Το φεγγάρι στο ζενίθ
Όταν κείται το φεγγάρι σαν μια φέτα πεπόνι
Στο περβάζι του παραθύρου και σου είναι δύσκολο ν’ αναπνεύσεις,
Όταν η πόρτα είναι κλειστή και το σπίτι μαγεμένο
Από ένα αερικό κλαδί μιας γαλάζιας γλυτσίνας,
Και υπάρχει δροσερό νερό σ’ ένα πήλινο ποτήρι,
Και μια χιονάτη πετσέτα, και μια λαμπάδα
*
Καίγεται, όπως στα χρόνια μου τα παιδικά, τις σκνίπες έλκοντας,
Τότε η σιωπή βρυχάται, όχι τις λέξεις μου ακούγοντας –
Τότε από σκοτεινές γωνιές του Ρέμπραντ
Κάτι εμφανίζεται και κρύβεται ξανά,
Όμως δεν θα ξυπνήσω, μήτε θα φοβηθώ…
Εδώ η μοναξιά μ’ έχει συλλάβει στα δίχτυα της.
Η μαύρη γάτα της σπιτονοικοκυράς μ’ ατενίζει με το βλέμμα των αιώνων,
Και η αντανάκλαση στον καθρέφτη δεν θέλει να με βοηθήσει.
Γλυκά θα κοιμηθώ. Καληνύχτα, νύχτα.
*
(28 Μαρτίου 1944, Τασκένδη)
*
Η Άννα Αχμάτοβα – ψευδώνυμο της Άννας Αντρέγιεβνα Γκόρενκο – γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1889 και πέθανε στις 5 Μαρτίου 1966. Ήταν μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της «Αργυρής Εποχής» στην ποίηση της Ρωσίας.
