Ένα επίκαιρο άρθρο του Σταύρου Σταμπόγλη, με αφορμή το πένθος και τον όλεθρο που έφερε η πυρκαγιά στην Αττική, δημοσιεύει το catisart.gr. Ένα άρθρο που αποτελείται από επάλληλες λάβες συντριβής στη λευκή οθόνη και κάθε λέξη του είναι αποτέλεσμα συντριβής:
“Είμαι ως πολίτης κάπως ικανοποιημένος με την ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι κάτι που σημαίνει αποδοχή της συνέχειας στην ευθύνη διακυβέρνησης μιας δημοκρατικής, ευρωπαϊκής, δυτικού τύπου χώρας εν πλουραλισμό, όπου ευθύνη σε αυτό το σημείο πάει να πει πως δεν καλύπτω τους προηγούμενους και τον εαυτόν μου μαζί, και δεν διευκολύνω τους επόμενους να παίξουν το παλιό παιχνιδάκι “του οι προηγούμενοι φταίνε”. Είμαι ως πολίτης κάπως ικανοποιημένος μέσα στην αμέλεια, στην ψηφοθηρία, στο γενικό ψεύδος, στο μη ήθος, στην παράνοια του προαναγγελθέντος εγκλήματος και το βαρύτατο πένθος. Αλλά όμως κανένας από όσους γκρινιάζουμε από τον καναπέ μας δεν είπε ότι φταίνε οι πυροσβέστες και όσοι άλλοι αναπνέουν το θάνατο τούτες τις σκοτεινές στιγμές στην κόλαση επί ενός πρώην γήινου παραδείσου. Για τις υποσχέσεις, αυτό είναι κάτι που θα το ελέγχουμε από τον καναπέ μας. Επίσης γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως οι ευθύνες των προηγούμενων είναι κυρίαρχες, δεν χρειάζεται να το λέμε και να το ξαναλέμε. Άλλωστε τους είχαμε βαρεθεί τους προηγούμενους γι’ αυτό φέραμε κάποτε τους επόμενους. Αλλά μερικούς μας νοιάζει το ήθος, τώρα, ΤΩΡΑ ΔΑ. Το πριν εξατμίστηκε, το αυριανό είναι αβέβαιο, καθώς τούτη τη στιγμή η κοινωνία υποφέρει από πρωτοπαθή, ελπίζω, στειρότητα. Θα απαιτούσα μια συγγνώμη από τον κύριο Πρωθυπουργό για τη λέξη “καναπές”, αλλά ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, και τα πολιτικά γραφεία, και οι γενικοί γραμματείς, και οι σύμβουλοι, και οι σύμβουλοι συμβούλων, και οι γενικοί διευθυντές και οι πρόεδροι, και οι βουλευτές και οι Δήμαρχοι, και οι στρατηγοί όλων των ειδών κλπ. κλπ. κλπ., απ’ τον καναπέ τους παρακολουθούσαν τη σταύρωση, και μάλλον του λόγου μου είμαι μια αμελητέα περίπτωση, άρα δεν ζητώ. Το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια των καλαμαράδων που συνέταξαν το λόγο μήπως και μετανιώσουν κάποια στιγμή”.
Κείμενο και φωτογραφία: Σταύρος Σταμπόγλης
- Ο Σταύρος Σταμπόγλης γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Φοίτησε στο ΙΓ’ Γυμνάσιο Αθηνών, είναι πτυχιούχος της τεχνικής σχολής Δοξιάδη και έκανε σπουδές Αρχιτεκτονικής στη Γαλλία (Ειδική Αρχιτεκτονική Σχολή Παρισιού, ESA).
Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα ως αρχιτέκτων μηχανικός.
Σήμερα είναι ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.
Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 2007. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.
Μερικοί τίτλοι βιβλίων του:
(2016) Διηγήσεις πόλεων, Κέδρος
(2014) Διαλεκτική βυθού, Μανδραγόρας
(2014) Εν ονόματι της άνοιξης, Γαβριηλίδης
(2014) Με την πλάτη στο παρόν, Κέδρος
(2014) Ο δρόμος της τύχης, Γαβριηλίδης
(2012) Απόδοση τοπίων, Γαβριηλίδης
(2012) Αποτυπώσεις, Οροπέδιο
(2011) Τόπος Νωδ, Γαβριηλίδης
(2010) Έννοια εικόνας, Γαβριηλίδης
(2009) Γη, Γαβριηλίδης
