Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Το έργο του είναι σπουδαίο. Όσο τον γνωρίζω, εδώ και δέκα χρόνια, θεωρώ πως είναι ένας αγωνιστής του θεάτρου μας, που ξέρει να κοιτάζει την τέχνη του κατάματα. Είτε σκηνοθετεί το “Χειμωνιάτικο Παραμύθι” του Σαίξπηρ, είτε τη “Γέρμα” του Λόρκα, οι παραστάσεις του είναι ξεκάθαρα μια εμπειρία.
Από το ιδιοφυές και προφητικό έργο του Μισέλ Βιναβέρ “Αναζήτηση εργασίας” έως το συγκλονιστικό και πολυδιάστατο “Στρατηγού Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα”, ο εξαίρετος δημιουργός με ρεαλισμό και πάθος, ανατρεπτικότητα, πρωτοπόρα διάθεση και βαθιά γνώση, μας έχει προσφέρει θεατρικές δουλειές που δεν περνούν ποτέ στα ψιλά της καλλιτεχνικής επικαιρότητας.
Ο Θανάσης Σαράντος σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη New York Film Academy, υποκριτική στη Δραματική Σχολή τoυ Θεάτρου Τέχνης και αγγλική φιλολογία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδας. Έλαβε υποτροφίες από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και το Ίδρυμα Fulbright. Συμμετείχε, ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη στο Watermill Center της Νέας Υόρκης του Robert Wilson (2000). Το 2006-07 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Νιpkow Program του Βερολίνου πάνω στη συγγραφή σεναρίου και συμμετείχε στο Talent Campus του 57ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Είναι ιδρυτής της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Θεάτρου “ηθικόν ακμαιότατον”.
Όπως αποκαλύπτει στη συνέντευξή του στο catisart.gr, κατά τη διάρκεια της καραντίνας ολοκλήρωσε ήδη “τρία σενάρια για μικρού μήκους ταινίες, ανάμεσά τους και ένα ντοκιμαντέρ για ένα νέο ζωγράφο από τη Θεσσαλονίκη”.
“Χαίρομαι που η πατρίδα μας αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως πρότυπο αντιμετώπισης του Covid-19 φυσικά με την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των πολιτών”, δηλώνει και επισημαίνει ότι “το επόμενο διάστημα θα είναι δύσκολο για όλους μας”. “Μόνο μαζί οι Έλληνες μπορούμε να καταφέρουμε κάτι”, τονίζει. “Και ως τώρα έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι οι Έλληνες στις δύσκολες συγκυρίες είμαστε ενωμένοι. Ας λείψουν οι μωροφιλοδοξίες και οι μικρόψυχοι εγωισμοί”.
“Ν’ αναρωτηθούμε γιατί ο Πολιτισμός -με την αρχική έννοια της λέξης- δεν αφορά πλέον ούτε την Πόλη ούτε τον Πολίτη. Μήπως έγινε μια ιδιωτική υπόθεση σε χέρια ολίγων; Αξίζει ή όχι ο πολιτισμός να παραμείνει δημόσιο αγαθό για όλους τους πολίτες ή θα αφορά άλλοτε μια ελίτ και άλλοτε τη μάζα;”, αναλογίζεται.
“Εφόσον δεν τις καπηλευτούν κομματικά για μια στείρα αντιπολίτευση, ελπίζω ότι θα δημιουργηθεί επιτέλους ένας ουσιαστικός διάλογος με την Πολιτεία. Άλλωστε, ας αναγνωριστεί ότι κάποια θετικά βήματα έγιναν και από την Πολιτεία ακόμα και σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες”, λέει αναφερόμενος στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις τέχνες.
“Πιστεύω στον πραγματικό διάλογο και πρέπει να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο, η ρήξη μόνο τριβές δημιουργεί για όλους μας”, σημειώνει με σημασία.
Ο Θανάσης Σαράντος στις 8 Σεπτεμβρίου, στο ανοιχτό θέατρο του Παπάγου, θα δώσει συμβολικά μία και μοναδική παράσταση του εμβληματικού «Αμερικάνου» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με συνοδοιπόρο του επί σκηνής τον μουσικό Κωνσταντίνο Ευαγγελίδη. Πρόκειται για μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας, σε δική του ερμηνεία και σκηνοθεσία, που αγαπήθηκε όπου κι αν παίχτηκε και αξίζει να δούμε και να ξαναδούμε.
Επίσης, θα συμμετάσχει ως ερμηνευτής στο πολυθέαμα για δημόσιο χώρο υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Χατζηπαππά με τον τίτλο “Kaspar Machine”, βασισμένο σε κείμενα του νομπελίστα Peter Handke. Θα δοθούν δύο παραστάσεις στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου 2020, στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας (Σιλό).
Τα σχέδιά του για τον “Αμερικάνικο Βούβαλο” του Ντέιβιντ Μάμετ και για τον “Οιδίποδα Τύραννο” του Σοφοκλή, όπως μας εξηγεί, θα πραγματοποιηθούν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν μέσα στο 2021.
Εν τω μεταξύ, δηλώνει ευτυχής γιατί προέκυψε γι’ αυτόν και μια υπέροχη συνεργασία με μια πραγματική Κυρία του ελληνικού Θεάτρου, τη Βέρα Κρούσκα, και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου θα συμπρωταγωνιστήσουν στο «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στη Νύχτα», το αριστουργηματικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Ο’ Νηλ, που θα παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών από τον Ιανουάριο του 2021.
Κλείνοντας, ο Θανάσης εύχεται με αισιοδοξία: “Υγεία σε όλες και όλους, κουράγιο και υπομονή. Θα έρθουν σίγουρα καλύτερες στιγμές. Να χαμογελάμε για ν’ αντέχουμε”.
***
Το θέατρο σε καιρούς κρίσης, όπως η τωρινή, αποτελεί μια διέξοδο για τους ανθρώπους;
*Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να λειτουργήσει ολοκληρωτικά το θέατρο με αυτές τις αλλόκοτες συνθήκες ενός «ακοινώνητου» ιού.
Ας μην ξεχνάμε ότι και σε αλλοτινές εποχές πανδημίας τα θέατρα έκλειναν ολοκληρωτικά για μήνες ακόμα και χρόνια. Ακόμα και στην εποχή του Σαίξπηρ τα θέατρα έκλειναν πρώτα και άνοιγαν τελευταία. Ο εγκλεισμός όμως μπορεί να προσφέρει και την απαραίτητη αγρανάπαυση στους καλλιτέχνες. Έτσι ο Σαίξπηρ έγραψε εν μέσω πανδημίας και μακριά από το Λονδίνο, το αριστουργηματικό του έργο «Βασιλιάς Ληρ» ενώ ο Σοφοκλής σίγουρα θα εμπνεύστηκε τον Οιδίποδα Τύραννο από τον χαμό του Περικλή που πέθανε από τον θανατηφόρο λοιμό. Η αξεπέραστη τραγωδία του Σοφοκλή παρουσιάστηκε ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κύμα του λοιμού στην Αρχαία Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. και εξολοθρεύτηκε το 1/3 του πληθυσμού της πόλης από τη μολυσματική ασθένεια.
Τι σου στέρησε η καραντίνα και τι σου άφησε με την άρση της;
*Δεν στερήθηκα κάτι παραπάνω από το πιο βασικό, την αγκαλιά των δικών μου ανθρώπων και την πολύμηνη απουσία τους. Επέλεξα βλέπετε να περάσω το μεγαλύτερο διάστημα της καραντίνας μακριά από την Αθήνα, στην αγαπημένη μου Μεσσηνία και νομίζω ότι έζησα ίσως το πιο δημιουργικό κομμάτι στη ζωή μου αφού ασχολήθηκα περισσότερο από ποτέ διαβάζοντας και γράφοντας, κυρίως για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Έτσι γεννήθηκαν ήδη τρία σενάρια για μικρού μήκους ταινίες, ανάμεσά τους και ένα ντοκιμαντέρ για ένα νέο ζωγράφο από τη Θεσσαλονίκη. Εύχομαι να μπορέσω σύντομα να περάσω και στο στάδιο της παραγωγής.
Ποιο ήταν το πρώτο που έκανες με την άρση των περιοριστικών μέτρων;
*Νομίζω να προλάβω ν’ αγοράσω σπόρους από κάποιο φυτώριο για να καλλιεργήσω το μποστάνι μου στη Μεσσηνία. Ευτυχώς πρόλαβα.
Επιστροφή στην κανονικότητα που ξέραμε ή οφείλουμε να επιδιώξουμε μια αναθεώρηση του τρόπου της ζωής μας μετά την πανδημία;
*Σίγουρα έχει αλλάξει εν μέρει η ζωή μας και θα επηρεαστεί ακόμα και αν ανακαλυφθεί το σωτήριο εμβόλιο. Εύχομαι να υπάρξει πάντοτε η αυτογνωσία στους ιθύνοντες για τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. Αποδείχτηκε στην πανδημία ότι το μέγιστο αγαθό στην ανθρώπινη ζωή ήταν και είναι η υγεία.
Χαίρομαι που η πατρίδα μας αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως πρότυπο αντιμετώπισης του Covid-19 φυσικά με την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των πολιτών. Ελπίζω το κλίμα να μην αναστραφεί με την είσοδο των τουριστών. Στο κάτω κάτω δεν γινόμαστε αφιλόξενοι αν η είσοδός τους προϋποθέτει για όλους και χωρίς καμία εξαίρεση το αρνητικό τεστ που πρέπει να γίνει στις χώρες τους πριν από το ταξίδι τους στην Ελλάδα. Το επόμενο διάστημα θα είναι δύσκολο για όλους μας, μόνο μαζί οι Έλληνες μπορούμε να καταφέρουμε κάτι. Και ως τώρα έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι οι Έλληνες στις δύσκολες συγκυρίες είμαστε ενωμένοι. Ας λείψουν οι μωροφιλοδοξίες και οι μικρόψυχοι εγωισμοί.
Ο πολυήμερος εγκλεισμός μας θα μπορούσε να αποδειχτεί ένα μεγάλο μάθημα αυτογνωσίας για τον καθένα μας;
*Νομίζω ότι σε αυτές τις περιόδους συνειδητοποιούμε έστω και λίγο το πεπερασμένο της ανθρώπινης φύσης αλλά όχι δεν το πιστεύω ότι ο άνθρωπος αλλάζει. Ίσως ο καλός να γίνεται καλύτερος και ο κακός χειρότερος.
Το θέατρο θα το επηρεάσει αυτή η περιπέτεια που ζήσαμε και ζούμε; Θα βρούμε την εμπειρία από την πανδημία και την ατμόσφαιρα της καραντίνας στις θεματικές των παραστάσεων που θα έρθουν;
*Αναπόφευκτα, έχει ήδη καταγραφεί στη «συνείδηση» του θεάτρου. Απλά δεν είμαι σίγουρος ότι στο κοινό μπορείς να θυμίζεις συνέχεια τα οικεία κακά έπειτα από αυτήν την παγκόσμια και οδυνηρή περιπέτεια. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Σοφοκλής στον Οιδίποδα Τύραννο αρχίζει στον Πρόλογο με τον λοιμό, έχασε φυσικά το πρώτο βραβείο και ας αναγνωρίστηκε ως η αρτιότερη τραγωδία από τους μεταγενέστερους.
Η έννοια του περιορισμού, παρότι ασύμβατη με την «ελευθερία» που η τέχνη του θεάτρου υπηρετεί, υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει ως ισχυρό κίνητρο για διερεύνηση άλλων τρόπων ή μορφών έκφρασης;
*Γενικά ο περιορισμός πολλές φορές λειτουργεί ως αναζήτηση της πραγματικής ελευθερίας. Η ανάγκη δεν είναι άλλωστε και η δύναμη ώθησης που κινεί πάντοτε τους ανθρώπους;
Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων σου έλειψε η αγκαλιά;
*Σίγουρα των συναδέλφων μου στο θέατρο.
Συνάδελφοί σου και άνθρωποι των τεχνών εν γένει ξεκίνησαν πρόσφατα την Πρωτοβουλία #SupportArtWorkers. Πιστεύεις ότι τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία για να τεθούν θέματα που χρονίζουν στον κλάδο;
*Τα προβλήματα και οι παθογένειες υπήρχαν πάντοτε στο ελληνικό θεατρικό τοπίο όλο τον καιρό της κρίσης, απλά τώρα συνειδητοποιούμε ίσως τον ουσιαστικό λόγο που η Τέχνη στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Πιστεύω πως η συνεχής εμβάθυνση και ουσιαστική ενδοσκόπηση πρέπει να συνεχιστεί στις συνειδήσεις των καλλιτεχνών με αλληλεγγύη. Ν’ αναρωτηθούμε γιατί ο Πολιτισμός -με την αρχική έννοια της λέξης- δεν αφορά πλέον ούτε την Πόλη ούτε τον Πολίτη. Μήπως έγινε μια ιδιωτική υπόθεση σε χέρια ολίγων; Αξίζει ή όχι ο πολιτισμός να παραμείνει δημόσιο αγαθό για όλους τους πολίτες ή θα αφορά άλλοτε μια ελίτ και άλλοτε τη μάζα;
Τι ελπίζεις να προκύψει από αυτές τις κινητοποιήσεις;
*Εφόσον δεν τις καπηλευτούν κομματικά για μια στείρα αντιπολίτευση, ελπίζω ότι θα δημιουργηθεί επιτέλους ένας ουσιαστικός διάλογος με την Πολιτεία. Άλλωστε, ας αναγνωριστεί ότι κάποια θετικά βήματα έγιναν και από την Πολιτεία ακόμα και σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες. Πιστεύω στον πραγματικό διάλογο και πρέπει να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο, η ρήξη μόνο τριβές δημιουργεί για όλους μας.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια στιγμή από τη θεατρική σου ζωή που σου έμεινε αλησμόνητη;
*Υπάρχουν πολλές ξεχωριστές στιγμές. Ίσως, η συνεργασία μου με τους Κινέζους και Έλληνες συναδέλφους μου στον “Ορφανό Τζάο” πριν από δύο χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, μια μοναδική εμπειρία που αποδεικνύει την πανανθρώπινη γλώσσα του θεάτρου. Επίσης ο συγκερασμός δύο κορυφαίων δημιουργών, του θεατράνθρωπου Bob Wilson και του συνθέτη Ιάννη Ξενάκη στη συμμετοχή μου ως ερμηνευτής στην παράσταση “Προμηθέας”, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής με αφορμή την Πολιτιστική Ολυμπιάδα.
Τι πιστεύεις ότι λείπει από το ελληνικό θέατρο;
*Το ευχαριστώ, το παρακαλώ και κυρίως το συγγνώμη. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα λαμπερές εξαιρέσεις.
Υπάρχουν στη χώρα μας οι κατάλληλες συνθήκες για να πειραματιστεί και να εξελιχθεί ένας δημιουργός;
*Νομίζω ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι μόνο οι κατάλληλες συνθήκες για το ερευνητικό θέατρο που πρέπει να παρέχονται από την πολιτεία που είναι άλλωστε και συνταγματικά υποχρεωμένη. Πιστεύω ότι υπάρχει μια αδιανόητη πολυδιάσπαση δυνάμεων. Θεμιτή ή αθέμιτη. Με αποτέλεσμα να υπάρχει όλο αυτό το θεατρικό γιουσουρούμ των 2.000 ως επί το πλείστον ερασιτεχνικών παραστάσεων. Ελπίζω ότι οι συνέπειες της πανδημίας θα μας συνετίσουν και θα μας ενώσουν.
Πώς αντιμετωπίζεις το πέρασμα του χρόνου;
*Προτιμώ να μην το αντιμετωπίζω.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να κάνει θέατρο;
*Δεν ξέρω αν χωρούν συμβουλές σε αυτό το ζήτημα. Αν πραγματικά κάποιος επιθυμεί να κάνει κάτι, θα βρει χίλιους λόγους για να το κάνει. Φυσικά με σκληρή δουλειά και πραγματική αφοσίωση. Αν τώρα η δουλειά είναι ταυτόχρονα απόλαυση και προσφορά προς τους άλλους τότε γιατί να μην το πραγματοποιήσει;
Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τα επικείμενα δημιουργικά σου σχέδια; Όπως ο Αμερικάνικος Βούβαλος και ο Οιδίπους Τύραννος;
*Τα σχέδια υπάρχουν και για τον Ντέιβιντ Μάμετ και για τον Σοφοκλή και θα πραγματοποιηθούν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν μέσα στο 2021. Προς το παρόν θα δοθεί συμβολικά μία και μοναδική παράσταση του «Αμερικάνου» του Παπαδιαμάντη στο ανοιχτό θέατρο του Παπάγου στις 8 Σεπτεμβρίου με συνοδοιπόρο μου επί σκηνής τον μουσικό Κωνσταντίνο Ευαγγελίδη. Ο λόγος του Παπαδιαμάντη επιστρατεύεται για τη θωπεία και θαλπωρή του, που είναι αναγκαία και σε καιρούς πανδημίας. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί με ένα συμβολικό εισιτήριο ώστε να είναι προσιτή η προσέλευση για όλους τους Αθηναίους.
Επίσης θα συμμετέχω ως ερμηνευτής στο πολυθέαμα για δημόσιο χώρο υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Χατζηπαππά με τον τίτλο Kaspar Machine βασισμένο σε κείμενα του νομπελίστα Peter Handke.
Τοποθετημένη σ’ ένα δημόσιο χώρο, η εικαστική παράσταση αξιοποιεί τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών (3D Mapping, Animation) και καταργεί τα όρια της σκηνής, αλλάζοντας τη σχέση μεταξύ ηθοποιών και κοινού: οι ηθοποιοί γίνονται θεατές, το κοινό συμμετέχει στο θέαμα. Θα πραγματοποιηθούν 2 παραστάσεις στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου 2020, στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας (Σιλό).
Εν τω μεταξύ είμαι ευτυχής γιατί προέκυψε και μια υπέροχη συνεργασία με μια πραγματική Κυρία του ελληνικού Θεάτρου, τη Βέρα Κρούσκα, με αφορμή την επικείμενη συνεργασία μας με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Νίκος Κολοβός, ο νέος διευθυντής του ΚΘΒΕ, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, πιστεύω ότι επιτελεί ήδη σπουδαίο έργο με το ρεπερτόριο του θεάτρου. Έτσι επιλέχτηκε το «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στη Νύχτα», το πλέον εμβληματικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Ο’ Νηλ που θα παρουσιαστεί στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών από τον Ιανουάριο του 2021 και ίσως σε περιοδεία.
Τι θα ήθελες, ως άνθρωπος και καλλιτέχνης, να ευχηθείς για το μέλλον του πλανήτη μας;
*Υγεία σε όλες και όλους, κουράγιο και υπομονή. Θα έρθουν σίγουρα καλύτερες στιγμές. Να χαμογελάμε για ν’ αντέχουμε.
Ευχαριστώ πολύ!
*Εγώ σας ευχαριστώ θερμά και καλό ελληνικό καλοκαίρι!
***
Αναλυτικό βιογραφικό του Θανάση Σαράντου
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδας, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην New York Film Academy και στο Watermill Center του Robert Wilson με υποτροφίες από το Ίδρυμα Fulbright, το Ίδρυμα Ωνάση και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Νew York Film Academy. Συμμετείχε, ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη, στο Watermill Center της Ν. Υόρκης με τον Robert Wilson (2000). Επίσης, συνεργάστηκε μαζί του ως ηθοποιός στην παράσταση «Προμηθέας» που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2001. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έπαιξε και σκηνοθέτησε σε παραστάσεις του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, ενώ υποδύθηκε αρκετούς ρόλους στην ελληνική τηλεόραση. Ιδρυτής της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Θεάτρου “ηθικόν ακμαιότατον”, διασκεύασε και σκηνοθέτησε τα έργα: «Καλιγούλας» του Αλμπέρ Καμύ, που παρουσιάστηκε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε συμπαραγωγή με το Κ.Θ.Β.Ε. το 1999-2000 (Θέατρο Καλαμαριάς και Θέατρο του Νέου Κόσμου), και «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ (έπαιξε επίσης τον ρόλο του αφηγητή, Συνεργείο Τεχνών).
Το 2005-2006 συνεργάστηκε ως ηθοποιός μετάφραση του έργου «Ένας Αριθμός» της Κάρυλ Τσέρτσιλ, σε σκηνοθεσία Τάσου Μπαντή (συμπαραγωγή της «ηθικόν ακμαιότατον» με το Θέατρο Εμπρός). Το 2006-07 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Νιpkow Program του Βερολίνου πάνω στη συγγραφή σεναρίου και συμμετείχε στο Talent Campus του 57ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.Το 2008, σκηνοθέτησε στο Εθνικό Θέατρο το έργο «Ο Άσχημος» του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ. Το 2009, σκηνοθέτησε το νέο έργο του Μάγιενμπουργκ «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» στο Από Μηχανής Θέατρο. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2010 ο Θανάσης Σαράντος συμμετέχει στην παράσταση «Το Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη (στο ρόλο του Αντώνη) σε σκηνοθεσία της Άννας Βαγενά. (Θέατρο Μεταξουργείο και πανελληνία περιοδεία). Επίσης σκηνοθέτησε και ερμήνευσε με επιτυχία το ομώνυμο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη “Όνειρο στο Κύμα” για το Φεστιβάλ Αθηνών 2011 (Πειραιώς 260, Θέατρο Ακροπόλ, Κέντρο Τεχνών Βέροιας). Το 2009 σκηνοθετεί και παίζει για πρώτη φορά στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο Αμερικάνος» στο Θέατρο Άλεκτον. Τον Ιανουάριο του 2011 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 100χρονα από τον θάνατο του Παπαδιαμάντη ο «Αμερικάνος» θα φιλοξενηθεί με επιτυχία στη Σκιάθο, ενώ το διάστημα 2009-2020 ταξιδεύει σε πάνω από 50 πόλεις της Ελλάδας με 500 συνολικά παραστάσεις. Στην Αθήνα έχει παιχτεί στα θέατρα: Άλεκτον, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, θέατρο Ακροπόλ, Τριανόν, Από Μηχανής, Φούρνος και έχει φιλοξενηθεί σε πολλά ελληνικά φεστιβάλ. Τον Μάιο του 2014 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου «Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque» που διοργανώθηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης ο Θ. Σαράντος σκηνοθετεί και παίζει στο έργο του Μισέλ Βιναβέρ «Αναζήτηση Εργασίας-Έργο σε 30 θραύσματα» (στον ρόλο του Φαζ). Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου θα ταξιδέψει στο Κροκύλειο Δωρίδος, γενέτειρα του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη, όπου και θα παρουσιάσει τα «Στρατηγού Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα», με αφορμή τα 150 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα. Η παράσταση επαναλήφθηκε με επιτυχία στην Αθήνα (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Θέατρο Αλκμήνη, Θέατρο Βαφείο, Από Μηχανής Θέατρο), στη Θεσσαλονίκη (ΚΘΒΕ και Θέατρο Αυλαία), στην Πάτρα (Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, Λιθογραφείο), στη Λάρισα (Θεσσαλικό Θέατρο), καθώς και στη Σαντορίνη (Εργοστάσιο Τεχνών). Επίσης σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τον Συριανό σύζυγο στο ομώνυμο διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη «Ψυχολογία Συριανού συζύγου» (Low Budget Festival – Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” Νοέμβριος 2012).
Τον Μάιο και Ιούνιο του 2018 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» στο ρόλο του Λεόντιου (Από Μηχανής Θέατρο, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – ΚΘΒΕ, παραγωγή της εταιρείας θεάτρου «Ηθικόν Ακμαιότατον»).
Τον Μάιο και Ιούνιο του 2019 σκηνοθέτησε το έργο «Γέρμα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα που παίχτηκε στο Θέατρο Θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες και σε περιοδεία σε ελληνικές πόλεις τον Οκτώβριο του 2019 (Σέρρες, σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, στο Θέατρο Αμαλία, Θεσσαλονίκη και στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων στη Πάτρα σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας). Το 2020-21 θα παίξει και θα σκηνοθετήσει για το Κ.Θ.Β.Ε. το έργο του Ο’Νηλ «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας μέσα στη Νύχτα».
Ο Θανάσης Σαράντος έχει επίσης σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μικρού μήκους, «Το Γάντι» 2001, «Εν Λευκώ» 2004, «Μαρία» 2009, οι οποίες έχουν κερδίσει βραβεία και συμμετοχές σε πάνω από 20 ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ.
***
- Διαβάστε επίσης:
«Kaspar Machine» του Πέτερ Χάντκε: Ένα υπερθέαμα στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας (Silo)
