Τα δάκρυά μου στέγνωσαν πίσω απ’ το τζάμι, Ροζέτα Κρέστε

Σε περίμενα, περίμενα επ’ άπειρο,

Μη με ξέχασες άρα ξαφνικά;

Τα δάκρυά μου στέγνωσαν στο παράθυρο,

Και μέσα στις λύπες βυθίστηκα.

Α, να μου έστελνες ένα χαρτάκι

Χωρίς γραφή πάνω στο λευκό,

Θα με άρπαζαν τα φτερά του αέρα

Σαν πουλί σε χορό πλουμιστό.

Αχ, αυτό το αναμενόμενο περιστεράκι,

Μη χάθηκε ξαφνικά στο δρόμο;

Μην έπεσε σε άγνωστα χέρια

Κι εμένα με σπαράζει ο πόνος;

Ξέρω κάπου στον κόσμο αναπνέεις κι εσύ,

Δεν επιθυμώ καν να σε πληγώσω,

Φοβάμαι αν επιστρέψεις κάποια στιγμή,

Θρυμματισμένη ψυχή θα παραδώσω.