Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες και δημιουργούς που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται – εξομολογούνται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
Γράφει η Βασιλική Νομίδου
ΕΧΑΣΑ μέρος του αυθορμητισμού μου με τους ανθρώπους. Η πανδημία μ’ έκανε να είμαι πολύ διστακτική. Φοβάμαι όχι τόσο για μένα αλλά για συγγενικό μου πρόσωπο που φροντίζω και αισθάνομαι υπεύθυνη για την προστασία του. Δεν σκοπεύω όμως αυτή η απώλεια να γίνει συνήθεια.
ΚΕΡΔΙΣΑ την γνώση που προέκυψε από μια πολύ γόνιμη συνεργασία. Μια συνεργασία που αν δεν συνέβαινε το lockdown μπορεί να μην είχε προκύψει. Αυτή με την Άντζελα Δεληχάτσιου για τη δημιουργία της περφόρμανς «Θραύσματα ενώνονται τρυφερά». Μια οριζόντια συνδημιουργία, ένα πείραμα και ως προς τη διαδικασία και ως προς τη θεματικές που ερευνήθηκαν. Αισθάνομαι ότι με ωρίμασε σαν δημιουργό αλλά και σαν συνεργάτη.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ κάτι, θέλω όμως να ελπίζω. Να καλλιεργήσω τη δεξιότητα της ελπίδας. Της ελπίδας όμως που επιλέγει να δρα και όχι να περιμένει. Που έχει την ικανότητα να βλέπει την μεγάλη εικόνα, την πολυπλοκότητα της, τα εν δυνάμει και εν τέλει τις επιλογές μέσα σ’ αυτήν.
*
Αυτήν την περίοδο παρουσιάζουμε τη δουλειά μας με την Άντζελα Δεληχάτσιου. Η performance «Θραύσματα ενώνονται τρυφερά», παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:00 στο δημόσιο χώρο του Λυκαβηττού. Μέχρι και τις 24 Οκτώβρη.
***