Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Όταν την πρωτοαντίκρισα στη σκηνή, να πρωταγωνιστεί στα «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Πιραντέλο, σκηνοθετημένη από την Αγνή Χιώτη, είδα στο πρόσωπό της μια συναισθηματική ευαισθησία ημιτονίων και μια πνευματική εκφραστικότητα κορυφαίας λεπτότητας και ποιότητας που πραγματικά εκτίμησα.
Αυτή την εποχή η Ανθούλα Ευκαρπίδου βρίσκεται σε πρόβες για τον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα ως βοηθός του ακηνοθέτη Νικορέστη Χανιωτάτη και παράλληλα συζητά συνεργασίες για τον χειμώνα που έρχεται.
Στον Αlpha, στη σειρά «Νεοκλασικά», θα προβληθεί η ταινία η «Κόμισσα της Φάμπρικας» (Παρασκευή, 13 Μαΐου), στην οποία συμμετέχει με ένα μικρό ρόλο και ωστόσο αξίζει να τη δούμε γιατί -έστω και σ’ αυτό το σύντομο πέρασμά της- είναι βέβαιο ότι θα μας συναρπάσει και πάλι με τη θεατρικότητα και τη δραματικότητά της, την αύρα, τη χροιά και τη γοητεία του πηγαία λυτρωτικού χιούμορ και μιας έμφυτης χάρης που αναζητά τη φλέβα η οποία θα αρδεύσει με νέα ένταση το αναμφισβήτητο ταλέντο αυτής της λαμπρής καλλιτέχνιδας.
Διαβάστε τη συνέντευξή της στο catisart.
Ανθούλα, θα ήθελες να μου πεις πού γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι και πού έζησες τα παιδικά σου χρόνια;
*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλλιθέα, όπου μένω μέχρι και σήμερα.
Την Καλλιθέα την αγαπώ γιατί την έχω συνδεδεμένη με όλα τα χρόνια της ζωής μου. Είναι σαν να λέμε το χωριό μου!
Η καταγωγή μου είναι από τον Πόντο, είμαι Πόντια και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό! Η μαμά μου μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό στη Βόρεια Ελλάδα, το Μοναστηράκι Πέλλης, το οποίο είναι τόσο μικρό και τόσο αξιολάτρευτο.
Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;
*Όπως είπα και παραπάνω, έχω την τύχη να είμαι από τα παιδιά που το καλοκαίρι πήγαιναν για καιρό στο χωριό τους. Και από εκεί έχω χιλιάδες αναμνήσεις με συγγενείς και φίλους. Κυρίως όμως είχα την τύχη να έρχομαι σε επαφή με τη φύση και να παίζω ελεύθερη. Κάτι το οποίο όσο περνάνε ειδικά τα χρόνια στην πόλη μάς λείπει τόσο πολύ!
Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησες στη ζωή σου; Τι σου τη θυμίζει;
*Νομίζω ότι δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη παράσταση που είδα καθώς ήταν στο σχολείο και δεν μου είναι δυνατό να τη θυμηθώ.
Θυμάμαι όμως ότι το αίσθημα που ένιωθα κάθε φορά που έμπαινα σε μια αίθουσα θεάτρου ή κινηματογράφου με γοήτευε έντονα και ενώ είμαι άνθρωπος του ήλιου και του φωτός μέσα σε αυτές τις αίθουσες ένιωθα ότι είχε περισσότερο φως και απ’ έξω!
Στη διαδρομή σου ποιοι δάσκαλοι σου διεύρυναν τους ορίζοντες;
*Αχ είναι τόσοι πολλοί για άλλον λόγο ο καθένας.
Η αγαπημένη Μαρία Τζομπανάκη που μας δίδαξε πώς ό,τι κάνεις με αγάπη πάντα πετυχαίνει, η λατρεμένη μου Άρτεμις Ιγνατίου που με έκανε να αγαπώ τον χορό και μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι Ιέρεια στην Αφή της Φλόγας κάτι το οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ, ο Γιώργος Ηλιόπουλος που πίστεψε σε μένα και πλάι του έπαιξα για πρώτη φορά σε επαγγελματικό θέατρο, ο αείμνηστος Σπύρος Ευαγγελάτος που η αγάπη του και οι γνώσεις του με πήγαν ένα βήμα παραπέρα, ο Δημήτρης Ήμελλος για την απλότητα σε όλα τα επίπεδα και τελευταία αφήνω τη Στεφανία Γουλιώτη, η οποία ήταν δασκάλα μου για τρία χρόνια και μου έμαθε όσα κανένας άλλος. Τεχνικές και μεθόδους που παλέψαμε, δημιουργήσαμε και μόνο κερδισμένοι βγήκαμε!
Στο ημερολόγιό σου ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;
*Είμαι από τους ανθρώπους που κρατάνε χρόνια ημερολόγιο και ευτυχώς δεν είναι μόνο μια μέρα που θα μου μείνει ανεξίτηλη και νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Υπάρχουν μέρες χαράς σε διάφορους τομείς που δεν θα ξεχάσω ποτέ, επίσης είναι ανθρώπινο να υπάρχουν και δύσκολες μέρες που δεν ξεχνιούνται αλλά σου θυμίζουν ότι λόγω αυτών έγινες πιο δυνατός άνθρωπος!
Τι έμαθες από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου στον χώρο της τέχνης;
*Τόσα πολλά πράγματα, που μόνο καλύτερη με έκαναν. Αυτό που κρατάω είναι ότι οι συνεργασίες που έχουν αγάπη και μεράκι πάντα ξεχωρίζουν!
Το θέατρο και γενικά οι τέχνες είναι και μέσο θεραπείας;
*Εννοείται! Το καλύτερο μέσο για όλους μας! Αν κάτι μπορεί να μας σώσει από την τρέλα που ζούμε, αυτό είναι μονάχα η τέχνη! Πρόσφατα λέγαμε με συναδέλφους ότι θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να περνάνε από μαθήματα θεάτρου. Μόνο καλό θα έκανε σε όλους τους τομείς!
Πότε ένιωσες τη μεγαλύτερη συγκίνηση ή απογοήτευση όταν έπεσε η αυλαία;
*Ευτυχώς απογοήτευση δεν έχω νιώσει ποτέ και εύχομαι να μη μου τύχει κιόλας.
Συγκίνηση σχεδόν σε κάθε δουλειά για άλλους λόγους κάθε φορά αλλά όπως και να το κάνεις όταν με κάποιους ανθρώπους δημιουργείς κάτι από το τίποτα, μετά έρχεται ο κόσμος και το μοιράζεσαι και στο τέλος αυτό μπαίνει στο συρτάρι από μόνο του είναι κάτι αρκετά συγκινητικό!
Πώς θα ήθελες να δεις την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
*Ενωμένη! Να δημιουργούμε όμορφα πράγματα με αγάπη και ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον. Μόνο έτσι πάμε μπροστά. Ο ένας δίπλα στον άλλον!
Ποιο είναι το δημιουργικό σου όνειρο για το μέλλον;
Ονειρεύομαι πολλά πράγματα και στο θέατρο και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Εύχομαι να έχω την τύχη να συνεργαστώ με ανθρώπους που εκτιμώ και να δημιουργούμε τα πάντα με αγάπη!
Ποιο είναι το μήνυμα που άφησε στην ανθρωπότητα η πανδημία;
*Ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κάτι το οποίο ξεχνάμε κάθε τόσο λόγω της καθημερινότητας και πρέπει να κάνουμε μικρές παύσεις και να το θυμόμαστε γιατί μόνο έτσι εκτιμάς τα μικρά απλά που όμως είναι τα πιο ουσιαστικά! Να είμαστε ευγνώμονες με όσα έχουμε!
Ο περιορισμός στην περίοδο της πανδημίας, παρότι ασύμβατος με την «ελευθερία» που κάθε τέχνη υπηρετεί, υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει ως ισχυρό κίνητρο για διερεύνηση άλλων τρόπων ή μορφών έκφρασης;
*Σίγουρα μέσω της πανδημίας βρέθηκαν νέοι τρόποι ώστε να έρθουμε πιο κοντά. Ας πούμε εγώ δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ θέατρο από την οθόνη του υπολογιστή μου, κάτι το οποίο έκανα εκείνη την περίοδο. Πάντα οι άνθρωποι της τέχνης έχουν ανάγκη να μοιραστούν αυτό που έχουν μέσα τους και καταφέρνουν να βρουν τον τρόπο.
Στη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα, στην οποία είσαι βοηθός του σκηνοθέτη Νικορέστη Χανιωτάκη, σου γεννήθηκαν ερωτήματα που δεν είχες πριν ξεκινήσουν οι πρόβες;
*Αρχικά είναι ένα έργο που αγαπώ πολύ και το έχω μελετήσει αρκετά. Είμαι τυχερή που αυτό το ταξίδι είναι με σκηνοθέτη τον Νικορέστη Χανιωτάκη και πρωτότυπη μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη που τον θαύμαζα από μικρή. Κατά τη διάρκεια των προβών έχω μάθει τόσα πολλά που δεν είχα υπ’ όψιν μου είτε για τον Λόρκα είτε για το έργο καθαυτό. Σίγουρα πρόκειται για ένα αριστούργημα και γι’ αυτό μας απασχολεί τόσο συχνά!
Τι βάζεις στο επίκεντρο κάθε φορά που αρχίζεις μια νέα δουλειά;
*Να μου αρέσει αυτό που θα κάνω και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που βλέπουμε τη δουλειά με τον ίδιο τρόπο!
Στο θέατρο και στην υποκριτική παίρνεις ρίσκα;
*Φυσικά, μόνο ρισκάροντας μπορείς να πετύχεις και να δοκιμαστείς σε νέα πράγματα. Πόσες φορές έχουμε ανεβάσει με φίλους που έχουμε την ίδια οπτική παραστάσεις από τις οποίες δεν βγάλαμε χρήματα. Ή κάποιες φορές αποφασίζεις να συνεργαστείς σε κάτι που σου είναι άγνωστο μόνο για να δοκιμάσεις και εσύ ο ίδιος εσένα.
Υπάρχουν κωμικοί και δραματικοί ηθοποιοί, κατά τη γνώμη σου;
*Οι ηθοποιοί δεν χωριζόμαστε σε κατηγορίες. Όλοι μπορούμε να τα κάνουμε όλα θεωρητικά. Πρακτικά όμως υπάρχουν κάποιοι που λάμπουν περισσότερο σε κωμικούς ή δραματικούς ρόλους. Αυτό μπορεί να σχετίζεται από τα πιο απλά όπως η εμφάνιση, η φωνή μέχρι και τα πιο περίπλοκα τι άνθρωποι είμαστε εκ φύσεως, τι προσωπικότητες.
Ποια είναι η πιο δημιουργική ηλικία για έναν καλλιτέχνη;
*Χαμογελάω γιατί κάθε χρόνο νιώθω ότι είμαι στην πιο δημιουργική ηλικία, οπότε μάλλον δεν είμαι αντικειμενική ή δεν υπάρχει. Σε κάθε ηλικία δημιουργείς κάτι άλλο εξίσου σημαντικό και όμορφο.
Με τι άλλο ασχολείσαι αυτή την περίοδο;
*Αυτήν την περίοδο είμαι στις πρόβες για τον «Ματωμένο Γάμο» και παράλληλα συζητάμε για τον χειμώνα που έρχεται. Στον Αlpha, στη σειρά «Νεοκλασικά», θα προβληθεί η ταινία η «Κόμισσα της Φάμπρικας», στην οποία συμμετέχω με ένα μικρό ρόλο.
Ανθούλα, κλείνοντας θέλω να μου πεις την άποψή σου για τα ζώα και δη τα κατοικίδια.
*Αγαπώ πολύ τα ζώα και είναι απίστευτη η αγάπη που σου δίνουν τα κατοικίδια. Ζούσαμε αρκετά χρόνια με γάτα. Σίγουρα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο! Το θέμα είναι να θέλεις πραγματικά να έχεις ένα ζωάκι, να του δίνεις προσοχή, να το αγαπάς και να μη λείπεις όλη μέρα από το σπίτι αφήνοντάς το μόνο του.
Ευχαριστώ πολύ Ανθούλα!
*Κι εγώ ευχαριστώ πολύ!
