Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Υπάρχουν πλάσματα ανάμεσά μας που οι αξίες τους, οι μνήμες τους και οι αρχές τους παραμένουν αδιαπραγμάτευτες. Προστατεύουν το επάγγελμά τους και την ηθική αυτού. Πλάσματα που κάθε μέρα ξεκινούν από την αρχή. Είναι ένας τρόπος να βρουν πράγματα, να προσφέρουν και να πράξουν. Γιατί τίποτα δεν πέφτει από τον ουρανό, όσο κι αν πολλές φορές προσπαθούν κάποιοι να πείσουν τους νέους ηθοποιούς ότι υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Είναι όλα ψεύδη, φρούδες ελπίδες.
Κάποια χρόνια τώρα παρακολουθώ τον ηθοποιό Άπο Κυπραίο, που έχω γνωρίσει στο Off Off Athens Festival του θεάτρου «Επί Κολωνώ». Ένας ηθοποιός – μαχητής. Τολμηρός, προσηλωμένος σε στόχους και ανθρώπους, αισιόδοξος, δοτικός και ταλαντούχος.
«Η έρευνα για ένα ρόλο είναι αναγέννηση, μια “δεύτερη” ευκαιρία», δηλώνει. «Να βυθιστείς στην έρευνα, να αφεθείς στα ευρήματα, να τα μετενσαρκώσεις και να ζήσεις στη σκήνη ή στο πλατό ως ο ρόλος. Είναι ό,τι λατρεύω στην υποκριτική», συμπληρώνει.
Βουτά στο απόλυτο έρεβος του ρόλου με ένταση, ειλικρίνεια και σωματικότητα ώστε να αναδυθεί στο φως της εξιλέωσης, της κάθαρσης, της λύτρωσης. Διαλύεται και ξαναγεννιέται μέσα στο ίδιο σώμα. Δε χορταίνεις να τον ακούς και να τον βλέπεις.
Ο ρόλος του «βλογιοκομμένου» στο έργο «Saluga 9» σε σκηνοθεσία Μυρτώς Λαμπρινάκου που παρουσιάστηκε στο Off Off Athens Festival στο Θέατρο «Επί Κολωνώ», ήταν ένα επίτευγμα. Με αφήγηση σαρωτική, με ένα ύφος άλλοτε ήπιο κι άλλοτε κοφτερό σαν λεπίδα, ο Άπος Κυπραίος κατέθεσε μια ευφυέστατη ερμηνεία για το χρήμα, την εξουσία, τη βία. Οι ανεξίτηλες εικόνες ενός αρχέγονου χαρακτήρα θα μείνουν στο μυαλό των θεατών.
Με τη θεατρική ομάδα «Θεατρείς» που έχουν ιδρύσει από κοινού με τη Μαριλένα Μοραγλή και τον Δημήτρη Κωνσταντέλη (εξού και το ΘεαΤΡΕΙΣ) τη φετινή σεζόν θα ανεβάσουν και θα ερμηνεύσουν τους τρεις χαρακτήρες του έργου «Το Τανγκό των χαμένων ονείρων» του Γιάννη Παπάζογλου σε σκηνοθεσία της Μαριλένας στο θέατρο «Βαφείο». Αδημονούμε να παρακολουθήσουμε κι αυτή τη δουλειά τους μετά το επιτυχημένο «Saluga 9».
Άπο, πού γεννήθηκες και ποια είναι η καταγωγή σου;
*Γεννήθηκα την περίοδο του τρύγου, σε ένα τότε μικρό μαιευτήριο της Αθήνας. Από γονείς Αιγυπτιώτες τρίτης γενιάς από την Αλεξάνδρεια, που ήρθαν στην Ελλάδα το 1965 και ως δεύτερος γιος, συμπλήρωσα την οικογένειά μας. Μέχρι που επεκτάθηκε αργότερα με την υπέροχη ανιψιά μου Στελλίνα και το γιο μου Νικόλα.
Τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σου χρόνια;
*Το παιχνίδι στις αλάνες στη Νέα Σμύρνη και τις δημιουργικές διαφωνίες με τον μεγαλύτερο αδελφό μου, Άρη.
Πώς ήταν τα χρόνια της εφηβείας σου;
*Εφηβικά! Τυχερός που βίωσα την εφηβεία μου τη δεκαετία του ’80, συλλέγοντας εμπειρίες και αναμνήσεις, σε μια περίοδο αναζητήσεων και ελευθερίας έκφρασης. Ένας συνδυασμός διερεύνησης, αταξίας και ερωτισμού. Συνοδευόμενος από φίλους που τους έχω μέχρι σήμερα.
Πώς και πότε μπήκε το θέατρο στη ζωή σου;
*Ένα βράδυ Δεκεμβρίου, πριν από αρκετά χρόνια, φεύγοντας από το γραφείο ως στέλεχος, συνηδητοποίησα πόσο «άδειος» ένιωθα και εκείνο το ξημέρωμα μετά από σκέψη και εσωτερική διερεύνηση, οδηγήθηκα σταδιακά στη μόνιμη και παθιασμένη ενασχόλησή μου με το θέατρο και την υποκριτική.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου πλάνα;
*Επένδυση, Εξέλιξη, Πειραματισμός, Ανάπτυξη (όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά).
Τόσο μέσω της θεατρικής ομάδα «Θεατρείς» που έχουμε ιδρύσει από κοινού με τη Μαριλένα Μοραγλή και τον Δημήτρη Κωνσταντέλη (εξού και το ΘεαΤΡΕΙΣ). Στη φετινή σεζόν θα ανεβάσουμε και θα ερμηνεύσουμε τους τρεις χαρακτήρες του έργου «Το Τανγκό των χαμένων ονείρων» του Γιάννη Παπάζογλου σε σκηνοθεσία της Μαριλένας στο θέατρο «Βαφείο».
Όσο και με άλλες συνεργασίες από το χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Είσαι ανοιχτός στις αλλαγές;
*Όχι μόνο είμαι ανοικτός, αλλά τις επιδιώκω, τις κυνηγώ και τις ποθώ. Αλλαγές που θα μου διευρύνουν τους ορίζοντες, θα με αναπτύξουν ως άνθρωπο, ηθοποιό και θα με καθιερώσουν στο χώρο των παραστατικών τεχνών.
Τι θεωρείς πως έχει αλλάξει στη ζωή μας από τότε που μπήκε το Διαδίκτυο;
*Το Διαδίκτυο μάς έκανε πιο γρήγορους στην πληροφόρηση, μίκρυνε τον κόσμο, αλλά μας έκανε πιο μοναχικούς, πιο αγχωμένους. Έγκειται στους χρήστες πώς και πόσο θα το χρησιμοποιήσουν.
Από πού αντλείς τις μικρές ή τις μεγάλες χαρές της ζωής;
*Από το γιο μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον έρωτα και με την ενασχόλησή μου με την τέχνη, αλλά και μέσα από την καθημερινότητα που επιλέγω να τη ζω «αυστηρά» αισιόδοξα.
Γιατί οι φιλίες γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες στις μέρες μας;
*Οι στενές φιλίες και όχι οι «φιλίες» των social κτίζονται από την επαφή, το μοίρασμα, τον σεβασμό, τα κοινά, τις αξίες! Στοιχεία που υπολείπονται όταν το «εγώ» υπερβαίνει το «εμείς»!
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που συνεχώς βυθίζεται στη βία και στην αποξένωση. Τι πιστεύεις πως μπορεί να μας σώσει;
*Αρχικά για να σταματήσει η βύθιση και να περάσουμε στην αναστροφή της κατάστασης, θα πρέπει η αλλαγή να περάσει μέσα από την παιδεία και τον πολιτισμό. Η ανάπτυξη κοινών αξιών και οραμάτων είναι το αντίδοτο.
Πολλοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ρουτίνα για τους καλλιτέχνες έχει κάτι ιδιαίτερα δημιουργικό… Εσύ τι πιστεύεις;
*Αν ως ρουτίνα εννοούμε την αυστηρή επανάληψη συνθηκών και ενεργειών, δεν τη θεωρώ δημιουργική.
Αν όμως η ρουτίνα είναι το πλαίσιο που ο καλλιτέχνης θα θέσει, για να μπορεί απρόσκοπτα να δημιουργεί, να συγκρατεί το χάος ιδεών, περισπασμών και άσκοπων πράξεων και να αφήνει χώρο για πειθαρχία και συγκέντρωση, τότε μπορεί να θεωρηθεί άκρως δημιουργική.
Είσαι «παντρεμένος» με την υποκριτική ή μπορείς να κάνεις κι άλλη δουλειά;
*Με την υποκριτική είμαι ερωτευμένος και αφοσιωμένος, αλλά για βιοποριστικούς λόγους υποχρεούμαι να κάνω και άλλες δουλειές.
Η έρευνα του ηθοποιού για ένα ρόλο είναι μια εμπειρία ζωής;
Η έρευνα για ένα ρόλο είναι αναγέννηση, μια «δεύτερη» ευκαιρία.
Να βυθιστείς στην έρευνα, να αφεθείς στα ευρήματα, να τα μετενσαρκώσεις και να ζήσεις στη σκήνη ή στο πλατό ως ο ρόλος.
Είναι ό,τι λατρεύω στην υποκριτική.
Ποιο είναι το συναίσθημά σου όταν μία παράσταση ρίχνει αυλαία;
*Άδειασμα από συναίσθημα, επικοινωνία, έκθεση. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω, με όποια υπερβολή, ως μία ανακοπή μέχρι την επόμενη παράσταση.
Συμβαίνει να εμπλέκεσαι συναισθηματικά στις δουλειές που συμμετέχεις;
*Η συναισθηματική εμπλοκή είναι αναπόφευκτη για να ζήσεις και να αποδώσεις στο μέγιστο τον ρόλο. Επιπροσθέτως η συναισθηματική εμπλοκή σε συνάρτηση με τον επαγγελματισμό, δημιουργεί ένα υγιές πλαίσιο συνεργασιών και αποδοτικότητας.
Έχεις πρόβλημα να έρχονται οι θεατές να σου μιλάνε μετά την παράσταση ή όταν σε πετυχαίνουν στον δρόμο;
*Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά να επικοινωνώ με τους ανθρώπους που συμμετείχαν και διέθεσαν τον χρόνο τους για να παρακολουθήσουν μία παράστασή μου ή με είδαν στην οθόνη.
Τους ευχαριστώ θερμά.
Όταν είσαι στη σκηνή, βλέπεις, παρατηρείς τι συμβαίνει στο κοινό;
*Όταν δεν έχω διάδραση με το κοινό, δεν τους παρατηρώ, αλλά νιώθω την «αύρα» και την ενέργειά τους.
Έχεις θέμα με την απόρριψη;
*Η απόρριψη πονάει. Το θέμα είναι αν μπορείς μέσα από το λόγο της απόρριψης να βρεις το μήνυμα για να προχωρήσεις και να εξελιχθείς.
Για ποιο λόγο θα έλεγες «μπράβο» στον εαυτό σου;
*Για τη συνειδητή προσπάθεια που θα φέρει το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Πώς πιστεύεις ότι θα σε περιέγραφε ένας δικός σου άνθρωπος;
*Προσηλωμένος σε στόχους και ανθρώπους, αισιόδοξος, δοτικός και «μαχητής». Και κάποιοι… παράτολμο.
Έχεις κάποιο άλλο ταλέντο πέρα από την υποκριτική;
*Ας ξεκινήσουμε, χωρίς μετριοφροσύνη, ότι δεν έχω δεχτεί ακόμα ότι έχω ταλέντο στη υποκριτική.
Αλλά ξέρω ότι έχω στην επικοινωνία με τους ανθρώπους, και στην «αντίληψη» χώρων και καταστάσεων.
Θα ήθελα να είχα στην ποίηση και στη μουσική.
Πες μου κάτι που σε ενθουσίασε πρόσφατα.
*Το χαρούμενο και ενθουσιασμένο βλέμμα του γιου μου όταν μου ανακοίνωσε μία επιτυχία του στο πανεπιστήμιο.
Και ο ρόλος μου ως «βλογιοκομμένου» στο έργο «Saluga 9» σε σκηνοθεσία Μυρτώς Λαμπρινάκου που παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Off Off Athens Festival στο Θέατρο «Επί Κολωνώ».
Με τον ανταγωνισμό πώς τα πας;
*Ο μοναδικός, μεγάλος και καθημερινός ανταγωνισμός είναι με τον εαυτό μου. Μία συνεχή μάχη για την εξέλιξή μου και την επίτευξη των στόχων μου.
Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος στην κοινωνία μας σήμερα;
*Να έχεις ενσυναίσθηση και να μπορείς να τη διατηρείς μέσα από τις καθημερινές αντιξοότητες, ανταγωνισμούς και ματαιοδοξίες.
Τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης σήμερα;
*Να προσφέρεις με αγάπη, να δημιουργείς περιβάλλοντα και καταστάσεις που θρέφουν καλό.
Ποια σκέψη σε συνοδεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας;
*Το παρόν και το μέλλον μου στην υποκριτική και η «εκρηκτική» κατάσταση του κόσμου.
Τι σε απογοητεύει και τι σου δίνει χαρά;
*Ο Άνθρωπος.
Πώς ορίζεις την αγάπη;
*Ως συνεχόμενη ανιδιοτελή πράξη με σεβασμό.
Μια ευχή για το μέλλον…
Να αγαπάμε τον «διπλανό» χωρίς φίλτρα, στο χρώμα, στο φύλο, στην εμφάνιση, στο ποσό. Άνθρωπε σε αγαπώ, κάνε το καλό.
Σε ποιον τόπο θα επιθυμούσες να ζεις;
*Με θεωρώ παιδί της πόλης και η Αθήνα είναι η αγαπημένη μου.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο μοιράζεσαι τη ζωή;
Αν και μεγάλωσα με ένα υπέροχο γερμανικό ποιμενικό, την «Νταίζη», δυστυχώς ο χαμός της και οι υποχρεώσεις μου, μου στερούν τη χαρά να δεσμευτώ με άλλο κατοικίδιο.
Ευχαριστώ πολύ, Άπο!
*Εγώ σας ευχαριστώ θερμά, με προβληματίσατε και ανοίχτηκα!
•Οι φωτογραφίες είναι του Panos Zoulakis
