Η παράσταση “Άνθρωποι και Ποντίκια” θα συνεχιστεί κανονικά με αλλαγή ημερών, από τον προσεχή Μάρτιο (έως και τις 12 Απριλίου 2020), καθώς θα ξεκινήσει και η δεύτερη παραγωγή του Τεχνοχώρου CARTEL “Tα Κόκκινα Φανάρια”.
Τον Φεβρουάριο θα ανακοινωθούν οι νέες ημέρες παραστάσεων για το “Άνθρωποι και Ποντίκια” και η ημερομηνία έναρξης της παράστασης “Τα Κόκκινα Φανάρια”. Προς το παρόν, η παράσταση “Άνθρωποι και Ποντίκια” ξεκινά στις 21.00 ακριβώς.
Λόγω μεγάλης προσέλευσης του κοινού και μικρής χωρητικότητας του θεάτρου, οι συντελεστές παρακαλούν τους θεατές να φροντίζουν εγκαίρως για τα εισιτήριά τους.
Μια σκληρή μα και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων, το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ ανεβαίνει στον Τεχνοχώρο Cartel, για 2η χρονιά από τις 17/10.
«Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει γίνει η μεγαλύτερη μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα». Στη φράση αυτή συμπυκνώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο η συγκλονιστική ιστορία των ηρώων του Στάινμπεγκ στο «Άνθρωποι και ποντίκια». Η αγωνιώδης και συγκινητική προσπάθεια των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση μέσα στις πιο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, ο ρατσισμός, το απατηλό όνειρο για μια μικρή ιδιοκτησία, η δύναμη της φιλίας, η σημασία της ελπίδας, τα ιδανικά της αφοσίωσης, της πίστης, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης, καθιστούν το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, ενώ επιτρέπουν μια σύγχρονη ανάγνωση και σκηνοθετική προσέγγιση που υπογράφει ο Βασίλης Μπισμπίκης. Μια μάντρα ανακύκλωσης, στην περιοχή του Βοτανικού δίπλα από τα hot spot των μεταναστών και προσφύγων, γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο οι ήρωες δουλεύουν σκληρά, συγκρούονται, παλεύουν, απογοητεύονται αλλά ταυτόχρονα ονειρεύονται και ελπίζουν.
Οι χαρακτήρες του έργου αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε ένα βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικές στιγμές, αλλά και η κριτική που γίνεται για το κοινωνικό σύστημα, δεν έχουν τίποτε άσεμνο, ή διαφορετικό από τους συνήθεις διαλόγους μιας σκληρής πραγματικότητας. Με λίγα λόγια ο Στάινμπεγκ αναφέρεται με απόλυτο ρεαλισμό για ό,τι συμβαίνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ οι «βρώμικες» λεπτομέρειες είναι μέρος της μεγέθυνσης του Στάινμπεγκ προς όφελος της Τραγωδίας, με στόχο τον «εκδημοκρατισμό» του τραγικού αυτού κόσμου. Από το 1937 που εκδόθηκε, ως νουβέλα, έχει παρουσιαστεί πολλές φορές στο θέατρο, έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, και θεωρείται από τα αναμφισβήτητα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Παρότι, όπως ο ίδιος είχε πει, το έργο είναι έτσι γραμμένο ώστε εύκολα μπορεί να παρουσιαστεί στο θέατρο, ο Στάινμπεγκ κατέθεσε και τη δική του σκηνική μεταφορά, στην οποία στηρίχθηκε η μετάφραση – ελεύθερη απόδοση από τη Σοφία Αδαμίδου για την παράσταση του Τεχνοχώρου Cartel.
Ο Τζον Στάινμπεγκ, θεωρώντας ότι ο ρόλος του συγγραφέα «…είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να αποκαλύπτει τα τρωτά σημεία και τα σφάλματά μας, να φέρει στο φως τα σκοτεινά και επικίνδυνα όνειρά μας, με σκοπό να βελτιώσει τη ζωή μας», σωστά χαρακτηρίζεται εκπρόσωπος του νατουραλισμού και της κοινωνικής πεζογραφίας στη χώρα του. Παρά το γεγονός ότι καταγόταν από σχετικά εύπορη οικογένεια, ο Αμερικανός συγγραφέας, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας, ασχολήθηκε με τις ζωές των εργατών. Οι ήρωές του είναι απόκληροι, φτωχοί αγρότες και μετανάστες που καλλιεργούν τη γη και ελπίζουν για ένα καλύτερο αύριο.
Στο «Άνθρωποι και ποντίκια» απεικονίζονται οι συνθήκες ζωής των άπορων εργατών στην αμερικανική ύπαιθρο, ενώ στο προσκήνιο τοποθετούνται η συγκινητική, βαθιά τραγική φιλία δύο φαινομενικά αντίθετων χαρακτήρων, του οξύνους Τζωρτζ και του Λένι, που πάσχει από κάποιου τύπου νοητική ασθένεια, εξαιτίας της οποίας συμπεριφέρεται με την αγαθοσύνη ενός παιδιού.
Καταφέρνοντας να βρουν δουλειά σε κάποιο αγρόκτημα, οι δύο ήρωες δοκιμάζονται πλέον σε συσχετισμό με τους άλλους εργάτες και το γιο του αφεντικού, που αποτελούν στερεότυπους χαρακτήρες, αλλά είναι αριστουργηματικά δομημένοι σε ένα πλαίσιο άκρατου ρεαλισμού. Ο Κρουκς, μοναδικός μαύρος μέσα σε λευκούς, θύμα της απομόνωσης και του βίαιου ρατσισμού, ο γέρος Κάντι που ονειρεύεται μια δική του γωνιά σε ένα ήσυχο αγρόκτημα για να μην έχει την τύχη που έχουν τα γέρικα σκυλιά, όταν πάψει να είναι χρήσιμος, ο σοβαρός Σλιμ, ο συμπλεγματικός και οξύθυμος γιος του αφεντικού, Κέρλι, η γυναίκα του Κέρλι, μοναχική, χειριστική, εντέλει επικίνδυνη, που επιζητά την προσοχή όλων αναζητώντας κάποιον για να του μιλάει, πλαισιώνουν τους δύο πρωταγωνιστές, επιτρέποντας μέσω της αλληλεπίδρασης την κατάδειξη του τρόπου ζωής, των αγωνιών, των ονείρων και των αντιλήψεων των σύγχρονων του συγγραφέα απλών ανθρώπων. Πάνω απ’ όλα όμως ο Λένι και ο Τζορτζ έχουν ένα απλό όνειρο. Κι όμως το απλό είναι και το πιο δύσκολο. Ο Τζωρτζ ξέρει τις δυσκολίες. Ο Λένι όχι. Η αγαθότητα του Λένι παρασύρει και τον Τζωρτζ στην ελπίδα. Θα βρουν και συμμάχους στο όνειρο (Κάντι και Κρουκς). Το όνειρό τους δεν διαφέρει πολύ από το όνειρο των περισσότερων ανθρώπων. Να μπορούμε να ζήσουμε στον παράδεισό μας, ο οποίος είναι μια έκταση γης που να μας προσφέρει του καρπούς της. Όμως η τύχη δεν θα είναι με το μέρος τους. Όσα θα επακολουθήσουν θα διαψεύσουν το όνειρο για μια άλλη ζωή.
Τους ρόλους ερμηνεύουν: Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Δρόσος, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Λευτέρης Αγουρίδας, Αγγέλα Πατσέλη.
Παραστάσεις
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 9:00 μ.μ.
Διάρκεια: 120΄ με διάλειμμα
Τόπος: Τεχνοχώρος Cartel (Μικέλη 4 & Αγίας Άννης, Βοτανικός – Στάση μετρό Ελαιώνας – τηλ. 693989 8258)
Facebook page: https://www.facebook.com/CartelTexnoxoros
Website: http://www.carteltexnoxoros.com
