Του Παναγιώτη Μήλα
Τον Δεκέμβριο του 2012 είδα για πρώτη φορά τον Σόλωνα Τσούνη στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ, στην παράσταση «Το ημέρωμα της στρίγκλας» [στον ρόλο του Τράνιου] σε σκηνοθεσία της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη.
Τον Φεβρουάριο του 2017 τον είδα αυτή τη φορά στη σκηνή του «Αργώ» στο έργο «Θηλιά» σε σκηνοθεσία της Κέλλυς Πήλιουρα.
Ξεχωριστή, ευμετάβλητη φυσιογνωμία. Πάντα με εξαιρετική ερμηνεία.
Το ίδιο και στην τηλεόραση –κυρίως στην κωμική σειρά «Το σόι σου» στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha. Όσες φορές τον είδα πρόσεξα ότι αυτός ο ηθοποιός έχει έναν δικό του τρόπο να σε κερδίζει.
Η αλήθεια είναι πως όταν τον είδα στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4» επιβεβαιώθηκε η άποψή μου για τον ηθοποιό. Τον είχαν παρουσιάσει με αφορμή τη συμμετοχή του στη σειρά της ΕΡΤ «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου», σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη όπου υποδυόταν τον Γεώργιο Βιζυηνό.
Ακούγοντάς τον να μιλάει στο «Στούντιο 4» προτίμησα να αφήσω άλλες δουλειές, να καθίσω απέναντι στην οθόνη και να απολαύσω τη συνέντευξή του. Την ώρα της προβολής σιγουρεύτηκα πως είναι ένας ευφυής, δυναμικός και πολυτάλαντος ηθοποιός. Ένας ηθοποιός με [σπάνιο] χιούμορ, αυτοπεποίθηση και ειλικρίνεια.
Αναζήτησα το βιογραφικό του και διάβασα πως ανάμεσα στα άλλα ήταν αυτοδίδακτος ζωγράφος που κατά τη διάρκεια της εφηβείας του ανακάλυψε το γκράφιτι.
Όλα τα προηγούμενα ήταν οπωσδήποτε πολύ σημαντικά όμως – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – το …γκράφιτι ήταν αυτό που με ώθησε να αναζητήσω τον Σόλωνα Τσούνη για μια σύντομη συνέντευξη – τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική στιγμή.
Όπερ και εγένετο…
Απάντησε στην κλήση μου την ώρα που έμπαινε στο «Θέατρο Χυτήριο» για πρόβα. Θα πάρει μέρος στην παράσταση «Παιχνίδια στη σοφίτα», της Λίλιαν Χέλμαν σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν.
***
*Καλό απόγευμα κύριε Τσούνη, όπως σας είχα πει και νωρίτερα δεν θα σας απασχολήσω πολύ. Ξέρω ότι έχετε επαγγελματικές υποχρεώσεις…
-Καλό απόγευμα και σε σας. Σας ευχαριστώ για την κατανόηση…
*Ας αρχίσουμε λοιπόν.
-Σας ακούω…
*ΠΟΙΟ πρόσωπο έριξε φως στον δρόμο που ακολουθήσατε;
-Το πρόσωπο που έριξε φως στο δρόμο για τις τέχνες, είναι ο παιδικός μου φίλος και πλέον κουμπάρος Δημήτρης. Μαζί από παιδιά έχοντας τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες ανακαλύψαμε τη μαγεία των τεχνών .
*ΤΙ σας ώθησε σε αυτή την επιλογή;
-Νομίζω ότι αυτές οι επιλογές είναι μονόδρομος. Αν Υπάρχει το καλλιτεχνική στοιχείο μέσα σου, αργά ή γρήγορα θα βγει.
*ΠΟΥ θα θέλατε να είστε αν δεν είσαστε στο θέατρο;
-Αν δεν ήμουν ηθοποιός θα ήμουν ζωγράφος .
*ΠΟΤΕ νιώσατε τη μεγαλύτερη συγκίνηση ή απογοήτευση όταν έπεσε η αυλαία;
-Κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση για μένα είναι ένας μικρός θάνατος. Ένας ρόλος που τον πλησίασα και με πλησίασε τελειώνει. Είναι σαν να χάνεις έναν φανταστικό αγαπημένο φίλο που πορευτήκατε μαζί για κάποιους μήνες. Πάντα συγκινούμαι όταν τελειώνει μια δουλειά.
*ΠΩΣ θέλετε να δείτε την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
-Θα ήθελα να τη δω ξανά όπως ήταν πριν ξεσπάσει η κρίση. Δυστυχώς έχουν αλλάξει πολύ τα οικονομικά δεδομένα της χώρας και αυτό έχει επηρεάσει πολύ και τις τέχνες όπως και όλες τις άλλες δουλειές στην Ελλάδα.
*ΓΙΑΤΙ κάποιος πρέπει να αποδεχθεί το ότι «ηθοποιός σημαίνει φως»;
-Γιατί χωρίς φως, ένας ηθοποιός δεν μπορεί να μεταδώσει τίποτα στους θεατές. Είναι σαν να έχεις μια λάμπα που δεν εκπέμπει φως, είναι χαλασμένη και δεν είναι χρήσιμη.
*ΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΤΕ στα χρόνια της πανδημίας;
-Διαπίστωσα ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η υγεία! Όλα τα άλλα έρχονται.
*ΤΙ ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΕ στην ίδια περίοδο;
-Μου έλειψε το θέατρο, η επαφή με τον κόσμο και η αίσθηση ελευθερίας.
*ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ για τη νέα χρονιά;
-Περιμένω ωραίες και δημιουργικές δουλειές.
*Κύριε Τσούνη, σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου χαρίσατε. Καλές γιορτές.
-Κι εγώ ευχαριστώ εσάς και το Catisart. Καλή χρονιά.
***
Τον Σόλωνα Τσούνη θα δούμε στο «Θέατρο Χυτήριο», στο έργο της Λίλιαν Χέλμαν «Παιχνίδια στη σοφίτα», σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν.
***
«Παιχνίδι στη σοφίτα». Όταν η οικονομική κρίση φέρνει κρίση στην οικογένεια
