– Κανείς δε σκέφτηκε ποτέ
πώς άντεξε τόσο νερό
στους ήλιους αιώνων
είπε το ψάρι
εκεί στο μακροβούτι μου.
Η θάλασσα
είν’ τα δικά μας δάκρυα στους αιώνες
είπε πάλι· και τότε δάκρυσε
αλλά μπορεί και να μη δάκρυσε
πώς να διακρίνεις
μέσα στο νερό.
*Από τη συλλογή Άκυρο θαύμα, εκδ. Ύψιλον, 1996.
∗Ο Γιάννης Βαρβέρης (Αθήνα, 1955-2011) σπούδασε νομικά. Εξέδωσε δώδεκα βιβλία ποίησης, καθώς και μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας και αττικής κωμωδίας. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου, τα κείμενα της οποίας έχουν συγκεντρωθεί σε έξι τόμους. Στα αγγλικά έχει μεταφραστεί από τον Philip Ramp το βιβλίο του Ο κύριος Φογκ, και στα σερβικά, από την Gaga Rosic, μια επιλογή ποιημάτων του με τον τίτλο Η πόλη και ο θάνατος. Του απενεμήθησαν: το Κρατικό Βραβείο Κριτικής-Δοκιμίου (1996), το Βραβείο Καβάφη (2001), το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω (2002) και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών – Ίδρυμα Πέτρου Χάρη (2010).
