6 C
Athens
Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

Τη βραβευμένη «Σκοτεινή πέτρα» του Αλμπέρτο Κονεχέρο σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Τον Νοέμβριο και στην Αθήνα, στο θέατρο «Κιβωτός», σε σκηνοθεσία του διαπρεπούς Κωνσταντίνου Ασπιώτη, με πρωταγωνιστές τους Σταύρο Ράγια και Γιάννη Τσεμπερλίδη, θα παρουσιαστεί το βραβευμένο έργο «Η σκοτεινή πέτρα» του Αλμπέρτο Κονεχέρο. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Ηλένια Δουλαδίρη και το σχεδιασμό των φωτισμών ο Τάκης Λυκοτραφίτης, που και οι δύο έχουν συνεργαστεί ξανά με τον Ασπιώτη.
Η μετάφραση είναι της σημαντικότατης μεταφράστριας Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, η οποία μας έχει δώσει κι άλλα αντιπροσωπευτικά έργα του ισπανόφωνου θεάτρου.
«Η σκοτεινή πέτρα» του Αλμπέρτο Κονεχέρο είναι ένα ποιητικότατο, σύγχρονης γραφής έργο που αντλεί υλικό από τη ζωή του Ραφαέλ Ροδρίγεθ Ραπούν, συντρόφου του Λόρκα. Το κατατοπιστικό αυτό υλικό συγκεντρώθηκε από έρευνα του συγγραφέα στην οποία συνέβαλε η οικογένεια του Ραπούν και, ιδίως, ο 95χρονος, τότε (2012), αδελφός του Τομάς στον οποίο είναι αφιερωμένο το έργο. Σύμφωνα με τη μυθοπλαστική έμπνευση, ο τραυματισμένος Ραφαέλ εκτελείται κι αυτός απ’ τους Φαλαγγίτες του Φράνκο που τον έχουν συλλάβει. Ο χρόνος τοποθετείται στην τελευταία ημέρα και νύχτα του στο νοσοκομείο. Στο θάλαμο φρουρείται από έναν 17χρονο στρατιώτη, τον Σεμπαστιάν, ένα ανίδεο παιδί που μιλώντας μαζί του συνειδητοποιείται. Στο φρουρό αυτό ο Ραφαέλ εμπιστεύεται να ειδοποιήσει έναν κοινό με τον Λόρκα φίλο τους ώστε να σώσει χειρόγραφα, που ο Ανδαλουσιάνος ποιητής έχει αφήσει στο σπίτι του, με ποιήματα και τρία θεατρικά του, μεταξύ των οποίων ένα με τον τίτλο «Η σκοτεινή πέτρα». Ακούγεται, μάλιστα, θεατρικά η φωνή, υποτίθεται, του Λόρκα μέσα από ένα -υπαρκτό- γράμμα του που ο Ραφαέλ διαβάζει.

Το Βραβείο Ceres καλύτερου θεατρικού συγγραφέα για το έργο “Η σκοτεινή πέτρα“, ήρθε να επιβεβαιώσει κάτι που αποτελούσε κοινό μυστικό για το ανεξάρτητο θέατρο τα τελευταία χρόνια, ότι ο Αλμπέρτο Κονεχέρο (Χαέν, 1978) είναι μια από τις μοναδικές, από τις πιο ταλαντούχες και ποιητικές φωνές της ισπανικής δραματουργίας. Το σπαρακτικό έργο του για τις τελευταίες μέρες του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν, τελευταίου συντρόφου του Λόρκα, γέμισε ασφυκτικά την Αίθουσα της Πριγκίπισσας στο Εθνικό Θέατρο Μαρία Γκερέρο και θα παρουσιαστεί ξανά από τις 18 Σεπτεμβρίου.
Οι τελευταίες ώρες του Ραφαέλ Ροδρίγεθ Ραπούν, μεγάλου έρωτα και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα τελευταία χρόνια της ζωής του, είναι το θέμα του έργου. Ο Λόρκα, στα 35 του, τότε, χρόνια, συνάντησε τον 21χρονο Ραπούν, φοιτητή στη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, το 1933, όταν εκείνος προσχώρησε στον πανεπιστημιακό θίασο «Λα Μπαράκα» που ο Λόρκα είχε ιδρύσει το 1931, με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ισπανία, και με τον οποίο περιόδευε στη χώρα- ένας σταθμός στην ιστορία του ισπανικού θεάτρου. Ο Ραπούν, που αρχικά χειριζόταν τα οικονομικά του θιάσου, έγινε ένας άτυπος προσωπικός γραμματέας του Λόρκα και ο μόνιμος σύντροφος του ποιητή που τον ερωτεύτηκε με πάθος.

Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Φωτογραφία: Τάκης Λυκοτραφίτης)
Ο Λόρκα, το 1936, παραμονές του φρανκικού πραξικοπήματος κι ενώ τα σύννεφα πύκνωναν κι έβλεπε τον κίνδυνο να παραμονεύει, αρνήθηκε να διαφύγει στο εξωτερικό για να μείνει κοντά στον Ραφαέλ που έδινε τις πτυχιακές εξετάσεις του. Τον Αύγουστο του 1936, μόλις το πραξικόπημα ξέσπασε, τον συνέλαβαν στη Γρανάδα όπου, φεύγοντας απ’ τη Μαδρίτη, είχε καταφύγει στο πατρικό του σπίτι και τον εκτέλεσαν. Ο Ραπούν πέρασε στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, πήρε το βαθμό του υπολοχαγού του Πυροβολικού κι ενώ ο Εμφύλιος ήδη μαινόταν, στη διάρκεια μιας αεροπορικής επιδρομής των εθνικιστών Φαλαγγιτών του Φράνκο στη Βόρεια Ισπανία τραυματίστηκε βαριά -ο μύθος θέλει να άφησε τον εαυτό του απροστάτευτο, σαν να επιζητούσε το θάνατο. Πέθανε, στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Σανταντέρ, λίγες μέρες μετά, στις 18 Αυγούστου 1937. Ήταν η ίδια ακριβώς μέρα με την εκτέλεση του Λόρκα, ένα χρόνο πριν.
Ας σημειωθεί πως για τον Ραφαέλ Ροδρίγεθ Ραπούν ο Λόρκα έγραψε απ’ το 1935 μέχρι το θάνατό του τα έντεκα, άκρως λυρικά και ερωτικά, «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα» -αυτά που πρόλαβε από ένα φιλόδοξο σχέδιο που είχε για 100 συνολικά σονέτα α λα Σαίξπηρ. Τα σονέτα διασώθηκαν αλλά η οικογένειά του -που πίστευε πως προστάτευε την υστεροφημία του ποιητή καλύπτοντας την ομοφυλοφιλία του- δεν επέτρεπε την έκδοσή τους μέχρι το 1984, οπότε και δημοσιεύτηκαν στην Ισπανία για πρώτη φορά, 48 χρόνια μετά απ’ την άγρια εκτέλεσή του.

Στην Ελλάδα κυκλοφορούν δύο μεταφράσεις τους: απ’ τις Εκδόσεις «Μικρή Άρκτος» με τον τίτλο «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα» (2004), συνοδευόμενα από cd στο οποίο ο Δημήτρης Μαραμής έχει μελοποιήσει πέντε απ’ αυτά, κι απ’ τις Εκδόσεις «Ελεγεία» με τον τίτλο «Έντεκα σονέτα του σκοτεινού έρωτα» (2008) σε μετάφραση Μάγιας-Μαρίας Ρούσσου.

Σημείωμα του Συγγραφέα

«Αυτό το έργο είναι εμπνευσμένο από τη μορφή του Ραφαέλ Ροντρίγκεθ Ραπούν, φοιτητή της Σχολής Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, γραμματέα του πανεπιστημιακού θιάσου La Barraca και συντρόφου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Ο Ραπούν πέθανε στις 18 Αυγούστου του 1937 -ακριβώς έναν χρόνο μετά τον Φεδερίκο- στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο του Σανταντέρ. Είχε τραυματιστεί λίγες μέρες νωρίτερα κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής κοντά στη Bárcena de Pie de Concha. Η συνάντηση, βέβαια, που διαδραματίζεται στο έργο μου είναι προϊόν μυθοπλασίας. Οι υπόλοιπες πληροφορίες όμως, τα στοιχεία, τα ονόματα, τα γεγονότα κ.λπ. είναι το αποτέλεσμα της έρευνας που πραγματοποίησα τα τελευταία χρόνια. (…)».

Από την παράσταση στην ισπανική πρωτεύουσα. Σκηνοθεσία: Pablo Messiez (Photo: Marcos Cpunto)

* Ο Αλμπέρτο Κονεχέρο γεννήθηκε στη Χαέν της Ισπανίας το 1978. Σπούδασε Σκηνοθεσία και Δραματουργία στην Ανώτατη Βασιλική Σχολή Δραματικής Τέχνης της Μαδρίτης και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή το 2007. Από το 2008, διδάσκει Δραματουργική Γραφή και Διασκευή στην Ανώτατη Σχολή Δραματικής Τέχνης της Καστίγια ι Λεόν.

Έχουν εκδοθεί ή/και παρασταθεί πάνω από δέκα έργα του, απ’ τα οποία ξεχωρίζουν: Γκρεμός (Βραβείο Leopoldo Alas Minués-SGAE 2010)· Ανατολή (δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «La Ratonera» και παραστάθηκε το 2009 με τον τίτλο Δυσδαιμόνα)· Ούγγροι (επελέγη για το XI Φεστιβάλ Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Δραματουργίας 2011 στη Χιλή και απέσπασε το Εθνικό Βραβείο Πανεπιστημιακού Θεάτρου 2000)· Πυρετός (Φιναλίστ για το Εθνικό Βραβείο Μονόπρακτων Έργων 1999)· Ο άνθρωπος που πέταγε μαχαίρια και Γκάμπριελ. Τον Ιούλιο του 2011 παρουσιάστηκε το έργο του Versa est, το οποίο πραγματεύεται τη ζωή του συνθέτη Τομάς Λουίς ντε Βικτόρια.

Επίσης, έχει μεταφράσει και επεξεργαστεί δραματουργικά τα έργα: Carcoma (με αφορμή τη Σιταρόψειρα του Πλαύτου)· Μακμπέθ και Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ∙ Σκηνή προσκυνητών (με αφορμή κείμενα των Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Βάγιε Ινκλάν και Χαθίντο Αλόνσο Μαλουέντα). Για το νεανικό κοινό έχει γράψει τα θεατρικά έργα: Το τρελό βιβλίο του Κιχώτη και Το φιλί του Αχιλλέα. Τέλος, παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες με θέμα την προφορικότητα και την περφόρμανς, εστιάζοντας ιδιαίτερα στους αστικούς τροβαδούρους των αρχών του 20ου αιώνα, μεταξύ των οποίων χρήζει ιδιαίτερης μνείας η μονογραφία Carmina Urbana Orientalium Graecorum, Ποιητικές της ταυτότητας στο αστικό ελληνο-ανατολίτικο τραγούδι.

* «Η σκοτεινή πέτρα» γράφτηκε απ’ τον Αλμπέρτο Κονεχέρο το 2013 με υποτροφία του ισπανικού Εθνικού Ινστιτούτου Σκηνικών και Μουσικών Τεχνών, πρωτοεκδόθηκε την ίδια χρονιά και ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.

Η ισπανική πρεμιέρα του έγινε στη Μαδρίτη, σε σκηνοθεσία του αργεντινού Πάμπλο Μεσίες -οι πολυθρόνες της πλατείας του θεάτρου ήταν ντυμένες με λευκά ματωμένα πουκάμισα-, μόλις τον περασμένο Ιανουάριο μ’ εξαιρετική επιτυχία. Τον Ιούνιο η παράσταση παίχτηκε και στο Λονδίνο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ισπανικού Θεάτρου- και γι’ αυτό θα επαναληφθεί απ’ τον Σεπτέμβριο. Τον Μάιο το έργο ανέβηκε στο «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας όπου, επίσης, θα επαναληφθεί την επόμενη σεζόν ενώ οι μεταφράσεις του και σε άλλες γλώσσες πολλαπλασιάζονται.

O διευθυντής του Φεστιβάλ της Μέριδα Χεσούς Θιμαρό, ο Στάθης Λιβαθινός και, ο μεταφραστής του έργου στα ισπανικά και συνεργάτης του Teatro Pasión Αλμπέρτο Κονεχέρο. (Πηγή: Teatro Pasión)

O διευθυντής του Φεστιβάλ της Μέριδα Χεσούς Θιμαρό, ο Στάθης Λιβαθινός και ο μεταφραστής του έργου στα ισπανικά και συνεργάτης του Teatro Pasión, Αλμπέρτο Κονεχέρο. (Πηγή φωτογραφίας: Teatro Pasión)

* Αξίζει να υπογραμμιστεί για το συγγραφέα Αλμπέρτο Κονεχέρο ότι γνωρίζει εξαίρετα ελληνικά, έκανε μάλιστα τους ισπανικούς υπέρτιτλους για την «Ιλιάδα» του Στάθη Λιβαθινού, όταν παρουσιάστηκε στην Ισπανία -Μέριδα και Μαδρίτη- και στο Σαντιάγο της Χιλής, είναι δε λάτρης του ρεμπέτικου. Ανάμεσα, μάλιστα, στις μελέτες που έχει εκδώσει είναι και η μονογραφία (2008) «Carmina Urbana Orientalium Graecorum. Ποιητικές της ταυτότητας στο αστικό ελληνο-ανατολικό τραγούδι».
Επίσης είχε πραγματοποιηθεί Εργαστήριο Δραματοποίησης Αφηγηματικών Κειμένων με τον Ισπανό συγγραφέα και καθηγητή Alberto Conejero (Αλμπέρτο Κονεχέρο) τον Μάιο του 2011 στο Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Αντικείμενο του εργαστηρίου ήταν να δώσει στους συμμετέχοντες τα απαραίτητα εφόδια για τη δραματοποίηση αφηγηματικών κειμένων, δηλαδή για τη «θεατροποίηση» του αρχικού λογοτεχνικού κειμένου με βάση τους όρους της θεατρικής γραφής. Το εργαστήριο χωριζόταν σε δύο ενότητες: μια ενότητα θεωρητικού περιεχομένου και μια ενότητα πρακτικής εφαρμογής, στη διάρκεια της οποίας οι συμμετέχοντες θα δημιουργήσουν ένα θεατρικό έργο χρησιμοποιώντας ως βάση το διήγημα «Πρόβατον επί σφαγή» του Roald Dahl.

Φωτογραφία: Δημήτρης Πιτσάκης. Για τις ανάγκες της συνέντευξης του Κωνσταντίνου Ασπιώτη στο www.catisart.gr

Συνέντευξη Κωνσταντίνου Ασπιώτη

Μετάφραση σε εξέλιξη… (απόσπασμα 2ο)

Η σκοτεινή πέτρα, του Αλμπέρτο Κονεχέρο

Σκηνή 1: Άγρυπνη πόλη

Ο Σεμπαστιάν μόνος. Ακούγεται από μακριά ο ήχος της θάλασσας.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Πρόβαλαν ξαφνικά, σαν σμήνος, πάνω απ’ τα δέντρα, ακριβώς πίσω απ’ το δάσος. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα-δεν πρόλαβα να τα μετρήσω- τα αεροπλάνα. Ένα σμήνος από μαύρα πουλιά. Η μάνα μου έκλαιγε. “Γιατί, μάνα; Έρχονται να μας βοηθήσουν. Έρχονται να μας φέρουν την ειρήνη. Άνοιξε τις πόρτες, τα παράθυρα. Είναι μέρα χαράς. Πρέπει να γελάς. Να βγούμε στον δρόμο, να τα υποδεχτούμε. Να ξέρουν ότι είμαστε μαζί τους.”. Μαζευτήκαμε στην πλατεία του χωριού. “Σηκώστε τα χέρια, χαιρετήστε τους Ιταλούς, που ήρθαν σ’ αυτή τη γωνιά του κόσμου να μας λευτερώσουν, σηκώστε τα!”. Τότε, εμείς της ορχήστρας αρχίσαμε να παίζουμε. Ένα εμβατήριο, νομίζω, για να τους υποδεχτούμε. Ακούσαμε τις μηχανές. Σηκώσαμε τα χέρια κλαίγοντας από χαρά, καθώς περνούσαν τα αεροπλάνα.
Και τότε, πάνω απ’ τα “ζήτω”, ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός, κι ύστερα ο ήχος από την έκρηξη της πρώτης βόμβας. Αρχίσαμε να τρέχουμε. Προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς να ξέρουμε πού πάμε. Mου φώναξε η μάνα μου. Δεν κατάλαβα τι είπε. “Μη σταματάς”, μάλλον, δεν θυμάμαι. Πού να πάω; Η εκκλησία καιγόταν. Πού να πάω; Έξω απ’ την πόλη όχι, έλεγαν πως έξω απ’ την πόλη περιμένατε εσείς κι ήταν καλύτερα να πεθαίναμε από τις βόμβες των Ιταλών. Ο πόλεμος, ο πόλεμος, ο πόλεμος! Άρχισα να τρέχω στο δάσος. Πόσες μέρες ήταν; Ώσπου με βρήκαν και μου έδωσαν νερό, αυτή τη στολή κι αυτό το όπλο. Η μάνα μου… Όχι, δεν πρέπει να στενοχωριέμαι. Πρέπει να ανοίξω καλά τα μάτια και να είμαι έτοιμος. Να μην κοιμάται κανείς. Να βγούμε από τα σπίτια μας, να βγούμε από τα χωριά μας και να βαδίσουμε σε σχηματισμό. Εμπρός, εμπρός, εμπρός! Να υπερασπιστούμε τη γη μας, τη γη που δουλεύουμε κάθε μέρα· να την καθαρίσουμε απ’ τις μπότες σας, απ’ τα τραγούδια σας, για να την αφήσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Να μην κοιμάται κανείς, κανείς, κανείς!

Σκηνή 2

Το δωμάτιο φωτίζεται τώρα: μια ελαττωματική ηλεκτρική λάμπα και το τελευταίο φως της μέρας που γλιστράει μέσα από ένα παραθυράκι με κάγκελα. Ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ, με το όπλο όρθιο ανάμεσα στα πόδια του, προσπαθεί πολύ να μην κοιμηθεί, ώσπου οι πρώτες κινήσεις του ΡΑΦΑΕΛ, στο φορείο, τον ξυπνάνε. Ήχοι από πόρτες που κλείνουν βίαια και φωνές που ακούγονται κοντά.
ΡΑΦΑΕΛ.- Πού είμαστε; (Προσπαθεί να σηκωθεί. Ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ σηκώνεται και σημαδεύει.) Ποιος είσαι; (Καμιά απάντηση. Σιγά-σιγά φαίνεται ότι συνειδητοποιεί την κατάσταση. Διατρέχει με το βλέμμα του το δωμάτιο, τα λιγοστά αντικείμενα: τη στολή του στην άλλη καρέκλα, έναν νιπτήρα, έναν καθρέφτη, σχεδόν τίποτα.) Γιατί δεν απαντάς; (Ο Σεμπαστιάν σωπαίνει.) Γιατί δεν μιλάς; (Ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ συνεχίζει να τον σημαδεύει, δεν απαντάει.) Πόση ώρα έχει περάσει; (Προσπαθεί να σηκωθεί.)
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Μην κουνιέσαι.
ΡΑΦΑΕΛ.- Ε, τότε απάντησε, πανάθεμά σε, πού είμαστε;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Μη φωνάζεις. Νομίζεις ότι είσαι σε θέση να φωνάζεις;
ΡΑΦΑΕΛ.- Απάντα μου τότε. Οι άλλοι; (Σιωπή.) Εντολές.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Τι;
ΡΑΦΑΕΛ.- Είναι οι εντολές. Να μη μιλάς με τον αιχμάλωτο.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Είναι το πρωτόκολλο.
ΡΑΦΑΕΛ.- Υπάρχει πρωτόκολλο.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Ναι, υπάρχει πρωτόκολλο. Εμείς έχουμε κανόνες, κανονισμούς. Αρχές.
ΡΑΦΑΕΛ.- Εμείς;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Αρχές. Εμείς ναι, έχουμε αρχές.
ΡΑΦΑΕΛ.- Πόσων χρόνων είσαι; Δεκαεπτά;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Δεν είναι δική σου δουλειά. (Ο ΡΑΦΑΕΛ καταφέρνει να σηκωθεί.) Ακίνητος. Μην κουνηθείς απ’ τη θέση σου, ούτε που να το σκεφτείς. Θα σου ρίξω. Δεν θα διστάσω να σου ρίξω. Μην είσαι χαζός. Έστω κι αν μπορούσες να βγεις από εδώ, έστω κι αν ξεχνιόμουν μόνο για ένα δευτερόλεπτο και μου άρπαζες το όπλο και με πυροβολούσες, πίσω από αυτή την πόρτα παραφυλάει άλλος σαν εμένα και μετά υπάρχει κι άλλη πόρτα, και/
ΡΑΦΑΕΛ.- Το λέει κι αυτό το πρωτόκολλο.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Ναι. (Σύντομη παύση.) Νομίζεις ότι είσαι αστείος;
ΡΑΦΑΕΛ.- Κι οι άλλοι;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Ποιοι;
ΡΑΦΑΕΛ.- Πέθαναν;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Δεν ξέρω.
ΡΑΦΑΕΛ.- Πού είμαστε;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Δεν μπορώ να σου πω. Μην επιμένεις.
ΡΑΦΑΕΛ.- Η θάλασσα είναι. Αυτός ο ήχος απέξω. (Παύση.) Η θάλασσα είναι;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Ναι.
ΡΑΦΑΕΛ.- Δεν θυμάμαι να/
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Σε μεταφέρανε.
ΡΑΦΑΕΛ.- Από την Μπάρθενας.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Από τη Ματαμορόσα είπαν.
ΡΑΦΑΕΛ.- Γιατί;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Δεν θα σε άφηναν να πεθάνεις.
ΡΑΦΑΕΛ.- Να πεθάνω;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Από αιμορραγία. Αφού σου είπα, έχουμε αρχές. Αρκετά.
Σιωπή.
ΡΑΦΑΕΛ.- Γιατί το κάνεις;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Τι κάνω;
ΡΑΦΑΕΛ.- Που σπας το πρωτόκολλο, που μιλάς μαζί μου.
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Δεν μιλάμε. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
ΡΑΦΑΕΛ.- Τότε;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Για να είσαι πιο ήσυχος.
ΡΑΦΑΕΛ.- Είναι χάρη;
ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ.- Αν είσαι ήσυχος δεν θα έχουμε προβλήματα.

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -