Μια φιλοσοφική παραμυθία παρακολουθήσαμε από τους Βλακlist, μια παραμυθία που απαλύνει την ψυχή και το πνεύμα. Μείγμα ρομαντισμού, απόλαυσης και κωμωδίας είναι το αριστούργημα του Σαίξπηρ «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας». Και παρουσιάστηκε ζωντανά και συναρπαστικά, με πλούσιες εικόνες που παρακινούν το ενδιαφέρον του θεατή σε έναν κόσμο πέρα από την πραγματικότητα, εγείροντάς του τη φαντασία.
Ο Federico Nieto-El’ Gazi, σκηνοθέτης με πανέξυπνες επινοήσεις, καθώς έχει θητεύσει στη σχολή του Jaques Lecoq και του Philippe Gaulier στο Παρίσι, πιο πρόσφατα στο θέατρο Footsbarn στη Γαλλία και την Complicite στο Λονδίνο, έδωσε έμφαση στην ψευδαίσθηση του θεάτρου συντονισμένος απόλυτα με τον πυρήνα αυτής της αναγεννησιακής μεγαλοφυΐας που λέγεται Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Η Μαργαρίτα Αμαραντίδη έκανε μια εξαιρετική μετάφραση γεμάτη φυσική ποίηση, με ιδιαίτερα προσεγμένη διακύμανση στη ροή, τονίζοντας τις εναλλαγές και τις ανατροπές στην πλοκή, δημιουργώντας μια αίσθηση αυθορμητισμού.
Ο Γιώργος Τζιουβάρας έφτιαξε ένα πρωτότυπο μουσικό τοπίο νεανικό, ζωηρό, χιουμοριστικό, λεπτοκεντημένο και δαιμονικό, που ταιριάζει απόλυτα με τη μαγεία της μικρότερης νύχτας του χρόνου, της νύχτας του μεσοκαλόκαιρου.
Όσο για τα κοστούμια, οι ευρηματικές λύσεις της Μαργαρίτας Αμαραντίδη ξεχείλιζαν από κωμικό πνεύμα, καλοκαιρινή κομψότητα και θαυμαστή τέχνη σε μια αξιοθαύμαστη συμφωνία με το γοητευτικά ποιητικό “Όνειρο”. O Federico Nieto-El’ Gazi, εκτός από σκηνοθέτης, ανέλαβε με αγάπη και τα σκηνικά, παρουσιάζοντας με κέφι, έκφραση και αφαιρετική πειθώ τη φεγγαρολουσμένη νυχτιά στο μαγεμένο δάσος. Οι δε φωτισμοί του φώτιζαν με χίλιες αποχρώσεις τις λάμψεις της σελήνης.
Οι εξαιρετικοί ηθοποιοί που ερμηνεύουν με δύναμη, αυτοπεποίθηση, ενέργεια και κωμικό θάρρος τους ρόλους, είναι οι Θάνος Αλεξίου, Μαργαρίτα Αμαραντίδη, Χάρης Αποστολάκος, Αλέξανδρος Βαμβούκος, Asadour Goudikian, Νατάσα Ζαγκλή, Γιάννης Ηλιόπουλος, Νάντια Καβουλάκου, Σάββας Κοβλακάς, Δημήτρης Παπαδάτος, Νάντια Παυλάκη, Νίκος Ρουμπάκης, Κώστας Φυτίλης.
Χορεύει η μέρα, ο έρωτας πλανεύει και η νύχτα κάνει μαγικά. Μια νύχτα ζεστή, καλοκαιρινή, ερωτική που παρασύρει. Ωσάν να ανοίγουν οι ουρανοί και να εισακούονται οι ευχές των θνητών. Μόνο που προηγουμένως πρέπει να μπερδευτούν λίγο και να γευτούν την αγωνία. Μια νύχτα σαν κι αυτή στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας», ο Σαίξπηρ περιγράφει την τρέλα του έρωτα να κυριαρχεί, τα παράξενα, ανατρεπτικά, αλλόκοτα τερτίπια μυστικών δυνάμεων που αναστατώνουν τους ανθρώπους και τους δημιουργούν σύγχυση. Ο Όμπερον, ο βασιλιάς των ξωτικών, ερωτεύεται ένα αγόρι, ενώ η βασίλισσα Τιτάνια κοιμάται και ζει τον απόλυτο έρωτα με έναν απλοϊκό μάστορα που επιπλέον έχει μεταμορφωθεί σε γάιδαρο.
Τα ξωτικά του δάσους, με πρωτεργάτη τον σκανδαλιάρη Πουκ, αλλάζουν τα φίλτρα και περιπλέκουν τους έρωτες τεσσάρων νέων, της Ελένης, της Ερμίας, του Λύσανδρου και του Δημήτρη.
Το “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη κωμωδία του Σαίξπηρ είναι μια σάτιρα. Σατιρίζει το θέατρο και τους ηθοποιούς, τον έρωτα και τους ερωτευμένους, το παιχνίδι της εξουσίας που παίζεται σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα τόσο στον πραγματικό όσο και στον εξωπραγματικό κόσμο. Ο ποιητής αποθεώνει τον έρωτα με μαστοριά κι ελευθερία. Μαγεύεται κι ο ίδιος από τη γοητεία της νιότης και της φύσης και πλημμυρίζει την ιστορία του με ευφρόσυνη διάθεση.
Ο Σαίξπηρ χρησιμοποίησε καταρχήν ως πηγή για τις ιστορίες του Θησέα και της Ιππολύτης, και των ερωτευμένων νεαρών, τον Τζέφρι Στόσερ, ενώ η ιστορία του Πύραμου και τη Θίσβης είναι δάνειο από τον Οβίδιο. Μετέφερε όμως τους ήρωές του καθώς και μια συντροφιά ελισαβετιανών μάλλον παρά αρχαίων μαστόρων, που πασχίζουν να ανεβάσουν μια θεατρική παράσταση, σε μια Αθήνα δικής του επινόησης περιστοιχισμένη από έναν ονειρικό, μεθυστικό, αλλά και λίγο απειλητικό κόσμο, ο οποίος ζωντανεύει και κυκλοφορεί τις ώρες που τα ανθρώπινα πλάσματα πρέπει να κοιμούνται στα κρεβάτια τους και όχι να τριγυρίζουν στα δάση. Γιατί η διαφωνία του Όμπερον και της Τιτάνια μπορεί να διαταράξει την αρμονία της φύσης και την τάξη του κόσμου των ανθρώπων και όλα να γίνουν σαν την έντονη ενόχληση ενός εφιάλτη. Που ευτυχώς όμως είναι τόσο σύντομος όσο και η νύχτα του μεσοκαλόκαιρου.
Η ομάδα, που μας έχει παρουσιάσει την επιτυχημένη θεατρική παράσταση «Το Νησί», ασχολείται κατά κύριο λόγο με ένα θέατρο που έχει στο επίκεντρό του τον ηθοποιό και κινείται σε ένα λιτό πλαίσιο σκηνικών μέσων (σκηνικά, κοστούμια), χρησιμοποιώντας λύσεις θεατρικές στη ρίζα τους. Δίνει ιδιαίτερη αξία στο συλλογικό πνεύμα, στηρίζει την ομαδική προσπάθεια προς ένα ομαδικό όραμα και είναι ανοιχτή στις ιδέες και στις πρωτοβουλίες, γι’ αυτό οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες των μελών της ποικίλουν σε σχέση με τις ανάγκες της εκάστοτε παραγωγής. Αξέχαστο δε έχει μείνει στο απαιτητικό θεατρόφιλο κοινό το πρώτο έργο που παρουσίασαν, το “The Theater Case”, δικής τους επινόησης, που παρουσιαζόταν επί δύο ολόκληρα χρόνια (2009-2011).
Η δουλειά της ομάδας Βλακlist, που τα μέλη της, αν και με νόημα επέλεξαν αυτό τον τίτλο, ουδόλως χαμηλό διανοητικό επίπεδο έχουν, απεναντίας χαρακτηρίζονται από επαρκώς ανεπτυγμένη ευφυΐα, βασίζεται στην έρευνα και τον αυτοσχεδιασμό. Μέλημά τους η συνεργασία μέσω του παιχνιδιού και των κανόνων που τον διέπουν καθώς επίσης και η ανάγκη του ηθοποιού να απολαμβάνει το κάθε δευτερόλεπτο πάνω στη σκηνή, να αγαπά τα λάθη του και να τα κάνει δημιουργικά δικά του.
Ο Σαίξπηρ λέει πως «όλη η γη είναι μια σκηνή» και πως θέατρο «είναι μια ιστορία ειπωμένη από ένα βλάκα» και επίσης «ο βλάκας νομίζει πως είναι σοφός, ενώ ο σοφός το ξέρει ότι είναι βλάκας». Γι’ αυτό και η ομάδα Βλακlist, όπως μας εξηγούν τα μέλη της, επιλέγει να δουλεύει και να βλέπει το θέατρο ως ένας «βλάκας», σαν ένα παιδί που με αφελή κι αθώα ματιά ανακαλύπτει τον κόσμο.
* Η παράσταση παρουσιάζεται έως τις 5/2/1012 στο BADMINTON Backstage Theatre Festival.
* Eυχαριστούμε τον Αλέξανδρο Οικονόμου για την παραχώρηση των φωτογραφιών.