23.3 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Τζων Στάινμπεκ. Έξι συμβουλές για υποψήφιους συγγραφείς…

Επιμέλεια: Ειρήνη Αϊβαλιώτου

Στις 25 Οκτωβρίου 1962 ο Τζων Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για «τη ρεαλιστική και ευφάνταστη γραφή του, ο συνδυασμός της οποίας δείχνει χιούμορ και έντονη κοινωνική αντίληψη». Στην επίσημη ομιλία που έδωσε στην Ακαδημία της Στοκχόλμης, μεταξύ άλλων, είπε: «Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει γίνει η μεγαλύτερη μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα».

Ο Τζων Ερνστ Στάινμπεκ γεννήθηκε στην κοιλάδα Σαλίνας της Καλιφόρνια στις 27 Φεβρουαρίου 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 20 Δεκεμβρίου 1968.

***

“Έχω δει ένα βλέμμα στα μάτια των σκυλιών, ένα φευγαλέο βλέμμα παιχνιδιάρικης περιφρόνησης, και είμαι σίγουρος πως τα σκυλιά βασικά πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι χαζοί”.

Αυτά έγραφε ο Τζων Στάινμπεκ για τα σκυλιά και γι’ αυτο τον λόγο έκανε ένα οδοιπορικό τριών μηνών μαζί με τον αγαπημένο του σκύλο, τον Τσάρλι (που τον βλέπουμε στη βασική φωτογραφία με τον Στάινμπεκ στο σπίτι του). Με ένα φορτηγό ο συγγραφέας ταξίδεψε σε σαράντα αμερικανικές πολιτείες. Στη συνέχεια, το 1962, εξέδωσε το «Travels With Charley: In Search of America» («Ταξίδι με τον Τσάρλι: Αναζητώντας την Αμερική»). Για το βιβλίο αυτό πήρε ευνοϊκή κριτική. Όπως είχε πει σε συνέντευξή του την αλλαγή στο ύφος του γραψίματός του τη χρωστούσε και στον Τσάρλι αλλά και στους ανθρώπους που γνώρισε σ’ αυτό το μεγάλο ταξίδι.

«Αν έχεις πρόβλημα, είσαι πληγωμένος ή έχεις ανάγκη, πήγαινε στους φτωχούς ανθρώπους. Είναι οι μόνοι που θα βοηθήσουν, οι μόνοι».

Η γνωριμία του με αυτούς τους ανθρώπους τον άλλαξε και ως συγγραφέα.

***

Ο Τζων Στάινμπεκ πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 20 Δεκεμβρίου 1968 από καρδιακή ασθένεια και καρδιακή ανεπάρκεια. Ήταν 66 ετών και είχε υπάρξει σε όλη του τη ζωή καπνιστής. Η αυτοψία έδειξε σχεδόν πλήρη απόφραξη των κυρίων στεφανιαίων αρτηριών.

Ο Τζων Στάινμπεκ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία της λογοτεχνίας, βαθιά πολιτικός και προερχόμενος από προλεταριακή οικογένεια, μεγάλωσε δουλεύοντας μαζί με τους μετανάστες της Αμερικής των αρχών του εικοστού αιώνα και έγινε μάρτυρας της βίας, της εκμετάλλευσης και της αδικίας στο πρόσωπό τους.

Τα βιβλία του, «Άνθρωποι και ποντίκια», «Τα Σταφύλια της Οργής», «Ο δρόμος με τις φάμπρικες», «Ανατολικά της Εδέμ», «Σ’ έναν άγνωστο Θεό» και πολλά ακόμα, είναι ανθρώπινα, ουσιαστικά. Ενέπνευσαν, συγκίνησαν και συγκινούν ακόμα και σήμερα αναγνώστες σε όλο τον κόσμο…

***

Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν τον τρόπο που ο ίδιος έγραφε ο Στάινμπεκ έδωσε τις παρακάτω έξι συμβουλές σε όσους γράφουν:

1. Εγκαταλείψτε την ιδέα ότι θα τελειώσετε κάποτε το βιβλίο. Ξεχάστε τις 400 σελίδες που σας περιμένουν, και φροντίστε να γράφετε μία σελίδα μόνο την ημέρα, βοηθάει. Έτσι, όταν ξαφνικά τελειώνει, είναι μια ωραία έκπληξη.

2. Να γράφετε ελεύθερα και όσο πιο γρήγορα γίνεται και να πετάτε τα πάντα στο χαρτί. Ποτέ να μη διορθώνετε ή να ξαναγράφετε μέχρι να έχετε γράψει ολόκληρο το βιβλίο. Το να ξαναγράφετε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, συνήθως είναι μια δικαιολογία για να μην προχωράτε. Επίσης μπλέκεται και αλλάζει ο ρυθμός και η ροή, που μπορεί να έρθει μόνο με μια υποσυνείδητη σχέση με το υλικό.

3. Ξεχάστε το «ευρύ», το κοινό «γενικά». Πρώτα απ’ όλα, το ανώνυμο, απρόσωπο κοινό θα σας κατατρομάξει, και δεύτερον, σε αντίθεση με το θέατρο, αυτό το κοινό δεν υπάρχει. Στο γράψιμο, το κοινό είναι ο ένας μοναδικός αναγνώστης. Έχω προσέξει ότι μερικές φορές βοηθάει να διαλέγεις ένα πρόσωπο, είτε ένα πραγματικό πρόσωπο από τη ζωή σου, είτε ένα φανταστικό, και να γράφεις έχοντας στο μυαλό σου αυτό σαν αναγνώστη.

4. Αν μια σκηνή ή μια σεκάνς δεν σας βγαίνει και νιώθετε ότι τη χρειάζεστε, προσπεράστε την και προχωρήστε. Όταν θα έχετε τελειώσει το βιβλίο, μπορείτε να γυρίσετε πίσω σε αυτήν και τότε μπορεί να δείτε ότι ο λόγος που σας δημιουργούσε πρόβλημα ήταν γιατί δεν είχε μπει στο σωστό σημείο.

5. Να προσέχετε αν μια σκηνή τη νιώθετε πολύ κοντά σας, είναι πιο αγαπημένη από τις άλλες. Συνήθως θα φανεί ότι είναι αυτή που δεν κολλάει με τις υπόλοιπες.

6. Αν χρησιμοποιείτε διάλογο – να τον λέτε δυνατά καθώς το γράφετε. Μόνο τότε θα έχει τον προφορικό τόνο που χρειάζεται.

«Καθώς γράφετε», εξηγεί ο Steinbeck, «να εμπιστεύεστε τις αποσυνδέσεις και τα κενά. Αν έχετε γράψει ό, τι βλέπει το μάτι σας και σταματήσατε, δείτε το πάλι. Δείτε κάτι άλλο. Κάντε ένα άλμα προς μια άλλη εικόνα. Μην απαιτείτε από τον εαυτό σας να κατανοήσει τη σύνδεση. Μερικά από τα πιο σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν στη μυθοπλασία γίνονται όταν ο συγγραφέας επιτρέπει σε αυτό που φαίνεται μια ξεκομμένη εικόνα, να τον ή την οδηγήσει μακριά από τον δρόμο που είχε πάρει…».

10 Δεκεμβρίου 1962. Ο Τζων Στάινμπεκ στην απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -