12.4 C
Athens
Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024

Τα «δίδυμα φεγγάρια» που χάρισαν και χαρίζουν μοναδικές στιγμές στον ελληνικό αθλητισμό

Του Παναγιώτη Μήλα

Όσοι και όσες έχουν μυαλό και ψυχή έχουν και τη συνταγή για να μας κάνουν να χαιρόμαστε σε καιρούς δύσκολους.
Είναι αυτοί που πιστεύουν στο θαύμα και τελικά καταφέρνουν να το πετύχουν. Ασφαλώς χρειάζονται άπειρες ώρες δουλειάς. Δεν αρκούν κάποιες ελάχιστες μέσα στο 24ωρο.

Κάποιες περιπτώσεις είναι βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας. Ιδίως εκείνες που ως χαρακτηριστικό τους είχαν το «διπλό» χτύπημα.

Κάποια «δίδυμα» φεγγάρια που φώτισαν τις μέρες μας και μας έκαναν να ξενυχτάμε με τον ίδιο στεναγμό…

Η Κατερίνα και η Νικόλ, η Άννα και η Σοφία. Η Όλγα και η Βούλα. Η Κατερίνα και η Αναστασία. Ο Γιώργος και ο Ρήγας. Ο Αντώνης και ο Γιώργος. Ο Γιώργος και ο Χρήστος. Ο Τάκης και ο Βαγγέλης. Ο Γιώργος και ο Βάσια. Ο Μίμης και ο Αντώνης. Ο Ηλίας και… ο Ηλίας. Ο Κώστας και ο Μίμης. Ο Νικ και ο Παναγιώτης. Ο Δημήτρης και ο Βασίλης. Ο Άγγελος και ο Άγγελος. Ο Θοδωρής και ο Γιώργος.

Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες και άλλοι. Αυτά τα «δίδυμα» θυμήθηκα…

***

 

Το πιο πρόσφατο: Η Κατερίνα Στεφανίδη (δεξιά) και η Νικόλ Κυριακοπούλου στο επί κοντώ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Βερολίνο 2018. Στη βασική φωτογραφία πανηγυρίζουν αμέσως μετά τον αγώνα και εδώ στο βάθρο με τα μετάλλιά τους.

 

 

Η αρχή το 1982, στον ακοντισμό με την Άννα Βερούλη (αριστερά) και τη Σοφία Σακοράφα, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Η Βερούλη στις 9 Σεπτεμβρίου κατέκτησε το χρυσό με 70.02 αφήνοντας στην τρίτη θέση τη Σοφία. Τον ίδιο μήνα, στις 26, η Σακοράφα στα Χανιά, στα «Βενιζέλεια» με 74.20 έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ. Το προηγούμενο ανήκε στη Λίλακ με 72.40. Επειδή έπρεπε να ζυγιστεί το ακόντιο, προκειμένου να αναγνωριστεί το νέο ρεκόρ, έφεραν τη ζυγαριά για τα μωρά από το γειτονικό μαιευτήριο της πόλης…

 

 

Στο Μόναχο, το 2002 στους Πανευρωπαϊκούς στον τελικό της δισκοβολίας, η Κατερίνα Βόγγολη (δεξιά) και η Αναστασία Κελεσίδου. Ενώ το 2003, στο Παρίσι και πάλι στο βάθρο σε διαφορετικό σκαλοπάτι η Αναστασία με την Κατερίνα.

 

 

Στο παγκόσμιο του 1999 στη Σεβίλλη στο τριπλούν, θριαμβεύουν η Βούλα Τσιαμήτα (δεξιά) με την Όλγα Βασδέκη και ξεσπά εμφύλιος στον Βόλο…

 

***

 

 

Όμως «δίδυμα» φεγγάρια είχαμε και παλιότερα πάλι στον κλασικό αθλητισμό. Στο άλμα επί κοντώ ο Γιώργος Ρουμπάνης, αριστερά (88χρονος σήμερα), «χάλκινος» Ολυμπιονίκης του 1956 στη Μελβούρνη, είχε δυναμικό ταίρι, αντίπαλο και… μαθητή τον Ρήγα Ευσταθιάδη (δεξιά).

 

 

Στις ρίψεις δύο γίγαντες: Στη δισκοβολία (αριστερά) ο Αντώνης Κουνάδης (81 ετών), του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, ο οποίος σήμερα είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και στη σφαιροβολία ο Γιώργος Τσακανίκας, του Αθλητικού Ομίλου Παλαιού Φαλήρου.

 

 

 

Στους δρόμους αντοχής: Ο Γιώργος Παπαβασιλείου, αριστερά (88 σήμερα) με τη μοναδική τεχνική του στο πέρασμα της λίμνης στα 3 χιλιόμετρα και ο Χρήστος Χιώτης στα 5 χιλιόμετρα. Αχτύπητο ζευγάρι με τις μελετημένες κούρσες τους. Ο Παπαβασιλείου είναι ο μοναδικός αθλητής στον κόσμο που δεν έβρεξε ποτέ τα παπούτσια στα 3.000 στιπλ.

 

 

 

 

Το ίδιο ακριβώς έκαναν και άλλοι δύο δρομείς ημιαντοχής: Ο Βαγγέλης Δεπάστας (δεξιά) στα 800 μέτρα και ο Τάκης Κωνσταντινίδης (87χρονος) στα 1.500. Η παροιμία «το ‘να χέρι νίβει τα ‘άλλο» σε πλήρη εφαρμογή.

 

 

***

 

 

Πάμε τώρα στην επίσημη αγαπημένη, την εθνική ομάδα του μπάσκετ, που όμως έγινε αυτό που έγινε στηριζόμενη στους αξεπέραστους άσους του Άρη Θεσσαλονίκης: Τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Αυτοί οι δύο έβαλαν τα θεμέλια για να γίνει η εθνική μας μεγάλη.

 

 

 

 

Τους ακολούθησε η μεθεπόμενη γενιά με δύο παιδιά που πρώτα ήταν φίλοι και μετά συμπαίκτες. Στη φιλία τους στήριξαν όλα όσα έφτιαξαν. Μιλάω για τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Βασίλη (Bill kill) Σπανούλη, ο οποίος τότε είχε και μαλλιά…

 

***

 

 

 

 

Κράτησα για το τέλος το ποδόσφαιρο που για κάποιους είναι και ο βασιλιάς των σπορ. Από το χωμάτινο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και το «τσιμεντένιο» Καραϊσκάκη, μέχρι το Γουέμπλεϊ και το Στάδιο Ντα Λουζ στη Λισαβόνα. Αρχή με δύο αστέρια του Βορρά. Τον «Μεγαλέξανδρο» που τον λένε Γιώργο Κούδα, δεξιά, (στα 71 σήμερα) και τον Βάσια που τον λένε Βασίλη Χατζηπαναγή (63χρονος). Η φωτογραφία του 1976 και ο Χατζηπαναγής (αριστερά) με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας στη φιλική νίκη της επί της Πολωνίας με 1-0. Ο αγώνας έγινε την Πέμπτη 6 Μαΐου στις 5.30 το απόγευμα στο Γήπεδο της Λεωφόρου. Προπονητής ο Αλκέτας Παναγούλιας. Σκόρερ ο Γιώργος Κούδας στο 24’. Εδώ πανηγυρίζει με τον Χατζηπαναγή, τον οποίο η «Αθλητική Ηχώ» στο πρωτοσέλιδό της τον αποκαλούσε «ζογκλέρ». Ήταν το μοναδικό παιχνίδι του Βάσια με την Εθνική. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε συμμετοχές στις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, έτσι για τον λόγο αυτό δεν είχε δικαίωμα – τότε – να παίξει με την εθνική ομάδα άλλης χώρας… Όμως το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΟΥΕΦΑ, ο Χατζηπαναγής ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Είχε καταπληκτική ντρίπλα και αποκλήθηκε «Νουρέγιεφ της μπάλας». Το 1984 ο Βάσια κλήθηκε και αγωνίστηκε στη Μεικτή Κόσμου σε φιλανθρωπικό αγώνα που έγινε στις 22 Ιουλίου 1984 στη Νέα Υερσέη, στο Στάδιο «Τζάιαντς», ενώπιον 40.000 θεατών, από τους οποίους 15.000 Ελληνοαμερικανοί ομογενείς. Συμπαίκτες του ήταν, μεταξύ άλλων, οι: Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό και ο Θωμάς Μαύρος.

 

 

 

Συνεχίζω με δύο αξεπέραστους γκολτζήδες του «Δικεφάλου»: Τον Κώστα (Νέστορα) Νεστορίδη (ήδη στα 88) και τον «αντίπαλο» του Στέλιου Καζαντζίδη και πάντα μελετημένο σε όλες του τις κινήσεις – εντός και εκτός γηπέδου – Μίμη Παπαϊωάννου (75 ετών), στη φωτογραφία αριστερά.

 

 

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50 οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν αφήσει κανέναν τίτλο για τους αντιπάλους τους. Πρωτάθλημα και Κύπελλο κάθε χρόνο πήγαιναν Πειραιά. Σε αυτή τη χρυσή πενταετία ο Ολυμπιακός είχε δύο βράχους με το ίδιο όνομα: Τον Ηλία Ρωσίδη (αριστερά, σήμερα 91 ετών) στην άμυνα και τον Ηλία Υφαντή (82 ετών σήμερα), στην επίθεση.

 

 

Αλλάζουμε χρώμα και πάμε σε ένα δίδυμο τριφύλλι. Στον «ψηλό» και στον «κοντό» που διεκδίκησαν από τον μεγάλο Άγιαξ τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο ιστορικό Γουέμπλεϊ. Ο Αντώνης Αντωνιάδης (72 χρόνων) και (δεξιά) ο Μίμης Δομάζος (που είναι σήμερα 76) έχουν κερδίσει – πράγμα σπάνιο για την Ελλάδα – τον σεβασμό όλων των φιλάθλων, ανεξαρτήτως προτιμήσεων. Το κατόρθωμά τους ήταν μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη επιτυχία ελληνικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο.

 

 

 

Πριν σφυρίξουμε τη λήξη του θέματος ασφαλώς πρέπει να πάμε σε άλλους δύο × δύο που μας οδήγησαν στην κορυφή της Ευρώπης: Τότε που δύο Άγγελοι είχαν μια διαβολική συνεργασία: Ο Άγγελος Μπασινάς με χτύπημα κόρνερ έστειλε την μπάλα στο… μαγικό κεφάλι του Άγγελου Χαριστέα κι εκείνος πέτυχε το ακατόρθωτο στο 57ο λεπτό του τελικού της Κυριακής 4 Ιουλίου 2004, στο Στάδιο Ντα Λουζ της Λισαβόνας.

 

 

 

 

Φινάλε με τον Θοδωρή Ζαγοράκη (δεξιά) και τον Γιώργο Καραγκούνη που υπήρξαν οι ηγέτες της Εθνικής ομάδας του Όττο Ρεχάγκελ και σήκωσαν την «κούπα» του 2004 κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη κόντρα στην ομάδα του Ρονάλντο μπροστά στα δακρυσμένα μάτια του Εουσέμπιο…

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -