Του Παναγιώτη Μήλα
Ο ήρωας του μυθιστορήματος είναι ένα κουμπί που ξαφνικά αποκόβεται από την κουμπότρυπά του και πέφτει στο πάτωμα. Τότε αρχίζει και η δύστυχη ιστορία του. Ολομόναχο, μακριά από τα πέντε κόκκινα αδερφάκια του, βρίσκεται χαμένο ανάμεσα σε κλωστές, πανάκια, κόπιτσες, βελόνες, κουβαρίστρες… Πιο πολύ όμως, τρομάζει από εκείνη τη ραπτομηχανή και το πόδι που την πατούσε με μεγάλη ταχύτητα. Πώς μπορεί να ζήσει μακριά από τ’ αδέρφια και την κουμπότρυπά του;
Υπάρχει απάντηση στην ερώτηση; Κι όμως υπάρχει. Ο παραπάνω πρόλογος είναι από ένα βιβλίο της Ζωρζ Σαρή, που απευθύνεται σε μαθητές Ά και Β΄ Δημοτικού. Τι κρίμα που η σπουδαία συγγραφέας μας δεν έγραψε αυτό το βιβλίο για οικονομολόγους, συνταγματολόγους, κατόχους master, αποφοίτους του Harvard ή περαστικούς από τη Μασαχουσέτη. Φυσικά το βιβλίο αυτό δεν το έχουν διαβάσει ούτε όλοι αυτοί οι πολιτικοί αρχηγοί που χθες έκλαψαν γοερά για το χαμό της Σαρή. Αν το είχαν διαβάσει θα έβρισκαν αμέσως την απάντηση στο ερώτημα.
Θα καταλάβαιναν ότι οι κλωστές, τα πανάκια, οι κόπιτσες, οι βελόνες και οι κουβαρίστρες είναι αυτά που χρειάζεται το κουμπί και για μείνει στέρεο και για πάντα στη θέση του. Πρόκειται για τους τομείς της οικονομίας που πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά ώστε να υπάρχει πάντα θετικό αποτέλεσμα σε όλες τις δραστηριότητες. Πρόκειται για τις αναγκαίες κινήσεις που πρέπει να κάνουν όλοι όσοι θέλουν να σώσουν τη χώρα και να την οδηγήσουν στο δρόμο της επιτυχίας. Δυστυχώς οι κλωστές, τα πανάκια, οι κόπιτσες, οι βελόνες, οι κουβαρίστρες και ασφαλώς τα κουμπιά ποτέ δεν απασχόλησαν τους κυβερνήτες μας. Τους ενδιέφεραν μόνο κάποια επιφανειακά και φανταχτερά μπαλώματα. Δεν τους ένοιαζε ο σκώρος που έκανε ανενόχλητος τις βόλτες του σε κάθε γωνιά καταστρέφοντας ό, τι έβρισκε. Μάλιστα οι ηγέτες μας προτιμούσαν τη ραπτομηχανή και το πόδι που την πατούσε ενώ απέφευγαν την όποια συνεργασία για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα στα κουμπιά της χώρας. Τώρα όμως που τα παραμύθια τελειώνουν είναι η ώρα να αποφασίσουν ώστε να βρουν σίγουρη λύση πριν μας λιώσουν και τα δύο πόδια που πατούν τη ραπτομηχανή…
