Το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του Γαλλοκαναδού σκηνοθέτη Τζόρνταν Τάνναχιλ (Jordan Tannahill), “Κατόπιν Εορτής” θα σκηνοθετήσει ο Χρίστος Λύγκας με τον Θεατρικό Οργανισμό Πρώτες Ύλες σε μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη με τους Μαρία Μπρανίδου, Βούλα Πατελάκη και Γεράσιμο Μαύρο από τα τέλη Φεβρουαρίου 2020 στο θέατρο Vault.
Ένας έφηβος αυτοκτονεί στην Οτάβα του Καναδά.
Είναι ο γιoς ενός σημαντικού πολιτικού παράγοντα της πόλης. Θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει ένας φίλος ή γνωστός του εικοσιτριάχρονου Καναδού συγγραφέα Τζόρνταν Τάνναχιλ.
Συγκλονισμένος από το αληθινό τραγικό περιστατικό το παιδί – θαύμα του καναδικού θεάτρου, ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που με αξιοθαύμαστη δεινότητα περνά από τα εικαστικά στο χορό και από την performance στη συγγραφή θεατρικών έργων, γράφει το “Κατόπιν Εορτής” (“Late Company”) σα μια «απάντηση» στους ηθικούς αυτουργούς της αυτοκτονίας του νεαρού Jamie Humbley, ύστερα από την αβυσσαλέα ομοφοβική επίθεση που δέχτηκε στο σχολείο.
Με μια αξιοθαύμαστη για την ηλικία του ωριμότητα και οξυδέρκεια αναζητά απαντήσεις και θέτει αμείλικτα ερωτήματα που αφορούν όχι τόσο το ίδιο το φαινόμενο του σχολικού και διαδικτυακού εκφοβισμού και την ομοφοβία όσο την έλλειψη επικοινωνίας στο οικογενειακό περιβάλλον, τον σκοτεινό κόσμο της εφηβείας, τις συνέπειας μιας τέτοιας τραγωδίας στις σχέσεις ανάμεσα στους γονείς, τη δυνατότητα συγχώρεσης, αλληλοκατανόησης, την αγωνία για κάθαρση και άφεση αμαρτιών.
Ένα χρόνο μετά τον τραγικό χαμό του μοναδικού τους παιδιού, του δεκαπεντάχρονου Τζόελ, οι γονείς του καλούν σε γεύμα τον πρωταγωνιστή του συστηματικού εκφοβισμού του γιου τους στο σχολείο και το διαδίκτυο μαζί με τους γονείς του.
Το «εφιαλτικό» γεύμα ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις, σταδιακά όμως από τις ρωγμές των πολιτισμένων συμπεριφορών ξεχύνονται όλες οι ενστικτώδεις παρορμήσεις
και η απόπειρα να κτιστούν συναισθηματικές γέφυρες αλληλοκατανόησης και συμφιλίωσης δίνουν τη θέση τους σε δριμύ εκατέρωθεν «κατηγορώ», στον καταλογισμό ευθυνών και μια αβυσσαλέα ανάγκη για εκδίκηση.
Η δύναμη του έργου κρύβεται στο περιεχόμενο καθώς κάθε λέξη που εκστομίζεται κόβει σα ξυράφι τον φλοιό των προσχηματικών συμπεριφορών και οι άγνωστες πτυχές της ιστορίας που έρχονται στο φως απογυμνώνουν ηθικά τους πρωταγωνιστές της από τις γελοίες βεβαιότητές τους, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με το τρομακτικό σκοτάδι του κόσμου των εφήβων στις μέρες του διαδικτυακού πυρετού.
Ταξικός ανταγωνισμός, υποκρισία, ομοφοβία, εφηβική κατάθλιψη είναι κάποια από τα πολλά ζητήματα στην προβληματική του έργου.
Το “Κατόπιν Εορτής” του Τζόρνταν Τάνναχιλ με ιδιαίτερη λεπτότητα αλλά και πικρό χιούμορ διαρρηγνύει το επικάλυμμα της σύγχρονης ηθικής.
Σημειολογικά το τραπέζι του γεύματος με τις καλαίσθητες διακοσμητικές λεπτομέρειες είναι το αρχετυπικό σύμβολο του μεσοαστικού πολιτισμού και την ίδια στιγμή ένας βωμός κάθαρσης.
Ο πολιτισμένος διάλογος γύρω από το τραπέζι είναι μόνο το καμουφλάζ στα ζωώδη ένστικτα που υποβόσκουν: Οργή και μανία ανάμεικτα με πόνο και θλίψη.
Στον τρόπο που το έργο διερευνά ζητήματα όπως η Δικαιοσύνη, η Συγχώρεση και η Εκδίκηση θα αναγνωρίσει κανείς κάποιες αναλογίες με την Αρχαία Τραγωδία.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί από τα τέλη Φεβρουαρίου στο Vault στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής συνεργασίας των Πρώτων Υλών με τη διεύθυνση του πολυχώρου και είναι ένα από τα έργα που απαρτίζουν το φετινό πρόγραμμα του θεάτρου.
Μέσα από μια συνέντευξη του συγγραφέα Jordan Tannahill με αφορμή την παράσταση του «Κατόπιν Εορτής»
Απόσπασμα συνέντευξης
…Η αφορμή για να γράψω το έργο ήταν τα αληθινά περιστατικά της αυτοκτονίας του Τζέιμι Χάμπλεϊ στην Οτάβα, όμως αυτό που έκανε την οργή μου να ξεχειλίσει δεν ήταν τόσο η ομοφοβική επίθεση που δέχτηκε ο νεαρός, ούτε η ίδια η αυτοκτονία του όσο η χειραγωγική εκστρατεία που ακολούθησε από τη μεριά της συντηρητικής παράταξης με κύριο εκφραστή της τον αρθρογράφο με ειδικότητα τα ζητήματα σεξουαλικότητας Dan Savage. Επιλεγμένοι ενήλικες με «δύσκολα εφηβικά χρόνια» μίλησαν ζωντανά στην τηλεόραση και το διαδίκτυο «καθησυχάζοντας» τους εφήβους πως ο «πόνος» που αισθάνονται σε αυτή την ηλικία θα περάσει όταν ενηλικιωθούν.
Εντελώς συμπτωματικά όλο αυτό το τυχαίο δείγμα είχε στο παρελθόν εκφραστεί μέσα από τις πολιτικές του πεποιθήσεις καθαρά ενάντια στα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις της LGBT κοινότητας.
…Την ίδια στιγμή λοιπόν που το συντηρητικό κόμμα έκοβε κονδύλια στα LGBT προγράμματα, μέσα από αυτή την εκστρατεία ήθελε να εμφανιστεί αρωγός και συμπαραστάτης των εφήβων, πάνω στο καυτό ζήτημα της εφηβικής κατάθλιψης και της αυτοκτονίας.
…Θεώρησα το βίντεο αυτό προσβλητικό αλλά αυτό που με σόκαρε ακόμη περισσότερο είναι ότι βρήκα αντίθετους σε αυτή μου τη θέση φίλους και συνεργάτες που θα χαρακτήριζα «προοδευτικούς»
…Το «κρύψιμο κάτω από το χαλί» και η διάθεση να συγκαλυφθεί η αλήθεια με ώθησαν να διερευνήσω τη σεξουαλική και κοινωνικοπολιτική υποκρισία που υπάρχει σε όλους τους τομείς, ακόμα και στους κόλπους της υποτιθέμενα κοινωνικά προοδευτικής μεσοαστικής οικογένειας…
Ο σκηνοθέτης
Ο Χρίστος Λύγκας είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός και καθηγητής Υποκριτικής.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. Σπούδασε στο Ιστορικό Αρχαιολογικό τμήμα του Α.Π.Θ. (ειδίκευση στην Ιστορία Τέχνης) και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής και σκηνοθεσίας στο H.B. Studio της Νέας Υόρκης, καθώς και σειρά σεμιναρίων με τη σκηνοθέτη Αν. Ρεβή και το Theatre Lab στο Λονδίνο πάνω στη μέθοδο του αγγλικού ερευνητικού θιάσου Theatre de Complicite, τη Μίρκα Γεμεντζάκη πάνω στην αρχιτεκτονική του σώματος και της φωνής, τον σκηνοθέτη Α. Μανωλικάκη πάνω στη μέθοδο του Actors’ Studio και τον σκηνοθέτη Μ. Μαρμαρινό πάνω σε τεχνικές βιοενέργειας. Τέλος συμμετείχε σε σεμινάριο πάνω στη μέθοδο του Ιάπωνα σκηνοθέτη Tandashi Suzuki.
Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως οι Α. Βουτσινάς, Γ. Ιορδανίδης, Π. Βούλγαρης, Σ. Καρακάντζας, Κ. Ρήγος, Γ. Παρασκευόπουλος, Θ. Τερζόπουλος, Μ. Βολανάκης, Ά. Μπρούσκου. Ιδρύει με τους Γ. Κοντραφούρη, Δ. Γεωργαλά, Ί. Χατζηαντωνίου, Φ. Τάκο τον επιχορηγούμενο από το ΥΠ.ΠΟ. θεατρικό οργανισμό «Ομάδα Υψηλού Κινδύνου» και παίρνει μέρος στις παραγωγές: «Τα παιδιά πενθούν» και «Το γεφύρι της Άρτας». Τέλος με το θεατρικό οργανισμό «Πρώτες Ύλες (του οποίου έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση) και τις Ελ. Μουτάφη και Φ. Γέμτου στον ιδρυτικό πυρήνα παρουσίασε στο Studio «Πρώτες Ύλες» τις παραστάσεις «Μικρή ερωτική ιστορία» του ντε Μυσσέ, «Εξόριστοι» του Τζόυς, «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, «Τα πουλιά» της Λώρενς, «Death Valley Junction» του Όστερμάιερ και «Αθωότητα» της Λόχερ και πολλές ακόμη.
Εμφανίστηκε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές, και από το 2005 διδάσκει Υποκριτική και Αυτοσχεδιασμό.
- Η αρχική φωτογραφία είναι του συγγραφέα.
