Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης «Στη χώρα των αθώων»

Ήταν 15 Μαρτίου 2015 όταν ο Βαγγέλης Γιακουμάκης βρέθηκε νεκρός 800 μέτρα μακριά από τη Γαλακτομική Σχολή στα Ιωάννινα. Ένα παιδί που έζησε αθόρυβα και έγινε σύμβολο κατά της άγριας κακοποίησης, του χλευασμού και του bullying.

Η εξαφάνισή του στις 6 Φεβρουαρίου 2015 εξελίχθηκε σε θρίλερ, με ανατριχιαστικά στοιχεία να βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τα μαρτύρια που βίωνε ο Βαγγέλης από συμφοιτητές του. Συνολικά, 23 διαφορετικά περιστατικά κακοποίησης σημείωσε το κατηγορητήριο που συντάχθηκε κάποια χρόνια αργότερα.

Τα μαρτύρια που έζησε ο Βαγγέλης

Του πέρασαν θηλιά από το λαιμό, τον τραβούσαν από αυτή για να τον μεταφέρουν και να τον χτυπήσουν άγρια, τον τύλιξαν πολλές φορές µε κολλητική ταινία το κεφάλι του χτυπώντας τον στην περιοχή των γεννητικών του οργάνων, τον κλείδωναν σε μια ντουλάπα και τον ανάγκαζαν να τραγουδήσει για να βγει και πόσα άλλα που ίσως δεν γνωρίζουμε.

Και γιατί; Γιατί ο Βαγγέλης ήταν διαφορετικός. Γιατί οι φονιάδες του φοβήθηκαν το φως και την αγνότητα της ψυχής του. Ο Βαγγέλης υπέμεινε όλα αυτά τα βασανιστήρια και δεν μίλησε. Κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και αποφάσισαν να βασανίσουν ένα παιδί που μόλις είχε ξεκινήσει τη ζωή του και ήθελε να ζήσει και να κάνει περήφανους τους δικούς του από την Κρήτη.

Δίκη

Το 2015 ασκήθηκαν ποινικές διώξεις σε δύο υπεύθυνους της σχολής του Βαγγέλη Γιακουμάκη, τον πρώην διευθυντή της και την υπεύθυνη της Εστίας, για παραβίαση των καθηκόντων τους και την κακή διαχείριση της υπόθεσης του φοιτητή. Στις 10 Ιουνίου 2015, ο εισαγγελέας άσκησε δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, ενώ στις 23 Ιουνίου 2016 αποφασίστηκε να παραπεμφθεί σε δίκη ο πρώην υπουργός και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, για ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος, λόγω της παρέμβασής του προς τον διευθυντή της σχολής.

Στις 20 Οκτωβρίου 2016 άρχισε η δίκη στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων. Η υπεύθυνη της Εστίας και ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης αθωώθηκαν, ενώ ο πρώην διευθυντής της σχολής, Κώστας Μάντζαρης, κρίθηκε ένοχος για παράβαση καθήκοντος και καταδικάστηκε.

Το Δεκέμβριο του 2018 άρχισαν οι απολογίες των κατηγορουμένων για πρόκληση σωματικών βλαβών και παράνομη βία κατά του άτυχου φοιτητή. Η δίκη των 9 Κρητικών συμφοιτητών του άρχισε στις 8 Απριλίου 2019 στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων, με 20 μάρτυρες να καταθέτουν. Οι κατηγορούμενοι αντιμετώπισαν κατηγορίες για επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατά του Βαγγέλη Γιακουμάκη, τις οποίες διέπραξαν κατ’ εξακολούθηση.

Στις 28 Ιουνίου 2019, ανακοινώθηκαν από το δικαστήριο οι ποινές που επιβλήθηκαν στους οκτώ από τους εννέα κατηγορούμενους της υπόθεσης οι οποίοι κατηγορούνταν για επικίνδυνη σωματική βλάβη από κοινού κατ’ εξακολούθηση στο Βαγγέλη Γιακουμάκη, στους τρεις κατηγορούμενους, που ήταν ανήλικοι κατά τον χρόνο τέλεσης των πράξεων, καταλογίστηκε ποινή κοινωνικής εργασίας 150 ωρών στον τόπο διαμονής τους, ενώ για τους υπόλοιπους πέντε φυλάκιση 36 μηνών χωρίς αναστολή, εξαγοράσιμη σε 5 ευρώ την ημέρα, με ανασταλτικό χαρακτήρα στην ασκηθείσα έφεση. Ο ένατος κατηγορούμενος αθωώθηκε.

Στις 10 Ιουνίου 2021 ξεκίνησε σε δεύτερο βαθμό η δίκη στο Εφετείο και κρίθηκαν ένοχοι και σε δεύτερο βαθμό από το δικαστήριο ‒όπως και πρωτόδικα‒ οι 5 από τους 8 κατηγορούμενους, ενώ και για τους υπόλοιπους τρεις, που εκείνη την περίοδο ήταν ανήλικοι, το δικαστήριο απεφάνθη ότι τέλεσαν τις πράξεις που κατηγορούνται.

Ο θάνατος του Βαγγέλη δεν ήταν αυτοκτονία, αλλά δολοφονία. Και υπεύθυνοι είναι όλοι όσοι τον βασάνισαν, τον σκότωσαν, γνώριζαν και επέλεξαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Η υπόθεσή του έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του εκφοβισμού και συντάραξε όλη την κοινωνία, η οποία βέβαια γύρισε την πλάτη στο Βαγγέλη και σε άλλα παιδιά που στο μέλλον κακοποιήθηκαν βαναύσως.

«Αν είσαι ηθικός και τίμιος σήμερα, δεν είσαι εντάξει»!

Τραγικές φιγούρες υπήρξε η οικογένεια του Βαγγέλη, η οποία σε μία περίοδο ατελείωτου πένθους και πόνου παλεύει για να θυμάται ο κόσμος τον αδικοχαμένο φοιτητή και μας δίδαξε τι εστί ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Απέδειξαν ποιοι ήταν οι πραγματικοί λεβέντες. Ο Ανδρέας Γιακουμάκης, πατέρας του Βαγγέλη, συνεχίζει να πιστεύει στον άνθρωπο και σε αξίες όπως η φιλία, η αλληλεγγύη και η αγάπη.

«Από πότε η ευγένεια, ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια έχουν γίνει μειονεκτήματα; Σας στεναχωρώ, εγώ αυτά έχω μάθει, να λέω αλήθειες, αυτά που αισθάνομαι», είχε πει ο σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.

Ξεκαθαρίζει, παράλληλα ότι «ο πλούτος για μένα δεν είναι τα λεφτά. Είναι οι άνθρωποι, είναι οι φίλοι… δεν είναι απλές λέξεις… είναι άλλο τι λες κι άλλο τι αισθάνεσαι».

«Μόνο υγεία και ο μεγαλύτερος πλούτος για μένα είναι οι άνθρωποι, έχεις ανθρώπους, έχεις τα πάντα», δήλωσε ακόμη.

Τι να πει κανείς τώρα σε αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν το παιδί τους; Στέκονται  ακόμη αγέρωχοι με σεβασμό και πίστη, ενώ μέσα τους έχουν «λαβωθεί» ανεπανόρθωτα. Στέκονται περήφανοι για τον Βαγγέλη τους, κοιτάζοντας το τέρας στα μάτια.

Από Μάνο Ελευθερίου, Γιώργο Νταλάρα και Μίλτο Πασχαλίδη

Όταν ο Μάνος Ελευθερίου είχε μάθει για την ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη, έγραψε το ποίημα «Στη χώρα των αθώων».

Τότε επικοινώνησε με τον Μίλτο Πασχαλίδη και του το απήγγειλε, παρακινώντας τον να το μελοποιήσει. «Μόλις το είχε ολοκληρώσει και έτρεμε η φωνή του, είχε ακόμα την ταραχή της γέννας» σημειώνει ο τραγουδοποιός στο σημείωμα του δίσκου. Πέρασαν χρόνια μέχρι να μπορέσει ο Μίλτος Πασχαλίδης να «ξεκλειδώσει» τους στίχους και να τους μελοποιήσει. Το αποτέλεσμα όπως θα ακούσετε είναι αληθινά εξαιρετικό. Ερμηνεύουν ο Μίλτος Πασχαλίδης και ο Γιώργος Νταλάρας αποδίδοντας τα συναισθήματα του Μάνου Ελευθερίου, δηλαδή την οργή, τη συγκίνηση και τη θλίψη του, αλλά και την επιθυμία για απόδοση δικαιοσύνης.

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης θα ήταν σήμερα 30 χρονών. Θα είχε τελειώσει τη σχολή του με επιτυχία, θα γελούσε, θα ταξίδευε. Σίγουρα θα είχε προλάβει να ανακαλύψει την όμορφη πόλη των Ιωαννίνων, όπου σπούδαζε. Άραγε θα μπόρεσε ποτέ να κάνει μία ήρεμη βόλτα στη λίμνη; Θα έβλεπε τον κόσμο ή θα επέστρεφε στην αγαπημένη του Κρήτη δίπλα στους γονείς και τα αδέρφιά του. Θα ζούσε τη ζωή όπως εκείνος την ήθελε.

Όλα αυτά όμως δεν θα γίνουν. Γιατί ο Βαγγέλης ήταν καθαρός στην καρδιά και δολοφονήθηκε από λεβέντες. Λεβέντες που έβγαλαν όλη τους τη μικροψυχία και αγριότητα σε ένα παιδί και δεν τιμωρήθηκαν όπως έπρεπε. Ο Βαγγέλης όμως δεν έφυγε ποτέ, γιατί τα σύμβολα μένουν για πάντα και αποτελούν μία ηχηρή υπενθύμιση προς όλους μας να μην επιτρέψουμε να υποφέρει άλλος σαν τον Βαγγέλη.

Αθώοι όλοι. Σε μια χώρα των αθώων. Δεν σε γνωρίσαμε να πιούμε έναν καφέ, δυο τρεις κουβέντες για τους άθλους των ηρώων γι’ αυτούς που ζούνε συντροφιά μ’ έναν χαφιέ. Λυσσούν να σ’ εύρουν τα σκυλιά. Λυσσούν οι σκύλοι. Κι η ομερτά στις καφετέριες καντήλι. Πώς να σου γράψω, το λοιπόν, βιογραφία αφού οι λέξεις μου είναι μόνο της βροχής. Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία. Θυμίζει σύλληψη κι εκτέλεση εποχής. Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία. Μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία.

Πηγή πληροφοριών: athensmagazine.gr