Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Καλά! Αυτή η νέα γενιά των καλλιτεχνών δεν παίζεται! Το… θράσος τους έχει ξεπεράσει τα όρια. Και όχι μόνο θέλουν να αυτοαποκαλούνται δημιουργοί αλλά –και εδώ είναι το θράσος– προσκαλούν το κοινό να παρακολουθήσει τα έργα τους.
Πρόσφατη πρόκληση ήταν να δούμε κάποιους να φτιάχνουν ταινίες μέσα στο σκοτάδι. Έλεος! ΚΑΙ άγνωστοι, ΚΑΙ δημιουργοί ταινιών, ΚΑΙ σε έναν περίεργο χώρο. Στην περιοχή του Ελαιώνα, στο δρόμο ακριβώς απέναντι από τη στάση του μετρό. Στην οδό Αγίας Άννης. Σε μια βιομηχανική περιοχή γεμάτη τεράστιες άδειες αποθήκες, βιομηχανικά κτήρια που στεγάζουν εταιρείες μεταφορών. Στην ευρύτερη περιφέρεια μελλοντικά προβλέπεται να εγκατασταθεί ο νέος κεντρικός σταθμός υπεραστικών λεωφορείων της Αθήνας, πολύ κοντά στο γειτονικό αμαξοστάσιο του μετρό. Από τον κεντρικό αυτό δρόμο στρίβουμε δεξιά όταν συναντήσουμε την οδό Μικέλη. Εκεί, στον αριθμό 4 είναι ο θεατρικός χώρος Cartel. Ένα παλιό μηχανουργείο της δεκαετίας του ’70. Αν δεν είχε απέξω τα πολύχρωμα γκράφιτι θα νόμιζα πως ήταν μια από τις πολλές αποθήκες της περιοχής. Μπαίνοντας μέσα στον χώρο μας υποδέχονται τα επιμελώς τοποθετημένα παλιά μηχανήματα, εν είδει πρωτότυπων εικαστικών εγκαταστάσεων. Η ενέργεια είναι διάχυτη. Με την άκρη του ματιού μου διέκρινα στην αίθουσα τις κλασικές πολυθρόνες του σκηνοθέτη. Καλό σημάδι κι αυτό…
Όταν το σκοτάδι θέλει να γίνει φως
Πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι, πρόλαβα και διάβασα το δελτίο Τύπου για την παράσταση:
«Υπάρχει μια στιγμή λίγο πριν κοιμηθούμε που οι άμυνες, οι αντιστάσεις και όλοι οι μηχανισμοί που έχουμε αναπτύξει καθώς μεγαλώνουμε για να αντέξουμε υποχωρούν… Ανοίγουν οι πόρτες που τόσο καλά, συνειδητά ή όχι, έχουμε φροντίσει να κλειδώσουμε και «αυτό» που πνίγουμε μέσα μας παρουσιάζεται μπροστά μας. Το «Στα Σκοτεινά – Making Movies» είναι μια σειρά από διαδοχικές ιστορίες ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά και θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Οι ήρωες σύγχρονοι, με αγωνίες, όνειρα και ελπίδες που προσπαθούν, όπως κι εμείς, να επιβιώσουν σε μια πραγματικότητα γεμάτη από κοινωνικές συμβάσεις. Δεν είναι μονόλογοι, αλλά μια σειρά διαλόγων σ’ ένα ημερολόγιο συναντήσεων – μια σειρά εξομολογήσεων. Μια άσκηση συνειδητοποίησης και κατανόησης. Είναι μια διαδρομή προς τα μέσα – μια συνάντηση με το σκοτάδι που θέλει να γίνει φως… Σαν μια κάρτα view master, έναν χάρτινο δίσκο με τρισδιάστατες φωτογραφίες από πρόσωπα που με το συνεχές πάτημα του κουμπιού μιλούν και αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες. Είναι μια σειρά από πρόσωπα που περίμενα να μας μιλήσουν».
Αμέσως μετά το τρίτο κουδούνι
Η παράσταση άρχισε αμέσως μετά το τρίτο κουδούνι. Τα φώτα έσβησαν. Μέσα από το σκοτάδι βγήκαν οι τρεις ηθοποιοί. Οι δύο μιλούν πίσω από διαφανείς πλαστικές κουρτίνες που κρέμονται από την οροφή του βιομηχανικού χώρου. Ο τρίτος με μια μίνι κάμερα κινηματογραφεί τα δρώμενα. Στην οθόνη μιας παλιάς τηλεόρασης βλέπουμε καρέ καρέ όσα καταγράφει. Το «Making movies» στην πράξη ενώ «Στα σκοτεινά» βρίσκεται ο τέταρτος της ομάδας. Έρχεται και κάθεται σε μια καρέκλα, στο κέντρο. Η Σοφία Λεγάτου (σκηνικά-κοστούμια) έχει καταφέρει με τη δουλειά της να κρατήσει σε δεύτερο πλάνο τη γενική εικόνα. Το κείμενο και η ερμηνεία κερδίζουν τους θεατές από την πρώτη στιγμή. Ο πρώτος μονόλογος από τον Ορέστη Τρίκα, γνωστό στο ευρύ κοινό από τις καθημερινές τηλεοπτικές σειρές. Για μια στιγμή πίστεψα πως το έργο στηρίζεται μόνο πάνω στον πολυτάλαντο αυτό ηθοποιό. Ευτυχώς είχα κάνει λάθος. Λέω ευτυχώς επειδή, μέχρι να ολοκληρωθεί η παράσταση, είχαμε απολαύσει τις ερμηνείες και των τεσσάρων ηθοποιών. Ένα μικρό ρεσιτάλ που ευχόσουν να μην τελειώσει ποτέ. Αυτά τα παιδιά (Ορέστης Τρίκας, Νίκος Αναγνωστόπουλος, Λάζαρος Βασιλείου, Λία Τσάνα) σάρωναν τη σκηνή με το πάθος και το ταλέντο τους. Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον. Κάθε ένας είχε κάτι διαφορετικό να παρουσιάσει. Η μουσική του Σωτήρη Καστάνη και οι φωτισμοί του Θοδωρή Βουρνά συνέθεταν ένα μοντέρνο θεατρικό γκράφιτι. Το κείμενο του ηθοποιού Γιώργου Ηλιόπουλου είναι μια αξονική τομογραφία της ανθρώπινης σκέψης. Με καθημερινό λόγο, σχεδόν πάντα σκληρό χωρίς να ξεπερνά τα όρια, ο Ηλιόπουλος μιλάει μέσα στην ψυχή του θεατή και καταφέρνει να τον κάνει κοινωνό στο έργο του και συνάμα συμπαίκτη του. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Από το γέλιο πας στο δάκρυ. Από την οργή στην αγάπη. Από τη συμπόνια στην καταστροφή. Όλο αυτό το πανάκριβο υλικό και του κειμένου και των ερμηνειών το διαχειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς. Αναδεικνύει τα διαμάντια μέσα από το σκοτάδι. Το έργο τελειώνει και νιώθεις ότι έχει γίνει διάλειμμα. Όλα γίνονται με κινηματογραφική ταχύτητα. Δεν χορταίνεις να παρακολουθείς τις εναλλαγές. Η ομάδα αυτή πρέπει να δούλεψε πολύ σκληρά για να δώσει αυτό το αψεγάδιαστο αποτέλεσμα. Πιστεύω πως παραστάσεις σαν κι αυτή θα μετατρέψουν το Cartel σε θεατρικό στέκι. Σε στέκι που θα πηγαίνεις εκεί, ακόμη και χωρίς να ξέρεις τι παίζει, βέβαιος ότι θα δεις κάτι πολύ καλό. Τώρα που με πολλή προσοχή επιλέγουμε το τι θα δούμε, θεωρώ ότι «Στα σκοτεινά» υπάρχει πολύ φως που δεν πρέπει να το χάσουμε. Ένα ευχαριστώ θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να πεις κανείς.
Οι συντελεστές της παράστασης
Κείμενο: Γιώργος Ηλιόπουλος
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
οηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Λεγάτου
Φωτισμοί: Θοδωρής Βουρνάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Λεγάτου
Μουσική: Σωτήρης Καστάνης
Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας
Φωτογραφίες παράστασης: Μαρία Σαλταούρα
Βίντεο: Γιώργος Τσιρογιάννης
Πρωταγωνιστούν: Ορέστης Τρίκας, Νίκος Αναγνωστόπουλος, Λάζαρος Βασιλείου, Λία Τσάνα.
Μια μικρή γεύση στα… σκοτεινά:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=0xmgGXUdHQo#t=2
Πληροφορίες
Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15 / Διάρκεια: 80’
Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 12 ευρώ | μειωμένο: 8 ευρώ.
Τεχνοχώρος Cartel
Στην οδό Αγ. Άννης και Μικέλη 4 – Βοτανικός, στάση μετρό Ελαιώνας
Επικοινωνία στο τηλέφωνο 693- 98.98.258 (από τις 2 μ.μ. έως και 9 μ.μ.)
Επικοινωνία με τα ΜΜΕ/Προβολή: ForArtist | [email protected]
Αρτίνα Γκέτση | [email protected] |
Χρύσα Ματσαγκάνη | [email protected] |
Στο link που ακολουθεί
* Στο τετραγωνίδιο επάνω αριστερά πληκτρολογήστε την οδό Μικέλη 4 και θα δείτε την περιοχή και σε εικόνα πραγματική από κοντά, αλλά και από ψηλά, σε κάτοψη. Στην κοντινή εικόνα θα αναγνωρίσετε τον πολυχώρο Cartel και από την ξύλινη κατασκευή με τον τίτλο αλλά και από το εντυπωσιακό γκράφιτι.
* Στις φωτογραφίες, το Cartel της οδού Μικέλη και η ομάδα των τεσσάρων. Από αριστερά: Νίκος Αναγνωστόπουλος, Λάζαρος Βασιλείου, Ορέστης Τρίκας, Λία Τσάνα.
