Του Παναγιώτη Μήλα
Ξυλοδαρμούς, πλεκτάνες, συκοφαντίες, ραδιουργίες και κατηγορίες για οικονομικά σκάνδαλα, τα έζησε όλα από την αρχή της ζωής του. Δεν υπέκυψε. Τα ξεπέρασε.
Όταν αποδείχτηκε ότι ήταν πεντακάθαρος είχε φτάσει πια στα τελευταία χρόνια της ζωής του και προσπάθησε να προσφέρει και πάλι το καλύτερο που μπορούσε στους πιστούς. Ακόμη και τότε όμως κατηγορήθηκε για ηθικά σκάνδαλα. Νέα χτυπήματα από τους εχθρούς του… Όμως τελικά άντεξε τον διασυρμό και την κακία του κόσμου και έλαμψε…
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 βρέθηκα στο «Αρεταίειο Νοσοκομείο» και σε κάποια στιγμή περισυλλογής έκανα μια βόλτα στον δεύτερο όροφο.
Εκεί με περίμενε μια έκπληξη: Συνωστισμός μπροστά σε ένα μικρό συνηθισμένο δωμάτιο ασθενών. Αυτό το δωμάτιο είχε μετατραπεί σε έναν μικρό ναό. Εκεί όσοι έμπαιναν άναβαν ένα κεράκι και προσκυνούσαν μια εικόνα. Η έκπληξή μου έγινε μεγαλύτερη όταν είδα ποια εικόνα ήταν. Ήταν ένας Άνθρωπος που είχα μάθει για τη ζωή του και είχα θαυμάσει το έργο του όταν σε εφηβική ηλικία επισκέφθηκα την Αίγινα.
Τότε ανακάλυψα στη ζωή αυτού του Ανθρώπου έναν αγωνιστή. Γι αυτόν τον λόγο άρχισα να τον θαυμάζω.
Στο δωμάτιο Νο 2, στον δεύτερο όροφο του Αρεταίειου Νοσοκομείου έζησε ο Αιγίνης Νεκτάριος τους τελευταίους μήνες της ζωής του.
Περίμενα να φύγει ο κόσμος που ήταν μέσα στο δωματιάκι ή που περίμενε να μπει.
Ήταν το δωμάτιο του Αναστάσιου Κεφαλά ο οποίος έπειτα από μια περιπετειώδη ζωή ανέβηκε στην κορυφή της ιεραρχίας και έγινε Μητροπολίτης Πενταπόλεως με το όνομα Νεκτάριος. [Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, την 1η Οκτωβρίου 1846].
Περίμενα πολύ ώρα και τελικά κατάφερα να μπω στο δωμάτιο και να μείνω μόνος απέναντι στην εικόνα Του. Δεν μπορώ να δώσω καμία εξήγηση για όσα ακολούθησαν. Όμως το αγαπημένο μου συγγενικό πρόσωπο – που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή χωρίς ελπίδα στον πρώτο όροφο – πήρε παράταση ζωής από τα χέρια του χειρουργού Διονύση Κ. Βώρου… Έζησε τέσσερα χρόνια ποιοτικής ζωής που διέψευσαν τις όποιες αντίθετες μέχρι τότε προβλέψεις.
Από αυτό το μικρό δωμάτιο ο Πενταπόλεως Νεκτάριος πέρασε στο αιώνιο φως στις 8 Νοεμβρίου 1920 χτυπημένος από τον καρκίνο.
Σαράντα χρόνια μετά την κοίμηση του, ο Νεκτάριος ανακηρύχθηκε Άγιος, στις 20 Απριλίου του 1961 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Ο Άγιος Νεκτάριος εορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου.
Η επίσημη διαδικασία ανακήρυξης του έγινε την Κυριακή 5 Νοεμβρίου του 1961. Εκείνο το Σαββατοκύριακο, μια μικρή παρέα παιδιών από τη γειτονιά του Νέου Κόσμου – που εξακολουθούμε και σήμερα να τα λέμε – είχαμε πάει στην Αίγινα και εντελώς τυχαία ζήσαμε αυτή τη γιορτή, της μετά θάνατον αναγνώρισης αυτού του Ανθρώπου.
Ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε αυτό το σπουδαίο γεγονός…