16.4 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Σοφία Διονυσοπούλου: Αν ξυπνήσει ο κόσμος ίσως υπάρξει επόμενη μέρα

Του Παναγιώτη Μήλα

Ζούμε ακόμα στην εποχή της πανδημίας και δεν είναι εύκολο – τουλάχιστον εγώ – να νιώσω όπως ένιωθα πριν δύο περίπου χρόνια. Τα «απόνερα» αυτής της περιόδου ήταν εμπόδιο στο να προχωρήσω σε μια συνέντευξη. Έτσι δίστασα πολύ για να κάνω αυτό το βήμα.
Όμως όταν διάβασα το δελτίο Τύπου για την παράσταση «Ρασόμον – Η εκδοχή της αλογόμυγας» μπήκα στον πειρασμό να ζητήσω συνέντευξη από τη Σοφία Διονυσοπούλου που υπέγραφε το κείμενο και τη σκηνοθεσία. Θέλησα να συναντήσω τον άνθρωπο που «συνομίλησε» με το πολυβραβευμένο «Ρασομόν» του Ακίρα Κουροσάβα για να δημιουργήσει το δικό της «Ρασόμον»…

Μελετώντας το βιογραφικό της διαπίστωσα ότι η ποίηση στηρίζει κάθε της δημιουργία. Είδα επίσης ότι στους τίτλους κάποιων από τα θεατρικά έργα που έχει γράψει της αρέσει να παίζει με τις λέξεις. Για παράδειγμα: «Ιφιγένεια της Ευριπίδου», «Evadam» και «Μήδεια∙μηδέν στο κόκκινο».

Αυτό το παιχνίδι δείχνει άνθρωπο που έχει τόλμη, έχει γνώση, ξέρει που πατά και το κυριότερο: Έχει δημιουργική τρέλα…
Αυτή η δημιουργική τρέλα της χάρισε το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα για το πρώτο θεατρικό της έργο με τον τίτλο «Νυχτωδία».
Απόδειξη του πάθους της για απόκτηση γνώσεων είναι το γεγονός ότι σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία αλλά και …κλασικό τραγούδι.
Την συνάντησα μετά την πρόβα που είχε με τους ηθοποιούς της. Όπως ο μαραθωνοδρόμος όταν τερματίζει στην κλασική διαδρομή είναι πανευτυχής και δεν δείχνει κουρασμένος, έτσι και η Σοφία Διονυσοπούλου μετά την κοπιαστική πρόβα ένιωθε απέραντη ικανοποίηση. Στο πρόσωπό της έβλεπες τη ευτυχία για την αποδοτική συνεργασία που είχε με τη θεατρική της ομάδα.

***

Έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να της κάνω τις παρακάτω ερωτήσεις:

-Πώς νιώθετε όταν σκηνοθετείτε;

*Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία από το γράψιμο. Είμαι ήρεμη, τα σχέδια είναι στο χαρτί, το κείμενο αποκτά σημάδια παρτιτούρας και οι εικόνες που θα γεννηθούν στη σκηνή ζωγραφίζονται από πριν. Εννοείται ότι πρόκειται για σχεδίασμα, κι ύστερα στις πρόβες, με τη συνδρομή των ηθοποιών πολλά πράγματα εμπλουτίζονται ή αλλάζουν μορφή. Ο καμβάς όμως υπάρχει. Το ίδιο γίνεται και με τη μουσική, στην οποία δίνω μεγάλη σημασία. Προϋπάρχει των προβών και αποτελεί οργανικό κομμάτι της παράστασης.

-Πώς συνεργάζεστε με τους ηθοποιούς;

*Με κάποιον τρόπο απάντησα στην παραπάνω ερώτηση. Το μόνο που θα προσθέσω εδώ είναι ότι συνεργάζομαι άριστα γιατί είμαι ψύχραιμη και πολύ ανοιχτή ─σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες─ και επιπλέον σέβομαι και αγαπώ πολύ τους ηθοποιούς.

***
Στη συζήτηση που κάναμε η Σοφία Διονυσοπούλου μού μίλησε για αστροκέντητες νύχτες του Σουδάν αλλά και για ήρωες, δαίμονες, χρώματα και μελωδίες.
Μού εξήγησε ποιοι και γιατί πρέπει να έχουν τρέλα στη ζωή τους.
Ενώ μιλώντας για το δικό της «Ρασόμον» τόνισε πως είναι ένα έργο ποιητικό στο οποίο τα πρόσωπα διεκδικούν μέχρι τέλους την αλήθεια τους.

***

Ας δούμε όμως τι άλλο μας είπε.

-Θυμάστε κάτι από το Κάιρο ή γενικά από την παιδική σας ηλικία;

*Ήμουν πολύ μικρή. Θυμάμαι όμως τις σάρκινες, αστροκέντητες νύχτες του Σουδάν, όπου πήγαμε μετά. Μικρό δείγμα του πώς έγραψαν στη μνήμη μου, αυτή η εικόνα από το ποιητικό πεζό μου Papilio Machaon:
«Γέρνει η νύχτα πάνω του μ’ όλα της τα πλουμίδια.
Το χέρι του σηκώνει τη σάρκα της ν’ αγγίξει, κι εκείνη μία βούλα της στο δείκτη του τυπώνει».

-Υπάρχει κάποιος δάσκαλος-δασκάλα που φώτισε το δρόμο σας;

*Ο πατέρας μου με τον «Επιτάφιο» στη Γ’ Λυκείου. Παρόλο που ποτέ δεν ήθελα να τον έχω καθηγητή για ευνόητους λόγους, αλλά και εκείνος το απέφευγε.

-Πώς νιώθετε όταν γράφετε;

*Βρίσκομαι σε απόλυτο τρανς. Έχω σχεδιάσει πρώτα αυτό που θέλω και με βάση την αυστηρή αυτή οριοθέτηση, έρχεται η στιγμή που αφήνομαι. Και τότε κατοικούμαι εντελώς από ήρωες, χρώματα, μελωδίες, από οτιδήποτε απτό και μη και μέχρι και στον ύπνο μου οι δαίμονες αυτοί με επισκέπτονται μέχρι να καταλαγιάσουν όλα και να ολοκληρωθεί το έργο.

-Ποια συμβουλή δίνετε στους μαθητές σας στη Θεατρική Γραφή;

*Με όποιο είδος θεάτρου και να θέλουν να καταπιαστούν, να έχουν τρέλα.

-Τι περιμένετε από την επόμενη μέρα;

*Μου θυμίσατε μια ταινία με θέμα την πυρηνική καταστροφή που λεγόταν «Η επόμενη μέρα». Επόμενη μέρα από τι; Μετά την πρεμιέρα; Χαρά. Μετά την τελευταία παράσταση; Κατάθλιψη. Επόμενα σχέδια; Δεν υπάρχουν. Επόμενη μέρα στην πνιγηρή πολιτική κατάσταση που ζούμε; Αν ξυπνήσει ο κόσμος, ίσως και να υπάρξει επόμενη μέρα. Γενικότερα προτιμώ να απολαμβάνω το παρόν.

Τι σας έλειψε τη χρονιά που πέρασε;

*Η ζωή.

-Πώς ονειρεύεστε το αύριο;

*Εμπειρίκιο. Και το ρήμα ονειρεύομαι είναι η σωστή επιλογή. Γιατί ξέρω ότι πρόκειται για όνειρο, για ουτοπία.

-Πείτε μας δυο λόγια για το «Ρασόμον»

*Αν εννοείτε το σύνδρομο είναι οι διαφορετικές εκδοχές του ίδιου γεγονότος. Αν αναφέρεστε στο έργο, σε ένα άχρονο τοπίο που κατοικείται από νεκροζώντανα πλάσματα, ξετυλίγεται ένας εμμονικός μύθος. Ένας άντρας νεκρός. Η γυναίκα του (βιασθείσα από το ληστή ή συναινούσα) υποστηρίζει ότι τον σκότωσε. Ο ληστής-Ρομπέν των δασών υποστηρίζει ότι τον σκότωσε εκείνος. Ο νεκρός μέσω ενός μέντιουμ λέει ότι αυτοκτόνησε . και ο ξυλοκόπος-μάρτυρας λέει πως δεν είδε τίποτα αλλάζοντας στο τέλος την εκδοχή του αλλά μόνο ως προς το ποιο ήταν το όπλο, κάτι που εξακολουθεί να σκιάζει την αλήθεια.

-Σε αυτή την περίπτωση ποια είναι η εκδοχή της αλογόμυγας;

*Η αλογόμυγα, που έχει δει τα πάντα δεν μπορεί να μιλήσει, αλλά και να μίλαγε, λόγω της πολυπρισματικής όρασής της θα πολλαπλασίαζε τις εκδοχές θολώνοντας κι άλλο το τοπίο.
Το έργο είναι ποιητικό, τα πρόσωπα διεκδικούν μέχρι τέλους την αλήθεια τους και συχνά ενοποιούνται μέσω των χορικών.

-Κυρία Διονυσοπούλου, σας ευχαριστώ γι αυτόν τον λιτό διάλογο με τα συμπυκνωμένα νοήματα.

*Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ…

***

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΡΑΣΟΜΟΝ» ΚΑΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΕΔΩ

Το «Ρασόμον – Η εκδοχή της αλογόμυγας» έρχεται στο «104»

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -