασερού Μαρία // Βλαχάκη Νατάσα // Ελένη Δαβιλά // Θεοδωρόπουλος Στάθης //
Καϊάφας Άρης // Καράλη Αγγέλα // Κοκκίνη Γεωργία // Κωνσταντίνου Πένυ // Κώσταλου Αγγελική // Λέκκα Κυριακή // Μακρή Κωνσταντία // Μαραθού Ελένη // Μότσης Γιάννης // Μπλούκου Βασιλική // Μπόμπορη Αγγελική // Παπαγεωργίου Μαριέττα // Παπακαλιάτη Σουζάνα // Σταύρου Σοφία // Τρούλη Γεωργία

Πληροφορίες

Concept – Οργάνωση – Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου
email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com

Επιμέλεια: Όλγα Λατουσάκη
Επιμέλεια video έκθεσης: Τάσος Πέτσας
Εγκαίνια: Τετάρτη, 15 Μαΐου 2019, ώρα 5 – 9 μ.μ.
Διάρκεια έκθεσης: 14 Μαΐου έως 25 Μαΐου 2019

Facebooklink της έκθεσης: https://www.facebook.com/events/2506048589427994/?event_time_id=2506048602761326

Ελληνο – Γαλλικός Σύνδεσμος
Πλ. Κολωνακίου 2, 4ος όροφος
Κολωνάκι, Αθήνα

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας
Τρίτη έως Παρασκευή:5 – 9 μ.μ.
Σάββατο: 12 – 4 μ.μ.

-Είσοδος ελεύθερη

Περισσότερα

«Υπό πίεση» έξι εικαστικοί παρουσιάζουν στον Χώρο Τέχνης Etchink χαλκογραφίες και λινολεογραφίες

12 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Αποσυμπιεστικά τα πλαίσια μιας εικαστικής έκθεσης με πρωτότυπα – «υπό πίεση»… – χαρακτικά έργα στον χώρο τέχνης Etchink.

Οι έξι εικαστικές προτάσεις των Judy Attwood, Αντιγόνης Βαλέρη, Στέλλας Βαρδάκη, Ελένης Γιούργου, Τάνιας Δρογώση και Χρήστου Μαγγανά, έχουν, ως κοινό παρονομαστή, το ότι γεννήθηκαν κάτω από την ίδια στέγη, τη στέγη του εργαστηρίου Κέντρου Χαρακτικής Αθηνών – Pandolfini και Σιατερλή.

Όπως γράφει στο ενημερωτικό σημείωμά της η Δήμητρα Σιατερλή:

«Τα δύο τελευταία χρόνια μέσα από πολλαπλές συναντήσεις εργασίας, σχεδιασμούς κι ανατροπές σχεδίων, επίμονες και επίπονες χαράξεις, μελανωμένες μήτρες κάτω από την ισχυρή πίεση της πρέσας, δοκίμια εκτύπωσης και τα τελικά «τυπωθήτω», τα project ολοκληρώθηκαν και προτείνονται στο κοινό με μια πολύμορφη χαρακτική γλώσσα που τα χαρακτηριστικά της ακολουθούν την ιδιοσυγκρασία, τα βιώματα και τα εκφραστικά ζητούμενα του καθένα από τους εκθέτες.

H «πίεση» που όλοι βιώνουμε καθημερινά διαπερνά τις προθέσεις των έργων και ανοίγει δικλίδες ασφάλειας μέσα από έναν χαρακτικό λόγο που διευκολύνει το πέρασμα στην απέναντι όχθη, σ’ εκείνη της αποδέσμευσης μέσα από την έκφραση. Έτσι, σ’ αυτή την ομαδική παρουσίαση των έργων άλλοι καταθέτουν τα οράματά τους, άλλοι τις εμμονές τους, άλλοι δημιουργούν τους δικούς προσωπικούς κόσμους και λειτουργούν μέσα σ’ αυτούς, άλλοι ιχνηλατούν την πραγματικότητα και αποτυπώνουν μεθοδικά την ερευνά τους. Σε όλες ανεξαίρετα τις χαρακτικές προτάσεις των Judy Attwood, Αντιγόνης Βαλέρη, Στέλλας Βαρδάκη, Ελένης Γιούργου, Τάνιας Δρογώση και Χρήστου Μαγγανά, διαγράφεται ο παλμός μιας πίεσης που δίνει ευτυχή εικαστική λύση σε μια δημιουργική εγκυμοσύνη».

***

Η Judy Attwood ανοίγει κύκλους – σφαίρες και χαράσσει τους κόσμους της με έντονες αναφορές στην νομοτέλεια τους σύμπαντος, των ουράνιων σχηματισμών των άστρων που συνδιαλέγονται με την ανθρώπινη μορφή και τα ζωδιακά σύμβολα. Έχει τη γνώση των δυνατοτήτων της χαρακτικής και ξέρει να αξιοποιεί την καθεμιά τους για να αποδώσει τις εντάσεις ή τις ευαισθησίες της εικόνας της. Χαράξεις δύναμης αλλά και εσωτερικής αρμονίας. Χαράξεις σταθερές, χωρίς διαχύσεις. Τα σχήματα καθαρά ειπωμένα με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Η χαρακτική στα χέρια της μιλά με γνώση, τη γλώσσα της αλήθειας χωρίς να αποκλείει το ταξίδι στο όνειρο. Το ανθρώπινο χέρι όταν εμφανίζεται και τυπώνεται στις εικόνες της έχει τη θέση του δημιουργού. (Στη βασική φωτογραφία το έργο της Judy Attwood με τον τίτλο: “Open up, hard ground etching”, 40 x 50 cms, 2019).

***

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΕΡΗ , Χωρίς τίτλο, 2017, φωτοχαρακτική, 28 X 27 εκ.

Η Αντιγόνη Βαλέρη, πού να στέκεται άραγε και βλέπει την πόλη που επαναστατεί; Σε ποιο λόφο βιβλικό, σε ποια σωτήρια ταράτσα; Τα κτήρια, αυτά τα μονοκόμματα θηρία γραφείων όλο μέταλλο, παράθυρα και τζάμια ξεσηκώνονται κι αντιπαλεύουν το ένα τ’ άλλο. Κάποια γέρνουν το ένα πάνω στ’ άλλο σε μια ένωση που τα συνθλίβει. Ένα κομμάτι τους ξεκολλά έτοιμο ν’ απογειωθεί, άλλο εισχωρεί στο σώμα του διπλανού του και ενσωματώνεται σ’ αυτό. Παράθυρα φωτισμένα, κτήρια ζωντανά που πάσχουν… οι εικόνες είναι δικές μας, τα κτήρια δικά μας, γύρω μας και μέσα μας, ένας κόσμος σε ριζική ρήξη. Η Αντιγόνη Βαλέρη δουλεύει αυτές τις εικόνες της σε φωτοχαρακτικό τσίγκο. Κόβει και κολλά τα κτήρια στην πλάκα της, διαβρώνει βαθιά το μέταλλο έτσι που να κρατά την τραγικότητα των συμβάντων. Κι ύστερα από το ίδιο σημείο παρατήρησης σηκώνει το βλέμμα της στον ουρανό. Τα σύννεφα συμμετέχουν στην καταιγίδα της πόλης. Χαράσσει με δύναμη και πάθος με ακουατίντες, μελάνι – ζάχαρη και ξηρές χαράξεις. Μικρά και μεγάλα χαρακτικά έργα αποτυπώνουν μια εσωτερική πάλη που μας είναι πολύ γνώριμη σήμερα.

***

ΣΤΕΛΛΑ ΒΑΡΔΑΚΗ. 2019, etching, sugar lift (1038 Χ 748)

Η Στέλλα Βαρδάκη επιχειρεί τα εικαστικά ταξίδια της στον μικρόκοσμο των καθημερινών δρόμων, των πεζοδρομίων, των φθαρμένων τοίχων της πόλης. Έχει ασκήσει το μάτι της να σταματά και να εστιάζει εκεί που οι άλλοι δεν βλέπουν, σ’ αυτά που οι άλλοι προσπερνούν ανυποψίαστοι. Σταματά και διαστέλλει τη λεπτομέρεια που την κέντρισε. Φωτογραφίζει. Στο εργαστήριο αραδιάζει όλες αυτές τις φωτογραφημένες «ματιές» της. Επιλέγει και ξεκινάει μια χαρακτική περιπέτεια για κάθε μια από αυτές. Μελάνια και ζάχαρες, οξύ κι ακουατίντες και πάλι οξύ, τύπωμα και πάλι απ’ την αρχή στην πάλη με το μέταλλο, το υλικό της. Έχει τη σοφία να αποσυνδέεται από την αρχική της εικόνα. Οι εικόνες που δουλεύουμε μέσα από τις χαράξεις μας έχουν το δικό τους σώμα και δέρμα, έχουν και τον δικό τους ρυθμό. Δεν γίνεται να μιλάμε όλα τα ποιήματα με την ίδια γλώσσα. Έτσι οι χαρακτικές εικόνες της παίρνουν καινούργια υπόσταση και λόγο, δεν είναι πια εκείνες που είχε φωτογραφήσει. Όταν το τύπωμα περάσει «υπό πίεση» στην πρέσα και στεγνώσει καλά, το χρώμα έχει όγκο, το χαϊδεύεις με τα δάχτυλά σου.

***

ΕΛΕΝΗ ΓΙΟΥΡΓΟΥ. Γυναίκα 2019. Χαλκογραφία, μαλακό βερνίκι. 35Χ25 εκ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΑΝΑΣ. Mr. Giraffe the tenor. 2019. Etching. 936 X 1300

Η Ελένη Γιούργου ψάχνει, ψηλαφώντας, τα πρόσωπα. Επιλέγει πρόσωπα με ιδιαιτερότητες είτε στην έκφραση είτε στα ανατομικά χαρακτηριστικά τους. Χαράσσει, άλλοτε με ένταση και πρόθεση εξπρεσιονιστική, γράφοντας με τη βελόνα και με το οξύ τον ψυχισμό του προσώπου που επέλεξε κι άλλοτε χαρτογραφεί με επιμονή, υπομονή αλλά και με τρυφερότητα το βλέμμα, κάθε ρυτίδα, κάθε σημάδι σκίασης για να βρει και να αποτυπώσει όσα βιώματα και πάθη κρύβονται στην όψη του. Δουλεύει επίμονα τη χαρακτική πλάκα με την ίδια λαχτάρα κι αγωνία που κουβαλούν τα πρόσωπά της και δεν συμβιβάζεται εύκολα με την «εύκολη» εικόνα.

***

Ο Χρήστος Μαγγανάς γεννά μια δικιά του οικογένεια και χαράσσει με οξυγραφίες και λινόλεουμ τα πορτρέτα τους. Ένα ένα, τα δικά του πρόσωπα, εμφανίζονται και μας κοιτούν με ειρωνική αλλά πολύ χαριτωμένη πρόθεση και μας προτείνονται μέσα από ζωόμορφες πλουμιστές χαράξεις. Η καρφίδα του ελίσσεται στο μαύρο κερί, χαράσσει δίχως να φείδεται ελιγμούς και προεκτάσεις γραμμών. Οι χαράξεις του βρίσκουν θέση ακριβώς εκεί που πρέπει να τονιστούν οι όγκοι, οι σκιάσεις και η απόδοση μιας συγκεκριμένης έκφρασης. Είναι αυτή, άραγε, η καταγραφή του κόσμου που μας περιβάλλει, οι συμπεριφορές του και οι κρυμμένες του αλήθειες; Πόσο πολύ, αυτές οι όψεις, μας παραπέμπουν σε άτομα και πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε καθημερινά και που θα θέλαμε να τους δώσουμε μικρά κοροϊδευτικά παρατσούκλια. Ο Χρήστος Μαγγανάς δρα ως ένας μαέστρος – ηθογράφος που με το μαγικό χαρακτικό ραβδί τις εμφανίζει και τις αφήνει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

***

ΤΑΝΙΑ ΔΡΟΓΩΣΗ 2019, etching, aquatint, sugarlift.

Η Τάνια Δρογώση είναι μια προσεκτική συλλέκτρια εικόνων μιας φύσης που ολοένα βεβηλώνεται, ενός πεδίου που αφομοιώνει τα απόβλητα, τα απορρίμματα αλλά ίσως ακόμα να καταφέρνει την αυτοκάθαρση. Η εικαστική της εικόνα τεμαχίζει τους τόπους και τα εδάφη. Εστιάζει σε ένα κομμάτι τόπου, κι αρχίζει να παρατηρεί αλλά και να παρεμβαίνει. Αυτός ο, σχεδόν μαγικός, τρόπος με χαρακτικές διαδικασίες – χαράξεις με καρφίδα, κλεισίματα των διόδων των οξέων με κατράμια, με λιπαρά μολύβια και με μελάνες και ζάχαρη – τη συνεπαίρνει τόσο, που συχνά ξεχνά το τελικό τύπωμα και έλκεται από τις συνεχείς μεταμορφώσεις της χαρακτικής της μήτρας. Αναδύεται έτσι μια εικόνα πολυσήμαντη όπου η ματιά μας μπορεί να διανύει ατέρμονες διαδρομές και να βρίσκει διόδους διαφυγής από την κατεστημένη πραγματικότητα.

***

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Υπό πίεση – Underpressure»…

Judy Attwood, Αντιγόνη Βαλέρη, Στέλλα Βαρδάκη, Ελένη Γιούργου, Τάνια Δρογώση, Χρήστος Μαγγανάς
Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών
Pandolfini και Σιατερλή

*

Εγκαίνια

Πέμπτη, 30 Μαΐου 2019
Ώρα 8 μ.μ.
Ημέρες και Ωράρια λειτουργίας της έκθεσης
Παρασκευή, 31 Μαΐου έως Παρασκευή, 28 Ιουνίου, κάθε Δευτέρα, Πέμπτη και Παρασκευή 17.30- 21.00. Κάθε Σάββατο 11.00 -15.00

***

Χώρος Τέχνης Etchink

Αργυρουπόλεως 16 και Κλεφτών – Αρματολών 20

Λυκαβηττός

Τηλέφωνο: 697 070 1213

Πρόσβαση: με Μετρό / στάση «Αμπελόκηποι» και με όλα τα αστικά λεωφορεία που διέρχονται από λεωφόρο Αλεξάνδρας, στάση ΙΚΑ.

Περισσότερα

Η Cappella Diacono έρχεται και μας γνωρίζει τη Μαλτέζικη Λειτουργική και Εκκλησιαστική Μουσική

11 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Carlo Diacono

Η Πρεσβεία της Μάλτας στην Αθήνα διοργανώνει δύο ειδικές πολιτιστικές εκδηλώσεις με πρωτοβουλία του Τμήματος Πολιτιστικής Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών και Προώθησης του Εμπορίου της Μάλτας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τον Εξοχότατο Πρέσβη της Μάλτας στην Ελλάδα, κ. Joseph Cuschieri (Τζόζεφ Κουσκίρι), πρόκειται για μια ιδιαίτερη ευκαιρία η οποία σηματοδοτεί και γιορτάζει τις εξαιρετικές σχέσεις, που διατηρούν οι δύο χώρες μεταξύ τους σε πολλούς τομείς.
«Η διοργάνωση αυτή αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία ενδυνάμωσης των σχέσεων μεταξύ Μάλτας και Ελλάδας και σε άλλους τομείς εκτός από τον εμπορικό και τον πολιτικό, όπως εκείνον του πολιτισμού, των τεχνών και της καινοτομίας, με τη δημιουργία αμοιβαίων ευκαιριών και ανταλλαγών».
Ευχαριστώντας όλους εκείνους που συνεργάστηκαν με την Πρεσβεία για να πραγματοποιηθούν αυτές οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο Πρέσβης της Μάλτας προτρέπει το κοινό να τις παρακολουθήσει απολαμβάνοντας αυτή τη μοναδική εμπειρία.
Τις εκδηλώσεις θα τιμήσουν με την παρουσία τους ο υπουργός Εξωτερικών και Προώθησης του Εμπορίου της Μάλτας κ. Carmelo Abela, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Κατρούγκαλος και η υπουργός Πολιτισμού κα Μυρσίνη Ζορμπά.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

Κυριακή 19 Μαΐου 2019 στις 11.00
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Καθολικών Αθηνών, στον Ι. Καθεδρικό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Πανεπιστημίου 24 και Ομήρου).
Η Θεία Λειτουργία θα τελεστεί προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών π. Σεβαστιανού Ροσσολάτου και συλλειτουργούντος του Σεβασμιοτάτου Αποστολικού Νουντσίου στην Ελλάδα π. Savio Hon Tai-Fai.
H Cappella Diacono-Malta θα ψάλει το έργο “Messa in Mib”, μία από τις σημαντικότερες συνθέσεις λειτουργικής μουσικής του Μαλτέζου μαέστρου Carlo Diacono, για ορχήστρα, χορωδία και σολίστες, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Raymond Sciberras F.L.C.M.

***

Raymond Sciberras

Δευτέρα 20 Μαΐου 2019 στις 19.00
Κονσέρτο Μαλτέζικης Εκκλησιαστικής Μουσικής από την Ορχήστρα και τη Χορωδία Cappella Diacono-Malta, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Raymond Sciberras F.L.C.M., στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα «Nίκος Σκαλκώτας» (Λεωφόρος Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη).

Η είσοδος είναι ελεύθερη με την προμήθεια δελτίων εισόδου, που θα γίνει με σειρά προτεραιότητας από την Πρεσβεία της Μάλτας (Βασ. Σοφίας 96, Αθήνα) ή τη Φιλανθρωπική Οργάνωση Κάριτας Αθήνας (Ομήρου 9, Αθήνα).
Για κρατήσεις μπορείτε να καλέσετε στα τηλέφωνα: 210 7785138, 210 7785235 ή 210 3626186 (Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 12:00 έως τις 15:00).

***

Ευγενικές δωρεές υπέρ της Κάριτας Αθήνας θα γίνουν δεκτές στην είσοδο.
Κύριος χορηγός και των δύο εκδηλώσεων: “Malta Ship Registry”.

Περισσότερα

Αποκαλύφθηκε ο θεός Έρωτας σε πίνακα του Βερμέερ

11 Μαΐου 2019 Art collection Αποστολή σε φίλο Εκτύπωση

Πριν από από τέσσερις δεκαετίες, μια ακτινογραφία αποκάλυψε έναν γυμνό ερωτιδέα στο πάνω μέρος ενός εκ των διασημότερων έργων του Γιοχάνες Βερμέερ. Τότε, οι ερευνητές αποφάσισαν να μην πειράξουν τη στρώση μπογιάς που τον κάλυπτε, θεωρώντας ότι αποτελούσε παρέμβαση του ίδιου του καλλιτέχνη.

Όπως όμως συνειδητοποίησαν πρόσφατα οι έκπληκτοι συντηρητές της Πινακοθήκης των Παλαιών Δασκάλων της Δρέσδης, ο πίνακας μέσα στον πίνακα είχε παραμείνει ορατός για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν τον εξαφανίσει ένα άγνωστο χέρι, μετά το θάνατο του δημιουργού του.

Πλέον, το «Κορίτσι που διαβάζει γράμμα μπροστά στο ανοικτό παράθυρο» εκτίθεται κατά το ήμισυ αποκατεστημένο στην αρχική του μορφή, με το πρόσωπο και τον άνω κορμό του ερωτιδέα να διακρίνονται στο βάθος. Έτσι, οι συχνοί επισκέπτες της γκαλερί θα έχουν την ευκαιρία να εξοικειωθούν με την «καινούργια» ελαιογραφία, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της συλλογής. Μετά τις 16 Ιουνίου το έργο θα επιστρέψει στα εργαστήρια συντήρησης προκειμένου να ολοκληρωθεί η αφαίρεση της νεότερης στρώσης μπογιάς και ο θεός του έρωτα να αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο.

(AP Photo/Jens Meyer)

Ο Βερμέερ συνήθιζε να μνημονεύει άλλα έργα τέχνης μέσα στους πίνακές του, χρησιμοποιώντας τα για να προσφέρει συμπληρωματικές πληροφορίες και σχόλια στον θεατή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ερωτιδέας είναι η μόνη ένδειξη «που υποδηλώνει μια ερωτική ιστορία», δήλωσε η συντηρήτρια Uta Neidhardt μιλώντας στην εφημερίδα The Art Newspaper. «Πάνω από το αυθεντικό βερνίκι του ερωτιδέα υπήρχε μια στρώση σκόνης, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο πίνακας είχε παραμείνει στην αρχική του μορφή για δεκαετίες».

Φιλοτεχνημένο γύρω στο 1657, το «Κορίτσι» ανήκει στις συλλογές της πόλης της Δρέσδης από το 1742 και αποτελεί ένα από τα μόλις 35 έργα στον κόσμο που αποδίδονται με βεβαιότητα στον Ολλανδό ζωγράφο. Καθώς ο πίνακας με τον ερωτιδέα έχει απαθανατιστεί σε ένα ακόμη έργο του, οι μελετητές πιθανολογούν ότι αποτελούσε έργο από την προσωπική του συλλογή.

***

Ο Ολλανδός ζωγράφος Γιοχάνες Βερμέερ, γνωστός και ως Γιαν Βερμέερ (η σωστή προφορά είναι Φερμέιρ) [Johannes Vermeer, 31 Οκτωβρίου 1632 – 15 Δεκεμβρίου 1675], ειδικεύτηκε στην απεικόνιση καθημερινών σκηνών από τη ζωή της μεσαίας τάξης. Έζησε και εργάστηκε στην περιοχή του Ντελφτ της νότιας Ολλανδίας κατά τον 17ο αιώνα. Μαζί με τον Ρέμπραντ αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της «χρυσής εποχής» στην ολλανδική ζωγραφική (1584-1702).

Πολύ λίγες πληροφορίες είναι γνωστές για τη ζωή του Βερμέερ και οι περισσότερες από αυτές προέρχονται από επίσημα νομικά έγγραφα της εποχής. Σύμφωνα με μία παράδοση, βαφτίστηκε στην πόλη Ντελφτ στις 31 Οκτωβρίου 1632, δεύτερο παιδί του Ρεϊνιέρ Γιανζ (Reynier Jaynz) και της Ντίνια Μπάλτενς. Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε στο Ντελφτ περίπου το 1615 και εργάστηκε αρχικά ως έμπορος μεταξιού. Ο ίδιος ύφαινε ένα είδος σατέν υφάσματος που λεγόταν κάφα [caffa]. Από τα μητρώα της Νέας Εκκλησίας (Nieuwe kerk) γνωρίζουμε ότι ήδη από το 1625 έφερε το όνομα Βερμέερ (Vermeer). Το 1641 έγινε ιδιοκτήτης ενός πανδοχείου με το όνομα «Mechelen», στους πελάτες του οποίου συμπεριλαμβάνονταν μέλη της αστικής τάξης του Ντελφτ. Ο Ρεϊνιέρ είχε κοινωνικές επαφές με καλλιτέχνες της εποχής και ενδεχομένως το γεγονός αυτό να υπήρξε καθοριστικό στην ενασχόληση του γιου του με τη ζωγραφική.

Τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την εκπαίδευση του Γιοχάνες Βερμέερ. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1653 έγινε μέλος της συντεχνίας ζωγράφων του Αγίου Λουκά, στην οποία ανήκαν επίσης υαλοκατασκευαστές, έμποροι έργων τέχνης καθώς και κατασκευαστές ή πωλητές κεντημάτων και πορσελάνης. Προϋπόθεση για να γίνει κάποιος δεκτός στη συντεχνία ήταν να έχει εκπαιδευτεί για τουλάχιστον έξι χρόνια κοντά σε έναν αναγνωρισμένο από την ίδια τη συντεχνία καλλιτέχνη. Διάφορες υποθέσεις έχουν γίνει σχετικά με το ποιος ήταν ο δάσκαλός του και έχουν προταθεί οι ζωγράφοι Leonaert Bramer (1594-1674) και Κάρελ Φαμπρίτιους (1622-1654). Ο τελευταίος υπήρξε επίσης μέλος της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά από το 1672 αλλά και μαθητής του Ρέμπραντ.

Στις 20 Απριλίου 1653, ο Βερμέερ νυμφεύτηκε την Catharina Bolnes, κόρη εύπορης οικογένειας. Απέκτησαν συνολικά 14 παιδιά, από τα οποία τα 4 πέθαναν σε πολύ νεαρή ηλικία. Έχει υποστηριχθεί πως, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο γάμος αυτός, ασπάστηκε το ρωμαιοκαθολικό δόγμα, αν και καλβινιστής ο ίδιος, ωστόσο δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις που να το υποστηρίζουν. Αρχικά έζησαν στο πανδοχείο «Mechelen» ενώ αργότερα μετακόμισαν στο Άουντε Λάνχενταϊκ (Oude Langedijk), γνωστό και ως «συνοικία των παπιστών». Εικάζεται πως ο Βερμέερ συνέχισε να είναι ιδιοκτήτης του πανδοχείου ή πως παράλληλα με τη ζωγραφική ασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου έργων τέχνης. O ίδιος ζωγράφιζε κατά μέσο όρο δύο πίνακες το χρόνο, πιθανότατα όχι τόσο για λόγους εμπορικής εκμετάλλευσης αλλά κυρίως για ανθρώπους που εκτιμούσαν τους πίνακές του. Εκτιμάται ότι αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους ολοκλήρωσε συνολικά λίγα έργα. Ο Βερμέερ έχαιρε εκτίμησης ως καλλιτέχνης αλλά και ως ειδήμων σε ζητήματα τέχνης. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως το 1672 ταξίδεψε στη Χάγη, προκειμένου να πιστοποιήσει τη γνησιότητα μίας συλλογής έργων του Φρειδερίκου Γουλιέλμου, εκλέκτορα του Βραδεμβούργου.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του περιήλθε σε δεινή οικονομική κατάσταση, εξαιτίας του πολέμου που ξέσπασε μεταξύ Ολλανδίας και Γαλλίας το 1672. Καθώς δεν μπορούσε να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του έπεσε σε κατάθλιψη και η σωματική του υγεία επιδεινώθηκε. Πέθανε το 1675 και γνωρίζουμε πως ετάφη στις 15 Δεκεμβρίου, στον οικογενειακό τάφο της Παλαιάς Εκκλησίας του Ντελφτ.

Ο Βερμέερ διακρίνεται κυρίως ως ζωγράφος ρωπογραφιών, καθημερινών ρεαλιστικών σκηνών και ηθογραφιών. Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό οι πίνακες του προσαρμόζονται στην κυρίαρχη τάση της ολλανδικής ηθογραφικής ζωγραφικής, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να καταδικάζονται η αμαρτία και τα ανθρώπινα πάθη, με απώτερο στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την ανάδειξη της «ενάρετης» ζωής. Στην πλειονότητά τους, τα ηθογραφικά έργα του επιδιώκουν να διακωμωδήσουν τις αποκλίνουσες συμπεριφορές, ενώ ελάχιστα από αυτά παρουσιάζουν ένα πρότυπο προς μίμηση, όπως ο πίνακας Η Γαλατού (περ. 1658), ένας από τους διασημότερους πίνακές του, ο οποίος απεικονίζει μία υπηρέτρια να εκτελεί επιμελώς τα καθήκοντά της. Κατά κύριο λόγο επέλεγε να ζωγραφίσει νεαρές γυναίκες, συνήθως ως μέρος μίας ευρείας σύνθεσης αλλά και σε προσωπογραφίες. Οι πίνακές του διακρίνονται για την αυστηρή σύνθεσή τους, τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις και τη χρήση του φωτός, για την οποία έχει υποστηριχθεί πως ο Βερμέερ χρησιμοποίησε σκοτεινό θάλαμο (camera obscura) για τη δημιουργία των περισσότερων πινάκων του.

Για τα δεδομένα της εποχής του ολοκλήρωσε πολύ μικρό αριθμό έργων, περίπου πενήντα από τα οποία τριάντα πέντε έχουν διασωθεί. Αν και το έργο του επαινέθηκε στη διάρκεια της ζωής του και κατά τον 18ο αιώνα, στη συνέχεια περιέπεσε στη λήθη. Η επανεκτίμηση του έργου του σχετίζεται με την εμφάνιση του κινήματος του ιμπρεσιονισμού.

Το 1866 ο Γάλλος πολιτικός και κριτικός Theophile Bürger-Thoré (1806-1869), ο οποίος ενδιαφερόταν έντονα για την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, παρουσίασε ένα δοκίμιο στο οποίο συνδύασε τη θεωρία των ιμπρεσιονιστών για το χρώμα ως συνάρτηση του φωτός με την αρμονία των χρωμάτων στους πίνακες του Βερμέερ, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ένα ευρύτερο πεδίο πρόσληψης και εκτίμησης του έργου του.

ΠΗΓΗ: wikipedia.org

Περισσότερα

Art collection

Συζήτηση με αφορμή την εικαστική έκθεση της Κλεώνης Μανουσάκη “Αυτή η γη, το σώμα μου…”

Γενοκτονία. Όλοι οι μεγάλοι σταθμοί του ποντιακού ελληνισμού στο γράμμα «G» του λογότυπου

Η «Γυμνή Αλήθεια» στην Aqua Gallery της Σαντορίνης

«Υεμένη – Πρόσωπα». Η «Ευδαίμων Αραβία» πριν από τον εμφύλιο όπως την είδε ο Λάμπρος Λιάβας

Βασίλης Τζαβάρας – «Η λέξη που λείπει». Μουσική στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου

Νέοι και Ανήσυχοι: Aντρέι Νούτσου και Αντώνης Στοαντζίκης

«Μικρές Εκπλήξεις» Ζωγραφικής στον Ελληνο-Γαλλικό Σύνδεσμο

«Υπό πίεση» έξι εικαστικοί παρουσιάζουν στον Χώρο Τέχνης Etchink χαλκογραφίες και λινολεογραφίες

Η Cappella Diacono έρχεται και μας γνωρίζει τη Μαλτέζικη Λειτουργική και Εκκλησιαστική Μουσική

Αποκαλύφθηκε ο θεός Έρωτας σε πίνακα του Βερμέερ

Πρόσφατα Άρθρα

Ακολουθήστε μας :

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΚΑΙΡΟΣ