Αποσυμπιεστικά τα πλαίσια μιας εικαστικής έκθεσης με πρωτότυπα – «υπό πίεση»… – χαρακτικά έργα στον χώρο τέχνης Etchink.
Οι έξι εικαστικές προτάσεις των Judy Attwood, Αντιγόνης Βαλέρη, Στέλλας Βαρδάκη, Ελένης Γιούργου, Τάνιας Δρογώση και Χρήστου Μαγγανά, έχουν, ως κοινό παρονομαστή, το ότι γεννήθηκαν κάτω από την ίδια στέγη, τη στέγη του εργαστηρίου Κέντρου Χαρακτικής Αθηνών – Pandolfini και Σιατερλή.
Όπως γράφει στο ενημερωτικό σημείωμά της η Δήμητρα Σιατερλή:
«Τα δύο τελευταία χρόνια μέσα από πολλαπλές συναντήσεις εργασίας, σχεδιασμούς κι ανατροπές σχεδίων, επίμονες και επίπονες χαράξεις, μελανωμένες μήτρες κάτω από την ισχυρή πίεση της πρέσας, δοκίμια εκτύπωσης και τα τελικά «τυπωθήτω», τα project ολοκληρώθηκαν και προτείνονται στο κοινό με μια πολύμορφη χαρακτική γλώσσα που τα χαρακτηριστικά της ακολουθούν την ιδιοσυγκρασία, τα βιώματα και τα εκφραστικά ζητούμενα του καθένα από τους εκθέτες.
H «πίεση» που όλοι βιώνουμε καθημερινά διαπερνά τις προθέσεις των έργων και ανοίγει δικλίδες ασφάλειας μέσα από έναν χαρακτικό λόγο που διευκολύνει το πέρασμα στην απέναντι όχθη, σ’ εκείνη της αποδέσμευσης μέσα από την έκφραση. Έτσι, σ’ αυτή την ομαδική παρουσίαση των έργων άλλοι καταθέτουν τα οράματά τους, άλλοι τις εμμονές τους, άλλοι δημιουργούν τους δικούς προσωπικούς κόσμους και λειτουργούν μέσα σ’ αυτούς, άλλοι ιχνηλατούν την πραγματικότητα και αποτυπώνουν μεθοδικά την ερευνά τους. Σε όλες ανεξαίρετα τις χαρακτικές προτάσεις των Judy Attwood, Αντιγόνης Βαλέρη, Στέλλας Βαρδάκη, Ελένης Γιούργου, Τάνιας Δρογώση και Χρήστου Μαγγανά, διαγράφεται ο παλμός μιας πίεσης που δίνει ευτυχή εικαστική λύση σε μια δημιουργική εγκυμοσύνη».
***
Η Judy Attwood ανοίγει κύκλους – σφαίρες και χαράσσει τους κόσμους της με έντονες αναφορές στην νομοτέλεια τους σύμπαντος, των ουράνιων σχηματισμών των άστρων που συνδιαλέγονται με την ανθρώπινη μορφή και τα ζωδιακά σύμβολα. Έχει τη γνώση των δυνατοτήτων της χαρακτικής και ξέρει να αξιοποιεί την καθεμιά τους για να αποδώσει τις εντάσεις ή τις ευαισθησίες της εικόνας της. Χαράξεις δύναμης αλλά και εσωτερικής αρμονίας. Χαράξεις σταθερές, χωρίς διαχύσεις. Τα σχήματα καθαρά ειπωμένα με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Η χαρακτική στα χέρια της μιλά με γνώση, τη γλώσσα της αλήθειας χωρίς να αποκλείει το ταξίδι στο όνειρο. Το ανθρώπινο χέρι όταν εμφανίζεται και τυπώνεται στις εικόνες της έχει τη θέση του δημιουργού. (Στη βασική φωτογραφία το έργο της Judy Attwood με τον τίτλο: “Open up, hard ground etching”, 40 x 50 cms, 2019).
***
Η Αντιγόνη Βαλέρη, πού να στέκεται άραγε και βλέπει την πόλη που επαναστατεί; Σε ποιο λόφο βιβλικό, σε ποια σωτήρια ταράτσα; Τα κτήρια, αυτά τα μονοκόμματα θηρία γραφείων όλο μέταλλο, παράθυρα και τζάμια ξεσηκώνονται κι αντιπαλεύουν το ένα τ’ άλλο. Κάποια γέρνουν το ένα πάνω στ’ άλλο σε μια ένωση που τα συνθλίβει. Ένα κομμάτι τους ξεκολλά έτοιμο ν’ απογειωθεί, άλλο εισχωρεί στο σώμα του διπλανού του και ενσωματώνεται σ’ αυτό. Παράθυρα φωτισμένα, κτήρια ζωντανά που πάσχουν… οι εικόνες είναι δικές μας, τα κτήρια δικά μας, γύρω μας και μέσα μας, ένας κόσμος σε ριζική ρήξη. Η Αντιγόνη Βαλέρη δουλεύει αυτές τις εικόνες της σε φωτοχαρακτικό τσίγκο. Κόβει και κολλά τα κτήρια στην πλάκα της, διαβρώνει βαθιά το μέταλλο έτσι που να κρατά την τραγικότητα των συμβάντων. Κι ύστερα από το ίδιο σημείο παρατήρησης σηκώνει το βλέμμα της στον ουρανό. Τα σύννεφα συμμετέχουν στην καταιγίδα της πόλης. Χαράσσει με δύναμη και πάθος με ακουατίντες, μελάνι – ζάχαρη και ξηρές χαράξεις. Μικρά και μεγάλα χαρακτικά έργα αποτυπώνουν μια εσωτερική πάλη που μας είναι πολύ γνώριμη σήμερα.
***
Η Στέλλα Βαρδάκη επιχειρεί τα εικαστικά ταξίδια της στον μικρόκοσμο των καθημερινών δρόμων, των πεζοδρομίων, των φθαρμένων τοίχων της πόλης. Έχει ασκήσει το μάτι της να σταματά και να εστιάζει εκεί που οι άλλοι δεν βλέπουν, σ’ αυτά που οι άλλοι προσπερνούν ανυποψίαστοι. Σταματά και διαστέλλει τη λεπτομέρεια που την κέντρισε. Φωτογραφίζει. Στο εργαστήριο αραδιάζει όλες αυτές τις φωτογραφημένες «ματιές» της. Επιλέγει και ξεκινάει μια χαρακτική περιπέτεια για κάθε μια από αυτές. Μελάνια και ζάχαρες, οξύ κι ακουατίντες και πάλι οξύ, τύπωμα και πάλι απ’ την αρχή στην πάλη με το μέταλλο, το υλικό της. Έχει τη σοφία να αποσυνδέεται από την αρχική της εικόνα. Οι εικόνες που δουλεύουμε μέσα από τις χαράξεις μας έχουν το δικό τους σώμα και δέρμα, έχουν και τον δικό τους ρυθμό. Δεν γίνεται να μιλάμε όλα τα ποιήματα με την ίδια γλώσσα. Έτσι οι χαρακτικές εικόνες της παίρνουν καινούργια υπόσταση και λόγο, δεν είναι πια εκείνες που είχε φωτογραφήσει. Όταν το τύπωμα περάσει «υπό πίεση» στην πρέσα και στεγνώσει καλά, το χρώμα έχει όγκο, το χαϊδεύεις με τα δάχτυλά σου.
***
Η Ελένη Γιούργου ψάχνει, ψηλαφώντας, τα πρόσωπα. Επιλέγει πρόσωπα με ιδιαιτερότητες είτε στην έκφραση είτε στα ανατομικά χαρακτηριστικά τους. Χαράσσει, άλλοτε με ένταση και πρόθεση εξπρεσιονιστική, γράφοντας με τη βελόνα και με το οξύ τον ψυχισμό του προσώπου που επέλεξε κι άλλοτε χαρτογραφεί με επιμονή, υπομονή αλλά και με τρυφερότητα το βλέμμα, κάθε ρυτίδα, κάθε σημάδι σκίασης για να βρει και να αποτυπώσει όσα βιώματα και πάθη κρύβονται στην όψη του. Δουλεύει επίμονα τη χαρακτική πλάκα με την ίδια λαχτάρα κι αγωνία που κουβαλούν τα πρόσωπά της και δεν συμβιβάζεται εύκολα με την «εύκολη» εικόνα.
***
Ο Χρήστος Μαγγανάς γεννά μια δικιά του οικογένεια και χαράσσει με οξυγραφίες και λινόλεουμ τα πορτρέτα τους. Ένα ένα, τα δικά του πρόσωπα, εμφανίζονται και μας κοιτούν με ειρωνική αλλά πολύ χαριτωμένη πρόθεση και μας προτείνονται μέσα από ζωόμορφες πλουμιστές χαράξεις. Η καρφίδα του ελίσσεται στο μαύρο κερί, χαράσσει δίχως να φείδεται ελιγμούς και προεκτάσεις γραμμών. Οι χαράξεις του βρίσκουν θέση ακριβώς εκεί που πρέπει να τονιστούν οι όγκοι, οι σκιάσεις και η απόδοση μιας συγκεκριμένης έκφρασης. Είναι αυτή, άραγε, η καταγραφή του κόσμου που μας περιβάλλει, οι συμπεριφορές του και οι κρυμμένες του αλήθειες; Πόσο πολύ, αυτές οι όψεις, μας παραπέμπουν σε άτομα και πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε καθημερινά και που θα θέλαμε να τους δώσουμε μικρά κοροϊδευτικά παρατσούκλια. Ο Χρήστος Μαγγανάς δρα ως ένας μαέστρος – ηθογράφος που με το μαγικό χαρακτικό ραβδί τις εμφανίζει και τις αφήνει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
***
Η Τάνια Δρογώση είναι μια προσεκτική συλλέκτρια εικόνων μιας φύσης που ολοένα βεβηλώνεται, ενός πεδίου που αφομοιώνει τα απόβλητα, τα απορρίμματα αλλά ίσως ακόμα να καταφέρνει την αυτοκάθαρση. Η εικαστική της εικόνα τεμαχίζει τους τόπους και τα εδάφη. Εστιάζει σε ένα κομμάτι τόπου, κι αρχίζει να παρατηρεί αλλά και να παρεμβαίνει. Αυτός ο, σχεδόν μαγικός, τρόπος με χαρακτικές διαδικασίες – χαράξεις με καρφίδα, κλεισίματα των διόδων των οξέων με κατράμια, με λιπαρά μολύβια και με μελάνες και ζάχαρη – τη συνεπαίρνει τόσο, που συχνά ξεχνά το τελικό τύπωμα και έλκεται από τις συνεχείς μεταμορφώσεις της χαρακτικής της μήτρας. Αναδύεται έτσι μια εικόνα πολυσήμαντη όπου η ματιά μας μπορεί να διανύει ατέρμονες διαδρομές και να βρίσκει διόδους διαφυγής από την κατεστημένη πραγματικότητα.
***
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«Υπό πίεση – Underpressure»…
Judy Attwood, Αντιγόνη Βαλέρη, Στέλλα Βαρδάκη, Ελένη Γιούργου, Τάνια Δρογώση, Χρήστος Μαγγανάς
Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών
Pandolfini και Σιατερλή
*
Εγκαίνια
Πέμπτη, 30 Μαΐου 2019
Ώρα 8 μ.μ.
Ημέρες και Ωράρια λειτουργίας της έκθεσης
Παρασκευή, 31 Μαΐου έως Παρασκευή, 28 Ιουνίου, κάθε Δευτέρα, Πέμπτη και Παρασκευή 17.30- 21.00. Κάθε Σάββατο 11.00 -15.00
***
Χώρος Τέχνης Etchink
Αργυρουπόλεως 16 και Κλεφτών – Αρματολών 20
Λυκαβηττός
Τηλέφωνο: 697 070 1213
Πρόσβαση: με Μετρό / στάση «Αμπελόκηποι» και με όλα τα αστικά λεωφορεία που διέρχονται από λεωφόρο Αλεξάνδρας, στάση ΙΚΑ.
