Γράφει ο Γιώργος Λιβανός παραμονές της καλοκαιρινής πρεμιέρας της παράστασης «Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ»:
Με αφορμή το περίφημο μεταφυσικό κείμενο, η παράστασή μας «Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ» επικεντρώνεται στην αιώνια μάχη καλού – κακού, στη μοναδικότητα του καθενός και φυσικά στο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τη διαφορετικότητα.
Όλα όσα απασχολούν στην εκδοχή αυτή τον Osborne φωτίζονται με προβολές που δημιουργούν το ολόγραμμα των ηρώων, που μάχονται για τον έρωτα και διεκδικούν τη δική τους αλήθεια.
“Μην κοιτάξεις στον καθρέφτη του εαυτού σου” θα μπορούσε να ‘ναι ο υπότιτλος του σκληρού αυτού ερωτικού, μαύρου δράματος, μια φράση – κλειδί που την επαναλαμβάνει συχνά ο Ντόριαν στο μυθιστόρημα και είναι σα να προκαλεί τους άλλους να πράξουν το αντίθετο.
Με αντιστοιχίες ανάλογες δομήθηκε και η δική μας εκδοχή, και επικεντρώνει σ’ ένα «Πορτρέτο», που δεν γερνά απλά, αλλά ζωντανεύει για πρώτη φορά παγκόσμια για ν’ αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις τον ίδιο τον ήρωα και ν’ αναμετρηθεί μαζί του, όχι μόνον σε επίπεδο μεταφυσικό αλλά και σαν μια πορεία αντεκδίκησης με το ίδιο του το εγώ.
Αυτή η πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό, που εδώ προσωποποιείται, καθορίζει πολλές φορές τη ζωή και την εξέλιξή μας. Και από ‘κει και μετά αρχίζει και η αναμέτρηση του ήρωα με όσους συναντά και τον εξελίσσουν.
Αυτό το ιδιαίτερο παιχνίδι αντιθέσεων δουλέψαμε εν μέσω πανδημίας με πολλή αγάπη και εμπεριστατωμένη μελέτη και προσπαθήσαμε να φωτίσουμε οι «Θεατρίνων Θεατές». Μέσα από αυτό το παιχνίδι αντιθέσεων στήθηκε και όλη η παράσταση. Ρεαλισμός και όνειρο, πτώση και πέταγμα, δημιουργία κι αυτοκαταστροφή και κυρίως η ματαιότητα της επικοινωνίας ενός νάρκισσου με τον έρωτα και τη σύζευξη που απλόχερα του προσφέρεται είναι ένα παζλ που εικονογραφήθηκε θεατρικά.
Ψηλαφήσαμε την προσωπικότητα του Ντόριαν αλλά και τον κόσμο της Βικτωριανής κοινωνίας που οι συμβάσεις της επιτρέπουν τα πάντα, αρκεί κανείς να μην τα παραδέχεται δημόσια! Γεγονός για το οποίο ακριβώς κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε ο Oscar Wilde.
Και αν θέλαμε να προσδιορίσουμε και τη δική του θέση μέσα στο έργο θα ‘λεγε κανείς πως τον απασχόλησε ο επαναπροσδιορισμός της Αλήθειας.
Ποιος πραγματικά είμαι και ποιος προβάλω ότι είμαι για να γίνω αποδεκτός αποδίδεται με συναισθηματική λεπτομέρεια. Αυτή η αλήθεια της ύπαρξης, τραχιά, γυμνή και καίρια προβάλλεται ολοφάνερα στην εξαίρετη μεταφορά του Osborne, που υπηρετεί το έργο του Wilde.
Ένα ιδιαίτερα απενοχοποημένο ανέβασμα του κλασικού έργου, ενός λυρικού κειμένου που ηρωοποιεί το φθαρτό και παρουσιάζει στο θεατή έναν επαναπροσδιορισμό των ειδώλων.
Ο θεατρικός συγγραφέας αγγίζει με το δικό του συναισθηματικό τρόπο ένα ρεαλισμό που κοντράρει τον Wilde και την κραυγή του για ελευθερία. Ο άνθρωπος τελικά είναι καταδικασμένος να ζήσει. Το τι και το πώς έχει όμως σημασία!
Το θέατρο λόγου που η ομάδα υπερασπίζεται με προσήλωση βρίσκει και πάλι ένα δυναμικό εκφραστή σ’ ένα σπουδαίο έργο του. Ο γραμμικός συμβολισμός που η ομάδα πρεσβεύει και σηματοδοτεί τις πετυχημένες – όπως λένε οι ειδικοί – παραστάσεις της έσμιξε και φέτος με άξιους παλιούς και νέους συνεργάτες (* Ιμπροχώρη – Μπακονικόλα- Σολδάτος – Πλέσσας – Βολίδη – Τσότρα) που μαζί με τους ηθοποιούς κόπιασε μήνες για το αποτέλεσμα.
Τώρα έπειτα από περίπου έξι μήνες μέσα εκτιθέμεθα και στα ανοικτά festivals με αγάπη γι’ αυτό το κολασμένο ψυχογράφημα, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του οποίου ο Wilde φυλακίστηκε.
Στην Ελλάδα το έργο είναι γνωστό και από το πρώτο του ανέβασμα στο «Θέατρο Έρευνας» του Δημήτρη Ποταμίτη, από την εκδοχή της Ροζίτας Σώκου. Της Ροζίτας που ήταν κοντά στο σχεδιασμό της παράστασης ως σύμβουλος και το δικό της επιμύθιο κρατήσαμε σαν finale παράστασης, την οποία και αφιερώνουμε στη μνήμη της!
Οι θερινές παραστασιοποιήσεις των «Θεατρίνων Θεατές», φέρουν πάντα μια σφραγίδα ποιότητας από το 2008, που βραβεύτηκαν για την παράσταση «Τι απέγινε η Νόρα» στο Διεθνές Festival Πετρας με βραβείο καλύτερης παράστασης.
Όταν εν μέσω πρώτης πανδημίας τρέχαμε να ολοκληρώσουμε μια on demand κινηματογράφηση της παράστασής μας δεν φανταζόμαστε ότι ενάμιση χρόνο μετά θα μπαίναμε σε festival-ικές παραστάσεις, έπειτα από μια ομολογουμένως πετυχημένη χειμερινή πορεία.
Τα επόμενα στοιχήματα αφορούν τη συνέχεια κι εξέλιξη της παράστασης και το πέταγμά της κι εκτός Ελλάδος».
***
Σημείωση Γ.Λ. : «Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ», του Oscar Wilde, στην εκδοχή του Joe Osborne, παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τους «Θεατρίνων Θεατές». Αποτελεί ένα από τα υψηλότερα και πιο πετυχημένα στοιχήματα που η ομάδα έβαλε. Είναι παράσταση επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού. Παίχτηκε τον χειμώνα 2021-2022 με συνεχόμενες sold out παραστάσεις και χαρακτηρίστηκε από 40 και πλέον κριτικούς ως μια από τις καλύτερες της χρονιάς. Το καλοκαίρι του 2022 θα μοιραστεί το μυστικό σε περισσότερους από δεκαπέντε σταθμούς στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού με πρεμιέρα στις 12 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Κολωνού, που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων ο οποίος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τιμά την ομάδα εντάσσοντας την στο πρόγραμμά του.
