Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ο κωμικός ηθοποιός δεν είναι ο γελωτοποιός των γεγονότων, δεν είναι ο διασκεδαστής για να περάσει απλώς η ώρα μας, είναι ο καλλιτέχνης εκείνος που, παίζοντας το ρόλο του, αφυπνίζει συνειδήσεις ενώ ταυτόχρονα χαρίζει γενναιόδωρα το γέλιο. Κι επειδή, όπως λέει ο Σαίξπηρ, «όσο γελάμε τίποτα δεν χάθηκε», οφείλουμε να ευγνωμονούμε τους ταλαντούχους αυτούς ανθρώπους, τους κωμικούς ηθοποιούς, που μπαίνουν στη ζωή μας για να την κάνουν χαρούμενη. Ένας ανάμεσά τους είναι και ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης. Ένας ηθοποιός με μοναδικό υποκριτικό χάρισμα, πηγαίο κωμικό ταλέντο, σαρωτικό χιούμορ, σκηνική αίγλη και ιδιαίτερα εκφραστικά μέσα, που μαγνητίζει το κοινό άμα τη εμφανίσει του επί σκηνής.
Εμένα με αιφνιδίασε μια βραδιά πριν από χρόνια όταν τον πρωτοείδα στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου να παίζει στους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του μεγάλου μας Κώστα Τσιάνου.
Τα χρόνια που μεσολάβησαν ο ταλαντούχος αυτός ηθοποιός ανανεώνεται συνεχώς και αποδεικνύει ότι κατέχει στο πλασάρισμα και στη συνενοχή με το κοινό μια τεχνική που δοξάστηκε στη σκηνή από τεχνίτες μεγάλους και παλιούς.
Φιγούρα οικεία, ευθύβολη, καίρια και θεατρικά δραστική, ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης αποτελεί μια ελπιδοφόρα περίπτωση κωμικού ηθοποιού.
Στον «Ρομπέν των Δασών», την παραμυθένια περιπέτεια που σκηνοθετεί η Αγνή Χιώτη στην Παιδική – Εφηβική Σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου, ο Βαγγέλης Κυπαρίσσης διαπρέπει και πάλι πλάθοντας έναν ήρωα αστείο και ιπποτικό, γνήσιο και ανθρώπινο, τον Αζίμ, ο οποίος αγαπιέται πολύ από το κοινό.
Για το ρόλο, το έργο και τα σχέδιά του μιλάει στη συνέντευξή του στο catisart.gr.
“Για όσους δεν γνωρίζουν, τα τελευταία 14 χρόνια, είμαι διασκεδαστής σε παιδικά πάρτι και διατηρώ έναν λογαριασμό στο Tik Tok, στο Instagram και στο Youtube, το Δεντρόσπιτό Μας, μέσα από το οποίο μοιράζομαι τις εμπειρίες μου από τα πάρτι και όχι μόνο”, με πληροφορεί ο Βαγγέλης λίγο πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας και μπει στο θέατρο για την πρόβα.
“Και μόνο που περνάω το κατώφλι του θεάτρου είμαι χαρούμενος”, μου λέει με το ονειροπόλο και ενθουσιώδες χαμόγελό του.
Βαγγέλη, πού γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι;
*Γεννήθηκα στον Μαραθώνα όπως και ο πατέρας μου και από τη μεριά της μητέρας μου κατάγομαι από τη Νάξο.
Ποια είναι η πιο αγαπημένη ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
*Αγαπημένη ανάμνηση, Σάββατο πρωί το σπίτι ζεστό από το καλοριφέρ, το φαγητό της μαμάς στην κουζίνα να μυρίζει κι εγώ να βλέπω στην τηλεόραση το αγαπημένο μου Disney Club με τον Λυκούργο και την Καρολίνα.
Πότε και πώς αντιλήφθηκες ότι το μέλλον σου βρίσκεται στην τέχνη;
*Δεν έχω ξεκαθαρίσει εάν το μέλλον μου βρίσκεται στην τέχνη. Παρόλα αυτά, για να μείνω στην ερώτηση από μικρός καταπιανόμουν με κατασκευές, ζωγραφική, μουσική, χορό και έκανα πράγματα με τα οποία προσπαθούσα να εκφραστώ. Κάτι μου λέει πως αυτή ήταν η αρχή του ταξιδιού μου στην τέχνη. Το θέατρο ήρθε αργότερα, στη Θεσσαλονίκη όταν πήγα να σπουδάσω στο ΤΕΙ Φυτικής Παραγωγής, άσχετο, τελικά δεν τελείωσα όμως εκεί ξεκίνησε η σχέση μου με το θέατρο μέσα από ερασιτεχνικά θεατρικά εργαστήρια της Θεσσαλονίκης από όπου πήρα σπουδαία μαθήματα.
Ποιοι δικοί σου άνθρωποι στήριξαν τα όνειρά σου;
*Πρακτικά οι άνθρωποι που με στήριξαν ήταν οι γονείς μου, γιατί χωρίς την οικονομική τους στήριξη τίποτα δεν μπορούσε να γίνει, τουλάχιστον όχι με την ευκολία που έγινε. Η πραγματική εμψύχωση όμως ήρθε μέσα από τους φίλους που εδώ και πολλά χρόνια αντέχουν τις αγωνίες, τα νεύρα, τις απογοητεύσεις και τις υπερβολές μου. Σαν ένας πραγματικός drama queen ηθοποιός. Δήμητρα ακούς;
Ποιοι υπήρξαν οι αγαπημένοι σου δάσκαλοι;
*Επειδή μιλήσαμε για το ταξίδι μου στην τέχνη και στο θέατρο ο πρώτος σταθμός για εμένα ήταν και από τους σημαντικότερους. Εκεί λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη, στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης, ΚΘΕΘ και μετέπειτα στο Averto αγαπημένος δάσκαλος ήταν ο Βαγγέλης Οικονόμου. Μετά, ξεκινώντας τις σπουδές μου σε δραματικές σχολές, πολλοί ήταν οι δάσκαλοι που έγιναν αγαπημένοι. Θα αναφέρω τον Άκη Γεροντάκη, που μου έμαθε να εκφράζομαι με το τραγούδι, την Άννα Μακράκη που μου έμαθε να διαβάζω πίσω από τις λέξεις των κειμένων, τον Βασίλη Κονταξή που πέρα από δάσκαλος φωνητικής με εμπιστεύτηκε να με σκηνοθετήσει, ενώ ήμουν ακόμα μαθητής του. Η Ναταλία Τσαλίκη που με έμαθε να μένω συγκεντρωμένος και η Βίκυ Γεωργιάδου που με έκανε να ανακαλύψω ερμηνευτικές πτυχές του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι είχα.
Τι θα ήθελες να γνωρίζουμε για τα σχέδιά σου αυτή την εποχή;
*Αυτή την περίοδο θα με βρείτε στην Παιδική – Εφηβική Σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου στην παράσταση Ρομπέν των Δασών σε σκηνοθεσία Αγνής Χιώτη και έναν ταλαντούχο θίασο. Όσο για τα υπόλοιπα σχέδιά μου… τώρα γεννιούνται.
Στο ημερολόγιό σου ποια ημέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;
*Θα μου επιτρέψετε να μιλήσω για δύο. Η μία είναι ο θάνατος της μητέρας μου πριν από έξι χρόνια και ή άλλη, μια ευχάριστη, η πρώτη μου παράσταση στην Επίδαυρο με τους Αχαρνής σε σκηνοθεσία του αγαπημένου Κώστα Τσιάνου.
Τι είναι αυτό που σου έχει μάθει η ζωή;
*Προτιμώ να μην αντιμετωπίζω τη ζωή σαν μία δασκάλα που έχει να μου μάθει κάτι, αλλά σαν μία συμμαθήτρια που καθόμαστε στο ίδιο θρανίο και περιμένουμε να χτυπήσει το κουδούνι για να βγούμε να παίξουμε στο διάλειμμα.
Τι είναι αυτό που σου δίνει χαρά στη δουλειά σου και σε κάνει να την αγαπάς;
*Και μόνο που περνάω το κατώφλι του θεάτρου είμαι χαρούμενος.
Κατά τη γνώμη σου, αρκεί το ταλέντο για να κάνει κανείς σήμερα σταδιοδρομία στο θέατρο;
*Αν το ταλέντο ορίζεται ως η φυσική ευκολία ένας άνθρωπος για να κάνει κάτι τότε αναμφίβολα χρειάζεται. Για τη σταδιοδρομία όμως, δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή.
Εκτός των άλλων, ασχολείσαι με την ψυχαγωγία των παιδιών. Γιατί -κατά τη γνώμη σου- τα παιδιά θεωρούνται δύσκολο κοινό;
*Για όσους δεν γνωρίζουν, τα τελευταία 14 χρόνια, είμαι διασκεδαστής σε παιδικά πάρτι και διατηρώ έναν λογαριασμό στο Tik Tok, στο Instagram και στο Youtube, το Δεντρόσπιτό Μας, μέσα από το οποίο μοιράζομαι τις εμπειρίες μου από τα πάρτι και όχι μόνο. Η εμπειρία μου λοιπόν μου έχει δείξει πως τα παιδιά λειτουργούν χωρίς το φίλτρο των μεγάλων και αυτό σημαίνει απόλυτος αυθορμητισμός. Αυτό λοιπόν, εμείς οι μεγάλοι, βρίσκουμε δύσκολο, ίσως εμείς τελικά είμαστε το δύσκολο κοινό και όχι τα παιδιά, γιατί τουλάχιστον τα παιδιά βλέπουμε τι σκέφτονται.
Προσωπικά γιατί είσαι υπερήφανος;
*Υπερήφανος; Μη βγάζετε γρήγορα συμπεράσματα! Είμαι υπερήφανος που βρίσκω τη δύναμη και προσπαθώ γι’ αυτά και γι’ αυτούς που αγαπώ.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι ποιητές;
*Δεν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου σαν έναν λάτρη της ποίησης, παρόλα αυτά η ποίηση της Κατερίνας Γώγου έχει καταφέρει να με συναρπάσει καθώς για εμένα ο στίχος «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος» από το ποίημά της «Θα έρθει Καιρός» με έχει στιγματίσει.
Ποιους συγγραφείς διαβάζεις;
*Αγαπώ πάρα πολύ τον Federico Garcia Lorca και τον Tenessy Wiliams καθώς βρίσκω πως έχουν ένα κοινό, συνδυάζουν το φως και το σκοτάδι πλέκοντας υπέροχα αυτό το δίχτυ.
Οι αλήθειες και τα ψέματα αποτελούν μέρος του θεάτρου και της ενέργειάς του. Εσένα ποια είναι γνώμη σου για το ψέμα;
*Το θέατρο έχει την ικανότητα να παίζει με τις έννοιες. Στόχος αυτού του παιχνιδιού είναι πάντα η αλήθεια, αυτή που γνωρίζουμε μέχρι τώρα ή μια άλλη αλήθεια. Μεταφέροντας αυτή την άποψη στη ζωή τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς η ζωή είναι μία ρεαλιστική σκηνή και αυτή με τη δική της αλήθεια.
Ας μιλήσουμε για αριστουργήματα, ποιος είναι για εσένα ο ορισμός του αριστουργήματος;
*Δεδομένου ότι η φύση είναι αυτή που δημιουργεί αριστουργήματα, ό,τι βρίσκεται πιο κοντά σε αυτήν μπορεί και να παίρνει κάτι από αυτή τη χάρη. Οπότε για εμένα αριστούργημα είναι ένας έναστρος ουρανός, ένας χρωματιστός βυθός, ένα σεληνιακό τοπίο. Τώρα για το θέατρο αριστούργημα είναι ό,τι μιλάει.
Τι σε κάνει να γελάς;
*Ό,τι και όποιος έχει πραγματική αίσθηση του χιούμορ. Ακόμα και η απώλειά του μερικές φορές μπορεί να με κάνει να γελάσω.
Τι μπορεί να σε κάνει να πονέσεις;
*Μετά τον θάνατο της μητέρας μου η συνειδητοποίηση του αμετάκλητου είναι αυτή που με πονάει.
Τι σε πληγώνει περισσότερο από όσα συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα;
*Αυτό που συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει για πάντα, η αδικία.
Ποια είναι η πιο μεγάλη ανησυχία σου όσον αφορά την εποχή μας;
*Η έλλειψη παιδείας και η μετατροπή μας σε digital μεσαίωνα, όπου όλα καταγράφονται και κρίνονται από όλους.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με τρεις λέξεις;
*Αυτό κανονικά είναι δουλειά των άλλων αλλά ας κάνω μία προσπάθεια… Είμαι ειλικρινής, ευαίσθητος και κυκλοθυμικός.
Τι θα ήθελες να γνωρίζουν οι αναγνώστες για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στην παράσταση Ρομπέν των Δασών;
*Το πιο δυνατό χαρακτηριστικό του Αζίμ είναι ο ενθουσιασμός, η ζωντάνια και η αθωότητα. Είναι ένα παιδί που μπήκε στις σελίδες του αγαπημένου παραμυθιού και το ζει την περιπέτεια δίπλα στον αγαπημένο του ήρωα, τον Ρομπέν.
Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία σου με τη σκηνοθέτιδα της παράστασης, Αγνή Χιώτη;
*Θεωρώ τη σχέση ηθοποιού και σκηνοθέτη μία σχέση συνδημιουργίας. Δύο άνθρωποι που προσπαθούν να ενωθούν σε ένα κοινό όραμα. Αυτή η συνύπαρξη δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από εκρηκτική, άλλωστε και το σύμπαν δημιουργήθηκε από μία έκρηξη. Εγώ και η Αγνή δημιουργούμε το δικό μας καλλιτεχνικό σύμπαν και αυτό κάνει τη σχέση μας σπουδαία και ουσιαστική.
Πώς κρίνεις τον τρόπο που φέρεται ο Έλληνας στο περιβάλλον;
*Αυτό το απάντησε πριν από χρόνια ο Τζίμης Πανούσης: «Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες».
Θέλεις να μου μιλήσεις για τη σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
*Ο καλύτερός μου φίλος, δεν μου μίλησε ποτέ, μία φράση που εκφράζει τη σχέση μου με τον δικό μου φίλο, τον Γκούφυ, ένα ημίαιμο κυνηγόσκυλο που μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια.
Ευχαριστώ πολύ για την ουσιαστική συνομιλία μας, Βαγγέλη.
*Κι εγώ ευχαριστώ!
