Πάνω: Artist: Moki
Σιωπή
Της Μαρίας Γεωργαντά
Όχι απόψε… μη με επισκεφτείς απόψε… όποτε έρχεσαι, συρρικνώνομαι… όποτε έρχεσαι, ψάχνω να βρω μάσκα να σε ευχαριστήσω… ναι, έχεις εξημερώσει κάθε πτυχή μου, αλλά όχι την καρδιά… για αυτό σου λέω, μη με επισκεφτείς απόψε… όσο και αν ποθώ την παρουσία σου, ζω καλύτερα με την απουσία σου… όταν δεν είσαι εδώ, με ανακαλύπτω… μην το πάρεις σαν προσβολή, δεν είναι… όταν δεν είσαι εδώ, νιώθω… με νιώθω… ακούω τη φωνή μου, τολμάω τις λέξεις, φτιάχνω φράσεις σαν εκείνες που φυλάσσονται στο σεντούκι του καθενός και «ξεκλειδώνουν» μόνο στα όνειρά του… βαρέθηκα τα όνειρα… για σένα όλα υπάρχουν στο όνειρο… μέχρι και εγώ εκεί αναπνέω… όχι απόψε, όμως…
Απόψε, άφησέ με εδώ… στο ρεαλισμό, άφησέ με… δεν θέλω άλλη μαγεία… δεν θέλω άλλο τη δική σου μαγεία… μοιάζει σνιφαρισμένη… μια σνιφαρισμένη μαγεία δεν έχει ποτέ διάρκεια… μπορεί να σε συνεπάρει, να ενθουσιάσει όλο σου το «είναι», αλλά στο βάθος σου δεν φτάνει… η καρδιά μένει νηφάλια, σχεδόν αποστειρωμένη… σε ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω απόψε… ήδη καίω τις μάσκες, που φορούσα για τη δική σου έξαψη… από φαντασίωση, γίνομαι καθρέφτης… καθρέφτης γεμάτος αντανακλάσεις – αυτές που πάντα φοβόσουν…
Απόψε, θα γευτώ την πραγματικότητα… θα βουτήξω στα σκοτάδια, θα λουστώ στο φως, θα χάσω, θα κερδίσω… το πρόσωπό μου θα αποκτήσει εκφράσεις, δεν θα είναι κέρινο… θα καεί το δέρμα από τα δάκρυα και θα τραβηχτεί από τα χαμόγελα… θα γεμίσω μνήμες, από αυτές που γράφονται στα μάτια… θα γεμίσω αγγίγματα, από αυτά που χαράσσουν γραμμές ζωής στα χέρια… θα έχω όλα αυτά, που δεν έχω, όταν είσαι εσύ εδώ… όσα νιώθω, θα κάνουν ηχώ… θα ακουστούν στην άλλη καρδιά και θα κάνουν ηχώ… όποια και αν είναι η καρδιά… όποια και αν είναι η ηχώ…
Όχι απόψε… μη με επισκεφτείς απόψε… άφησέ με, να σε νοσταλγήσω… άλλωστε, δεν με έχεις ανάγκη… για όλους έχεις μια επικάλυψη «χρυσού»… Δεν σε χρειάζομαι απόψε, Σιωπή… μη με επισκεφτείς απόψε, Σιωπή…
