22.7 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Θάνος Λέκκας: “Ο έρωτας είναι ένα άλμα πάνω από το κανονικό του καθενός”

 

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Προλογίζοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ -δίχως διάθεση υπερβολής- πως παρακολουθώντας, προ μηνών, την ταινία “Τζόκερ” με τον Χοακίν
Φίνιξ στους κινηματογράφους, μπήκα στον πειρασμό να σκεφτώ ποιος από τους Έλληνες ηθοποιούς που έχω δει θα μπορούσε να επωμιστεί αυτό το ρόλο. Κατέληξα, ύστερα από πολλή προσπάθεια, σε τέσσερις με πέντε, δεδομένου πως πιστεύω πως το θέατρό μας διαθέτει πολύ καλό υλικό. Ένας από αυτούς ήταν και ο Θάνος Λέκκας.

Από τους ηθοποιούς μας οι οποίοι διαθέτουν εκτεταμένη κλίμακα και ξέρουν να διαχειρίζονται το πληθωρικό τους ταλέντο. Κάθε φορά που τον βλέπω στο θέατρο παρατηρώ πως η επί σκηνής παρουσία του χαρακτηρίζεται από ετοιμότητα, διάθεση και ενεργητικότητα με υψηλού γούστου αίσθηση του κωμικού μέτρου.

Ο Θάνος Λέκκας δεν είναι διασκεδαστικός, είναι αληθινός, έχει ρεαλιστικές λεπτομέρειες στο παίξιμό του και μεγαλοπρεπή νουάρ ειρωνεία. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ταλέντο που μπορεί να υποδυθεί αντιήρωες, πληγωμένα πλάσματα, αντισυμβατικούς τύπους, καθημαγμένες υπάρξεις, ρόλους με αντιφάσεις, τραγικούς και στοιχειωτικούς αλλά και αριστοφανικούς ήρωες.

Φέτος πρόκειται να τον δούμε, μαζί με την Παναγιώτα Βιτετζάκη, στο έργο “Blink” του Φιλ Πόρτερ, σε μετάφραση Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη, που σκηνοθετεί ο Τάσος Πυργιέρης. Η παράσταση θα ανέβει στο Θέατρο Faust, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από τις 10 Ιανουαρίου 2020.

Πρόκειται για ένα έργο απόδρασης από την πραγματικότητα που συντάραξε όπου κι αν παρουσιάστηκε. Ένα παράξενα γλυκό παιχνίδι και μια σκοτεινή κι αστεία ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο εφήβους. Ρομαντική, τρυφερή, ζεστή, συγκινητική, αλλά κυρίως αιχμηρή και σε καμία περίπτωση συμβατική. Ένα από εκείνα τα θεατρικά γεγονότα που έρχονται και που δεν μπορείς να τα προσπεράσεις, μια εμπειρία που αδημονείς να έρθει η ώρα να βιώσεις.

“Οι άνθρωποι έχουμε κρυφές ζωές, κρυφά θέλω. Φαντασιώσεις για τις οποίες ίσως ντρεπόμαστε. Τα παιδιά αυτά είναι όπως όλοι μας. Όμως σε αυτή τη συνθήκη μοιράζονται τις πιο κρυφές, προσωπικές τους σκέψεις με το κοινό, ξορκίζοντας έτσι τα ταμπού και την ντροπή”, μας λέει ο Θάνος για τους ήρωες του «Blink».

 

 

Θάνο, τι είναι το «Blink» του Φιλ Πόρτερ στο οποίο παίζεις και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Faust, από τις 10 Ιανουαρίου 2020, σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη;

* Το Blink είναι μια παράδοξη ερωτική ιστορία μεταξύ της Σόφι και του Τζόνα, δύο νέων στο σύγχρονο Λονδίνο. Με πολύ διαφορετικό παρελθόν αλλά έντονο κοινό στοιχείο πλέον τη μοναξιά τους, τα δυο παιδιά έρχονται κοντά… εξ αποστάσεως. Πνίγονται στα εύκολα και στα ανώδυνα. Δεν υπάρχει τίποτα αξίας από το οποίο μπορούν να πιαστούν και καταφεύγουν σε μια παράδοξη προς ανησυχητική σχέση (δε θα πω τίποτα παραπάνω), για να νιώσουν ζωντανοί. Είναι, κατά τη γνώμη μου, μια ιστορία γα το πώς τα ουσιαστικά πράγματα έχουν χαθεί ανάμεσα στα τετριμμένα και για το πώς τα επώδυνα προσπαθούν να κρυφτούν μες τα ανώδυνα.

Το «Blink», σε όποια χώρα κι αν παίχτηκε, πήρε διθυραμβικές κριτικές. Γιατί νομίζεις πως οι Έλληνες θεατές πρέπει να δουν την παράσταση;

* Οι άνθρωποι έχουμε κρυφές ζωές, κρυφά θέλω. Φαντασιώσεις για τις οποίες ίσως ντρεπόμαστε. Τα παιδιά αυτά είναι όπως όλοι μας. Όμως σε αυτή τη συνθήκη μοιράζονται τις πιο κρυφές, προσωπικές τους σκέψεις με το κοινό, ξορκίζοντας έτσι τα ταμπού και την ντροπή. Σαν έργο και σαν σκηνοθεσία ηθοποιοί και κοινό είναι στο ίδιο επίπεδο, με άμεση απεύθυνση, χωρίς τέταρτο τοίχο. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να φέρουμε το θεατή στη θέση τους. Στο τέλος να είμαστε όλοι μαζί!

Πιστεύεις πως μπορεί να έρθει ο καιρός που η ανάγκη να βρεθούν δύο άνθρωποι ταυτόχρονα στο ίδιο δωμάτιο θα είναι παρελθόν;

* Νομίζω πως προ πολλών δεκαετιών έχει εξαλειφθεί η πρακτική ανάγκη να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο για να κάνουμε τις δουλειές μας τουλάχιστον. Η ανάγκη να συνυπάρχουμε όμως ευτυχώς ή δυστυχώς δεν εκλείπει. Όταν την αγνοούμε μένουμε μόνοι μας και μιζεριάζουμε και υποφέρουμε, και αναρωτιόμαστε τι φταίει. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα, αυτό που τα απαλύνει ακαριαία είναι να τα μοιράζεσαι, να τα βάζεις στο ίδιο δωμάτιο με άλλους που έχουν άλλα προβλήματα, για να δεις αν μη τι άλλο ότι το να έχεις προβλήματα δε σε κάνει χειρότερο… σε κάνει απλώς άνθρωπο.

 

 

Υπάρχει αγάπη δίχως εγγύτητα και επαφή;

* Νομίζω πως ναι. Νομίζω πως η ΑΓΑΠΗ δεν τα απαιτεί αυτά. Ίσα ίσα, απουσία της εγγύτητας και της επαφής νιώθεις την αγάπη σκέτη. Πόσοι μετανάστες, πόσες οικογένειες, πόσες φιλίες έχουν αντέξει δεκαετίες δια αλληλογραφίας! Η επαφή είναι μια επιβεβαίωση σωματική. Εξίσου απαραίτητη. Πόθος, επιθυμία, κορεσμός, ευχαρίστηση ναι, αυτά σίγουρα απαιτούν την εγγύτητα.

Γιατί σχέσεις δυνατής αγάπης συχνά δεν λειτουργούν;

* Εάν μιλάμε για την αγάπη, θεωρώ πως πάντα λειτουργεί, ποτέ δε φθίνει και είναι εξ ορισμού ίση μεταξύ των αγαπημένων. Αν αναφέρεστε στον έρωτα, αυτό είναι ένα εξ ολοκλήρου άλλο κεφάλαιο. Με τις ρίζες του στις προσωπικές μας ανασφάλειες, την προσωπική μας φαντασίωση και την ανάγκη μας για αναπαραγωγή. Έχεις ανάγκη να φτιάξεις τον άλλον και τις αντιδράσεις του όπως τις έχεις φανταστεί. Στρεβλώνεσαι για να ταιριάξεις στις προβολές κάποιου άλλου. Πασχίζεις να ενωθείς, δε συμβαίνει αβίαστα. Ο έρωτας είναι ένα άλμα πάνω από το κανονικό του καθενός, ακόμα κι αν ταιριάζεις με τον άλλον εκεί ψηλά, στον ουρανό, κάτω στη γη μπορεί τα βήματά σας να σας οδηγήσουν αλλού…

Πώς θα μας περιέγραφες τη σκηνοθετική προσέγγιση της παράστασης;

* Προσπαθούμε με την προτροπή και καθοδήγηση του Τάσου (σ.σ. Πυργιέρης) να δημιουργήσουμε μια σκηνική συνύπαρξη διαφόρων στοιχείων που μοιάζει πιο πολύ με σκίτσο όπου ο θεατής ασυναίσθητα προβάλλει το γύρω γύρω και τα ενδιάμεσα νοήματα. Ένα προσχέδιο ενός έργου με κολάζ φωτογραφιών, έναν ήχο, ένα κομμένο ύφασμα, μια σημείωση εδώ, ένα τηλέφωνο πιο κει. Μια ματιά στις σημαντικότερες σημειώσεις της ζωής δύο ανθρώπων κατά κάποιο τρόπο. Ναι, σαν σημειώσεις. Έτσι θεωρώ βγαίνει ακριβέστερα όλο το νόημα του έργου.

 

 

Τι μήνυμα θα ήθελες να απευθύνεις στην συμπρωταγωνίστριά σου, Παναγιώτα Βιτετζάκη;

* Την ευχαριστώ που τέσσερις μήνες πριν, ενώ βρισκόμουν μέσα σε ένα χάος προβών με προγνωστικά για ακόμα μεγαλύτερο χάος, εκείνη επέμενε τόσο γλυκά να είμαστε μαζί σε αυτή τη δουλειά. Συμφωνώντας να παίξω ξέχασα τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος, αλλά η συνύπαρξή μας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Η Παναγιώτα (Γιωτάρα για μένα) είναι η χαρά της ζωής, γενναιόδωρη, σέξι και καραγκιόζης. Και όλα αυτά τα στοιχεία είναι μεταδοτικά. Ας είναι πάντα χαρά για τους άλλους και η χαρά γι’ αυτήν να ‘ναι τριπλή!

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Τάσο Πυργιέρη;

* Ο Τάσος είναι σκίουρος. Οι ιδέες του έρχονται με ρυθμό πολυβόλου, κινείται ανάμεσά μας και μας δίνει οδηγίες λες και είμαστε τα βελανίδια του. Έχει μια παιδική στοργή και ανοιχτωσιά. Έχει ανεξάντλητη όρεξη και μας στηρίζει πολύ. Γελάει δυνατά και του είναι αδύνατον να κρατήσει σημειώσεις στη σιωπή.

Ποια είναι η σχέση σου με την τεχνολογία;

* Μου αρέσει η τεχνολογία που μας βοηθάει να ζήσουμε πιο αρμονικά μεταξύ μας και με το περιβάλλον. Τρελαίνομαι με τις νέες τεχνολογίες διαχείρισης ρύπων, ανακύκλωσης, πράσινης ενέργειας. Μού αρέσει το έξυπνο και πρακτικό. Εκτιμώ και χαίρομαι που όλος ο κόσμος είναι ενωμένος πια και μπορούμε να μοιραζόμαστε πληροφορίες, ιδέες, ειδήσεις. Δεν θέλω παρ’ όλα αυτά να χαθώ μέσα σε αυτά και προτιμώ ακόμα να μαθαίνω και να εμπνέομαι από κοντά. Δε θα τρελαθώ με το καινούργιο γκατζετάκι που σου μετράει τους σφυγμούς, πόσες θερμίδες έκαψες, αν έκανες 46 βήματα και πριν είχες φάει μπουγάτσα, ή με τα καινούργια noise canceling ασύρματα ακουστικά. Δε θέλω να μιλάω στο κινητό μου λες και είναι άνθρωπος. Προτιμώ να πληκτρολογώ.

Τι θα ήθελες να ευχηθείς για τον καινούργιο χρόνο;

* Ζούμε σε εποχές που, ενώ όλα είναι φαινομενικά πιο κοντά, ο φόβος για το άγνωστο είναι μεγαλύτερος από παλιότερα. Φοβόμαστε το δόλο και την υστεροβουλία. Η Ελλάδα δεν εμπιστεύεται ούτε τη σκιά της. Καμία πλευρά της, κανένα κόμμα, καμία μειονότητα δεν εμπιστεύεται τίποτα άλλο δίπλα της. Δεν ανεχόμαστε τίποτα και κανενός άλλου την άποψη, γιατί κάποια πράγματα “πρέπει” να γίνουν αν θέλουμε να πάμε μπροστά… Τεράστιο ψέμα. Μόνο μαζί μπορούμε να πάμε μπροστά. Κανένας μπροστάρης δε θα αλλάξει την Ελλάδα, κανένας ΕΝΑΣ δε θα σου αλλάξει τη ζωή, η αλλαγή και το καλύτερο θα έρθει αν κοιτάξουμε γύρω μας και μας δούμε όλους, μαζί. Δεν ξέρω πώς διατυπώνεται αυτό σε ευχή. Να κοιτάξουμε γύρω μας με ανοιχτή καρδιά ίσως. Να μάθουμε κάτι από τα παιδιά!

  • Για την παράσταση διαβάστε αναλυτικά εδώ:

“Blink”: Την ιδιόρρυθμη κι ανομολόγητη σχέση δύο νέων σκηνοθετεί ο Τάσος Πυργιέρης

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -