Του Παναγιώτη Μήλα
Το ποδόσφαιρο στις αλάνες και στους χωμάτινους – τότε – δρόμους της γειτονιάς μας, στο Νέο Κόσμο, ήταν η καθημερινή μας διασκέδαση. Κάθε απόγευμα μετά το όποιο διάβασμα – ούτε φυλλομέτρημα δεν ήταν – μαζευόμαστε με σκοπό να ματώσουμε τα γόνατα παίζοντας μπάλα. Το μοναδικό μας πρόβλημα ήταν να βρούμε ζυγό αριθμό ποδοσφαιριστών και να φτιάξουμε δύο ομάδες. Λύση στο πρόβλημα αυτό, έδινε πάντα ο Προκόπης Ζώης.
Ο αμίλητος 7χρονος γείτονας που κρυβόταν πίσω από τους μεγαλύτερους ακόμη και για να βγάλει μια φωτογραφία.
Όταν όμως ο Προκόπης έβλεπε μπάλα γινόταν ένας τεράστιος άντρας και έβγαινε μπροστά. Ήταν πρωταγωνιστής παρά τα 7 του χρόνια. Ήταν ο αγαπημένος μας. Όλοι τον είχαμε σαν μικρό αδελφό. Σαν μασκότ…
Το γήπεδο που παίζαμε ήταν το λεγόμενο “βουναλάκι”, μεταξύ των οδών Αγλαονίκης, Σισμάνη και Κυνοσάργους. Οι αγώνες ήταν ομηρικοί και κρατούσαν μέχρι αργά τη νύχτα αν και δεν υπήρχε φως.
Στις ξύλινες κολόνες της ΔΕΗ δεν υπήρχε δημοτικός φωτισμός. Πιο πολύ φανταζόμασταν την μπάλα, παρά τη βλέπαμε. Η “μασκότ” της ομάδας ηταν πάντα ο πιο επικίνδυνος παίκτης για τους αντιπάλους επειδή λόγω ηλικίας ήταν μικρόσωπος και βρισκόταν εκεί που κανείς δεν τον περίμενε δημιουργώντας επικίνδυνες καταστάσεις στις άμυνες των φιλοξενούμενων.
Ο Προκόπης γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1955 στην Αθήνα. Έμενε στο Νέο Κόσμο, στην οδό Δέσπως Σέχου, γωνία με την Ιγγλέση.
Το σπίτι του υπάρχει ακόμη μέχρι σήμερα, ερείπιο όμως… (Εδώ, στη δεύτερη φωτογραφία). Εδώ τον ξέραμε ως Προκόπη. Στην Αμερική τον ήξεραν ως Πολ. Ζούσε στο Λίνμπρουκ και εργαζόταν στην Αμέρικαν Εξπρές. Την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001 είχε επαγγελματική υποχρέωση στον 94ο όροφο του Βόρειου από τους δίδυμους πύργους. Δέκα λεπτά πριν χτυπήσει το αεροπλάνο, ο Προκόπης είχε τηλεφωνήσει στη γυναίκα του, την Ντόροθι για να σιγουρευτεί ότι τα παιδιά του, η Στεφανία και ο Θόδωρος, είχαν φτάσει με ασφάλεια στο σχολείο τους. Η Στεφανία μόλις είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης και ο Προκόπης ανησυχούσε.
Όσο ζούσε στην Ελλάδα δεν μπόρεσε και δεν πρόλαβε να παίξει σαν παιδί. Ήταν πολύ ήσυχο παιδί. Ήταν πάντα δίπλα στη μεγαλύτερη αδελφή του Γεωργία. Στα 9 του έφυγε με τους γονείς του για την Αμερική. Ούτε εκεί κατάφερε να παίξει. Οι γονείς δούλευαν ατέλειωτες ώρες. Έτσι όταν ο Προκόπης έκανε οικογένεια προσπάθησε να δώσει στα παιδιά του όσα ο ίδιος δεν είχε χαρεί. Πάνω απ’ όλα έβαζε το παιχνίδι με τη Στεφανία και τον Theo. Όλο τον χρόνο, όταν γύριζε στο σπίτι τους, έπαιζε ποδόσφαιρο και μπάσκετ με τα παιδιά. Η γυναίκα του η Ντόροθι έλεγε πως «πίσω στην αυλή του σπιτιού μας έχουμε περισσότερες μπάλες και δίχτυα από όσα έχουν οι επαγγελματικές ομάδες. Ο Προκόπης σχεδόν κάθε μέρα φέρνει αθλητικά είδη που αγοράζει από τα καταστήματα της πόλης».
Την Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2001, ο γιος του Theo ζήτησε νέο ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαίρου υψηλών προδιαγραφών. Ο Προκόπης έκανε ηλεκτρονική παραγγελία για τα παπούτσια αλλά μέχρι να τα παραλάβει βίδωσε νέες τάπες στα παλιά παπούτσια του Theo. Τα καινούργια παπούτσια τα έφερε ο «κούριερ» την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου. Ο Προκόπης δεν πρόλαβε να τα θαυμάσει…
Τότε άλλαξε και η ζωή του Theo. Αν και ήταν 15 χρόνων, μαθητής στη Δευτέρα Λυκείου, ήταν πια ο μόνος άντρας της οικογένειας και από τότε έγινε το στήριγμα της μητέρας του και της αδελφής του. Πάντα δίπλα τους την ώρα που οι συμμαθητές του πήγαιναν για καφέ ή για σινεμά. Ο Theo σπούδασε στο Institute of Technology της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό και σήμερα είναι βοηθός γιατρού. Εξακολουθεί να ζει στο Λίνμπρουκ με τη δική του οικογένεια.
Όπως ο Προκόπης, όπως η Ντόροθι, όπως η Στεφανία, το ίδιο και ο Theo ζουν για να προσφέρουν σε κάθε έναν που έχει ανάγκη και γι’ αυτό τον λόγο είναι οι αγαπημένοι της γειτονιάς. Η οικογένεια που έφτιαξε ο Προκόπης, έχει μεγάλη καρδιά και κανείς δεν το ξεχνάει αυτό…
Και άλλοι 47 ομογενείς
Ανάμεσα στα σχεδόν 3.000 θύματα από 93 διαφορετικές εθνικότητες των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, σε Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον, εκτός από τον Προκόπη υπήρχαν άλλα 47 άτομα ελληνικής καταγωγής.
Ο ακριβής κατάλογος των Ελληνοαμερικανών που χάθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου υπέστη αρκετές επεξεργασίες και προσθαφαιρέσεις με την πάροδο των ετών. Αρχικά, είχε γίνει λόγος για 39 άτομα, σήμερα όμως έχει επικρατήσει η εκδοχή των 48 νεκρών. Αιτία αποτέλεσε το γεγονός ότι συμπεριελήφθησαν και πρόσωπα τα οποία είτε ήταν ελληνικής καταγωγής αλλά είχαν χάσει το ελληνικό επώνυμο είτε είχαν έμμεση σχέση με την Ελλάδα, λόγω γάμου με Έλληνα.
***
Από τα επίσημα στοιχεία, τα ονόματα των θυμάτων από την χώρα μας, είναι τα ακόλουθα:
Άντριου Στεργιόπουλος, 23 ετών. Άννα Φωστέρης, 58 ετών. Άντονυ Ντέμας, 61. Αρλήν Μπαμπακίτις, 48. Κωνσταντίνος (Γκας) Οικονόμος, 41. Ντανιέλα Κουσούλις, 30. Δάφνη Πουλέτσος, 47. Έντουαρντ Πούλις, 45. Έρνεστ Αλικάκος, 42. Φράνσις Χάρος, 76. Τζορτζ Μερκούρης, 35. Τζέημς Μαούνης, 42. Τζένιφερ Λην Τζέημς, 26. Τζόαν Αχλαδιώτης, 27. Τζον Κατσιματίδης, 31. Κένεθ – Τζορτζ Γκρούζαλης, 56. Μάικλ Ελφέρης, 27. Μάικλ Ταρρού, 45. Μάικλ Θεοδωρίδης, 33. Μάικλ Ρούσενμπλαντ Σισκόπουλος, 60.Τζο Νίκολας, 42. Τζέημς Παπατζορτζ, 29. Τζορτζ Πάρις, 34. Πατρίτσια Κούρας, 43. Πάτρικ Αράνιος, 26. Πήτερ Απόλλο, 27. Πήτερ Μπρέναν, 31. Πήτερ Μούτος, 44. Πήτερ-Ουίλιαμ Μαστρανδρέας Τζούνιορ, 42. Ρίτσαρντ Τζόζεφ Κλάρις, 60. Ρίτσαρντ Ν. Πούλος, 45. Στίβεν Ε. Πούλος, 30. Στίβεν Χάγης, 32. Θεόδωρος Πήγης, 61. Τόμας Δαμάσκηνος, 33. Τίμοθυ Πάτρικ Σούλας, 45. Ουίλιαμ Τσελέπης Τζούνιορ, 33. Τζίμυ Γρεκιώτης, Νικόλαος Παπαδόπουλος (Πάπας), Γκας Ζαβός, Λεωνίδας Χαλικιόπουλος, Στήβεν Κόκκινος, Στυλιανός Μουσουρούλης, Στιβ Ζανέτος και Μπιλ Παπαϊωάννου.
Από τα θύματα της Ομογένειας τρεις είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα. Πρόκειται για τους Προκόπη Πολ Ζώη, 46 χρόνων, Βασίλειο Χαράμη, 45 και Κατερίνα Μπαντή, 45.
*
Πρώτη δημοσίευση 11 Σεπτεμβρίου 2016.
