Του Παναγιώτη Μήλα
«Καλό είναι, όταν το νερό τρέχει, να το κατευθύνεις σε ένα περιβάλλον γόνιμο και ασφαλές. Η ανάγκη να υψώσεις τη φωνή σου για να πεις μια ιστορία, είναι πολύτιμη και καθόλου δεδομένη».
Τα παραπάνω είχε πει ο σκηνοθέτης Θεοδόσης Τανής εδώ στο Catisart στην Ειρήνη Αϊβαλιώτου, τον Μάιο του 2024, σε συνέντευξή του με αφορμή την παράσταση «Sisters» που είχε παρουσιάσει με την Ομάδα «Griffin and the Horse» στο Θέατρο Επί Κολωνώ, στο πλαίσιο του Off Off Athens Festival 2024.
Φέτος ο Θεοδόσης με την Ομάδα «Γκαράζ» θα παρουσιάσει στο θέατρο «Μπέλλος» το έργο «Raised in captivity» του Nicky Silver. Εκεί στην ήσυχη οδό Κέκροπος συναντηθήκαμε ένα απόγευμα λίγο πριν αρχίσει η πρόβα και μιλήσαμε.
Ο Θεοδόσης μας είπε για τις θεατρικές ομάδες και τις δημιουργίες τους. Τόνισε την αξία που έχει η ποιότητα των συνεργατών μας για τη μελλοντική μας πορεία και μας εξήγησε γιατί είναι σήμερα πληγωμένος ο δυτικός άνθρωπος.
Τέλος μας αποκάλυψε τους λόγους για τους οποίους αξίζει να δούμε το «Raised in captivity» του Nicky Silver, που σκηνοθετεί.
Ας παρακολουθήσουμε όμως εδώ τη συζήτησή μας…
***
Θεοδόση, θέλουμε να σε γνωρίσουμε. Πού γεννήθηκες;
*Γεννήθηκα στην Επίδαυρο. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια εκεί, μέχρι που στα 18 ήρθα στην Αθήνα για σπουδές.
Πού και πότε πρωτοείδες θέατρο;
*Λόγω καταγωγής, μεγάλωσα κυρίως με τις παραστάσεις που παρουσιάζονταν στην Επίδαυρο, στo πλαίσιo του Φεστιβάλ. Μέχρι την ενηλικίωσή μου, το αρχαίο δράμα ήταν- νομίζω- το μόνο είδος θεάτρου με το οποίο είχα έρθει σε επαφή.
Ποια είναι η παράσταση που θα θυμάσαι για πάντα από τα παιδικά σου χρόνια;
*Η «Άλκηστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, το 2018, με τη Μαρία Σκουλά – η πρώτη φορά που μπήκα στο συγκεκριμένο θέατρο.
Η καλύτερη θεατρική σου εμπειρία μέχρι σήμερα;
*Η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχα ως ηθοποιός: «Ο Μισάνθρωπος», σε σκηνοθεσία Peter Stein. Το 2023, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.
Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι στη δουλειά που κάνουμε, το πιο σημαντικό είναι η ποιότητα των ανθρώπων που θα γνωρίσεις και το αποτύπωμα που τους επιτρέπεις να έχουν πάνω σου. Αν είσαι τυχερός, μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή με εντελώς ανεπαίσθητους τρόπους.
Φτιάχνουν ιστορία οι παρέες και θέατρο οι ομάδες;
*Οι παρέες κάνουν και θα κάνουν πάντα αυτό για το οποίο δημιουργούνται: λειτουργούν σαν φωλιά, προστατεύουν και φροντίζουν τα μέλη τους, στηρίζουν και στέκονται με ειλικρίνεια σαν καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Δημιουργούν τη δική τους αφήγηση για τον κόσμο, φτιάχνουν το δικό τους νήμα για να βρίσκουν το δρόμο μέσα σε αυτό το χάος υπερπληροφόρησης και πολυδιάσπασης που έχει γίνει η ζωή μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι θεατρικοί πυρήνες που δημιουργούνται από φίλους, οι οποίοι μαζεύονται για να δουλέψουν πάνω σε αυτό που αγαπούν – με πολλή χαρά και όρεξη, και γι’ αυτό το λόγο χωρίς καμία έκπτωση στον κόπο που επενδύουν.
Βλέπεις παραστάσεις συναδέλφων σου;
*Φυσικά. Με ενδιαφέρει πολύ όλο αυτό το ρεύμα νέων ομάδων που, κυρίως μετά την πανδημία, άρχισαν να γράφουν δικά τους κείμενα, να κάνουν έρευνα και να προτείνουν νέα υλικά.
Σύστησέ μας τη δουλειά που έρχεται τον Απρίλιο στο θέατρο «Μπέλλος». Τι θα δούμε;
*Πρόκειται για το «Raised in Captivity» του γνωστού στην Ελλάδα, Nicky Silver. Ένα έργο με πολλές αντιθέσεις: από τη μία γρήγοροι ρυθμοί, έξυπνες ατάκες, στοιχεία από το θέατρο του παραλόγου και από την άλλη πολλή τρυφερότητα, κριτική επί πολλών κοινωνικών ζητημάτων που αφορούν άμεσα το 2025 και πολλές αναφορές σε κλασικούς συγγραφείς, όπως ο Τσέχωφ και ο Ουίλλιαμς. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο, με πολύ χιούμορ να φέρνει στην επιφάνεια τις ρωγμές των χαρακτήρων, που είναι αναγνωρίσιμοι στους περισσότερους από εμάς.
Διαβάζω στο δελτίο Τύπου: Πώς ζει σήμερα ο άνθρωπος του πολιτισμένου κόσμου; Πώς ζει, αλήθεια;
*Πληγωμένος, είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό. Πληγωμένος αλλά πανέμορφος, ο δυτικός άνθρωπος κάνει skincare, πάει για personal κάθε πρωί στις εννιά, παντρεύεται έναν άλλο, εξίσου δυτικό άνθρωπο για να μοιράζεται το νοίκι και στο επόμενο σκρολάρισμα καταρρέει μέσα σε λυγμούς, επειδή είδε ένα παιδάκι να κλαίει στα ερείπια της Παλαιστίνης. Έχει πάει, όμως, 10 το βράδυ και είναι ώρα για το επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης του σειράς σε κάποια τηλεοπτική πλατφόρμα. Κάθεται να απολαύσει, αλλά κάτι μοιάζει εξωφρενικά απόν.
Πες μας δύο λόγους να έρθουμε στην παράσταση.
*Θα σας πω πέντε: Λήδα, Ντορίτα, Αγαμέμνονας, Τάσος, Μιχαήλ. Οι πρόβες μαζί τους μου λείπουν ήδη…
Θεοδόση, σε ευχαριστούμε γι’ αυτή τη σύντομη συνομιλία και ευχόμαστε τα καλύτερα για την παράστασή σας.
*Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart για τη φιλοξενία.
***
«Raised in captivity» του Nicky Silver από τον Θεοδόση Τανή στο θέατρο «Μπέλλος»
