Το 1989, ο θίασος «Εποχή» παρουσίασε την πρώτη παραγωγή της θητείας του στο θέατρο «Πορεία», το «Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» του Χόρβατ, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου και σκηνικά-κοστούμια του Διονύση Φωτόπουλου. Έπαιζαν οι ηθοποιοί: Γιάννης Ρήγας, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Σταύρος Ζαλμάς, Δημήτρης Αστεριάδης, Γιάννης Καπετάνιος, Σοφία Σεϊρλή, Βάσω Σακελλάρη, Πέτρος Φιλιππίδης, Ελένη Κοκκίδου, Θοδωρής Γκόνης, Μάνια Παπαδημητρίου, Νίκος Σακαλίδης. Για τον ρόλο της στη συγκεκριμένη παράσταση, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Κουν.
Δύο φίλοι εκείνης της παράστασης συναντήθηκαν και φέτος για να στηρίξουν την Ομάδα Tettix των αποφοίτων της Δραματικής Σχολής «Πράξη Επτά» η οποία παρουσιάζει το ίδιο έργο. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου (Μετάφραση) και η Μάνια Παπαδημητρίου (Σκηνοθετική επιμέλεια) βρίσκονται στο πλευρό των νεων ηθοποιών που θα παρουσιάσουν το «Πίστη Αγάπη Ελπίδα» του Ödön von Horváth.
Πρόκειται για ένα μικρό χορό θανάτου σε 5 εικόνες. Βρισκόμαστε στον Μεσοπόλεμο. Στην Κεντρική Ευρώπη. Όταν ο ναζισμός επωάζεται και διαβρώνει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Ελισάβετ είναι άνεργη. Για να αποκτήσει μια άδεια εργασίας βάζει ενέχυρο το σώμα της στο Κρατικό Ανατομείο, προκειμένου να εξασφαλίσει μια άδεια πλασιέ. Έτσι, οδηγείται σε έναν κυκεώνα εμπλοκών με το δημόσιο, τη δικαστική εξουσία και την αστυνομία που μοιάζει με εφιάλτη. Στη συνέχεια, θα κατηγορηθεί για απάτη, θα συγχρωτιστεί με ένα αμάλγαμα ανθρώπων και θα ζήσει μια σύντομη ερωτική ιστορία. Πώς θα αντιδράσει όταν κάθε χαραμάδα φωτός σβήσει θεαματικά;
Το συγκεκριμένο έργο του Χόρβατ έχει ανέβει ελάχιστες φορές στην Ελλάδα. Στην παράσταση του 1989 από τον θίασο «Εποχή» χρησιμοποιήθηκε η μετάφραση του Γιώργου Ζησίδη, που ήταν το ψευδώνυμο του Βασίλη Παπαβασιλείου. Την ίδια μετάφραση χρησιμοποίησε και ο Ακύλλας Καραζήσης, του 2015, στη Στέγη.
Μιλώντας ο Έντεν φον Χόρβατ για το έργο του είπε: «Πίστη, αγάπη, ελπίδα, θα μπορούσαν να τιτλοφορούνται όλα μου τα θεατρικά έργα, καθώς διαδραματίζονται σε καιρούς κατά τους οποίους το να πιστεύει, να αγαπάει και να ελπίζει κανείς είναι μια αναγκαία ουτοπία. Σε όλα τα έργα μου προσπαθώ να στηλιτεύσω όσο το δυνατόν πιο σκληρά τη βλακεία και το ψέμα, διότι αυτή η αναλγησία οφείλει να αποτελεί την ευγενέστερη αποστολή ενός πνευματώδους συγγραφέα, που καμιά φορά φαντάζεται ότι γράφει μόνο για να αποκτήσει ο κόσμος αυτογνωσία».
Να θυμίσουμε εδώ το βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Έντεν φον Χόρβατ γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1901 στην πόλη Φιούμε, μικρό λιμάνι της Αδριατικής (στη σημερινή Ριέκα της Κροατίας).
Ο πατέρας του, Γιόσεφ φον Χόρβατ, αυστροουγγρικής καταγωγής, ανήκε στην αριστοκρατία και ήταν διπλωμάτης. Η μητέρα του Μαρία – Ερμίνα, ήταν γερμανοουγγρικής καταγωγής. Είχε έναν μικρότερο αδερφό. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ένα μίγμα της παλιάς Αυστροουγγαρίας: Μαγυάρος, Κροάτης, Τσέχος, Γερμανός.
Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του άλλαζε συχνά τόπο διαμονής. Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του ζει στο Βελιγράδι. Μέχρι τα δώδεκά του διαμένει στη Βουδαπέστη. Το 1912 ξεκινά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Μόναχο, το 1917 πηγαίνει σχολείο στο Πρέσμπουργκ, για ένα χρόνο μένει πάλι στη Βουδαπέστη και τελειώνει το γυμνάσιο το 1919 στη Βιέννη.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει στο Μόναχο: «Κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων στο Μόναχο, ξεσπάει ο Παγκόσμιος Πόλεμος. Όταν σκέφτομαι σήμερα αυτά τα χρόνια, ομολογώ ότι έχω την αίσθηση πως δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα πια από την προπολεμική περίοδο. Πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να θυμηθώ κάτι από εκείνα τα ειρηνικά χρόνια – και φαντάζομαι πως το ίδιο νιώθουν και οι συνομήλικοί μου. Ο πόλεμος επισκίασε τα νιάτα μας, δεν έχουμε σχεδόν καθόλου αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία» (Συνέντευξη στον Β. Κρόναουερ, 1932)
Το 1919 επιστρέφοντας ξανά από τη Βιέννη στο Μόναχο, ξεκινάει σπουδές θεατρολογίας. Το 1920 δημοσιεύει τα πρώτα του διηγήματα. Το 1923 γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο «Φόνος στη οδό Μόρεν». Τον επόμενο χρόνο μετακομίζει στο Βερολίνο. Γράφει τα έργα: «Ανταρσία στο υψόμετρο 3018», «Σλάντεκ, ο μελανός εθνοφρουρός», «Γύρω από το συνέδριο». Το 1931, ύστερα από πρόταση του Καρλ Τσούκμαγιερ, του απονέμεται το βραβείο Κλάιστ.
Τα θεατρικά του έργα «Ιταλική νύχτα», «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης», «Καζιμίρ και Καρολίνα», «Πίστη Αγάπη Ελπίδα» και το μυθιστόρημα «Αιώνιος μικροαστός» γραμμένα την περίοδο 1930-32, καταγράφουν τη γερμανική κοινωνία κατά τη διάρκεια της παρακμής της Βαϊμάρης λίγο πριν από την άνοδο του ναζισμού. Με την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ, απαγορεύεται το ανέβασμα των έργων του. Την άνοιξη του 1933 όταν εισβάλλουν οι εθνικοσοσιαλιστές στο πατρικό του σπίτι στο Μορνάου της Βαυαρίας, ο Χόρβατ εγκαταλείπει τη Γερμανία και διαμένει πρώτα στο Σάλτσμπουργκ και μετά στη Βιέννη. Από το 1933 μέχρι το 1937 γράφει τα έργα: «Η άγνωστη στο Σηκουάνα», «Προς τον ουρανό», «Η ημέρα της κρίσης», «Ο Φιγκαρό χωρίζει», «Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον πόλεμο» και τα μυθιστορήματα «Νιάτα χωρίς θεό» και «Ένα παιδί της εποχής μας».
Το βράδυ της 1ης Ιουνίου 1938, ενώ περπατάει στα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι, ξεσπάει ξαφνικά μια σφοδρή καταιγίδα και ένα χοντρό κλαδί καστανιάς πέφτει και τον χτυπάει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο θάνατος είναι ακαριαίος…
***
«Πίστη Αγάπη Ελπίδα»
του Έντεν φον Χόρβατ
Μετάφραση: Βασίλης Παπαβασιλείου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Μάνια Παπαδημητρίου
Παίζουν:
Κατερίνα Αγγελίτσα, Νίκος Βαΐου, Σάββας Βασιλειάδης, Δημήτρης Γερολυμάτος, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Φοίβος Καννάς, Ίρις Κατσούλα, Δημήτρης Ντίνας, Ηλίας Άρης Τοπάλογλου.
***
Οι παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 20:00 και κάθε Δευτέρα στις 21:00
Στο «Praxi Epta Studio». Βαλτετσίου 45, Εξάρχεια. Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-38.00.624
