Μια χορωδία χαρακτήρων που τραγουδούν τον πόνο, την περιπέτεια, την αγάπη, την ομορφιά, το θάνατο. Μια αίσθηση που μας ανεβάζει από τη γη στον κόσμο των ονείρων. Μια αρμονία που προαναγγέλλει τη γαλήνη ή την εκστατική χαρά και το ακούραστο κάλεσμα της ζωής. Αυτό πιστεύω πως είναι η λογοτεχνία. Και το γράφω σκεπτόμενη το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Θεόδωρου Πάλλα «Ανεπαίσθητη προσβολή», που διάβασα πρόσφατα. Ένα βιβλίο που μιλά για τη θλίψη και την ενοχή, τον έρωτα, την απελπισία και τη δικαιοσύνη. Μια σύνθεση ήρεμης μεγαλοπρέπειας, η οποία αφουγκράζεται την ελπίδα, τη συμπόνια, το φόβο και το πάθος. Ο Θεόδωρος Πάλλας μιλά στο cat is art για τη ζωή του και τη ζωή, για την «Ανεπαίσθητη προσβολή», για την έμπνευση και την πεζογραφία γενικότερα. Με λόγο καθαρό, σαφή και ελεύθερο. Ο λόγος του πέφτει ευθύς και δυνατός, όπως πέφτουν οι σταγόνες της βροχής σε βαθύ πηγάδι. Γι’ αυτόν, ακόμα και μια ψιχάλα μπορεί να οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια τον νου. Η γραφή τρέχει ξεπερνώντας την πένα του, τα συναισθήματα πηγάζουν από μέσα του, η παρακίνηση τον ξυπνά τη νύχτα με τα πιο περίεργα «θέλω» της. Λέξεις ζητούν να βρουν χώρο σε ένα του χειρόγραφο. Η λειτουργία της φαντασίας γίνεται διαρκώς πιο απαιτητική, πιο δημιουργική και ο Βορειοελλαδίτης συγγραφέας συνεχίζει ακάθεκτος γράφοντας το επόμενο μυθιστόρημά του.
Διαβάστε τη συνέντευξη.
Ειρήνη Αϊβαλιώτου: Πού γεννηθήκατε, από πού κατάγεστε και τι έντονες αναμνήσεις έχετε από την παιδική σας ηλικία;
Θεόδωρος Πάλλας: Γεννήθηκα στο Καλοχώρι Βεροίας. Ένα προσφυγικό χωριό. Οι παππούδες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Πόλη και στην ανατολική Θράκη. Οι αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας επανέρχονται και παίρνουν, κάποιες τους, θέση μέσα στα γραπτά μου. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποια από τα σημεία τους είναι αλήθεια και ποια φαγώθηκαν από το μύθο. Τελείως προσωπικές, θεωρώ πως είναι δύσκολο και κάποιες από αυτές να αναφέρω αλλά και να γράψω ποιες από αυτές εμφανίζονται μέσα στα γραπτά μου.
Ποια ήταν τα αναγνώσματα των πρώτων παιδικών σας χρόνων;
* Τα πρώτα βιβλία που θυμάμαι πως διάβαζα με προσοχή ήταν του Μενέλαου Λουντέμη και του Ιουλίου Βερν. Μετά, στο γυμνάσιο «κόλλησα» στον Παπαδιαμάντη και στο Λύκειο στους Αρχαίους τραγικούς. Από την ποίηση που διάβαζα ξεχώριζα Ρίτσο, Καβάφη αλλά κυρίως Σεφέρη. Αυτό δε σημαίνει πως διάβαζα μονάχα αυτούς τους συγγραφείς-ποιητές, αλλά αυτοί έπιαναν το μεγαλύτερο κομμάτι των αναγνωσμάτων μου.
Ποια εμπόδια πρέπει να ξεπεραστούν για να μπορέσει κάποιος να γράψει;
* Στη μικρή ηλικία, το κυριότερο εμπόδιο πιστεύω πως είναι το ότι πρέπει να τιθασεύσεις τη φαντασία σου. Να μάθεις πως αυτά που έγραψες πρέπει να τα ξαναδιαβάσεις όχι μονάχα μια φορά. Από κει και πέρα πιστεύω πως γίνεται μια μάχη με τον ελεύθερο χρόνο, αν υπάρχει, και πόσον από αυτόν μπορείς να αφιερώσεις για το γράψιμο.
Τηρείτε κάποια προστατευτική ρουτίνα στην καθημερινότητά σας, προκειμένου να αφοσιωθείτε στο γράψιμο;
* Όταν φύγει η φασαρία από το σπίτι, μεγαλώσουν δηλαδή τα παιδιά, όταν η δουλειά σου σταματήσει να είναι τόσο ψυχοφθόρα, όταν τα προβλήματα σε κοιτούν από μακριά, νομίζω καμιά ιδιαιτερότητα δεν χρειάζεσαι στην καθημερινότητά σου. Από την άλλη, αν είσαι τόσο εμποτισμένος κι εθισμένος με τη γραφή, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Μια ψιχάλα μπορεί να σε οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια…
Ένας συγγραφέας είναι καλό να έχει κενό, ελεύθερο χρόνο;
* Υπάρχουν «κενές στιγμές», συνήθως μετά το τέλειωμα κάθε βιβλίου αλλά πιστεύω πως αυτό είναι μια παύση που θα οδηγήσει σε νέα έμπνευση. Υπάρχουν χρονικά διαστήματα που νιώθεις πως πολλά σε πνίγουν ή τίποτα δεν σε εμπνέει. Όπως υπάρχει και η απογοήτευση. Αλλά όταν η γραφή τρέχει μέσα σου τότε επανέρχεσαι. Αν κενός, ελεύθερος χρόνος θεωρείται πως απομακρύνεσαι από τη λογοτεχνία αυτό το βρίσκω αδύνατον. Ο συγγραφέας και όταν δεν γράφει είναι σκυμμένος πάνω από ένα βιβλίο και μυρίζει τα βήματα τα κατοπινά τα δικά του…
Σε ποια ηλικία αρχίσατε να γράφετε ποίηση;
* Από την ηλικία που αρχίζουν οι περισσότεροι. Από το δημοτικό. Πάντα έγραφα πολύ. Γιατί είχα πολύ ελεύθερο χρόνο μιας και τα παιχνίδια με τους φίλους μου ήταν μετρημένα. Μετά, αν και ο ελεύθερος χρόνος δεν περιορίστηκε ή περιορίστηκε λίγο, ασχολήθηκα περισσότερο με το διάβασμα και το γράψιμο κάποιων «προσωπικών κριτικών».
Τι είναι το μυθιστόρημά σας, “Ανεπαίσθητη προσβολή”; Πώς θα το περιγράφατε;
* Είναι ένωση τεσσάρων ιστοριών που ο συνδετικός τους κρίκος είναι ότι τις βιώνει η ίδια οικογένεια. Κάθε μέλος της οικογένειας πρωταγωνιστεί ηθελημένα ή άθελά του σε μιαν ιστορία. Ο ανανταπόδοτος έρωτας, η ενδοοικογενειακή βία, η αποστασιοποίησή μας από την ιδιαιτερότητα παιδιών με ειδικές ανάγκες, τα ναρκωτικά είναι η βάση των τεσσάρων ιστοριών. Δεν είναι ούτε μια μελέτη, αλλά ούτε μια εξιστόρηση σε βάθος των προβλημάτων, ούτε ίσως δίνεται η λύση που θα έπρεπε να δοθεί. Οι πρωταγωνιστές αναφέρονται στα γεγονότα σαν να μην αισθάνονται πως προσβάλλουν την ίδια τους τη ζωή. Δεν επιζητούν λύση, ούτε βοήθεια. Βυθίζονται στην προσβολή που τους γίνεται χωρίς καν να πιστεύουν στον από μηχανής θεό…
Από πού αντλήσατε υλικό για να το γράψετε; Μήπως από προσωπικά βιώματα;
* Στα θέματα που θίγονται στο βιβλίο μου «Aνεπαίσθητη προσβολή» δεν έχω προσωπικά βιώματα. Ασχολήθηκα με θέματα που θεωρώ πως ενδιαφέρουν τον περισσότερο κόσμο. Ακόμη, από τη στιγμή που δεν έχω γράψει μια σε βάθος πραγματεία γι’ αυτά, στηρίχτηκα σε υλικό που διάβασα διάσπαρτα και σε εικόνες μου που γεννήθηκαν από συζητήσεις ή από την εξιστόρηση και παρατήρηση ανθρώπων που έζησαν αυτά που έγραψα.
Ένας στίχος του Καβάφη κατατρέχει τις ζωές των ηρώων σας: «Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Πιστεύετε επίσης πως «μεγάλα κ’ υψηλά» τριγύρω μας «έκτισαν τείχη»;
* Τείχη σίγουρα έχτισαν, χτίζουν και θα χτίζουν τριγύρω μας γιατί τους τρομάζει η ιδιαίτερη ματιά του καθενός. Από εκεί και πέρα όμως και μόνοι μας χτίσαμε πολλά και ψηλά τείχη. Αυτά όχι για να προστατευθούμε παρά να δικαιολογήσουμε την απραξία μας. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να γκρεμίσουμε τα τείχη που έχτισαν οι άλλοι γιατί πρέπει πρώτα να ρίξουμε τα δικά μας τείχη.
Η “Ανεπαίσθητη προσβολή” είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα. Έχετε εκδώσει όμως ποιητικές συλλογές. Πώς από την ποίηση στραφήκατε στην πεζογραφία; Θα μπορούσαμε να ορίσουμε τα κοινά σημεία και τις διαφορές ανάμεσα σε ποίηση και πεζογραφία;
* Ποτέ δεν έκανα εξαιρέσεις στο γράψιμό μου. Για ένα μεγάλο διάστημα ασχολήθηκα πολύ με την ποίηση. Αποτέλεσμα ήταν η έκδοση τριών ποιητικών συλλογών. Από ένα σημείο και πέρα έγραφα πολύ διηγήματα τα οποία δεν τόλμησα να εκδώσω. Τώρα, η έκδοση του μυθιστορήματος πιστεύω πως ήρθε σαν μια συνέχεια.
Μπορείς να τολμήσεις και να πεις ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα είδη λογοτεχνίας; Και μόνον πως οι σημαντικοί λογοτέχνες σε κάθε είδος ασχολήθηκαν κυρίως μόνον με αυτό, οι ποιητές με την ποίηση και οι πεζογράφοι με πεζά, μπορεί να δείξει πως ίσως οι διαφορές είναι πολλές και τα κοινά σημεία λίγα.
Κοινό σημείο απαράβατο είναι η γραφή. Τα συναισθήματα και ο λόγος που πηγάζει από μέσα τους.
Οι διαφορές; Ας τολμήσω να πω κάτι κλεμμένο: Η ποίηση τρέχει, το πεζό πηγαίνει βαδίζοντας αργά. Και τα δυο στοχεύουν να διώξουν την μοναξιά της ψυχής. Να αποβάλλουν από την ψυχή του καλλιτέχνη ό, τι τον καταδιώκει.
Πιστεύετε πως η αφήγηση πρέπει να είναι καθαρή, λιτή, χωρίς σχήματα και λογοτεχνικά στολίδια ή οι πλούσιες περιγραφές δελεάζουν περισσότερο τον αναγνώστη;
* Για να αρχίσω από το τέλος. Το θέμα είναι τι επιζητεί ο λογοτέχνης. Να δελεάσει τον αναγνώστη ή το κυρίαρχο γι’ αυτόν είναι το μέρωμα της ψυχής του από όσα τον δυναστεύουν και πιστεύει πως δείχνοντάς τα στο φως, εκθέτοντάς τα στα μάτια των άλλων θα χάσουν τη δύναμή τους να τον αλώνουν. Ο λογοτέχνης γράφει για τους άλλους ή ψηλά έχει τη σκέψη, τις ιδέες, τα αισθήματά του κι αυτά πιστεύει πως πρέπει να τα φανερώσει επειδή μια κρυφή φωνή τον κυνηγά; Αν αποζητάς το δέλεαρ τότε ανάλογα της εποχής, κτίζεις λογοτεχνικά στολίδια και πλούσιες ή απέριττες περιγραφές. Αν κινείσαι κατά πώς ο αγέρας σε οδηγεί τότε γράφεις όπως εσύ το ορίσεις. Άλλοτε λιτά και άλλοτε με περίσσια σχήματα και ομορφάδες.
Ποιες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σάς επηρεάζουν;
* Η διαφορά του λογοτέχνη πιστεύω πως είναι το ότι αν και βλέπει την καθημερινότητα με το ίδιο βλέμμα με όλους, την καταγράφει μέσα του διαφορετικά. Την τοποθετεί σε ένα μικρό τσεπάκι του νου του κι από κει μηρυκάζοντάς την την παραδίδει με στολίδια που υπήρχαν στο βυθό της. Είναι σα να ταξιδεύεις με ένα καράβι, όλοι έχουν τις ίδιες εικόνες, η περιγραφή όμως όλων είναι διαφορετική. Κάποιοι στέκονται περισσότερο σε λεπτομέρειες που για τους άλλους ήταν απλά ένα φύσημα του αγέρα που πέρασε και πάει. Πιστεύω πως τους περισσότερους λογοτέχνες τους επηρεάζουν οι μικρές και αφανείς στιγμές της καθημερινότητας παρά τα φανταχτερά γεγονότα.
Η λογοτεχνία μπορεί να θεωρηθεί επαναστατική πράξη σήμερα;
* Η λογοτεχνία πάντα ήταν επαναστατική πράξη. Όχι γιατί λογοτέχνες ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων αλλά γιατί πάντα η λογοτεχνία χάραζε και χαράζει το δικό της δρόμο μακριά από την κάθε εξουσία.
Πρώτα απ’ όλα πιστεύω πως επαναστατείς απέναντι στον εαυτό σου. Τον βγάζεις από μια γωνιά που τον είχες κρυμμένο και τον εκθέτεις. Κάνοντας πρωταγωνιστές τους καθημερινούς σου ανθρώπους βλέπεις τη ζεστασιά τους ή την αδιαφορία τους. Από την άλλη δεν ξέρω αν επαναστατική πράξη θεωρείται σήμερα το να κάθεσαι στο γραφείο σου και να μιλάς έστω για τους πόνους και τους καημούς των άλλων.
Αν, θεωρητικά, κάνεις επανάσταση σε μιαν εποχή που βουλιάζει σε ένα τέλμα μιλώντας για τη δύναμη του ανθρώπου να ξεπεράσει τον εαυτό του, αυτό πιστεύω πως είναι υποχρέωση του λογοτέχνη.
Τι κάνει τους ανθρώπους απόμακρους και απάνθρωπους;
* Η σημερινή εποχή. Ο εγκλεισμός του ανθρώπου στον εαυτό του. Οι τεράστιες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές διαφορές. Όταν στη Γη υπάρχει κάποιος που χρειάζεται για να ζήσει χιλιάδες ευρώ καθημερινά και κάποιος που ζει με ούτε ένα ευρώ το μήνα, όλο αυτό οδηγεί το σύστημα να αποκτηνώσει τον άνθρωπο. Να του κλείσει τα αυτιά και τα μάτια. Να του φυτέψει το όνειρο της καλύτερης ζωής. Της δικής του. Της προσωπικής. Κι όταν ζεις με την ελπίδα πως θα ζήσεις εσύ καλύτερα και ο δίπλα σου ας ζει στο δρόμο ή ας πεθαίνει γιατί δεν έχει μια δακτυλήθρα νερό, όλα αυτά σε κάνουν και απόμακρο και απάνθρωπο. Την ανθρωπιά σου πιστεύω θα τη βρεις όχι κάνοντας «αγαθοεργίες» αλλά κτυπώντας αυτό το σύστημα που σε οδηγεί στην αποκτήνωση.
Το γράψιμο είναι αγάπη; Και η αγάπη είναι γράψιμο;
* Το γράψιμο είναι αγάπη. Το γραπτό σου σε κυνηγά όλες τις ώρες. Πιο πολλές θα έλεγα και από τον πιο μεγάλο σου έρωτα. Απόλυτος έρωτας και το γράψιμο στο αποκορύφωμά του είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να ανατινάξει τα πάντα. Από την άλλη το γράψιμο είναι η μοναχική και μοναδική σου αγάπη στις δύσκολες ώρες. Είναι η λύση στον γόρδιό σου δεσμό που μπορεί μόνος να έστησες, μα θεωρείς καθήκον σου να λύσεις.
Η αγάπη είναι γράψιμο; Στην απόλυτή της μορφή ναι. Όμως το γράψιμο ποτέ δεν σε προδίδει. Μπορεί να έχει τα κάτω και τα πάνω του αλλά πάντα οι λέξεις είναι στημένες σε μια γωνιά και σε τριβελίζουν το νου. Σε ξυπνούν τη νύχτα με τα πιο περίεργά τους θέλω. Λέξεις που ζητούν να βρουν χώρο σε ένα σου χαρτί.
Ποιο θεωρείτε το κύριο χαρακτηριστικό της δύναμης του ανθρώπου;
* Η δύναμη του ανθρώπου για μένα είναι η λήθη. Ίσως δε η ηθελημένη λήθη. Να βουλιάζεις μέσα της όσα σε φοβίζουν.
Και της αδυναμίας του;
* Η αδυναμία του ανθρώπου είναι η μυθοπλασία στη μνήμη. Όχι η επιλεκτική μνήμη αλλά το να ζωγραφίζεις μια μνήμη με πολλά ξεφτίδια κι αυτό να σε οδηγεί στο θυμό, στην απόρριψη ανθρώπων και του ίδιου σου του εαυτού. Να βουλιάζεις σε λόγια που αλλιώς ειπώθηκαν κι εσύ τα ένιωσες αλλιώς. Να τα προεκτείνεις και να οικτίρεις αυτούς που τα είπανε και μετά τον εαυτό σου που αλλιώς τα έκτισε.
Πότε θαυμάζετε και τι;
* Θαυμάζω το ωραίο. Ό, τι κι αν είναι αυτό.
Υπάρχει κάτι σήμερα που να σας κάνει να ελπίζετε;
* Όσο υπάρχει άνθρωπος υπάρχει ελπίδα. Όσο υπάρχει αντίσταση υπάρχει μεγάλη ελπίδα. Όσο κάποιοι διαβάζουν αυτά που κάποιοι άλλοι γράφουν η ελπίδα δεν θα πεθάνει ποτέ.
Τι κάνει κάποιον συγγραφέα;
* Δεν μπορώ να απαντήσω. Πολλοί θα πουν με το να εκδώσεις ένα βιβλίο γίνεσαι συγγραφέας. Άλλοι θα πουν πως συγγραφέας δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι. Αλλά τι είναι ο συγγραφέας; Κάποιος που εκδίδει ή γράφει;
Τι αποτελεί πρόκληση για σας;
* Πρόκληση για μένα αποτελεί να μπορώ να γράφω πάντα αυτά που με γεμίζουν και με οδηγούν σε νέα μονοπάτια. Να διαβάζω έργα που με εξιτάρουν και να έχω δίπλα μου ανθρώπους που πάντα εκτιμώ.
Τι σας φοβίζει;
* Με φοβίζει το μέλλον.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
* Για να μην καταφύγω στους «νεκρούς» που όμως με τα έργα τους θα ζουν για πάντα, και να μην ξεφύγω εύκολα στα «ξένα είδωλα», αλλά και για να μην πέσω σε φλυαρίες, σας λέω απλά: Ζατέλη, Ζουργός είναι αυτοί που πεισματικά διαβάζω. Από κει και πέρα πολλούς θαυμάζω κι εκτιμώ.
Πώς ονειρεύεστε το μέλλον;
* Αν εννοείς το δικό μου: με βλέπω πάνω σε έναν γραπτό, να ταξιδεύω μέσα του ή πάνω στον υπολογιστή μου να γράφω. Το μέλλον των παιδιών και των δικών μου και των άλλων το βλέπω κατράμι. Δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν που πολλοί τονίζουν, της χώρας, αλλά η βουτιά της στα θολά νερά του ακραίου καπιταλισμού.
Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να σας κάνουν να χάσετε την υπομονή σας;
* Πολλά. Αν με υποχρεώνουν να αποχωρίζομαι το γράψιμό μου ή το βιβλίο που διαβάζω, αν ακούω παράλογα πράγματα π.χ. για τον αγώνα της εξουσίας να βοηθήσει τον απλό κόσμο…
Ετοιμάζετε το επόμενο βιβλίο σας; Αν ναι, τι θέμα θα έχει;
* Μέσα στο 2014 θα εκδοθεί, πιστεύω, το νέο μου βιβλίο που είναι σχεδόν τελειωμένο, γραφή και πρώτες αλλαγές. Το θέμα του θα είναι ένας ανανταπόδοτος έρωτας.
Είναι μεγαλύτερη η ευθύνη ενός ανθρώπου που γράφει, σε περιόδους κρίσης;
* Η ευθύνη ενός ανθρώπου που γράφει είναι πάντα μεγάλη. Σήμερα σίγουρα όλοι αισθανόμαστε μεγαλύτερη την ευθύνη μας για ό, τι και να κάνουμε. Όμως προς τι; Είμαστε φωνές βοόντων εν τη ερήμω. Όλοι οι λογοτέχνες, εκτός από τους γλείφτες της εξουσίας, είναι σε μια γωνιά σκοτεινή και σε τούτους τους καιρούς και το μόνο που επιτρέπουν να ακουστεί από αυτούς είναι το χνώτο τους. Το ότι δηλαδή υπάρχουν. Δεν υπάρχει απλά λογοκρισία. Κάτι πιο σκληρό. Δεν τους δίνεται καν ο λόγος, ίσως γιατί φοβίζει.
Ως αναγνώστης, πώς ορίζετε ένα καλό βιβλίο;
* Ένα καλό βιβλίο είναι αυτό που σε ταξιδεύει σε μακρινούς ορίζοντες που ποτέ δεν θα τους γνώριζες. Ένα σύννεφο που σε ξεσηκώνει σε μακρινά πελάγη. Σου ξυπνά μνήμες και κάποιες λήθες ξεμυτίζουν αχνά. Βλέπεις τον εαυτό σου όπως δεν τον φαντάστηκες ποτέ. Σαν έναν από τους ήρωές του βιβλίου με δικές σου προεκτάσεις.
Ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα;
* Είμαι φιλόζωος με την πλήρη έννοια της λέξης. Δηλαδή ποτέ το κατοικίδιό μου δεν θα ήθελα να το δω στο δρόμο ή κακοποιημένο.
Έχετε κατοικίδιο;
* Έχω πάντοτε μια ή δυο γάτες που τριγυρίζουν το χώρο μου.
Ευχαριστώ πολύ.
* Ευχαριστώ πολύ κι εγώ.
Θεόδωρος Πάλλας
«Ανεπαίσθητη προσβολή»
μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-9585-25-5
Σελ.: 368
Σχήμα: 14×20, 5cm
Τιμή: 15, 33€ με ΦΠΑ
(-10%): 13, 80€ με ΦΠΑ
Η Ειμαρμένη βούτηξε το σπαθί της στο αίμα και καταδίκασε την οικογένεια Πενθεδάκη να ζει στον κόσμο της θλίψης και της ενοχής.
Ο γιος της οικογένειας, Σωτήρης, ερωτεύεται την παιδική φίλη του πατέρα του, Ελένη, και προσπαθεί να ζήσει τον μεγάλο έρωτα. Οι ενοχές της Ελένης θα τον γεμίσουν απελπισία…
Η μητέρα, Αρίστη, στην καμπή της ζωής της θα μείνει έγκυος. Το παιδί όμως που θα γεννηθεί πρέπει είτε να επιβιώσει στον δικό του κόσμο είτε να έχει μια σύντομη ζωή…
Η Κλειώ, η μεγάλη κόρη, ανακαλύπτει στον έρωτα έναν τιμωρό του κορμιού της. Ο τιμωρός θα τιμωρηθεί, υπάρχει όμως δικαιοσύνη από τους θεούς ή από τους ανθρώπους;
Η Τέτα, η μικρότερη, ακολουθεί τις παραισθήσεις μιας θανατηφόρας εξάρτησης. Η μόνη που θα σωθεί και από τον θάνατο και από τις μνήμες…
«Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμο έξω».
Ο καβαφικός στίχος μοιάζει να κατατρέχει τις ζωές σχεδόν όλων των ηρώων του μυθιστορήματος.
Επιθυμίες, όνειρα, έρωτες προσβάλλονται ανεπαίσθητα. Μένουν μετέωρα. Πεθαίνουν, άλλοτε αργά κι επώδυνα, άλλοτε γοργά και βίαια. Αυτουργοί, φυσικοί ή ηθικοί, εμείς οι ίδιοι και οι αντανακλάσεις μας: οι ήρωες του συναρπαστικού μυθιστορήματος του Θεόδωρου Πάλλα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Θεόδωρος Πάλλας γεννήθηκε στο Καλοχώρι Βεροίας. Ζει και εργάζεται στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.
Από τις εκδόσεις «Παρατηρητής» έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές:
«Τρία και ένα ποιήματα» (1991)
«Ποιητικές δοκιμές» (1994)
«Ενός αποσταμένου περιπατητή λόγοι» (1996)
Η «Ανεπαίσθητη προσβολή» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Περισσότερες πληροφορίες
Άνεμος εκδοτική
Αιγίνης 14, 11362 Αθήνα
Τηλ.: 210 8223 574
e-mail: [email protected]
www.anemosekdotiki.gr
