19.9 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

The Thin Blue Line του Έρολ Μόρις – Στάχτες και διαμάντια του Αντρέι Βάιντα (Σχολείο του Σινεμά)

Δύο από τις πιο σημαντικές ταινίες της ιστορίας του κινηματογράφου θα προβληθούν στο Σχολείο του Σινεμά (Τσαμαδού 26-28, Εξάρχεια) με ελεύθερη είσοδο, ανάλυση και συζήτηση τη Δευτέρα 24 και την Τετάρτη 26.10.2016 στις 18.30.

* Δευτέρα 24.10.2016, 18.30
The Thin Blue Line (1988) του Έρολ Μόρις
Έγχρωμη ταινία ντοκιμαντέρ | Διάρκεια: 103′
H ιστορία του Ράνταλ Ντέιλ Άνταμς, ενός άντρα που καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση για ένα φόνο που δεν διέπραξε ποτέ, σε ένα ντοκιμαντέρ που ισοπεδώνει κάθε αστυνομικό θρίλερ που έχετε δει ποτέ, προσπαθώντας να αναζητήσει την αλήθεια μέσα από έναν κυκεώνα παρεξηγήσεων και ανθρώπινων λαθών. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ ο Άνταμς αποφυλακίστηκε, οφείλοντας την ελευθερία του στο πείσμα του Έρολ Μόρις να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Απλά συγκλονιστικό.
Μανώλης Κρανάκης

* Τετάρτη 26.10.2016, 18.30
Στάχτες και διαμάντια (1958) του Αντρέι Βάιντα
Α/Μ | Διάρκεια: 105′
Πολωνική ταινία, σκηνοθεσία Αντρέι Βάιντα με τους: Ζμπίγκνιεφ Σιμπούλσκι, Έυα Κριζέφσκι
Λίγο πριν από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ένας Πολωνός παρτιζάνος, μέλος εθνικιστικής οργάνωσης, διατάσσεται να σκοτώσει έναν κομμουνιστή ηγέτη. Μια μπαρόκ ταινία, που αποδίδει τέλεια την ιδεολογική σύγχυση της γενιάς του Πολέμου. Ίσως η καλύτερη δουλειά του Βάιντα. (Αθηνόραμα)

* Στις 8 Μαΐου 1945 (ημέρα που συνθηκολογεί η χιτλερική Γερμανία) μια ομάδα νέων Πολωνών στήνει ενέδρα, όμως διαπιστώνουν ότι εκτέλεσαν λάθος άνθρωπο. Ο υπεύθυνος, ο Μάσιεκ, ανήκει σε μια εθνικιστική αντιστασιακή οργάνωση, που επιδιώκει να σκοτώσει τον τοπικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μάσιεκ συζητεί με το φίλο του και «αρχηγό» του Αντρζέι, εκφράζει δισταγμούς αλλά, πιεζόμενος, δέχεται να επαναλάβει την απόπειρα με το πραγματικό υποψήφιο θύμα. Πιάνει δωμάτιο στο ξενοδοχείο «Μονοπόλ» και φλερτάρει την κοπέλα του μπαρ, με την οποία περνούν τη νύχτα μαζί ενώ στις αίθουσες του ξενοδοχείου γίνεται μια μεγάλη γιορτή. Ένας έρωτας υφαίνεται δειλά…
8 Μαΐου 1945 και 1958. Συμβολική η πρώτη ημερομηνία: τέλος πολέμου, αρχή δεινών με τις αδελφοκτόνες συγκρούσεις εθνικιστών και κομμουνιστών. Πραγματική η δεύτερη χρονολογία, εποχή που έλιωσαν οι πάγοι του σταλινισμού και εκφράζονται πολύ πιο ελεύθερα οι καλλιτέχνες. Ο Βάιντα πλάθει ένα πικρό, συναισθηματικό και απελπισμένο έπος, μέσα στην παράδοση του πολωνικού μπαρόκ. Μια γενιά που συντρίβεται σε συμπληγάδες, ένας ρομαντικός ήρωας της εποχής μας μέσα σε τραγωδία, ερμηνευμένος από τον ηθοποιό-φετίχ του Βάιντα, Ζμπίγκνιεβ Σιμπούλσκι.

* Τηλεφωνικές κρατήσεις λόγω περιορισμένης χωρητικότητας στα τηλ. 2130 159 816, 6944143564 ή κράτηση στο e-mail: [email protected]

Errol Morris
Εξέχων ντοκιμαντερίστας, αλλά και αποτελεσματικότατος σκηνοθέτης διαφημιστικών (τον έχει εμπιστευτεί η Apple), o Έρολ Μόρις είναι πολυβραβευμένος (και με Όσκαρ για το «The Fog of War» ) και πολυτιμημένος σε συγκεντρωτικές λίστες. Το «Gates of Heaven» (1978) για τα νεκροταφεία ζώων, το «Vernon, Florida» (1981 ) για τους εκκεντρικούς κατοίκους μιας μικρής πόλης και το «The Thin Blue Line» (1988) που έσωσε έναν κατάδικο από τη θανατική ποινή, είναι τα πρώτα δείγματα μιας ερευνητικής μεθοδολογίας που επιβεβαιώνει την πεποίθηση του δημιουργού τους: «Υπάρχει η αλήθεια, αλλά συχνά έχουμε ισχυρό συμφέρον να την αγνοούμε ή να την αρνούμαστε εντελώς».

Αντρέι Βάιντα (1926-2016)
Ο Πολωνός Αντρέι Βάιντα, ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα και Όσκαρ, έφυγε σε ηλικία 90 χρονών στις 9 Οκτωβρίου 2016.
Ο σκηνοθέτης της «Γης της Επαγγελίας» (1975, υποψηφιότητα για Ξενόγλωσσο Όσκαρ), του «Maids of Wilko» (1979), του «Ανθρώπου από Μάρμαρο» (1977), του «Ανθρώπου από Σίδερο» (1981, Χρυσός Φοίνικας) και «Katyn» (2007) ήταν ένας οξυδερκής τοποπαρατηρητής που μέσα από το πολιτικοποιημένο έργο του κατέγραφε με ειλικρίνεια την αγωνία του ανθρώπου να διεκδικήσει την κοινωνική του θέση.
Γεννήθηκε το 1926 και μεγάλωσε κατά τη διάρκεια των πιο τρομακτικών και ταραχωδών χρόνων της ιστορίας της Πολωνίας. Ο πατέρας του εκτελέστηκε από τους Σοβιετικούς μετά τον διαμελισμό της χώρας και ως έφηβος ο Βάιντα αγωνίστηκε με την πολωνική αντίσταση ενάντια στους Σοβιετικούς και τους ναζί. Μετά τον πόλεμο, σπούδασε ζωγραφική και αργότερα ήρθε σε επαφή με τον κινηματογράφο, στην ξακουστή σχολή Λοτζ.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως μαθητευόμενος του Αλεξάντερ Φορντ και με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Η Γενιά» (1955, προσαρμογή του μυθιστορήματος του Bohdan Czeszko), έδωσε καθαρό καλλιτεχνικό και πολιτικό στίγμα, εξετάζοντας τις καταστροφικές πολιτιστικές συνθήκες που έπλητταν την Πολωνία και τις επιπτώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εν μέσω της κομμουνιστικής λογοκρισίας. Στο «Α Generation», μια νεαρή ομάδα Πολωνών ωθούνται σε πρόωρη ενηλικίωση και γίνονται μέλη της τοπικής Αντίστασης, με φόντο τις κατεστραμμένες γειτονιές της κατεχόμενης από τους ναζί Βαρσοβίας.
Στη συνέχεια εντυπωσιάζοντας στο διαγωνιστικό πρόγραμμα των Καννών με το «Κanal» (1957) κέρδισε το ειδικό βραβείο της επιτροπής του φεστιβάλ και την αμέσως επόμενη χρονιά, με το «Στάχτες Και Διαμάντια», εδραίωσε την καλλιτεχνική του φωνή.
Ο Βάιντα έκανε σαφέστερες τις πολιτικές του πεποιθήσεις αργότερα στην καριέρα του, έγινε υποστηρικτής του κινήματος της Αλληλεγγύης της Πολωνίας, και το 1980 σκηνοθέτησε την ταινία-ορόσημο «Ο Άνθρωπος από Σίδερο». Η ταινία καταγράφει τη γέννηση της «Αλληλεγγύης», υπενθυμίζοντας πως η πορεία της κατάρρευσης του κομμουνισμού στην Ευρώπη, που τελικά οδήγησε και στην πτώση του τείχους του Βερολίνου, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1980 στα ναυπηγεία του Γκντανσκ. Εκεί εργαζόταν ο Λεχ Βαλέσα καθώς και ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, Μάτσιεκ Μπίρκουτ, γιος του Ματέους – του ήρωα της ταινίας «Ο Άνθρωπος από Μάρμαρο». Η ταινία τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα και το Βραβείο Οικουμενικής Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών του 1981, με το Βραβείο «Αλληλεγγύης» στο Φεστιβάλ Πολωνικών Ταινιών στο Γκντανσκ και υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ.
Αψηφώντας την πίεση από την κυβέρνηση, συνέχισε να διερευνά πολιτικά θέματα καθ’ όλη τη δεκαετία, απεικονίζοντας στο «Danton» με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ τη φθίνουσα επανάσταση και αντικατοπτρίζοντας ταυτόχρονα την έλευση του στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία.
Συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Γέρζι Σκολιμόφσκι και ο Ρομάν Πολάνσκι, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του σκηνοθέτησε σχεδόν 50 ταινίες, έλαβε τιμητικό όσκαρ το 2002 για τη συμβολή του στον παγκόσμιο κινηματογράφο, το Χρυσό Βραβείο του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας το 1975, την Αργυρή Άρκτο για το «Holy Week» to 1996 και υπήρξε υποψήφιος για τέσσερα Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας.
Το 2013 με το «The Man of Hope» ή απλώς «Walesa», ο Βάιντα ολοκλήρωσε την τριλογία του με θέμα τον αγώνα του ανθρώπου απέναντι στην αδικία, έπειτα από τα δυο προηγούμενα κεφάλαια «Άνθρωπος από Μάρμαρο» και «Άνθρωπος από Σίδερο».
«Δε θέλω, αλλά είμαι υποχρεωμένος», είχε πει τότε με νόημα ο σκηνοθέτης, επαναλαμβάνοντας τη διάσημη φράση του Λεχ Βαλέσα, όταν έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος της χώρας το 1990.
Φέτος αναμένεται το «After Image» (Powidoki), η ταινία του Βάιντα για τον πρωτοπόρο Πολωνό ζωγράφο Βλάντισλαβ Στρεμίνσκι, η οποία έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του και αποτελεί την επίσημη πρόταση της Πολωνίας για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Πάνος Γκένας

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -